Ιστορίες (ζωντανών - ενεργών) γερόντων...

[Daemon]

Καλως ηρθες Γρηγορη

[argy_kap]

[kostisthegreek]

Καλώς ήρθες Γρηγόρη και καλά χιλιόμετρα με το εργαλείο σου!

[kaps]

Διατυπώνεις ευστόχως τους καθημερινούς συλλογισμούς που κάνω καθώς οδηγώ την μοτοσυκλέτα μου και παρατηρώ όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου ...

[kalesin]

μα που το ειχα το μυαλο μου κ δεν το ειχα παρει χαμπαρι αυτο;




Γρηγορη να εισαι παντα καλα κ να κανεις κ τους αλλους γυρω σου καλυτερα, αλλωστε το καταφερνεις ευκολα

[Greg61]

Γειά - χαρά κύριοι...

Καί μετά απο κάποιες μέρες απουσίας μου απο το σπίτι (τώρα είδα την αλληλογραφία), καλώς σάς βρήκα...

Θά χαρώ πολύ νά γνωρίσω κόσμο απο κοντά, είτε στο Λεκανοπέδιο που μένω, είτε στή Θεσ/νίκη, όταν επισκέπτομαι τά Πάτρια Εδάφη.

Πρόσκληση γνωριμίας λοιπόν ανοικτή απο σήμερα.

[crs-k]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Greg61
......................
Πρόσκληση γνωριμίας λοιπόν ανοικτή απο σήμερα.

"Να η (μία απο) ευκαιρια" ...

[adam_tsouk]

καλως ηρθες...


θα ηθελα να μπορω να τα "λεω" και εγω αυτα σε μερικα χρονια απο τωρα...

[Greg61]

θα ηθελα να μπορω να τα "λεω" και εγω αυτα σε μερικα χρονια απο τωρα...

Αφορμής δοθείσης εκ τής ανωτέρω εκφράσεως (μήπως χρησιμοποιώ πολύ βαρειά - βαρετή καθαρεύουσα;) ο χρόνος μου δίδαξε οτι, άν αφήνεις (ή βοηθάς με την ολοένα συσσωρευόμενη γνώση σου) τά πράγματα νά κυλήσουν μόνα τους, αποφεύγοντας την εξαναγκασμένη απο πλευράς σου ώθηση πρός το τέλος, τότε αυτό έρχεται ομαλότερα...


Γιά σκεφτείτε... Αυτό, λίγο ως πολύ, συμβαίνει σ' όλους μας... σέ κάθε μας στιγμή...

- Όταν ήμασταν μικροί, βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε "γιά νά κάνουμε κι εμείς αυτά που κάνει ο μπαμπάς κ οι μεγάλοι"... [κάποτε κι εγώ θα οδηγώ το «τούρμπο-μπαντζάϊ 4 SEASONS GTXT» του μπαμπά...]

- Σάν πρωτο-δευτεροετείς μαθητές γυμνασίου (της δικής μου εποχής) θαυμάζαμε τα διάφορα είδωλά μας, είτε μεγαλυτέρους γυμνασιόπαιδες, είτε αστέρες ποδοσφαίρου, κινηματογράφου κ.ο.κ. ... Δηλώναμε με στόμφο (;) οτι κάποτε θά γίνουμε αυτοί - ή σάν αυτούς...

Τότε όμως δεν μπορούσαμε να πιέσουμε καταστάσεις... Απλώς περιμέναμε το χρόνο να περάσει από πάνω μας και να μας μεγαλώσει… να μας φέρει πλησιέστερα στον –όποιο- στόχο μας… Κάπου εδώ λαμβάνει υπόσταση και το «αγάλι – αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι»…

Μετέπειτα όμως; Σε όσες κι όποιες όμως στιγμές τής ζωής μας "πιέσαμε τα φρένα ή το γκάζι" πάνω από το σύνηθες, διαπιστώσαμε ότι, η δύναμη της ανάδρασης που λαμβάναμε ήταν αντίστοιχη - αντίστροφη τής δράσης μας, ως απάντηση στις εκάστοτε ενέργειές μας, όπως ακριβώς λειτουργούν και οι αναρτήσεις της μηχανής μας, μεταβάλλοντας την κατανομή βάρους και τη γεωμετρία της ήπια ή βίαια, αντιστρόφως κι αναλόγως της δικής μας προηγηθείσας ενέργειας ή στιγμιαίας διάθεσης.

Αν σήμερα μπορώ να ‘λέω’ ευχαρίστως κάποια πράγματα, αυτά είναι ακριβώς αυτά που έμαθα κι έζησα ευχάριστα, αβίαστα και χωρίς πίεση. Με άλλα λόγια, αυτά που απήλαυσα, μεταβάλλοντας κατά το δυνατόν ηπιότερα τη «γεωμετρία» της ζωής μου, ειδικά στον τομέα «οδήγηση».

Πιθανόν η «συνταγή» αυτή που λειτούργησε άψογα σε μένα, να μη λειτουργεί για όλους. Πιθανόν κάποιοι άλλοι, να έχουν δοκιμασμένες ως προς την αποδοτικότητά τους διάφορες άλλες «συνταγές», ανάλογες ή προσαρμοσμένες στους εκάστοτε στόχους τους, διατρανώνοντας ότι, «η δική τους συνταγή είναι η καλύτερη».

Αν κι εσύ που συνεχίζεις ακόμη να με διαβάζεις χωρίς να βαρεθείς, έχεις σαν – μακρυνό αλλά υπαρκτό- στόχο να λές και να γράφεις κάποτε πράγματα αντίστοιχα και καλύτερα απ’ αυτά που διαβάζεις, τότε….

"Πρόσεχε πώς οδηγείς, και μη ξεπερνάς τά όριά σου
-Άν έχεις μάνα να σε κλάψει...
-Άν έχεις γυναίκα που αγαπάς κ σ' αγαπά...
-Άν έχεις παιδιά που σε χρειάζονται...
-Άν έχεις ανθρώπους που σέ νοιάζονται...
-Άν σκοπεύεις να κάνεις οικογένεια...
-Άν έχεις φίλους...
-Άν θέλεις να γεράσεις αρτιμελής...
-ΑΝ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ... και να ευχαριστηθείς τη ζωή σου κ την οδήγηση για πολλά χρόνια και χιλιόμετρα..."