Χίος...

[Cpt. Haddock]

Εστιατόριο....

Κάποτε...

[Cpt. Haddock]

Η ελιά μπροστά απο το κτίριο του λόχου. Εκεί που αράζαμε και που γυαλίζαμε τις αρβύλες για την πρωινή αναφορά...

Κάπως έτσι ρε Μάνο

[Cpt. Haddock]

Το γήπεδο / χώρος αναφοράς (με τον "τάκο" )

Χορταριασμένο...

Όπως είπε κι ο Μανος, τζάμπα η αποψίλωση (ή "αποξύλωση" ) που κάναμε

[Cpt. Haddock]

Περπατήσαμε λίγο ακόμα... το δικοικητήριο γκρεμισμένο κι αυτό. Μέσα σε λίγα λεπτά συμπυκνώσαμε εμπειρίες και αναμνήσεις 12 μηνών...

Βαδίζαμε προς την πύλη, σαν εξοδούχοι ή σα μόλις να πήραμε το απολυτήριο. Σταθήκαμε έξω και κοιτάξαμε για άλλη μια φορά... ασυναίσθητα σε σταση προσοχής - farewell to arms - οριστικά πλεον. Χαιρετισμός, εκεί που κάποτε ήταν η σημαία

Καβαλήσαμε τις μηχανές... με κοιτάει, τον κοιτάω και, σα να είχαμε συνεννοηθεί, ορμήσαμε μέσα στο στρατόπεδο κι αρχίσαμε να οργώνουμε τα χορτάρια και τα γαϊδουράγκαθα.

Φέραμε γύρο το στρατοπεδο, το χώρο μπροστά απο το διοικητήριο, ο Μάνος να κάνει άλματα και παντιλικια στα χόρτα

8άρια και ψευτοντριφτ στο γήπεδο αναφοράς.

"Μεταβολή" και προς την έξοδο.

Τελευταία στάση, ένα βλέμμα ένα "γεια σας ρε μάγκες" και φύγαμε κορναροντας και μαρσάροντας.

Mission was accomplished (σχεδόν)

We were - now - relieved of duty

[Cpt. Haddock]

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Κώμη, έμπλεοι συναισθημάτων...

Ήταν κάτι που ΕΠΡΕΠΕ να κάνουμε, ίσως εδώ και καιρό, αλλά ποτέ δεν είναι αργά (μόνο που τώρα λειπει κάποιος για να τα διαβάσει αυτά που γράφω ).

Σίγουρα δε θα ήταν το ίδιο αν το τάγμα υπήρχε ακόμα, αν δε μας αφήναν να μπούμε μέσα. Η αίσθηση του κενού, της εγκατάλειψης, προσέθετε πολλά στις μνήμες - με κάποιο τρόπο τις προφύλασε δεν αλλοιώθηκαν απο τις εικόνες του σήμερα..

Θα μείνει το Τότε. Οι θύμησες, οι φωτογραφίες και, πάνω απ' όλα, η φιλία που μας ενώνει κι ας μη "λέμε σα βρισκόμαστε τα ίδια και τα ίδια"

Μάνο...

.................................................................................................... ...........................

Στην Κώμη μας περίμεναν τα παιδιά αραγμένοι σε ένα καφέ, οι μηχανές στην πλατεία

[Cpt. Haddock]

Όλοι μαζί κι οι ψωριάρηδες χώρια :rotflmao:

[Cpt. Haddock]

[Cpt. Haddock]

Hail to our navigator

(με ειδίκευση στα νεκροταφεία )

[Cpt. Haddock]

Αφού καταλύσαμε σε δωμάτια δίπλα, φρεσκαριστήκαμε και ετοιμαστήκαμε για έξοδο.

(ούτε φαντάροι να είμαστε :rotflmao: )

Η βραδιά συνεχίστηκε με τουρνουά μπιλιάρδου και "ποδοσφαιρακίου" (sic).

Ο Πανουργιάς επιστράτευσε για συμπαίκτη ένα πιτσιρίκι. ΟΛΑ τα λεφτά η ομάδα λέμεεεε :rotflmao:

Επιστρατεύθηκε και δεύτερο πιτσιρίκι που ίσα-ίσα έβλεπε το "τερέν" και σε κάθε χτυπημα έβγαζε κραυγές, "άχου", "παναγιά μου" και αλλα τέτοια :rotflmao:



εγώ πάντως χτύπησα και μια κρέπα

Πιο δίπλα είχε ένα απο αυτά τα μηχανήματα με τα οποία είχει γίνει τρέλα κάποτε, έβαζες το κέρμα και προσπαθουσες να αρπάξεις ένα απο τα δώρα (της συμφοράς ) με εκείνη την αξιοθρήνητη δαγκάνα..

big deal θα μΕ πείτε...

Έλα που του Νίκου του είχε κάτσει ένας Snoopy και δε θα πήγαινε για ύπνο αν δεν το κατάφερνε :rotflmao:

Αφου ξόδεψε καποιες ώρες και μια περιουσία σε ευρώ τελικά τον γράπωσε

:a19:

Μ' αυτά και μ' αυτά, πήγαμε για ύπνο... Ξημέρωνε η πέμπτη και τελευταία μέρα...

:ZZZ:

[Cpt. Haddock]

Ημέρα 5η, 28/5.

Τελευταία...

Ξημέρωσε μουντή, βροχερή και με μπόλικο αεράκι...

Ξύπνησα σχετικά νωρίς και κατέβηκα κάτω. Ο Νίκος ήδη εκεί έπινε καφέ.

Έβγαλα μερικές φωτό

[Cpt. Haddock]

[Cpt. Haddock]

Αφού κατέβηκαν (σιγά-σιγά :ZZZ: ) κι οι υπόλοιποι, βγάλαμε το πρόγραμμα της μέρας.

Θα πηγαίναμε παραλιακά προς Νένητα, με σκοπό απο μια χωμάτινη διαδρομή (που είχε "βρει" ο Πανουργιάς) να βγούμε στην παραλία της Αγ. Φωτεινής, ή Αγ. Φωτιάς.

Εκεί υπήρχε κι ένα τελευταίο κομματι που θέλαμε να δούμε - τα χαρακώματα πάνω απο την ακτή.

Ξεκινήσαμε.

Ο Νίκος φόρεσε τη μασκώτ (τον κερδισμένο με πολύ κόπο και χρήμα σνουπυ) πάνω στη τσάντα του

:rotflmao:

[Cpt. Haddock]

Φτάσαμε στην παραλία

[Cpt. Haddock]

Οι δύο φαντάροι ανεβήκαμε προς το ύψωμα...

Αν και εγκαταλειμένα, τα χαρακώματα ακόμα εκεί

[Cpt. Haddock]

Θέση μάχης...