MotoGP Cinzano di San Marino e della Riviera di Rimini

[road spirit]

Ακολουθεί περιγραφή των 4 μερών που ζήσαμε στην Ιταλία, στα πλαίσια της επίσκεψης μας εκεί για τον αγώνα του motogp.

• Μέρα 1η , Παρασκευή 31/8: Άφιξη στην Ανκόνα και στο Ρίμινι, βραδινή βόλτα στη πόλη.
  Μέρη 2η , Σάββατο 1/9: περιγραφή διαδρομής Forli – Firenze, βόλτα στη Φλωρεντία
  Μέρα 3η , Κυριακή 2/9 : Αγώνας
  Μέρα 4η , Δευτέρα 3/9: επίσκεψη στο κρατίδιο του San Marino, στη μεσαιωνική πόλη, και αναχώρηση

Σχετικά με τον αγώνα και τα καθαρά αγωνιστικά δρώμενα, δεν θα βρείτε εκτεταμένη αναφορά εδώ, παρά μια περιγραφή των εντυπώσεων, της αίσθησης και της ατμόσφαιρας που επικρατούσε στη πίστα. Εξ’ άλλου υπάρχουν τα σχετικά θρεντ στο υποφορουμ «Αγωνιστικά νέα».

Στο τέλος παραθέτω μερικές χρηστικές πληροφορίες για το ταξίδι.

Πάμε λοιπόν…

[road spirit]

Παρασκευή 31/8

Φτάνουμε Ανκόνα μεσημέρι κατά τις 2. Ετοιμαζόμαστε να βγούμε από το γκαράζ του πλοίου και αντικρίζουμε έξω τον κατακλυσμό! Τόση βροχή είχα καιρό να δώ! Βέβαια, πριν φύγουμε από Αθήνα, μια ματιά στο ιντερνετ μας είχε δείξει ότι την Παρασκευή προβλέπονταν καταιγίδες, έτσι ήμασταν προετοιμασμένοι. Σταματάμε λοιπόν όλοι στη μπουκαπόρτα, ανοίγουμε μπαγκαζιέρες και βγάζουμε τα αδιάβροχα.. Αρματωνόμαστε και περιμένουμε για λίγο μπας και κόψει η βροχή, αλλά το ξανασκεφτόμαστε και αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε. Εξάλλου η βροχή μπορεί να συνέχιζε έτσι για ώρες και εμείς θέλαμε να φτάσουμε στο ξενοδοχείο να οριζοντιωθούμε για λίγο να ισιώσει το κορμί μας... 22 ώρες ταξίδι με το πλοίο ήταν αρκετές… Το ξενοδοχείο βρίσκεται στο Ρίμινι, που σημαίνει ότι έπρεπε να καλύψουμε μια απόσταση 106 χλμ από το λιμάνι…

[road spirit]

Οκ λοιπόν, από autostrada λέμε θα φτάσουμε σχετικά σύντομα. Αμ δε!! Με το που βγαίνουμε από Ανκόνα και λίγο πριν μπούμε autostrada η βροχή δυναμώνει, γίνεται χαλάζι (!) και η ένταση του αέρα αρχίζει να προβληματίζει. Κινούμαστε σε παραθαλάσσιο δρόμο και δεξιά μας η θάλασσα λυσσομανάει. Η εικόνα θυμίζει βαριά χειμωνιάτικη ημέρα, από εκείνες που κάθεσαι μέσα γιατί έξω χαλάει ο κόσμος…

Μετά από περίπου 10 χλμ φτάνουμε στα διόδια για την autostrada Α14 και βλέπουμε μπροστά μας ένα ακόμα θέαμα που μας αγχώνει. Ατελείωτο μποτιλιάρισμα! Πρώτη σκέψη, πως στο καλό θα διανύσουμε 100 χλμ υπο καταρρακτώδη βροχή, φορτωμένοι και κινούμενοι ανάμεσα σε σταματημένα αυτοκίνητα?
Σταματάμε ξανά αμέσως μετά τα διόδια, και αράζουμε για λίγο σε ένα υπόστεγο…

φωτό απο τον φιλο Αντώνη:

[road spirit]

Δεν περνάνε όμως 5 λεπτά, και η αρχική σκέψη που κάναμε στο πλοίο, ότι δηλαδή δεν έχει νόημα να περιμένουμε, επικρατεί ξανά και εφόσον είμαστε όλοι εξοπλισμένοι σωστά, συνεχίζουμε το δρόμο μας…
Για τα επόμενα 52 χλμ κινούμασταν με ρυθμό χελώνας, πρώτη – δευτέρα στο κιβώτιο, ανάμεσα σε δυο λουρίδες με σταματημένους ιταλούς ΙΧήδες και με την βροχή και τον αέρα να μην καταλαγιάζουν. ¨Όμως, μετά το 52ο χλμ η βροχή σταμάτησε, καθάρισε ο ουρανός, και τελείωσε και το μποτιλιάρισμα… Ανοίξαμε γκάζι και φτάσαμε στο Ρίμινι, συνολικά 2 ώρες μετά από την αποβίβαση μας από το πλοίο…

Ξεκουραστήκαμε για καμιά ώρα, και βγήκαμε για βόλτα με τα πόδια, να δούμε ότι μπορούμε από την κοντινή περιοχή και να καθίσουμε κάπου για φαγητό.

Το Ριμινι είναι παραθεριστικό θέρετρο (Riviera di Rimini) και ήταν κάτι που κανείς μας δεν περίμενε…
Για πολλές δεκάδες χιλιόμετρα εκτείνεται η παραλία, και από την άλλη πλευρά του δρόμου, αμέτρητα ξενοδοχεία το ένα δίπλα στο άλλο. Αν όλα αυτά γεμίζουν το Αύγουστο, τότε θα μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου!

Στη φωτό : η παραλία έξω απο το ξενοδοχείο μας

[road spirit]

Φωτό : έκανε κρύο, δεν βουτήξαμε!

[road spirit]

Φωτό : ξενοδοχεία, αμμουδιά, ξαπλώστρες και ομπρέλες μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι

[road spirit]

Φωτό (Αντώνης) : ο παραλιακός δρόμος του Ριμινι

[road spirit]

Φωτό : παντού πολλές θέσεις για μοτο (όπως Ελλάντα)! Την μέρα δεν βρίσκεις να βάλεις τη δικιά σου…

[road spirit]

Το βράδυ περπατήσαμε σε ένα κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο που βρίσκεται παράλληλα και πίσω από τον παραλιακό. Από εστιατόρια και καφετέριες, μέχρι εμπορικά καταστήματα και πλανόδιους μικροπωλητές, παντομίμες, χαρτορίχτρες, καραόκε… Ένα μεγάλο roadshow από ότι θα μπορούσε να δει κανείς σε ένα εντελώς τουριστικό μέρος …

Φωτό : να σε πω τη μοίρα σου?

[road spirit]

Φωτό : αυτή η κούκλα, εντυπωσιακά διατηρημένη και όμορφη. FIAT coupe 2300S

[road spirit]

Φωτό : Το σηματάκι μπροστά γράφει : «Adriatic veteran car club»

[road spirit]

Φωτό : ο κόσμος κυκλοφορεί πολύ με ποδήλατα. Φυσικά σε αυτό βοηθά το εκτεταμένο δίκτυο ποδηλατόδρομων (σχεδόν κάθε πεζοδρόμιο φέρει σήμανση ποδηλατόδρομου), ο τρόπος με το οποίο οι οδηγοί αυτοκινήτων σέβονται τα σήματα, τις διαβάσεις, και τους πεζούς, και υποθέτω η ανάλογη παιδεία…

Τέτοιες σιδεριές-θέσεις πάρκινγκ ποδηλάτων υπήρχαν παντού, σε όλη τη πόλη. Ακόμα και τα ξενοδοχεία διέθεταν δικά τους ποδήλατα, αριθμημένα, τα οποία οι ένοικοι τα χρησιμοποιούσαν για να μετακινούνται στη πόλη

[road spirit]

Φωτό : παλιό “Holland” ? …

[road spirit]

Φωτό : Ποδηλάτων συνέχεια… Αυτές οι κατασκευές είχαν τη πλάκα τους. Δίσελα και τετράσελα ποδήλατα παντού! Τα έβρισκες από γραφεία ενοικίασης

[road spirit]

Φωτό : ενοικιαζόμενα είπα? Κάπου εκεί εκπλαγήκαμε όταν αντικρίσαμε αυτή τη ταμπέλα, έξω από ένα γραφείο ενοικιάσεων. CBR600, R6, GSXR750 !! ολοκαίνουρια και προς 37 ευρώ την ώρα!