Ήπιαμε ένα espresso στη πλατεία και κατεβήκαμε προς το ιστορικό κέντρο. Αφήσαμε τις μηχανές σε ένα στενό σοκάκι, και αμέσως βγήκε ένας Ιταλός από ένα γκαράζ που με σπαστά αγγλικά μας προειδοποίησε «εδώ κλέβουν, δεν θα τις βρείτε άμα γυρίσετε». Βρήκαμε ένα άλλο σημείο πιο φωτεινό και με αρκετό κόσμο γύρω, τις κλειδώσαμε με ότι είχαμε και με λίγο άγχος περπατήσαμε προς τη γέφυρα ponte vecchio
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
.,
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Φωτό : H γέφυρα αλλά και o δρόμος που εκτείνεται στη συνέχεια της (via por santa maria) είναι ένα απόλυτο τουριστικό σημείο, με αμέτρητα μαγαζιά και πάρα πολύ κόσμο
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Φωτό : Άποψη του ποταμού Arno προς νότο, από την Ponte Vecchio
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Φωτό : και προς βορρά
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Φωτό : είσοδος της εκκλησίας Chiesa di Santo Stefano, σε παράδρομο της via por santa maria
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Φωτό : εδώ πλέον βρισκόμαστε στην Piazza della Signoria, και πίσω μου είναι το Pallazo Vecchio που βλέπαμε πριν από ψηλά
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Φωτό: στην ίδια πλατεία, η Loggia dei Lanzi, ή αλλιώς Loggia della Signoria
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Αναχωρήσαμε από φλωρεντία κατά τις 7 το απόγευμα. Η πλειοψηφία είπε να επιστρέψουμε απο autostrada και όχι ξανά από τον ίδιο δρόμο SS67. Συμφώνησα γιατί ήμουν πολύ κουρασμένος για να δοκιμάσω ξανά το οργασμικό στροφιλίκι του paso d. Muraglione (εκ των υστέρων, το μετάνιωσα). Ρότα για Bologna λοιπόν, μέσω της autostrada A1 και από εκεί στην autostrada A14 με προορισμό νότια προς Ρίμινι. (συνολική απόσταση Φιρένζε – Bologna - Ρίμινι 230 χλμ).
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Στο βενζινάδικο έξω από τη Bologna, o υπάλληλος έρχεται και μου λέει «καλησπέρα»! Όχι, δεν ήταν έλληνας, αλλά τα βασικά τα ήξερε! Καθώς μου έβαζε βενζίνη με ρωτά στα ιταλικά : «τι θα υποστηρίξεις αύριο? Ροσσι, εε?» «Στόνερ» του απαντάω θέλοντας να τον πειράξω και να δω αντιδράσεις… «Αααα, θα σου βάλω πετρέλαιο στο ντεπόζιτο εεε, με ακούς Γκρέκο? Πετρέλαιο, εεε…»
Κάναμε τρελό γέλιο!
Φεύγοντας μου φωνάζει : «εεε, Γκρέκο, SS67, πήγες?» «Si!» του απάντησα και έσκασε χαμόγελο!...
Η autostrada A1 που ενώνει Firenze – Bologna έχει δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση. Κορυφαία άσφαλτος, ανοιχτές καμπές-στροφές που αν στο επιτρέπει το κυκλοφοριακό, τις παίρνεις με όσα, αρκετή βλάστηση δεξιά-αριστερά, γέφυρες, και αρκετές σήραγγες.
Το 2ο βράδυ στο ρίμινι κύλησε χαλαρά με μπύρα και βόλτα στον παραλιακό…
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Κυριακή 2/9 – Ημέρα αγώνα
Ξέραμε ότι ο κόσμος αρχίζει και συρρέει από πολύ νωρίς το πρωί στη πίστα, ειδικά αυτοί που δεν έχουν εισιτήριο σε εξέδρα αλλά στα γρασίδια και στα πρανή γύρω γύρω (στις θέσεις «pratto»). Έτσι, αποφασίζουμε να ξυπνήσουμε ξημερώματα και 6:45 το πρωί να είμαστε όλοι για πρωινό. Συνεννοούμαστε με τη reception και μας λέει ότι ειδικά για εμάς θα φροντίσουν να υπάρχει πρωινό από εκείνη την ώρα (κανονικά σερβίρεται μετά τις 7).
7.30 αναχωρούμε. Μετά από 18 χλμ βρισκόμαστε στα πέριξ της πίστας και ήδη επικρατεί το αδιαχώρητο! Ωστόσο η οργάνωση φάνηκε πολύ καλή. Αστυνόμοι και διοργανωτές καθοδηγούσαν σχετικά εύκολα τον κόσμο, όπου υπήρχε πάρκινγκ γεμάτο, στο έλεγαν λίγο πριν φτάσεις ώστε να μην χρειαστεί να κάνεις τζάμπα δρόμο (και με αυτό το πλήθος που υπήρχε αυτό ήταν πολύ πολύ χρήσιμο)… Βρίσκουμε εύκολα τις δικές μας θέσεις, σε ένα ελεγχόμενο χώρο. Ουσιαστικά ένα συγκρότημα κατοικιών – studio, όπου είχαν μετατρέψει τον κεντρικό του χώρο/πλατεία σε χώρο στάθμευσης και η είσοδος/έξοδος γινόταν μόνο από ένα σημείο.
Εκεί πληρώνεις 3 ευρώ και παίρνεις 2 αριθμημένα χαρτάκια. Το ένα το βάζεις πάνω στη μοτο, το άλλο μαζί σου. Αν δεν το έχεις στην επιστροφή, δεν παίρνεις τη μοτο! Μια στοιχειώδης κάλυψη έναντι κλοπής…
Φωτό (από κινητό): ο χώρος του «παρκινγκ»
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Κάπου εδώ, αρχίζω και νιώθω σαν μικρό παιδί, τη πρώτη φορά που το πάει ο μπαμπάς του σε ένα λουναπαρκ … Κάπου εδώ αρχίζω και χαμογελάω συνεχώς, προσπαθώ να το ζήσω με κάθε μου αίσθηση, αυτό που αρχίζει και ξετυλίγεται γύρω μου είναι απίστευτο!
Από το πρωί ακόμα, πολύ πριν ξεκινήσει η όποια «αγωνιστική» δραστηριότητα, η ατμόσφαιρα, όλο το κλίμα, όλος ο κόσμος, όλες οι εικόνες που βλέπω είναι πέρα από τη δυνατότητα μου να τα περιγράψω.
Όταν δε μπεις στα κυρίως πιάτα, τότε χάνεις τη μπάλα! Αδυνατούσα να παρακολουθήσω αγώνα, έτσι όπως το κάνουμε στο σπίτι, από τη τηλεόραση. Δεν γίνεται! Μα που να πρωτοκοιτάξω και σε τι να δώσω προσοχή ?
- Στον κόσμο που παραληρεί στο πέρασμα του Ρόσσι? Και στις εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπο του?
- Στις λεπτομέρειες από τη πίστα και τις γύρω υποδομές? (όσοι πάνε σε τρακντεις θα με καταλάβουν…)
- Στην αίσθηση της ταχύτητας? Αυτό που βλέπουμε στο χαζοκούτι δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Στερείται της αίσθησης των 3 διαστάσεων, και όταν τους βλέπεις να περνάνε από μπροστά σου ΕΤΣΙ, νιώθεις ξαφνικά δέος και σεβασμό. Και εκστασιάζεσαι και κάνεις τουμπεκί ταυτόχρονα … Τα 125 περνούσαν από μπροστά μου όπως περνάνε τα ελληνικά 600άρια και 1000αρια αγωνιάρικα στις Σέρρες… Τα υπόλοιπα τα αφήνω στη φαντασία σας…
- Στο ήχο?!!! Αυτός ο ήχος! Όσοι νομίζετε ότι αυτά που κατά καιρούς μπορεί να ακούτε από ελεύθερα ακραποβιτς-αρροου-ρεμους κλπ, είναι «δυνατά», πρέπει να ακούσετε από ΚΟΝΤΑ κινητήρα 200 ίππων να στροφάρει στις 18000 στροφές με ελεύθερο σύστημα εξαγωγής. Από την τηλεόραση? Ούτε στο 10% της πραγματικής αίσθησης δεν πλησιάζει, φιλτραρισμένο και καλυμμένο από τους σχολιαστές …
Και φυσικά, στο θέμα του ήχου: υπήρχαν οι άλλες, και υπήρχε η DUCATI ! Η διαφορά ήταν έντονη. Πολύ έντονη! Χαρακτηριστικός, διαπεραστικός ήχος, σε έκανε να θες να ουρλιάξεις και εσύ! Σου σηκώνει τη τρίχα κάγκελο! ...και καμία σχέση με το ήχο των ducati όπως τα ξέρουμε στην «πολιτική» μας καθημερινότητα
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
τι λέγαμε? τι να πρωτοκοιταξεις....
Αυτά που σου έρχονται από δεξιά?
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
αυτά που περνάνε από μπροστά σου?
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
αυτά που στρίβουν λίγο πιο κάτω, αριστερά σου?
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση