''ξερω τραγουδια θαλασσα και τον ηχο να διαλεγω......''

[wolfman13]

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

E A E

στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε

F#m D

Αφού η ιστορία σάς ανήκει

Bm C#sus4 C#

σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε



Στ’ αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις

το έργο το έχω δει, μη με τρελαίνετε

Το πλοίο των ονείρων μου με πάει

σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε



Bridge:

F#m E A



A E

Μένω μονάχος στο παρόν μου | 2x

D A E

να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται | 2x

C#m D

Κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου | 2x

E F#m

συνένοχο στο φόνο δεν θα μ’ έχετε | 2x



Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας

Ξεγράψτε με απ’ τα κατάστιχά σας

στον κόπο σας δε θέλω και στα έργα σας



Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε

Αφού η ιστορία σάς ανήκει

σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε



Μένω μονάχος στο παρόν μου...

[wolfman13]

Έλα στ' όνειρό μου

Αδελφοί Κατσιμίχα

Μουσική/Στίχοι: Αδελφοί Κατσιμίχα/Αδελφοί Κατσιμίχα
Αποστολέας: Σπύρος Σολδάτος

Στάλθηκε : 19-06-2000




Em Bm

Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε

Am F

Κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη

Em D Bm Em

Κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές

Am F

Θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε

C Em

Θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία

D Bm D Em

Ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές



C G D

Μικρό καλοκαίρι κρυφή πυρκαγιά

C G D

Βαθιά μες την καρδιά μου τώρα καις

C G D

Μικρό καλοκαίρι κρυφή πυρκαγιά

C G D Em

Βαθιά μες την καρδιά μου σιγοκαίς, σιγοκαίς



Ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε

Κλείνω τ' αυτιά κλείνω τα μάτια

Και ταξιδεύω μες το φως, άλλου καιρού

Και βάφω τ' όνομά σου με το κόκκινο

Το κόκκινο μελάνι της αγάπης

Και είμαι εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού



Μικρό καλοκαίρι...

[wolfman13]

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ!!!!!!!!






Πάρε με

Τσαλιγοπούλου Ελένη





Πάρε με στ' όνειρο μαζί σου

άλλο πρωί να μη με βρει

στον άδειο κόσμο τον επάνω

σ' αυτή την άδικη ζωή



Πάρε με στ' όνειρο μαζί

κοντά σου να ξενιτευτώ

Πόσο ν' αντέξω παραπάνω

της μοναξιάς τον πυρετό



Ααα, πως σ' αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω

Πως είν' η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα

Πως είν' ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα

Πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα



Δώς μου του ονείρου σου τα μάτια

να ταξιδέψω εκεί που πας

Στα μυστικά σου μονοπάτια

που χρόνια μόνος περπατάς



Δώς μου του ονείρου σου τα μάτια

θέλω να ξέρω αν μ' αγαπάς

ή μήπως μου κρατάς γινάτια

όταν σε κάνω και πονάς



Ααα πως σ' αγαπώ...

[nimbus]

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΒΡΕ ΣΥΝΟΝΟΜΑΤΕ, ΜΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕς ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ
ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ ΣΟΥ

[nimbus]

Κάποιοι φιλήσανε τον Ιούδα εκεί στο Μέτωπο

κι άλλοι ψαρέψανε ουρανό σ’ ένα πηγάδι

άλλοι κρεμάσαν σαν δικτάτορα ένα φυλακτό

Ab Bb Ab G Cmsus9

στις φυλακές πάντα ονειρεύονται το βράδυ



Κάναμε έκτρωση σ’ ότι αθώο μας απέμεινε

κι εσύ συνέλαβες μ’ ένα άρωμα τυχαίο

μα τα τριαντάφυλλα που σου ‘στειλα λίγο έλειψε

χαράματα να σκοτωθούν σ’ ένα τροχαίο

Cm sus9 Bb



Gm Dm C

Όσο αξίζει μια γρατσουνιά απ’ την ανάσα σου

Gm Dm C

δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής

Gm Dm C Eb

γυναίκα αν έχω λάθος συγχώρα με

D [Em C B7]

γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις



A G F G Cmsus9



Κάποια πατρίδα τα χείλια μου τα φίλησε

φτηνά και μ’ έσπρωξε γελώντας προς την μάχη

κι όσοι της δώσαν το κορμί τους για παράσημο

αυτή ένα τάφο τους κάρφωσε στην ράχη



Όσα θηρία με ζυγώσανε τους έφτασε

να χορτάσουν μοναχά με την στολή μου

μα οι άνθρωποι μ’ άφησαν ήσυχο σαν έμαθαν

πως γυάλιζα ένα πολυβόλο στην αυλή μου



Όσο αξίζει μια γρατσουνιά απ’ την ανάσα σου...



Θυμάμαι κάποτε στα μάτια σου κυνήγησα

τον εαυτό μου μ’ ένα μαχαίρι της κουζίνας

μα μόνο η τρέλα, μόνο η τρέλα μου με ξέπλυνε

σαν καταρράχτης απ’ το αμάρτημα της φτήνιας



Κι έτσι του κόσμου τα μπαλκόνια ερωτεύτηκα

αυτά που αγγίζουν το βλέμμα με το στόμα

μα δεν ξεχνάω τα υπόγεια που κυλίστηκα

γι’ αυτό η φτέρνα μου έχει δέσει με το χώμα



Όσο αξίζει μια γρατσουνιά απ’ την ανάσα σου...



Απόψε πότισα τις ρίζες μου ονειρεύτηκες

και τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σου

κυρά δεν βρήκα μουσική που να σου άξιζε

πόνος στη γέννα προσκυνώ την αρχοντιά σου



Θα χαραμίσω την ζωή μου περιμένοντας

να’ ναι πολύ αργά για να την διορθώσω

και στα ρουθούνια του ουρανού θα μπω ουρλιάζοντας

την μύτη του πριν ξεψυχήσω να ματώσω



Όσο αξίζει μια γρατσουνιά απ’ την ανάσα σου...

ΧΡΗΣΤΟς ΘΗΒΑΙΟς


--------------------------------------------------------------------------------