Ζητώ ταπεινά συγγνώμη για την προηγούμενη φωτογραφία...
...πιστεύω ότι τόκανε από ...ντροπή για το θέαμα....
Ζητώ ταπεινά συγγνώμη για την προηγούμενη φωτογραφία...
...πιστεύω ότι τόκανε από ...ντροπή για το θέαμα....
Σ΄αυτή την τουαλέτα δεν υπάρχει καν καζανάκι...
Το νερό το ρίχνεις ή από το λάστιχο που "χάσκει" στην μπανιέρα ανοίγοντας τον διακόπτη ή γεμίζεις ένα πανβρώμικο πλαστικό μπουκάλι που ευτυχώς δεν φαίνεται στο νιπτήρα και το πετάς μέσα...
Ά, ξέχασα! ΦΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ!!!
Γι΄αυτό το λόγο έβγαλα από τις αποσκευές μου τον φακό που προσαρμόζεται στο μέτωπο και φαίνεται στο κατωκάσι του παραθύρου στο δωμάτιο σε προηγούμενη φωτό!
Βλέποντας την φρικτή κατάσταση...
... από τον επάνω όροφο που ήταν στα ίδια ακριβώς χάλια , ακούστηκε με την φοβερή ακουστική που είχαν όλοι οι χώροι του ξενοδοχείου και θα έκανε τους μελετητές του Μεγάρου Μουσικής να σκίσουν τα πτυχία τους...
...μία κλανιά με βογγυτό που έσκισε την ατμόσφαιρα σαν ...οδύνη τοκετού μιας μελλοντικής νύχτας που προμηνύονταν ζόρικη!
Κατέβηκα κάτω να βολέψω στο βενζινάδικο τη μηχανή...
...ελπίζοντας να μην έχει και η "βασίλισσα" την δική μου τύχη...
Παρέδωσα την "βασίλισσα" στον πιτσιρικά που θα ήτανε βάρδια όλο το βράδυ, προφανώς όχι για την βενζίνη που θα πουλούσε αλλά για λογους ασφάλειας. Την κλείδωσα και τον ρώτησα την τιμή για την φύλαξη. Του άρεσε τόσο πολύ η μηχανή και την έτρωγε με τα μάτια σαν να είχε μπροστά του κανένα λαγνουργό σουηδομανάρι ...
...και ήταν ανένδοτος ...Δέν ήθελε μία. Με το που τον ρωτάω δειλά αν υπήρχε κίνδυνος κλοπής, μου έβγαλε ένα μαχαίρι...όχι του ψωμιού, από το συρτάρι χτυπώντας το στήθος του, που μ΄έκανε να φύγω ευχαριστημένος από εκεί, ξεχνώντας προς στιγμή το δωμάτιο στο Μπάκιχαμ που θα διανυκτέρευα...
Είχα ανάγκη να βολτάρω λιγάκι και κατευθύνθηκα προς τη μεδίνα....
Εδώ το περιβάλλον ήταν στα γράδα μου...Δεν είχε ξένους η Ταταουίν. Αυτοί ήταν μόνο περαστικοί, με οργανωμένες ομάδες για σαφάρι στην Σαχάρα, που περνούσαν κατά τις 10 το πρωί από εκεί, κάνανε μια βόλτα στη μεδίνα και μετά πηγαίνανε στο γειτονικό χωριό Σενινί όπου βρίσκονται τα παληά βερβερικά κσούρ (σιταποθήκες) σκαμμένες μέσα στους βράχους ενός λόφου και τα σπίτια των τρωγλοδυτών βερβέρων που ήταν σκαμμένα με τον ίδιο τρόπο λίγο χαμηλώτερα, σε αντίθεση μ΄αυτά στη Ματμάτα που είναι κάτω από τη γή...
Απ΄ότι έμαθα είμασταν όλοι-όλοι 3-4 ξένοι στην πόλη εκείνο το βράδυ...Ένα ζευγάρι 35άριδων μ΄ένα δικό τους τζηπ που περιφέρονταν στο κέντρο και μιά Βελγίδα τρελλέγκο γεροντοκόρη που γυρνούσε μ΄ένα ψευτοαραβικό τουρμπάνι, απ΄αυτές που ασχολούνται με τον αποκρυφισμό και τις ξεζουμίζουν κάτι ψευτογκουρού στην Ινδία.....και εις τινες ακόμη χώρες....
...προφανώς ήρθε να βρεί την...Αλήθεια στη σιωπή της Σαχάρας...
Το περιβάλλον στους δρόμους της μεδίνας άρχιζε να μου φτιάχνει την διάθεση...
Όταν λέω ότι σ΄ένα τέτοιο περιβάλλον είμαι στα γράδα μου, εννοώ ότι...
...όλες εκείνες οι σάπιες εικόνες των νεόπλουτων βαλκάνιων χωρικών, με την ακλόνητη αυτοπεποίθηση του εκφραστή του "πετυχημένου", που εισβάλλουν στα πολυκαταστήματα -με ύφος υπεροπτικών σταρ του Χόλυγουντ όταν φωτογραφίζονται στην είσοδο του κτιρίου της Ακαδημίας των Όσκαρ- έχοντας παρκάρει το θηριώδες τετρακίνητο για να μεταφέρουν με αυτό μπρόκολα, κατεψυγμένους τζιγεροσαρμάδες, κολόνιες και στρινγκ...
...ΦΕΥΓΟΥΝ αμέσως από το μυαλό μου, όπως ξεφουσκώνει μιά τρύπια σαμπρέλα...
Έρχομαι σε επαφή με το αυθεντικό και νοιώθω ότι ζω στη γή κι όχι σε κάποιο πλανήτη με ούφο!
Περπάτησα μέχρι να σουρουπώσει και να με πιάσει μια γλυκιά χαύνωση....
Πλησίασα το ζευγάρι των Γάλλων με το τζήπ για να μάθω τα σχέδιά τους. Τζίφος!
Είχαν περάσει τη Σαχάρα ερχόμενοι από την Ντουζ, πέρασαν από την όαση Κσαρ Γκιλάν, βρήκαν εκεί 3 τζήπ από γραφεία που οργανώνουν σαφάρι για τουρίστες και τα ακολούθησαν από εκεί μέχρι το Σενινί 18 χιλιόμετρα μακρυά από εδώ.
Η Βελγίδα τρελλέγκο ήταν από άλλο έργο...
...και Hummer να είχε ΔΕΝ βασιζόμουνα με τίποτα......
...αυτή θα μπορούσε να σταματήσει στη μέση της ερήμου για κανένα πνευματικό "αστρικό ταξίδι" για να έρθει σε επαφή με τους... Αθάνατους Μαχάτμας του Θιβέτ...
Καλύτερα μόνος!
Πήγα στο ξενοδοχείο και κάθησα στα σκαλοπάτια, απ΄έξω στο πεζοδρόμιο, μαζί με τον Ζοζέφ τον ρεσεψιονίστ και του εξέθεσα την κατάσταση. Αυτός παίρνοντας 1 τηλέφωνο έμαθε για έναν οδηγό με Land Cruiser που θα έμπαινε στη Σαχάρα από την πόλη Remada γύρω στα 100χλμ πιό νότια, μεταφέροντας από εκεί κάτι τουρίστες για το Κσαρ Γκιλάν. Θα μπορούσα να τον ακολουθήσω δίνοντας στο τζηπ τα μπαγκάζια μου γιατί και μεγάλη ήταν η διαδρομή και δεν έβγαινε με τίποτα φορτωμένος...Χρειαζόταν και μιά άδεια που την βγάζανε στην Ρεμάντα και έκανε 9 μέρες για να εκδοθεί...
...αλλά είπαμε. Τα πράγματα εδώ λειτουργούσαν και με μεθόδους πιό άμεσες και λιγότερο πολύπλοκες, που συναγωνίζονταν σε σβελτάδα τα ελληνικά πολεοδομικά γραφεία....Υπήρχε πάντα ο "ζογκλέρ" που τις 9 μέρες τις έκανε ...9 λεπτά!
Ο Ζοζέφ ήταν εξαιρετικά συνεργάσιμος, πρόθυμος, ευγενικός, πανέξυπνος και πολύ μορφωμένος. Το όνειρό του ήταν να μαζέψει λεφτά για να γνωρίσει τα αρχαία μνημεία στην Ελλάδα από κοντά, γνωρίζοντας πολύ καλύτερα την αρχαία ελληνική ιστορία από τους υποψήφιους έλληνες φοιτητές κλασσικών κατευθύνσεων...
Τελικά μπορεί να έμοιαζε με άγριο Ταμίλ αλλά τα φαινόμενα απατούν...Οι άγριοι βρίσκονται λίγο πιό βόρεια... μόλις περάσεις την Μεσόγειο...στρίβεις δεξιά!
Τον ρώτησα για ιντερνέτ καφέ και με έστειλε στο μοναδικό στον κεντρικό δρόμο, απ΄όπου και είχαμε με το φόρουμ την δεύτερη διαδυκτιακή επαφή...
Το ...φερόμενο ως ιντερνετ καφέ ήταν φρικτό...
Βρωμερά και σπασμένα πληκτρολόγια κολλημένα με σιλοτέιπ, αργό σαν κάτι εφιάλτες που σε κυνηγάει το τέρας.... θέλεις να τρέξεις αλλά τα πόδια σου πηγαίνουν δραματικά αργά...
Ο ιδιοκτήτης του, που "έφερνε" σε ζεν πρεμιέ του τούρκικου κινηματογράφου έβαζε μιά μουσική στην "διαπασών" από τοπικές φίρμες με τουμπερλέκια σε αντιχρονέ τέμπο και αράβικο free jazz...που έκανε τα σκυλάδικα του θεσσαλικού κάμπου να φαντάζουν σαν βιεννέζικα κουαρτέτα προκλασσικής μουσικής...
...τα κουνούπια κάνανε κάθετες εφορμήσεις σαν στούκας και γενικά υπήρχε κίνηση και "πανικός" στο μαγαζί...κλασσικά πράγματα δηλαδή ...για Αφρική....
Μέχρι που κάθησε στο για αρκετή ώρα διπλανό άδειο κομπιούτερ, ένας Τυνήσιος τίγκα στο αποσμητικό,που έβγαλε τα παπούτσια του αμέσως για να δροσιστεί, εμφανίζοντας κάτι τρύπιες κάλτσες και εμπλουτίζοντας την ήδη τσιγαρισμένη ατμόσφαιρα με μία απροσδιόριστη μυρωδιά...
...μεταξύ γαλλικού τυριού "camemberg" και λεβάντας...
Πριν πάω στο ξενοδοχείο πέρασα διακριτικά έξω από το βενζινάδικο που κοιμώταν η "βασίλισσα"... Ο "body guard" κάθονταν σε πλαστική καρέκλα στο ένα μέτρο μακρυά της, με σταυρωμένα τα χέρια στο στήθος. Κάνοντας τη σκέψη ότι μέσα στη παλάμη του κρατούσε και το μαχαίρι, τράβηξα το δρόμο για το ξενοδοχείο...
Γύρισα στο δωμάτιο νυσταγμένος... φόρεσα την δερμάτινη ολόσωμη φόρμα και τις μπότες για να κοιμηθώ στο βρωμοκρέββατο, αφού πρώτα επισκέφτηκα την τουαλέτα σαν ανθρακορύχος με το φως στο μέτωπο...
και κοιμήθηκα βαθιά παρέα με τους κοριούς...
...οι οποίοι δεν κοιμήθηκαν όπως αποδείχτηκε την επόμενη μέρα ...καθόλου!
coming soon
Ξύπνησα με τη μία το πρωί, χωρίς ευτυχώς να χρειαστεί να επισκεφτώ με τον φακό κατά τη διάρκεια της νύχτας, την απερίγραπτη τουαλέτα.
Οι κοριοί ήταν εκπαιδευμένοι σαν κομμάντος...Δοκιμάζοντας τη σθεναρή αντίσταση της δερμάτινης φόρμας, προχώρησαν σε παρακινδυνευμένες κρούσεις, φτάνοντας μέσα στη μπότα εκεί που τελειώνει το φερμουάρ στο κάτω μέρος του παντελονιού και επετέθηκαν λυσσαλέα γαζώνοντας το κοιμισμένο θύμα τους οριζοντίως και καθέτως πάνω από τον αστράγαλο.
Έφτιαξα καραβίσιο καφέ και πήρα το "θιβετιανό" λιτό πρωινό μου...Ήταν 7 το πρωί και ετοίμαζα τα πράγματά μου για την έρημο. Έναν σάκο με ανταλλακτικά, σαμπρέλες, εργαλεία, αμπούλες, αντιηλιακή κρέμα και 3 λίτρα νερό.
Κατέβηκα στο "living room" δηλαδή στα σκαλάκια του ξενοδοχείου στο πεζοδρόμιο, όπου έπιναν το κλασσικό τσάι ο Ζοζέφ με τον νεαρό που είχε το κατάστημα με τους χαρακτηριστικούς εσωτερικούς τηλεφωνικούς θαλάμους....
Κάθησα στα σκαλοπάτια με τον Ζοζέφ. Η κίνηση ήδη είχε αρχίσει στη μεδίνα...ήταν Δευτέρα πρωί...
Έβαλα ελαφρύ εξοπλισμό, εντουράδικο μπουφάν-γάντια, λοκατζήδικο παντελόνι με επιγονατίδες και κράνος μπότες, τα γνωστά τουριστικά λόγω της "light" τουριστικής προσέγγισης στη Σαχάρα. Το εντουράδικο κράνος που θα χρειαζόταν λόγω της ζέστης και της σκόνης (και ευτυχώς δεν χρειάστηκε, θα σας πω παρακάτω), δεν το πήρα λόγω βλακώδους κατάληψης του χώρου των αποσκευών από παραπανήσια ρούχα και κάθε λογής άχρηστα πράγματα.
Κατά τις 8 μάθαμε ότι τελικά δεν θα πήγαιναν οι τουρίστες από την Ρεμάντα στην έρημο και θα έρχονταν από την Ταταουίν όπου και βρισκόμουν για να επισκεφτούν τα κσούρ του Σενινί και από εκεί να συνεχίσουν μέσα από την έρημο για το Κσαρ Γκιλάν.
Αποφασίζω τότε να την κάνω κι εγώ για Σενινί και από εκεί να ακολουθήσω ένα από τα 3-4 τζήπ που περνούσαν τη μέρα με τουρίστες μέχρι το Κσαρ Γκιλάν, να "σημαδέψω" την διαδρομή με το GPS και να ξαναγυρίσω μόνος το απόγευμα, γύρω στα 100 χλμ. Ευτυχώς δεν είχε αέρα κάτι που διασφάλιζε προς το παρόν ότι δεν θα σκεπάζονταν τμήματα του δρόμου για να χαθούν από την άμμο...
Ο Ζοζεφ με συγκίνησε. Μου έδωσε άλλο ένα νερό δια πάν ενδεχόμενο και τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου ώστε σε περίπτωση ανάγκης ,να δράσει ακαριαία και να έρθει να με βρεί στη διαδρομή. Μου έκανε ένα μάθημα GPS, ήταν καλός γνώστης σε αντίθεση με μένα που εξακολουθώ να είμαι καλός σκράπας και τότε μου εξήγησε ότι δυσκολεύουν φοβερά την διαδικασία απόκτησης της συσκευής με πανάκριβες τιμές για τους ντόπιους και πολύπλοκες διαδικασίες και κυνήγι για να μην γίνονται μαύρες αγοραπωλησίες. Ήταν μπασμένος στην πιάτσα και ο τρόπος που τον είδα να συναλλάσεται με διάφορους μέσα κι έξω από το ξενοδοχείο, μου έδωσε την εντύπωση του καπάτσου ανθρώπου που ξέρει να φέρνει αποτέλεσμα...
Τα πράγματά μου τα άφησα σε μία άθλια αποθήκη του ξενοδοχείου, που απο μόνος του ο Ζοζέφ έφερε κάτι τσίλικες νάυλον σακούλες και τα σφράγισε (βαλίτσες και δερμάτινη φόρμα) για να μην λερωθούν. Το πρόγραμμα μου ήταν μόλις γυρνούσα το απόγευμα να την έκανα για τους τρωγλοδύτες της Ματμάτα καμιά 200 χλμ από εκεί, διαφορετικά θα την "έκανα ευγενικά" για την γειτονική Μεντενίν γύρω στα 100χλμ...
...οι κοριοί άλλωστε του δωματίου ήταν ...θανατηφόρα κατανοητοί!
Έφτασα στο Σενινί.
Τα κσουρ φάνταζαν εντυπωσιακά!
Επισκέφτηκα το σπίτι βερβέρου τρωγλοδύτη...
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με την δεξιοτεχνία και ποιότητα βερβέρου-ερασιτέχνη-φωτογράφου-τρωγλοδύτη...
Και μία πρόταση θωρακισμένης πόρτας από βερβέρο κουφωματά...
...με κλειδαριά και ΚΛΕΙΔΙ ασφαλείας (βλ. και στην προηγούμενη φωτό)...
Μου πρότεινε και λύση για την διατήρηση και παλαίωση του κρασιού μου, την οποία εφάρμοσα ήδη με το που έφτασα στην Ελλάδα...
...δεν υπήρχε περίπτωση να μη "πάρω" κάτι καλό και χρήσιμο από τους τρωγλοδύτες!
Βερβέρα τρωγλοδύτισα φτιάχνει κλωστή πλεξίματος από μαλλί προβάτων στην ταράτσα του σπιτιού της...ακούγοντας σε δορυφορική σύνδεση τις τιμές του χρηματιστηρίου Αθηνών...
Με την πληροφορία ότι κυκλοφορούν τρομερές ευκαιρίες σε δομημένα ομόλογα και σοδομημένες τινες μετοχές από ανιάτως διεφθαρμένη γκλαμουρολιγούρικη χώρα του Μεσογειακού Αρχιπελάγους, τοποθετήθηκε πλήθος δορυφορικών πιάτων!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση