Απο το site του www.mototriti.gr στην κατηγορια Info.
Οδηγείτε την αγαπημένη σας μοτοσικλέτα γρήγορα και στον ορίζοντα διακρίνετε μία στροφή. Δεν πτοείστε, πρόκειται για το αγαπημένο σας σπορ, οπότε φρενάρετε όσο χρειάζεται, "βγάζετε" το σώμα σας, πλαγιάζετε και βρίσκεστε ήδη με μία εντυπωσιακή κλίση, διαγράφοντας τη στροφή με ακρίβεια, ισορροπώντας αριστουργηματικά πάνω στα καινούργια σας sport ελαστικά. Η παραπάνω διαδικασία φαίνεται τόσο φυσιολογική που ποτέ δεν έχετε μπει στο κόπο να ανακαλύψετε τι ακριβώς... κάνετε ή μάλλον τι ακριβώς γίνεται, εκείνη τη στιγμή. "Rewind" λοιπόν και στη συνέχεια "Slow", για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει:
Εχουμε επιστρέψει στη στιγμή που ο οδηγός έχει ελευθερώσει τα φρένα και ετοιμάζεται να γείρει. Σπρώχνει λοιπόν ελαφρά το τιμόνι προς την... αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που θέλει να στρίψει! Η παραπάνω κίνηση γίνεται τελείως υποσυνείδητα από ένα μέσο οδηγό, αλλά και συνειδητά από οδηγούς αγώνων, με μεγαλύτερη ένταση βέβαια απ΄αυτούς, ώστε να "πέσει" η μοτοσικλέτα πιο γρήγορα στη στροφή (countersteering). Σπρώχνοντας το τιμόνι στην αντίθετη κατεύθυνση, η φυγόκεντρος που αναπτύσσεται στιγμιαία τη σπρώχνει να γείρει στην αντίθετη πλευρά, δηλαδή εκεί που πρέπει να στρίψει. Καθώς γέρνει η μοτοσικλέτα προς το εσωτερικό της στροφής, ο εμπρός της τροχός κλίνει προς τα μέσα λόγω του γυροσκοπικού φαινομένου (βλ. προηγούμενο τεύχος) και αρχίζει να στρίβει.
Εδώ εμφανίζεται και πάλι η φυγόκεντρος, αυτή τη φορά από την αντίθετη κατεύθυνση (τη... σωστή) και συγκρατεί τη μοτοσικλέτα από... βέβαιη πτώση. Γιατί όμως θα έπεφτε; Από τη στιγμή που η μοτοσικλέτα πήρε κλίση, το βάρος της έχει δύο διαφορετικές ενέργειες: 1ον συμπιέζει τις αναρτήσεις με μία δύναμη κατακόρυφη σε αυτές (ας την πούμε F) και 2ον προσπαθεί να τη ρίξει κάτω με μία δύναμη που έχει κατεύθυνση προς το εσωτερικό της στροφής, η οποία ονομάζεται κεντρομόλος. Είναι αυτό που λέμε (σαν... γραμματιζούμενοι) ότι "το βάρος αναλύεται σε δύο συνιστώσες". Η κεντρομόλος είναι ανάλογη της κλίσης, ενώ η φυγόκεντρος είναι ανάλογη της ταχύτητας. Η κλίση της μοτοσικλέτας εντός της στροφής είναι τέτοια, ώστε η φυγόκεντρος και η κεντρομόλος να γίνονται ίσες, οπότε να αλληλοεξουδετερώνονται και η μοτοσικλέτα να παραμένει με σταθερή κλίση, διαγράφοντας τη στροφή. Οπως προκύπτει, όσο μεγαλύτερη η ταχύτητα, τόσο μεγαλύτερη και η κλίση, ενώ για δεδομένη ταχύτητα και μάζα μοτοσικλέτας, υπάρχει μόνο μία σωστή κλίση που αντισταθμίζει τη φυγόκεντρο. Οπότε, σε τι ωφελεί το "κρέμασμα" του σώματος του οδηγού; Κλίση ή "γωνία κλίσης" σωστότερα, είναι η γωνία που σχηματίζει η ευθεία που συνδέει το κέντρο βάρους και το σημείο επαφής του ελαστικού στο οδόστρωμα, με την οριζόντιο. Αυτή η γωνία είναι μία για κάθε ταχύτητα, αλλά δεν είναι η ίδια με τη γωνία "κλίσης" της μοτοσικλέτας! Για να ακριβολογούμε, είναι ίδια μόνο όταν το κέντρο βάρους του συνόλου μοτοσικλέτα-αναβάτης βρίσκεται στον άξονα συμμετρίας της μοτοσικλέτας, κάτι το οποίο συμβαίνει όταν ο αναβάτης κάθεται "κανονικά" στη σέλα.
Επειδή όμως τα όρια κλίσης μιας μοτοσικλέτας δεν είναι απεριόριστα, αλλά ορίζονται από το πλάτος των ελαστικών, την απόσταση των μεταλλικών μερών από το έδαφος και από την πρόσφυση του οδοστρώματος, ο αναβάτης αναγκάζεται να "κρεμάσει" το σώμα του στο εσωτερικό, ώστε να κερδίσει μερικές πολυπόθητες μοίρες κλίσης. Κλίσης της μοτοσικλέτας, σε αυτήν την περίπτωση. Με τη μετακίνηση του σώματος "προς τα μέσα" μετακινείται και το κέντρο βάρους προς τα εκεί. Επειδή η γωνία κέντρου βάρους - ελαστικού - εδάφους είναι σταθερή για δεδομένη ταχύτητα, η μοτοσικλέτα "σηκώνεται", δηλαδή μειώνει την κλίση της (της μοτοσικλέτας αυτή η κλίση), κερδίζοντας μοίρες ασφαλείας. Το κάθε πράγμα έχει την εξήγησή του λοιπόν και η στροφή είναι μία λεπτεπίλεπτη ισορροπία δυνάμεων, συχνά εύθραυστη...
Απάντηση με παράθεση
