πρώτη βόλτα μετα απο 5 μήνες
Στην αρχή ήμουν διστακτικός. Απο τη μια το ρίσκο ειναι σοβαρό, γιατι ενδεχόμενο χτύπημα στο "κακό" πόδι θα σημαίνει υποτροπή. Μετά είναι
και τα περιέργα παιχνίδια που σου παίζει η ψυχολογία και το μυαλό. Από αυτά που νιώθεις μετα απο ενα ατύχημα. Από αυτά που μπορεί να σε
κάνουν να μην ξανακαβαλήσεις, να φοβάσαι παραπάνω, να εισαι πιο "μαγκωμένος", να το σκέφτεσαι διπλά...
Και όσες φορές με ρώτησαν φίλοι γνωστοί "θα ξανακαβαλήσεις?", πάντα τους απαντούσα με ένα χαμόγελο "μα εννοείτε, τι με ρωτάς τώρα!".
Και κοίτα να δείς, πως φτάνεις οριακά να κοτέψεις όταν έρθει η στιγμή να κάτσεις πάνω της για πρώτη φορά μετα από τοσο καιρό...
Στέκομαι λοιπόν δίπλα της. "Να κανω υπομονή λίγο ακόμα" λέω στον εαυτό μου. "Ας κάτσω τουλάχιστον πάνω της, να δω πως με κρατάει το πόδι,
να ακούσω το δούλεμα της, αντε να ονειροπολήσω για λίγο".
Τελικά, και αφού είδα οτι μπορούσα να στηριχθώ σχετικά άνετα απο την πλευρά που είναι το κακό πόδι, και ενώ είχα βάλει μπροστά το μοτέρ,
δεν άντεξα άλλο. Κάπου εκεί λύθηκαν αναστολές, εφυγαν όλα. Και παμε σιγα, ήρεμα.
Στάση σε μια καφετέρια που μαζεύονται κάτι αλήτες μηχανόβιοι απο ενα φόρουμ καθε δευτέρα και αργότερα, αφου εφυγα, με πήραν οι δρόμοι και
ξέχασα να γυρίσω σπίτι...Όσα χιλιόμετρα δεν έγραψα σε 5 μήνες, ήθελα να τα γράψω σε ενα βράδυ.
Είναι ωραία τελικά εδω πάνω...
Έτσι απλά...
Καλό μήνα...
Απάντηση με παράθεση
Ξαδερφε
] Road spirit
)
and drive just :a44: and fly 
