Βελιγράδι. 86 ώρες, 2800km

[PanVas]

Στις επόμενες σελίδες περιγράφω τετραήμερο ταξίδι με προορισμό την Σερβία και συγκεκριμένα το Βελιγράδι. Οι μέρες ήταν πολύ λίγες για να υπάρξει μία ολοκληρωμένη εικόνα της χώρας αλλά και της συγκεκριμένης πόλης.
Με την βοήθεια της τεχνολογίας αλλά και των φίλων που αποκτήσαμε εκεί, θα προσπαθήσω να δώσω μία πιστή εικόνα και περιγραφή του τόπου, αλλά και το μέγιστο αριθμό πληροφοριών για έναν πιθανό επισκέπτη.
Στο συγκεκριμένο ταξιδιωτικό δεν θα βρείτε πληροφορίες για διαμονή μιας και φιλοξενηθήκαμε σε φιλικό σπίτι.

Οποιοδήποτε σχόλιο, παρατήρηση ή συμπλήρωση καλοδεχούμενα, είτε με προσωπικό μήνυμα είτε και απευθείας εδώ.

Λογικό για το καλό όλων μας να παρακαλέσω την μη διακοπή του ταξιδιωτικού μέχρι το τέλος του…


Ας ξεκινήσουμε!

[PanVas]

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ορολογία για αυτό το φαινόμενο.
Το έχω ξανανιώσει δύο φορές στην μοτοσικλετιστική μου ζωή.
Μετά από πολλά χιλιόμετρα και πολλές ώρες συνεχόμενης οδήγησης, νιώθω το τιμόνι να παραμορφώνεται μέσα στα χέρια μου και να έχει μία τάση να ανασηκωθεί ενώ οι καρποί κλείνουν προς τα μέσα.
Κοιτάζω τα χέρια μου ασυναίσθητα και μετά σκέφτομαι ότι την έχω ακούσει. Χαλαρώνω τους μυς των χεριών και προσπαθώ να σκεφτώ μήπως οδηγούσα σφιγμένα.
Όχι. Χαλαρή στάση κάγκουρα οδηγού, με ώμους μπροστά και καμπουρίτσα για να μην απορροφάει η μέση όλους τους κραδασμούς. Κλασική αναπαυτική οδήγηση on-off.
Τι στο καλό γίνεται;
Ωχ, να και η μάνα μου με τον πλάστη πίσω από εκείνη την νταλίκα...
Ξύπνα Παναγιώτη!!!
Που είναι το πρώτο παρκινγκ οεεεοοοο; Έχεις κουραστεί λέμε!
Τέλος!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[PanVas]

Ήταν Τετάρτη 2 Μαΐου και ακόμα δεν είχαμε αποφασίσει…
Ποιοι δεν είχαμε αποφασίσει και τι;

Εγώ και ο κολλητός φίλος για τα τελευταία δέκα χρόνια.
Ο Νικόλας δεν είναι άνθρωπος της σειράς… Αποτελεί σπάνια περίπτωση, μιας και δεν είναι λίγα αυτά που έχει να σου πει … Ο Νικόλας, τον τελευταίο καιρό αγαπάει.
Ο Νικόλας τον Αύγουστο φεύγει για Νέα Υόρκη, όπου και θα περάσει εκεί τα επόμενα πέντε χρόνια της ζωής του, ανάμεσα σε γκλαμουράτους, σικάτους και ψαγμένους ανθρώπους, στα πλαίσια πάντα του Διδακτορικού του στην ιστορία Τέχνης…
Ο Νικόλας είναι για μένα ο ορισμός του όρου “Citizen of the World”.

Είναι το άτομο που με προσκάλεσε να τον επισκεφθώ στις Βρυξέλλες πριν τέσσερα χρόνια, όπου έκανε το πρώτο του Master… Γυρνώντας από εκεί και βγαίνοντας από μία έντονη σχέση, τον βούτηξα και φύγαμε με την τότε μηχανή μου. Δεν ξέραμε τι ακριβώς κάναμε… Με το Freewind 20 μέρες στην Τουρκία. Δικάβαλο. Δυο έξτρα ντίζες και ένα λίτρο λάδι νόμιζα ότι ήταν αρκετό. Το πάθος μας να ξεφύγουμε εκείνη την εποχή δεν θα άφηνε κανένα εμπόδιο να σταματήσει το ταξίδι μας…

Ο Νικόλας δεν ξέρει να οδηγάει οτιδήποτε. Ούτε ποδήλατο…

Με τον Νικόλα έκανα και άλλο μεγάλο ταξίδι. Αυτή την φορά στα Βαλκάνια. Τον Μάιο του 05. Το Vstrom ήταν 10 ημερών όταν αντίκρισε τα σύνορα των Σκοπίων.
Αθήνα, Φλώρινα, Οχρίδα, Τίρανα, Ποντκόριτσα, Ντουμπρόβνικ,Μόσταρ,Σαράγεβο,Μπάνια Λούκα, Ζάγκρεμπ, Ρίγεκα, Τριέστη, Πάδοβα, Βιτσέντζα, Βερόνα, Ινσμπουργκ, Σαλτζμπουργκ, Βιέννη, Λουμπλιάνα, Βενετία, Πάτρα, Αθήνα.

Ο Νικόλας φέτος ετοιμάζεται για την Αμερική. Υποτροφίες, εξετάσεις, χαρτούρα, μαλακίες, εξετάσεις… Άγχος, αφραγκιές και σκατά ψυχολογία. Στην αναγνωριστική του εκδρομή στην Αμερική, συναντήθηκε και με την Vesna. Ποια είναι αυτή; Συμφοιτήτρια του στο δεύτερο μεταπτυχιακό που έκανε στο Λονδίνο πέρυσι. Παίζει κάτι με την Vesna; Μα βέβαια. Είναι ο νέος του έρωτας…. Καναδή η Vesna, με καταγωγή από Σερβία…. Ιστορικός Τέχνης και αυτή. Η Vesna τον τελευταίο μήνα βρίσκεται Ευρώπη. Επίσκεψη στο αμόρε της. Ανέβηκε και δέκα μέρες Βελιγράδι να δει συγγενείς και φίλους… Γιατί δεν έρχεστε με την μηχανή; Ρίχνει την ερώτηση… Άντε να απαντήσεις τώρα…

Είναι Τετάρτη λοιπόν και ακόμα το σκεφτόμαστε αν θα έβγαινε το ταξίδι Παρασκευή με Δευτέρα. Το πρόγραμμα θα ήταν απλό. Παρασκευή ξημερώματα αναχώρηση, άφιξη Βελιγράδι το ίδιο βράδυ, 1200km, με ενδιάμεση στάση στην πόλη των Σκοπίων, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας για όλη την Ευρώπη, για μας FYROM. Δευτέρα βράδυ οπωσδήποτε θα έπρεπε να έχουμε επιστρέψει μιας και υποχρεώσεις δεν μας έδιναν περισσότερα περιθώρια…

Το ίδιο Σαββατοκύριακο θα γινόταν και το 36ώρο στην βόρεια Ελλάδα. Ήθελα να συμμετάσχω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι όλα αυτά τα χιλιόμετρα ίσως θα μπορούσα να τα κάνω κάποια άλλη φορά με περισσότερο νόημα και όχι απλά σε μορφή checkpoint. Με έναν συγκεκριμένο προορισμό. Αν υπήρχε η κατάλληλη παρέα και βέβαια θα έπαιρνα μέρος σε μία τόσο όμορφη εκδήλωση. Κοίτα που τώρα προκύπτει το δικό σου prive 36ώρο, ή να πω καλύτερα 86ώρο; Άλλη μία πρόκληση που σε γαργαλάει να κάνεις την υπέρβαση.

Εγώ ήμουν έτοιμος ψυχολογικά και ήθελα πάρα πολύ ένα τέτοιο ταξίδι. Προσωπικής φύσεως προβλήματα κάνουν ακόμα πιο έντονες τις τάσεις φυγής. Ο Νικόλας όμως είχε θέμα με την δουλειά.

[PanVas]

Πέμπτη πρωί πήρε το οκ, για να λείψει δύο εργάσιμες. Τηλέφωνο στον ασφαλιστή μου. Πράσινη κάρτα, του λέω, σήμερα μέχρι τις έξι το απόγευμα. Κόψε το λαιμό σου! Βόλτα από το συνεργείο για έναν οπτικό έλεγχο της μηχανής, τέντωμα και λάδωμα αλυσίδας, Πλυντήρια για καθαρά ρούχα και εσώρουχα… Τι άλλο; Σκατά. Συνήθως τα ταξίδια εκτός πατρίδας τα κανονίζω τουλάχιστον για ένα –δυο μήνες… Να την πλύνω, ας περάσω, μπα… Έχει δύο μηχανές, δεν προλαβαίνω. Βενζίνη, άστο αύριο στην πρώτη στάση.

Στήσιμο μισής ώρας από τον ασφαλιστή. Δεν με χάλασε.
Είχα ωραία συζήτηση με πιτσιρίκα που έπλενε το αυτοκίνητό της. Μου έλεγε ότι δεν πρέπει να τα παίρνουμε μαύρα γιατί λερώνονται εύκολα. Ναι αλλά αν κάτι σου αρέσει δεν μπορείς να το στερηθείς για φθηνές δικαιολογίες, της απάντησα. Μου χαμογέλασε με νόημα.
Όταν σχεδιάζεις κάτι δικό σου, μεγάλο ή μικρό, σου βγαίνει μία αυτοπεποίθηση από το πουθενά. Έχεις ένα χαζό χαμόγελο συνέχεια στα χείλη. Γίνεσαι πιο πράος και γαλήνιος. Πιο ήρεμος στις κινήσεις σου και στον τρόπο που μιλάς. Άντε ο άλλος να καταλάβει τι παίζει…

Ήρθε το βράδυ. Τι κάνουμε που πάμε; Αν δεν την παλέψουμε όλη την διαδρομή που κοιμόμαστε; Συνεχής επικοινωνία με Βελιγράδι και το αμόρε του Νικόλα για περισσότερες πληροφορίες. Το msn πήρε φωτιά, καταφέρνοντας μάλιστα να μας μεταδώσει και λίγο από το άπειρο άγχος για το ταξίδι το οποίο υπήρχε στην από κει πλευρά. Φτάνει δύο τα ξημερώματα και εγώ περνάω roadbook και ότι σχετική πληροφορία μπορούσα να έχω στο pda μου. Software για το gps του και χάρτες δεν προλάβαινα να κατεβάσω. Αρκέστηκα σε jpgs. Ο οδηγός Eastern Europe / Lonely Planet υπήρχε ήδη στην βιβλιοθήκη καθώς και χάρτης των Βαλκανίων.
Έριξα και μια ματιά στο forum για καμιά έξτρα πληροφορία. Το μόνο που βρήκα ήταν αυτό του Vassilis Strom από το ταξιδιωτικό του στα Βαλκάνια

Στις πέντε είχε εγερτήριο και εγώ ακόμα δεν είχα κοιμηθεί. Τι σκατά. Πως άφησα να μου μεταδώσουν άγχος; Ψάξου, σκέψου και βρες τον τρόπο να το αντιμετωπίσεις. Μα φυσικά. Όταν ανεβαίνεις στην μηχανή τα ξεχνάς όλα! Ας ξανατσεκάρω μία τα playlists για το Ipod. Χα… κατέβηκαν και τα άπαντα του Bregovic. Με το που περνάμε τα σύνορα θα τον κουφάνω τον Νικολάκη….

[PanVas]

Ήρθε το ξημέρωμα και μας βρήκε να προσπαθούμε να στριμώξουμε τα πράγματά μας στο tank bag και στο top case. Φορώντας τον εξοπλισμό μας, με αρκετά υψηλή θερμοκρασία και η υγρασία να χτυπάει κόκκινα, ο ιδρώτας που έτρεχε πλέον μέσα στις μπότες μου, στις έξι παρά το πρωί, δεν ήταν στο πρόγραμμα… Μέσα στα νεύρα μου και υποστηρίζοντας την άποψή μου να μην πάρουμε τριπλέτα, έκοψα και τα δύο πλαστικά σχοινάκια που κρατούν το καπάκι της βαλίτσας (top case) όταν αυτό ανοίγει.
Την τρέλα μου. Την γκαντεμιά μου!


2007/05/04 05.45 Αμπελόκηποι.
Απλό φόρτωμα. Tank Bag και πίσω Top Case. Όταν κατεβαίνω Πάτρα για ΣΚ παίρνω περισσότερα πράγματα…

[PanVas]

Βγαίνοντας από Πανόρμου στην Κηφισίας το ρολόι του stromaki μου δείχνει 06.00. Ρε μαλάκα δεν μηδένισες τα χιλιόμετρα…

Φύγαμε λέμε!!!!

Υγρασία και αρκετή ζέστη μέχρι να απομακρυνθούμε από το αστικό κέντρο. Σε λιγότερο από μία ώρα δρόμο, νιώθαμε μούσκεμα από την υγρασία. Τα προγνωστικά του καιρού δεν ήταν με το μέρος μας. Το ξέραμε πολύ καλά, και γι’ αυτό και οι περισσότερες από τις μισές αποσκευές μας ήταν εξοπλισμός ένδυσης, αδιάβροχα, δεύτερα γάντια κτλ….




2007/ 05/04 08.15 Ελλάδα, Ε.Ο.
Δύο ώρες στον δρόμο και τα μαλακά μας μόρια έχουν αρχίσει να μας ενοχλούν… Ο μουντός καιρός και η υγρασία που νιώθουμε ακόμα και μέσα από τα ισοθερμικά και βαμβακερά ενδότερα ρούχα, προμηνύουν το τι θα συναντήσουμε στην πορεία της ημέρας.
Εκεί που ανταλλάσσονται οι καλημέρες μέσω μηνυμάτων, σταματάει στο παρκινγκ και ένα ΙΧ. Κατεβάζει το παράθυρο και μας ρωτάει γεμάτος απορία… Παιδιά για Θεσσαλονίκη καλά πάω; Μπροστά μας τεράστιες ταμπέλες που έλεγαν προς Λάρισα, προς Βόλο…. Ναι βέβαια και δεν έγραφε προς Θεσσαλονίκη. Τι να πει κανείς…

[PanVas]

Συνεχίζουμε με ανεφοδιασμούς και στάσεις ανάλογα με την διάθεση. Αγαπημένη για μένα στάση είναι στην BP στον Πλαταμώνα. Όσα ταξίδια έχω κάνει στο εξωτερικό οδικώς με μηχανή, περιείχαν στάση στο συγκεκριμένο σημείο. Οι συχνές επισκέψεις μου στην συμπρωτεύουσα πέρυσι, πάνω από δέκα με την μηχανή, το καθιέρωσαν ως γούρι και πλέον είναι αναγκαία η στάση σ’ αυτό το σημείο. Αγορά προμηθειών, παστελάκια κυρίως, γρήγορος καφές, και δρόμο!

Αξίζει να αναφερθεί πόσο πολύ αγαπάμε τους περισσότερους από τους υπαλλήλους των διοδίων της Βόρειας Ελλάδας. Αν δεν πέσεις σε ξινή, κακο@#ένη, ας κρατηθώ, γυναίκα υπάλληλο, είναι σίγουρο ότι δεν θα πληρώσεις διόδια! Δεν με ενδιαφέρει το κόστος, αλλά η ικανοποίηση που νιώθεις όταν σου κάνoυν το νόημα, άντε πέρνα αλητάκο… Η ηθική ικανοποίηση ότι σε διαχωρίζουν από τους γιωταχήδες είναι που με εξιτάρει! Μπύρες στην υγειά τους τα πίνω τα χρήματα που γλυτώνω! Καλό τους κάνει. Χαιρετίσματα σε όλους τους καρντάσηδες υπαλλήλους Διοδίων της Βορείου Ελλάδας. Για όσο μπορούν και αυτοί να κάνουν τα στραβά μάτια, γιατί αν μπει το αυτόματο σύστημα με μπάρα…. Κλαψ.

Φτάνουμε στον κόμβο για Ευζώνους και η αδρεναλίνη αρχίζει να χτυπάει κόκκινα. Πρώτη φορά στην ζωή μου θα άφηνα την πατρίδα από αυτά τα σύνορα. Τον δρόμο τον φανταζόμουν να συνεχίζει ίδιος και καλύτερος από αυτόν της Ε.Ο. Κατερίνη – Θεσσαλονίκη, αλλά έπεσα έξω. Στενός και κακής ποιότητας οδόστρωμα. Ερημιά και απόλυτη ηρεμία. Ακούω τον Νικόλα μέσα στο κράνος μου, να λέει, κλασική περιοχή κοντά σε σύνορα…
Όσοι δεν έχουν περάσει οδικώς σύνορα δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ αυτό το συναίσθημα. Ξαφνικά βρίσκεται κανείς σε μία περιοχή παρθένα, αγνή, χωρίς ιδιαίτερα στοιχεία πολιτισμού. Λες και ο χρόνος δεν πέρασε ποτέ από εδώ. Σπάνια συναντάς κανένα στρατιωτικό όχημα, ή στην χειρότερη καμιά ταμπέλα που οριοθετεί ναρκοπέδια, ή έστω παλιά ναρκοπέδια. Η ιδέα της εξόδου από την χώρα και με δεδομένες τις άχρηστες πληροφορίες πανικού που μας ποτίζουν διάφοροι ανίδεοι και αμόρφωτοι, βοηθάει τον οργανισμό να μπει σε εγρήγορση.
Τα ερεθίσματα είναι πολλά. Η αδρεναλίνη σε συνδυασμό με το παρθένο περιβάλλον σε κάνουν να νιώσεις έντονα συναισθήματα και να σου μείνουν αξέχαστα τα λίγα αυτά λεπτά. Να βάλουμε βενζίνη πριν περάσουμε τα σύνορα; Τον ακούω πάλι μέσα στο κράνος, διακόπτοντας τα μπιτάκια που έπαιζαν μέχρι εκείνη την ώρα με στόχο την σωματική μας διέγερση, στο σύστημα επικοινωνίας μας.
Ναι, ναι να βάλουμε.



2007/05/04 11.16
Τελευταίο Βενζινάδικο πριν τα σύνορα Ελλάδας – FYROM (Εύζωνοι).

[PanVas]

Περάσαμε τα σύνορα χωρίς κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Διαβατήρια, πράσινη κάρτα και όλα οκ. Έλεγχο στην μηχανή ή στις αποσκευές μας, δεν μας έκαναν. Πάλι καλά γιατί αν άνοιγαν το top case θα έσκαγε βόμβα από την πίεση που ασκήσαμε για να κλείσει….
Η μόνη χώρα τον Βαλκανίων που σε υποχρεώνει να συμπληρώνεις κάρτα εισόδου και εξόδου από την χώρα. Η διαδικασία είναι απλή. Σου δίνουν ένα καρτελάκι, το οποίο το συμπληρώνεις επιτόπου με τα στοιχεία σου. Το σφραγίζει ο τελωνιακός υπάλληλος και φεύγεις. Κατά την έξοδό σου από την χώρα το δίνεις στον τελωνιακό υπάλληλο, παίρνεις σφραγίδα εξόδου και αυτό είναι όλο.



2007/05/04 11.36 FYROM- Σύνορα
Με το που περνάμε στο Μακεδονικό έδαφος, τσουπ…
Ελάτε λαλάκες να σας τα πάρουμε. Καζίνο καλά μου κορόιδα και ρέει το συνάλλαγμα…

[PanVas]

Εμείς πάλι συνάλλαγμα δεν κάναμε για τοπικό νόμισμα. Είμαστε οι Αμερικάνοι των Βαλκανίων και έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε, είπε κάποτε ένας σοφός πατριώτης.

Για την ιστορία όμως….

Χάρτης FYROM

[PanVas]

Σημαια FYROM.
Ίσως η πιο άσχημη σημαία του κόσμου.
Την ξεκίνησαν για το σύμβολο της Βεργίνας και τους βγήκε αυτό…

[PanVas]

Ορίστε λίγα στοιχεία για την Μακεδονία. Όλοι οι γείτονες χώρες έτσι την αποκαλούν και έτσι την ξέρουν.

Η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ( Π.Γ.Δ.M. ) είναι ένα ανεξάρτητο κράτος και βρίσκεται στο κέντρο της Βαλκανικής χερσονήσου και στην Ν. Ανατολική Ευρώπη καταλαμβάνοντας έκταση 25.333 τετ km ενώ συνορεύει με Σερβία, Αλβανία, Βουλγαρία και Ελλάδα.

Ο συνολικός πληθυσμός είναι περί τα 2 εκατομμύρια εκ των οποίων το 64% είναι Σλαβομακεδόνες και το 25,2% Αλβανοί.
Από αυτούς το 52,4% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ενώ το 29% Μουσουλμάνοι
Σύμφωνα με το Σύνταγμά τους, επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η Σλαβομακεδονική και οποιαδήποτε γλώσσα μιλιέται πάνω από το 20% του πληθυσμού. Αυτή είναι η Αλβανική ενώ υπάρχουν περιοχές που χρησιμοποιούν σε μεγάλο ποσοστό τα Τούρκικα, τα Σέρβικα, τα Βλάχικα και τα Τσιγγάνικα.

Το νόμισμά τους είναι το Μακεδονικό Δηνάριο με ισοτιμία περίπου 1 Euro = 62 MKD, αλλά ποιος νοιάζεται…
Δίνεις ευρώ και γυαλίζουν τα μάτια τους…

Δρόμοι μια χαρά, όπως το καταλαβαίνει αυτό κανείς, με διόδια τα οποία όμως δεν πληρώσαμε στα πλαίσια της συμπάθειας μας σαν δικυκλιστές! και βέβαια χωρίς κανένα μπλόκο, τουλάχιστον από όσο είδαμε εμείς. Χαλαρά…

Α… Πάνε και μία ώρα πίσω! Καθυστερημένοι….



2007/ 05/04 11.38 FYROM- Σύνορα
Κάπου εκεί πίσω η μαμά πατρίδα…
Κοίτα που εδώ το βαμβάκι το φυτεύουν στον ουρανό….

[PanVas]

2007/ 05/04 11.40 FYROM- Σύνορα
Περάσαμε τα σύνορα; Το νιώθεις!
Για κοίτα μπροστά σου…Βομβαρδισμός σύγχρονης τεχνολογίας …

[PanVas]

Άντε πάμε.
Φεύγουμε με κατεύθυνση τα Σκόπια. Περίπου 160 km.
Πάντα μέτριας ποιότητα δρόμος, αλλά μια χαρά. Τα σύννεφα από το πρωί μας έκαναν παρέα, αλλά τώρα είπαν και να μας μιλήσουν. Βροχή, κανονική και απαραίτητη η στάση για αδιάβροχα…
Κοίτα που τώρα έχουμε χώρο και για άλλα πράγματα…


Συνεχίσαμε τον δρόμο μας μέχρι την πόλη των Σκοπίων. Η βροχή δεν σταμάτησε καθόλου, μέχρι την στιγμή που μπήκαμε στην πόλη. Επαναλαμβανόμενα ντους από τις νταλίκες που προσπερνούσαμε με αποτέλεσμα να στάζουμε λασπόνερα…
Άμεσο λάδωμα στην αλυσίδα και ανεφοδιασμός για τα κορμιά μας!
Ρε λες να έχει McDonalds; Δεν είμαστε για να τσεκάρουμε τώρα την αντοχή των εντερικών μας συστημάτων… Ας πάρουμε κάτι σίγουρο. Μετά από μισή ώρα μέσα στην πόλη, με στόχο να πάρουμε και μια γεύση, McDonalds δεν είδαμε…
Πεινάω λέμε!!! Άντε ας πάρουμε ότι βρούμε μπροστά μας….



2007/05/04 14.00 FYROM- Σκόπια, Downtown…
Όσο εγώ λάδωνα και τσέκαρα μηχανή και αποσκευές, ο Νικολάκης έκανε έρευνα αγοράς σε ακτίνα πενήντα μέτρων για φαγητό.
Γύρισε με πλήρη επιτυχία στα χέρια του!
Ρε συ πολύ ακριβά είναι εδώ…. 2 ευρώ του έδωσα και έπρεπε να πάρω και ρέστα…. Με την coca-cola

Αλχημιστή, αυτά δεν είναι για σένα. Σου έχω καλύτερα παρακάτω…

[PanVas]

Ταυτόχρονα μας πλησίασε κλασικό τυπάκι Βαλκάνιου που έχει βγει έξω από την χώρα…
Παιδιά από Πάτρα; (Πατρινή πινακίδα γαρ...) Σε άπταιστα Ελληνικά!
Όπα φίλε τι κάνεις; Ενστικτωδώς τσεκάρισμα για τσέπες, που είναι τα κλειδιά, τι θα μπορούσε να μας αφαιρέσει… Χαλάρωσε λέω μέσα μου.
Ε… Ναι περίπου. Από Πάτρα, από Αθήνα… Απ’ όλα.
Και πάμε το στόρι… Α… Από Αθήνα, Ήμουν τέσσερα χρόνια. Δούλευα… Κουβέντα στην κουβέντα πέρασε ένα τέταρτο μιλώντας για τα πάντα. Από γεωπολιτική και οικονομία μέχρι τον ΠΑΟΚ.

Φύγαμε καχύποπτοι για το ποιόν του και στα γρήγορα πήρα κάποια πλάνα με την βιντεοκάμερα… Οι σκέψεις μας με τον Νικόλα για την αίσθηση της πόλης, ταυτίστηκαν, παρομοιάζοντας την με έναν ενδιάμεσο πιθανό συνδυασμό Κωνσταντινούπολης και Τιράνων. Έντονο το στοιχείο των μουσουλμανικών κοινοτήτων, με μιναρέδες και τζαμιά, πολλούς πεζούς και τρελή αναρχία στους δρόμους, από τον φανερά γερασμένο στόλο αυτοκινήτων τους. Υπαίθριες αγορές και παζάρια σε κάθε γωνιά της πόλης.


2007/ 05/04 14.00 FYROM- Σκόπια, Downtown…

[PanVas]

Είχαμε μπροστά μας τουλάχιστον 440km ακόμα και είχε φτάσει 14.30 η ώρα. Ο καιρός ήταν χάλια, οι μυς από την κούραση των 600+ km αλλά και από την αϋπνία, είχαν αρχίσει αν μην ανταποκρίνονται σε όλες τις εντολές…

Η συνεχόμενη βροχόπτωση που σιχτιρίζαμε στην μέχρι τώρα διαδρομή, σε συνδυασμό με την συννεφιά της Ελλάδας, είχαν και τα θετικά τους. Οι αλλεργίες που μας ταλαιπωρούν αυτή την εποχή δεν έκαναν την εμφάνιση τους. Δεν είχαμε ζαλιστεί από πιθανή έντονη λιακάδα, κρατάγαμε χαμηλή ταχύτητα, άρα και χαμηλή κατανάλωση και κάτι ακόμα, δική μου θεωρία, όταν βρέχει κοπάζει ο αέρας, οπότε και δεν κουράζεται το κορμί από τους πλευρικούς ανέμους κτλ.
Τα μάτια σου βέβαια βλέπουνε πουλάκια. Το Schuberth έχει φάει τα ψωμιά του και η στεγανότητά του αμφισβητείτε πλέον ανοιχτά. Χρειάστηκε να οδηγήσω για κάποια χιλιόμετρα και με ανοιχτή την ζελατίνα μιας και οι υδρατμοί από την έντονη βροχόπτωση δεν μου έδιναν πολλά περιθώρια. Τα περιθώρια αντίδρασης μειώνονται δραματικά και αναγκαστικά είσαι στην τσίτα.

Μέχρι να βγούμε από την πόλη των Σκοπίων, είχα αγχωθεί αρκετά θα έλεγα. Αυξάνοντας την ταχύτητα όμως όλα μπήκαν στην άκρη. Η βροχή και βέβαια μας περίμενε στην Εθνική Οδό.
Επόμενος προορισμός NIS. Αν νιώθαμε κούραση, είχαμε πληροφορίες για πολύ καλό ξενοδοχειακό συγκρότημα κοντά στην πόλη Vranje, σε Σερβικό έδαφος όμως.
Τα σύνορα με την Σερβία ήρθαν γρήγορα μιας και ο δρόμος που συνδέει τις πρωτεύουσες των δύο χωρών, Σκόπια και Βελιγράδι, είναι καλός με προδιαγραφές Εθνικής Οδού ευρωπαϊκού τύπου και όχι στυλ Πατρών – Κορίνθου. Καλός μεν, αλλά όταν είναι στεγνός, γιατί όταν βρέχει, βάρκα γιαλός!


Σταμάτησε η βροχή! Περάσαμε και τα σύνορα… Κανένα πρόβλημα με τους ελέγχους! Δεν μας έψαξαν τις αποσκευές μας, χαμόγελα και χαρές στην όψη του μωβ διαβατηρίου. Ο Σέρβος συνοριακός φύλακας, πρότυπο Σέρβου παλικαρά, στα πλαίσια της καλοσύνης και της φιλοξενίας μας έπιασε το μπίρι μπίρι… Ντα ντα εμείς χωρίς να καταλαβαίνουμε τι λέει. Γέλια και χαρές! Ποτέ ναι στην Σερβία! Ne είναι το όχι τους! Με νόημα μας ρωτάει που πάμε; Beograd με μια φωνή! Μπλα μπλα μπλα στα Σέρβικα και γέλια!
Τι λέει αυτός ρε συ; Δεν ξέρω μου λέει ο Νίκος. Γέλα! Γέλα!
Οι τελευταίες λέξεις του ήταν ωραίο @ουνί στα Σέρβικα. Ντα ντα!!!



2007/ 05/04 15.17 Σερβία- Σύνορα με FYROM.
Τώρα που δεν βρέχει και ο κώλος μου πονεί, δεν αράζουμε λίγο να έρθουμε στα ίσια μας;