Mπράβο ρε φίλε! Απίθανο ταξείδι. Να έχεις πάντα καλά και ασφαλή χιλιόμετρα.
Mπράβο ρε φίλε! Απίθανο ταξείδι. Να έχεις πάντα καλά και ασφαλή χιλιόμετρα.
Rock on!
Στο δρόμο και πάλι!
Ήρθε η μέρα, λοιπόν, που άφησα με δάκρυα στα μάτια το όμορφο, αρμένικο χωριό μας, τους υπέροχους γείτονές μας και πάνω απ' όλα την Ανδριάνα. Οδηγούσα και δάκρυζα, όπως τότε που ξεκινούσα από την Ελλάδα γι' αυτό το ταξίδι στο άγνωστο. Σκεφτόμουν τότε "Θα τους ξαναδώ άραγε αυτούς τους ανθρώπους που χαιρετάω και πότε;". Τουλάχιστον την Ανδριάνα ξέρω ότι θα την ξαναδώ σ' ενάμιση μήνα. Τους υπόλοιπους φίλους μου απ' το χωριό παραμένει άγνωστο αν θα τους ξαναδώ και πότε.
Απ' όταν ξεκίνησα από την Αρμενία, η μοτοσικλέτα ήθελε ήδη σπρώξιμο για να πάρει μπρος το πρωί, όπως σας είχα γράψει ότι θα συμβεί. Σπρώξαμε, λοιπόν, μαζί με τους γείτονες που με αποχαιρέτησαν και ξεκίνησα, αφού πέταξαν έναν κουβά νερό πίσω από τις ρόδες μου, για να έχω πράσινους δρόμους, όπως λένε στην Αρμενία. Επιμένω όμως. Μπορεί να τη σπρώχνω για να τη βάλω μπρος, αλλά πιστεύω πως θα φτάσω στην Ελλάδα καβαλώντας τη μοτοσικλέτα μου!
Στη Γεωργία έκανα απίθανες, χωμάτινες διαδρομές σε έρημα, ψηλά βουνά. Για δυο μέρες έφαγα πολύ βροχή και οδηγούσα στη λάσπη, αλλά είδα μερικά πανέμορφα τοπία όταν δεν έβρεχε. Ένα από αυτά βλέπετε στη φωτογραφία που στέλνω από εκεί που κατασκήνωσα μετά από εφτά μήνες μακριά από το αντισκηνάκι μου.
Τώρα βρίσκομαι στην Τραπεζούντα (Trabzon), φιλοξενούμενος του Ceyhun, ενός ανοιχτόμυαλου φοιτητή μηχανικής στην ηλικία μου, με τον οποίο κάνουμε καλή παρέα. Περιέργως τα πισινά τακάκια των φρένων που τα άλλαξα στην Αρμενία, φαγώθηκαν σε μόλις τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα περίπου! Σκέφτηκα ότι θα είναι κολλημμένη η δαγκάνα, αλλά κινείται ελεύθερα η μοτοσικλέτα όταν τη σπρώχνω. Έξηνε το μέταλλο των τακακιών τη δισκόπλακα, αλλά τώρα πιρτσίνωσα καινούριο φερμούιτ στα παλιά τακάκια κι ελπίζω να μου φτάσει στο λίγο δρόμο που μου έχει
απομείνει. Τώρα που κατέβηκα από τα βουνά (κι έπαθα σοκ μετά από καμιά δεκαριά μήνες εκεί ψηλά στα κρύα), η μοτοσικλέτα παίρνει μπρος με το πρώτο τσακ της μίζας ακόμη και τα πρωινά, οπότε δεν τυρανιέμαι. Στα βουνά απλώς κατασκήνωνα κάπου που να έχει κατηφόρα κοντά, αλλά τελικά δε χρειάστηκε να την ξαναβάλω μπρος σκαστή τη μοτοσικλέτα. Όλα καλά, όλα ανθηρά δηλαδή!
Τα λέμε από παραπέρα!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Και διαβάζεις ένα ποστ του Ηλία και σκέφτεσαι κάτι αλλά ποστ…
«πια μηχανή να πάρω…»
«πια πάει χώμα…»
«για ταξίδι θέλω μεγάλη σέλα….»
«τα 750 cc θα με κουράσουν…»
«τα 169 χλμ δεν είναι για ταξιδι…»
«πιο Εντουρο Τραινινκ Σκουλ …»
«λασπωτήρας της Τουρατεκ…»
κ.λ.π.
γεια σου ρε Ηλία….σίγουρα έχεις κάνει πολλούς φίλους σε όλες τις χώρες που έχεις πάει ,αλλά να ξέρεις ότι έχεις κάνει και πάρα πολλούς στην πατρίδα…
να είσαι πάντα καλά
Στο δρόμο και πάλι!
καλή συνέχεια!
Η Ηonda θα έχει κάθε δικαίωμα μετά από τις δικές σου ιστορίες να ονομάσει το μηχανάκι σου Adventure ή και Globetrotter. Καλή προσαρμογή και πάλι στους πολύβοους δρόμους των πεδινών μεγαλουπόλεων. Γειά χαρά.
Πάντα υπάρχει αιτία!
Πότε ακριβώς θα φτάσει ΣαΛΛονίκη...???
Στων χιλιομέτρων την ερημιά....
..... και στη σιωπή των χρονομέτρων
Στον Πόντο!
Μετά την Τραπεζούντα επισκέφθηκα την Κερασούντα, τραγουδώντας στο δρόμο "Εκάηκεν το τσιάμπασιν", "Στου παιδιού μου τη χαρά έσφαξα έναν κόκορα. Έφαγε όλη η Σαμψούντα χόρτασε κι η Τραπεζούντα" και άλλες ποντιακές επιτυχίες! Δυστυχώς, οι μοντέρνες πόλεις δεν έχουν καμία σχέση με τις θρυλικές πόλεις του Πόντου που ακούμε από τους προγόνους μας. Είναι γεμάτες πολυκατοικίες και σούπερ μάρκετ πλέον. Σε μερικές απομένουν λίγα παλιά, ελληνικά σπίτια, όπως στην Κερασούντα, όπου βρέθηκα φιλοξενούμενος του καταπληκτικού Ζίγια.
Κάναμε ένα σωρό βόλτες στις γύρω περιοχές. Κάποιο βράδυ στην εθνική, χωρίς να το πάρω χαμπάρι, πήρε ο αέρας το καπάκι της δεξιάς βαλίτσας της μοτοσικλέτας μου! Είχα ξεχάσει να κουμπώσω το πίσω μάνταλο και έγινε το κακό. Πάλι καλά που είχα σχετικά βαριά πράγματα πάνω - πάνω και δεν τα πήρε κι εκείνα ο αέρας. Γύρισα πίσω μήπως βρω το καπάκι, αλλά μάταιος κόπος. Στην Τουρκία, όμως, όπως και σε πολλές άλλες μουσουλμανικές χώρες, όταν έχεις πρόβλημα, σκίζονται όλοι να σε βοηθήσουν. Ο Ζίγια έχει λαμαρινάδικο και μου έφτιαξε εκ του
μηδενός ένα καινούριο, μεταλλικό καπάκι! Για χρήματα ούτε λόγος. Ούτε τα υλικά δεν ήθελε να του πληρώσω. Όσες μέρες ήμουν εκεί, δε μ' άφησε να βγάλω ούτε λίρα από την τσέπη μου. Τώρα μπορώ και πάλι να κλειδώνω τα πράγματά μου στη βαλίτσα και να τα κρατάω σχετικά στεγνά όταν βρέχει.
Τώρα είμαι στην Αμάσια (Amasya), παλιά πρωτεύουσα στο βασίλειο του Πόντου. Είναι πανέμορφη πόλη! Στην όχθη του ποταμού σώζονται παλιά σπίτια με ξύλινα μπαλκόνια να στέκουν πάνω από το νερό. Δείτε και τη φωτογραφία για να καταλάβετε. Τα σκαλισμένα κτίσματα που βλέπετε στο βράχο πάνω από τα σπίτια είναι αρχαίοι ποντιακοί τάφοι που τους σκάλισαν εξ ολοκλήρου μέσα στο βράχο.
Για όσους ενδιαφέρονται και δεν το πήρανε χαμπάρι, ίσως να μπορείτε να βρείτε ακόμη το περιοδικό moto της πρώτης Ιουνίου (τεύχος 439), όπου μπορείτε να διαβάσετε την ανταπόκρισή μου από την Αρμενία και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Δημοσθένη, το σχόλιο περί χορταριάσματος δεν ήταν αποκλειστικά για 'σένα. Πολλοί μου έγραψαν παρόμοια σχόλια. Καταλαβαίνω πως είναι πλακίτσα. Δεν ενοχλούμαι. Απλώς εξηγώ την κατάσταση κι από τη δική μου οπτική γωνία.
Να 'στε όλοι καλά και τα λέμε σύντομα (σε λίγες μέρες. Θα σας ενημερώσω προτού μπω στην Ελλάδα)!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Ηλία...
Τι να πω...
Φωτό το καπάκι θέλουμε!
Καλα να ερθεις Ηλια !
αρχη του τελους λεγεται αυτο
καλό υπόλοιπο ταξίδι
σε ζηλευω ρε γμτ...δεν παιζεσαι...μακαρι να χα τα κοτσια σου...
Με το καλό να έρθεις παλίκαρε !
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση