Μετά την δροσιστική λεμονάδα συνέχισα για Gabes...
Λίγη κίνηση και στενοί επαρχιακοί δρόμοι με καλό τάπητα χωρίς λακούβες...
Το σκουπιδαριό των συναδέλφων μου μηχανικών, στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τα παντός υποκόσμου αναίσχυντα λαμόγια , στην προπάθειά τους να γεμίσουν τον ακένωτο σκεμπέ της ματαιοδοξίας τους...
...μας κατάντησαν με δρόμους χειρότερους της Αφρικής!
Έκανε πολύ ζέστη καθώς έμπαινα το μεσημέρι της Κυριακής στην έρημη Γκαμπές. Μιά βιομηχανική παραθαλάσσια μεγαλούπολη και τρομερά μολυσμένη μ΄ένα ονομαστό για την τοξική του μόλυνση κανάλι. Την γύρισα με τη μηχανή γιατί δεν είχα διάθεση να ξοδέψω τον χρόνο μου σε μιά αδιάφορη κιτς, τουριστική παρ΄όλα αυτά πόλη.
Μία κιτς πλατεία μ΄ένα καράβι κι ένα δελφίνι...
Γιατί μου θυμίζει ελληνικό θέρετρο άραγε?
Έχουμε φαίνεται πολλά κοινά με τους Αφρικάνους, στις διακοσμητικές δυσπλασίες...
Ενώ αρχικά είχα σαν στόχο να πάω στην Καϊρουάν, στην πορεία σκέφτηκα την Γκαμπές και αν είχα χρόνο να πήγαινα να διανυκτερεύσω στους τρωγλοδύτες της Ματμάτα. Βλέποντας όμως ότι είμαι σε καλή φόρμα και ορεξάτος, αποφάσισα να την κάνω για Μεντενίν και μετά αμέσως για Ταταουίν ακόμα πιό νότια ώστε αύριο να μπώ κατ΄ευθείαν μέσα στη Σαχάρα. Το βράδυ θα "μάζευα" πληροφορίες.
Μη χάνοντας χρόνο, λοιπόν, αφήνω την βαρετή Γκαμπές...
"Ενημερωτικό trailer"
Οποιοδήποτε σχόλιο θέλετε να κάνετε για το ταξίδι, κατά τη διάρκεια συγγραφής του ταξιδιωτικού και ΠΡΙΝ ΕΝΦΑΝΙΣΤΕΙ το "the end", μπορείτε εντελώς δωρεάν, να το κάνετε στο section Συναντήσεις-βόλτες και συγκεκριμένα στη συζήτηση "So you think you can stand...solo in Africa"
O δρόμος Γκαμπές-Μεντενίν είχε πολύ κίνηση. Ήταν ήδη απόγευμα και οι συμπαθείς αυτόχθονες κάτοικοι πήγαιναν για "shoping-therapy" στα πολύβουα πολυκαταστήματα των προαστίων...
Τα παιδιά στο φορτηγό μόλις ανακάλυψαν από την πινακίδα και το GR ότι είμαι Έλληνας...
... εκδηλώνοντας την χαρά και τον ενθουσιασμό τους με χειρονομίες, μου ζητούσαν απεγνωσμένα άν έχω κανένα δομημένο ομόλογο προς πώληση της χρηματιστηριακής "Ακρόπολις"....
Τους εξήγησα ότι απλώς πάω να δω μερικά τρωγλοδυτικά σπίτια στο Σενινί, δίπλα στην Ταταουίν...γιατί προβλέπω ότι θα γίνουν ανάρπαστα από τους Έλληνες συνταξιούχους...
Έφτασα στη Medenine μιά μικρή πόλη του νότου...
ανώνυμο copy.jpg
Βολτάροντας με τη μηχανή για να πάρω μία εικόνα, δεδομένου ότι μία λεπτομέρεια ήταν αρκετή για να με κάνει να περάσω το βράδυ μου εκεί και ενώ ήμουνα έτοιμος να φύγω, βλέπω 2 μηχανές με γερμανικές πινακίδες...μία ΚΤΜ 660 adv και μία BMW 80...έδειχναν για ζευγάρι.
Με τη σκέψη ότι ήταν φίλοι του ζευγαριού των ηλιθίων κρυόκωλων του πλοίου, που τους άφησα στο τελωνείο να τους περιποιηθεί ο Ινδός στάρ...
...την έκανα για Ταταουίν αμέσως. Δεν έμεινα ούτε να "παίξω" τον αδιάφορο...
Με το που βγαίνω από την πόλη σταματάω στην έξοδό της για καραβόζουμο...
...σίγουρα πράγματα!
Έπινα τον καφέ μου παρακολουθώντας 2 Τυνήσιους φανοποιούς να εργάζονται υπαίθρια στο "Φανοποιείον-Βαφαί" δίπλα σ΄ένα φορτηγάκι...
Μία σουρεαλιστική πρόταση τοιχοποιίας...
...από Τυνήσιο οικοδόμο με εικαστικές αναζητήσεις...
Πίσω μου ο δρόμος που ήρθα, προς Γκαμπές και Σφάξ και στα δεξιά της φωτό μιά μοντέρνα αρχιτεκτονική πρόταση Τυνήσιου αρχιτέκτονα, για εύπορο-trendy ταβερνιάρη-γδάρτη αμνοεριφίων...
Έφτασα στην Ταταουίν. Είχα διανύσει πάνω από 600 χλμ με τις βόλτες, στάσεις, επισκέψεις σε πόλεις...
Ήταν όντως μιά γεμάτη μέρα, αυτή η πρώτη στην Τυνησία!
Νομίζετε ότι τελείωσε?
Ήταν απόγευμα όταν μπήκα στην πόλη. Από έναν παληό οδηγό του "Lonely Planet" βρήκα τα καλύτερα σχόλια για το ξενοδοχείο "La Medina", στη στήλη των φτηνών καταλυμάτων. Πρότεινε επί πλέον και το εστιατόριό του σαν το καλύτερο της πόλης. Δεν ήθελε σκέψη. Ήθελα να κάνω ένα ντουζάκι, να ανεβάσω όλες τις βαλίτσες στο δωμάτιο για τακτοποίηση των πραγμάτων βάσει των νέων σχεδίων που είχα για την αυριανή μέρα και να την πέσω στο ρεστοράν για να πάρω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για την έρημο από τους ντόπιους.
Με μια ερώτηση σ΄ένα περαστικό το βρήκα αμέσως...στο πιό κεντρικό σημείο της μικρής αυτής πόλης...στην είσοδο της παληάς μεδίνας...
Παρκάρω την μηχανή κάτω και ανεβαίνω την σκάλα που οδηγούσε στη ρεσεψιόν. Από πίσω μου ακολουθεί ένας νεαρός που καθότανε στις σκάλες ενός μαγαζιού δίπλα στην είσοδο, με προσπερνάει και κάθεται στη ρεσεψιόν.
Ρώτησα για δωμάτιο και μου έδωσε το καλύτερο του ξενοδοχείου, ήταν τρίκλινο αλλά θα μου το χρέωνε για μονόκλινο και είχε θέα στον δρόμο και στην μεδίνα. Η τιμή ήταν 3,5 ευρώ ή 6 δινάρια Τυνησίας (1 ευρώ=1.7dΤ). Τα δωμάτια δεν είχαν ατομική τουαλέτα, αλλά αυτό δεν με ενοχλούσε καθόλου.
Ο νεαρός που έμοιαζε με αντάρτη Ταμίλ της Σρι Λάνκα, σκίστηκε να με βοηθήσει ανεβάζοντας τις βαλίτσες στον 2ο όροφο. Μιλούσε άψογα γαλλικά και μ΄έστειλε για να παρκάρω τη μηχανή σ΄ένα βενζινάδικο στα 200 μέτρα από το ξενοδοχείο που διανυκτέρευε. Με ένα δινάριο στον υπάλληλο, θα την είχε όλο το βράδυ μπροστά στο γραφείο του βενζινάδικου κρατώντας ό ίδιος σκοπιά!
Αδειάζοντας εντελώς την Άφρικα από τις αποσκευές, ανεβαίνω τις σκάλες των 2 ορόφων και μπαίνω στο δωμάτιο...
Φρίκαρα ...
...μία βρώμα σε συνδυασμό με την αυτοκρατορικού πάχους γλίτσα, μ΄έκανε να σηκώσω αμέσως τις βαλίτσες από το πάτωμα και να τις βάλω στο κρεββάτι...λες και σωζώτανε έτσι η κατάσταση!
Ψάχνω με το βλέμμα να εντοπίσω το κρεββάτι που θα χρησιμοποιήσω...
Μακροσκοπικά η κατάσταση ήταν απαγοητευτική και προχωράω στη ...δεύτερη φάση ...
...μυρίζοντας τα σεντόνια...
Στο πρώτο κρεββάτι μύριζαν μια ιδρωτίλα με άρωμα βύσσινο...Είδα και κάτι σγουρές τρίχες που δεν μου άρεσαν καθόλου στο μαξιλάρι και έφυγα για το δεύτερο...
...εδώ τα σεντόνια φαίνονταν να έχουν στραγγίξει πολλή βρωμιά τους τελευταίους μήνες, με αποτέλεσμα να φαίνονται σαν να είχε χυθεί πρόσφατα το ζουμί από μύδια σαχανάκι...
Πλησιάζοντας και το τρίτο κρεββάτι που ήταν και η τελική επιλογή, μου ήρθε απλά μιά τσιγαρίλα με μυρωδιά από κρεμύδι και δύο ψιλόλιγνες κατσαρίδες εγκατέλειπαν το στρώμα τους προσωρινά για να το παραχωρήσουν ευγενικά σε μένα.
Δεν υπήρχε, εννοείται, ελπίδα να χρησιμοποιήσω τις κουβέρτες που ήταν μέσα στη σκόνη και είχαν αποκτήσει την γνωστή ακαμψία από τη βρώμα...
Βλέποντας τα κρεββάτια με απλανές βλέμμα, έκανα τον συνειρμό ότι η μυρωδιά του ντουζλαμά στα πατσατζίδικα του Βαρδάρη, θα φάνταζε σαν άρωμα του Armani μπροστά σ΄αυτή την απερίγραπτη κατάσταση...
Στη φωτό φαίνεται το κρεββάτι που επέλεξα, έχοντας καλύψει το μαξιλάρι με ένα φλίς...
Μερικοί θα πούνε ότι βάζω πολύ ...σιλικόνη στην ιστορία...
...θα τα πούμε λοιπόν...παρακάτω στις τουαλέτες...
Το θρίλερ αγωνίας συνεχίστηκε στις κοινόχρηστες τουαλέτες. Απλά ήταν όλες τους βουλωμένες με σκατά! 'Ολα τα καζανάκια ΔΕΝ λειτουργούσαν. Οι αποχετευτικοί σωλήνες ήταν σπασμένοι με αποτέλεσμα να βλέπεις βρωμόνερα στο πάτωμα από ντουζιέρες ή δεν ξέρω τι άλλο...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση