+1Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
Με το καλό να έρθεις παλίκαρε !
+1Αρχικά δημιουργήθηκε από makis206
Με το καλό να έρθεις παλίκαρε !
Καλή επιστροφή!
....and you run, and you run
to catch up with the sun....
Απίστευτο ...το πρώτο post του ταξιδιωτικού είναι στις 19/4/ 07Αρχικά δημιουργήθηκε από Tropeas
άιντε μήπως να του κανονίσουμε σιγά σιγά μια φιέστα όταν με το καλό επιστρέψει???
εσεις οι Απριλιανοί τι λέτε? εγω ανεβαίνω Σαλόνικα που μένει χαλαρά...!!!
Tropeas ισχύει ακόμα η πρόταση....να ετοιμαζόμαστε...??
Στων χιλιομέτρων την ερημιά....
..... και στη σιωπή των χρονομέτρων
Και εγώ κατεβαίνω μέχρι Σαλόνικα για κάτι τέτοιο.
Άρπα την! Ωραίο δεν είναι; Έχει, βέβαια, το διπλάσιο βάρο από το αλουμινένιο, αλλά τώρα ούτε που με νοιάζει. Φτάνω σε λίγες μέρες. Αφού τα πράγματά μου βρέχονται μόνο από τα ποτάμια και όχι από την παραμικρή βροχή και αφού μπορώ να τα κλειδώνω κιόλας μέσα στη βαλίτσα, τι άλλο θέλω;Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Ηλία...
Τι να πω...
Φωτό το καπάκι θέλουμε!
Έρχονται σύντομα και τα περαιτέρω νέα!
Στη μνήμη του παππού μου
Σας ευχαριστώ όλους παιδιά για τις ευχές περί της επιστροφής. Σ' ευχαριστώ κι εσένα Χρήστο (tai) για το σχόλιο κατά της επιστροφής. Αν ήμουν στη θέση σου κι εγώ αυτό θα έγραφα, αλλά νομίζω ότι στη δική μου περίπτωση, το όνειρο δεν τελειώνει ποτέ. Από την Αρμενία ξεκίνησα να σχεδιάζω το επόμενο ταξίδι για Αφρική και Μέση Ανατολή. Υπόσχεση δε σου δίνω, αλλά νομίζω ότι δε θα σε απογοητεύσω. Σε 2-3 χρονάκια υπολογίζω να έχω μαζέψει τα απαραίτητα χρήματα και να είμαι και πάλι στο δρόμο και να ταξιδεύουμε μαζί μέσα από αυτές τις ιστοσελίδες.
Την τελευταία 'βδομάδα ταξίδευα από μικρούς, ήσυχους και πανέμορφους δρόμους, τόσο στα βουνά, όσο και στο απίθανο δρομάκι που πάει από τη Σινώπη (Sinop) μέχρι την Amasra. Ο δρόμος είναι δίπλα στη θάλασσα, αλλά συνήθως βρίσκεται κάποια μέτρα πάνω από αυτήν, το αγαπημένο μου δηλαδή! Έβλεπα καταπληκτικά τοπία στον ορίζοντα και στα παράλια της καταγάλανης Μαύρης Θάλασσας. Ο δρόμος ανεβοκατέβαινε συνέχεια στα βουνά και ήταν γεμάτος στροφές. Το κιβώτιο ταχυτήτων δούλευε συνέχεια. Αν εξαιρέσει κανείς τα συνεχή ανεβοκατεβάσματα, η διαδρομή είναι υπέροχη και για ποδηλάτες. Περνάν ελάχιστα οχήματα και έχει μικρά χωριουδάκια κάθε κάποια χιλιόμετρα.
Ο κινητήρας της μοτοσικλέτας μου είναι πλέον σε τέτοια κατάσταση, που διαρρέει τόσο λάδι από το σώμα του, που το παίρνει ο αέρας και το πάει παντού, από τη μπότα μου μέχρι το πισινό αμορτισέρ και τη βαλίτσα! Διαρρέει μόνο από το αριστερό τμήμα του κινητήρα. Όλα τριγύρω έχουν γεμίσει λάδι! Μιλάμε ότι συμπληρώνω περίπου 2 λίτρα λάδι κάθε 1.000 χιλιόμετρα! Το περισσότερο, βέβαια, το καίει. Ο άτιμος ο κινητήρας, όμως, δουλεύει σα να μη συμβαίνει τίποτα!
Αφού απόλαυσα τη γραφική, παραλιακή Amasra, κατευθύνθηκα πάλι νότια για να επισκεφθώ το Safranbolu με τα αμέτρητα παλιά σπίτια του και την ελληνική γειτονιά όπου ζούσε ο προπαππούς μου και η οικογένειά του. Μάλιστα, τελείως τυχαία βρήκα μια οικογένεια που έχει το ίδιο επίθετο με το τούρκικο επίθετο κάποιων συγγενών μας που ζουν τώρα στην Ελλάδα. Μπορεί να είμαστε και μακρινοί συγγενείς με τη συγκεκριμένη τούρκικη οικογένεια, αλλά λένε πως μάλλον είναι απλή συνωνυμία. Τέλος πάντων, αυτό λίγη σημασία έχει.
Τώρα είμαι στο Zonguldak, μία πόλη στα παράλια του Εύξεινου Πόντου που δεν έχει τίποτα το ενδιαφέρον για έναν τουρίστα. Έχει, όμως, μεγάλη σημασία για εμένα. Στο Kozlu, δίπλα στην πόλη του Zonguldak, είχαν έρθει οι πρόγονοί μου για να δουλέψουν, φαντάζομαι, στα ανθρακωρυχεία του Kozlu, όπου δούλευαν πολλοί Έλληνες. Ο προπαππούς μου, όπως και ο παππούς μου, δούλευαν στα τρένα. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, το 1922-24, οι πρόγονοί μου μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη.
Γνώρισα κάποιον δημοσιογράφο, φίλο των παιδιών που με φιλοξενούν, ο οποίος πήρε ειδική άδεια και μπήκαμε στα ορυχεία. Δημοσίευσε μάλιστα στην εφημερίδα για τα ορυχεία, για εμένα και το λόγο που ήρθα εδώ, θέλοντας να δω πού ζούσαν οι πρόγονοί μου. Από εκεί είναι και η φωτογραφία που στέλνω. Κι όλα αυτά τα κάνω στη μνήμη του παππού μου που είχε ρίζες από 'δω. Μας άφησε πριν περίπου ένα χρόνο, όταν ήμουν στην Ινδία. Ήταν ο παππούς που μου έμαθε τα πρώτα μαστορέματα. Φτιάχναμε μαζί τα ποδήλατά μας. Ήταν, επίσης, ο παππούς που μου έμαθε πώς να ισορροπώ πάνω σε δυο ρόδες, ο παππούς με τον οποίο έκανα τα πρώτα μου μέτρα πάνω στο ποδήλατο, όταν μου έβγαλε τις βοηθητικές ρόδες. Έτρεχε από πίσω μου και κρατούσε το ποδήλατο από τη σέλα για να μην πέσω. Το θυμάμαι τόσο καλά... Από τότε ποτέ δεν έπαψα να ισορροπώ, μόνο που τώρα κανείς δε με κρατάει από τη σέλα και καμιά φορά πέφτω και γδέρνομαι. Ορθοποδώ και πάλι όμως.
Τα σπουδαία νέα: Είμαι πολύ κοντά στην Ελλάδα πλέον και αποφάσισα την ημέρα που θα μπω στη χώρα!!!
Σάββατο 27 Ιουνίου, κατά τις 19:00 θα ανταμωθούμε και πάλι στο Λευκό Πύργο, εκεί που με αφήσατε! Ανυπομονώ πολύ να σας σφίξω στην αγκαλιά μου και πάλι. Θα είναι τόσο διαφορετικά τώρα όλα. Θα είναι διαφορετική η κατάσταση, θα είμαι διαφορετικός εγώ, θα είστε διαφορετικοί εσείς... Είστε όλοι προσκεκλημένοι, και όλοι εσείς που δε σας έχω δει ποτέ, αλλά μου κρατάτε συντροφιά όλον αυτόν τον καιρό που ταξιδεύω.
Χαίρομαι που επιστρέφω. Χαίρομαι που θα δω και πάλι όλους εσάς που αγαπώ και μου λείψατε αυτά τα δύο χρόνια και τους δυόμισι μήνες. Από την άλλη μεριά, στεναχωριέμαι που θα σταματήσω να ταξιδεύω για λίγο. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, δεν είναι τόσο στεναχώρια, όσο ανησυχία για το τι θα συναντήσω στην Ελλάδα, πώς θα είναι η ζωή μου εκεί και πότε θα καταφέρω να δραπετεύσω και πάλι. Είναι η ίδια ανησυχία που νιώθει κανείς προτού ξεκινήσει για ένα μεγάλο ταξίδι. Ξέρει ότι θα ζήσει κάτι νέο και έχει μια αγωνία για το πώς θα είναι. Για 'μένα, όμως, το ταξίδι έχει γίνει ο τρόπος ζωής μου αυτά τα τελευταία χρόνια. Το δύσκολο τώρα θα είναι να πατήσω φρένο και να σταματήσω για λίγο. Θα δούμε... Είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα το χαρώ για λίγο κι ύστερα θα βγω και πάλι στο δρόμο!
Για το Γιώργο Κουνελάκη:
Γιώργο, επειδή δε μπορώ να δω την ηλεκτρονική σου διεύθυνση που έγραψες στο blog, στείλε μου e-mail στο greece2india@yahoo.com για να σου απαντήσω λεπτομερώς. Σε γενικές γραμμές, λυπάμαι, αλλά αυτό που θέλεις να κάνεις είναι αδύνατον. Βόρεια της Γεωργίας βρίσκεται η Αμπχαζία, η Οσσετία, η Τσετσενία και άλλα ημιαυτόνομα κρατίδια, από τα οποία δε μπορεί να περάσει κανένας ξένος.
Ελπίζω τελικά να σας γνωρίσω από κοντά, αν όχι το Σάββατο, τότε τους επόμενους μήνες που θα είμαι στην Ελλάδα.
Τα λέμε από κοντά λοιπόν!!!
Ηλίας Βροχίδης
----------------------------------------------
P.S. Περισσότερες λεπτομέρειες για το ταξίδι θα βρείτε και στην ιστοσελίδα του Ηλία: Απο την Ελλάδα στην Ινδία με μοτοσικλέτα
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Με το καλό!!!!!
:smilea: :smilea: :smilea: :smilea: :smilea:
αντε με το καλό να μας ερθεις
τα 'παμε και θα τα πουμε
Με το καλό να έρθεις και με το καλό στο επόμενο...
Δίνω το τελευταίο μάθημα στις 27... Αλλά απο την ημέρα που ξεκίνησες και πέρναγαν οι μήνες σκεφτόμουν ότι την στιγμή που θα πάταγες Ελλάδα, θα πρέπει να ήταν καμια 20ρια μηχανές στα σύνορα και να σε συνοδεύσουν μέχρι τη Σαλόνικα.... σαν φόρο τιμής ρε φίλε για τα ταξίδια που κάναμε μαζί σου εδώ και 2 χρόνια...
Δυο χρόνια και βαλε θες να πεις.Αρχικά δημιουργήθηκε από ermiss
..........τα ταξίδια που κάναμε μαζί σου εδώ και 2 μήνες...
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
Αχ βρε Ηλία! ήθελα να ρθω απάνω να μαι απο κοντά να σε δώ να μιλήσουμε όταν θα γυριζες...
δυστυχώς ή ευτυχώς ενα δικό μου όνειρο πέρνει σάρκα και οστά και συμμετέχω απο αύριο στον διεθνή ιστιοπλοϊκό αγώνα Κυκλάδων 2009 που διαρκεί μια βδομάδα απο Σάββατο σε Σάββατο και περνάει απο Σύρο Αμοργό Σίφνο...
υπόσχομαι όμως, και όχι σε κανέναν άλλο , αλλά στην ψυχή μου ότι θα ανέβω να σε δώ με υσηχία να τα πούμε οι 2 μας αν το θες και εσύ ....
καλό ταξίδι επιστροφής, θα ναι το έναυσμα για να συγκροτηθείς για νέες περιπέτειες!
Μόλις πριν απο λίγο μίλησα με τον Ηλία που βρισκόταν στον Λευκό πύργο.
Ηταν η πρώτη μας απ΄ευθείας επικοινωνία μετά απο 2 χρόνα και κατι μήνες.
Ο Ηλίας είναι και παλι Ελλάδα με παραγεμισμένες τις μπαταρίες του αλλά το XRακι του
δυστυχώς λιγα χιλιόμετρα πριν περάσει τα σύνορα αφησε την τελευταία του "συμπίεση".
Περισσότερα προσεχώς απο τον ίδιο τον Ηλία.
Ηλία.......
Το ταξίδι του Ηλία Βροχίδη μπορείτε να το διαβάζετε και στην ιστοσελίδα του Madnomad.gr, στο Facebook Madnomad
κρίμα ρε γμτ να μην το φερει οδηγώντας
Ηλία καλώς μας ήρθες
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
