2006.Δευτερα πρωί.Οι συνηθειες δεδομενες.Λιγη φρυγανια,λιγο τυρι,ενα ποτηρι χυμο.Κατεβαινω με το ασανσερ ,μπαινω στο αυτοκινητο και ολοταχως για την Αττικη Οδο.Στην εισοδο της η γνωστη….υπενθυμιση.’’Μεγαλες καθυστερησεις στις εξοδους 11,12….»Ετσι χωρις να το προσπαθησεις η νευρικοτητα κανει την εμφανιση της.Σφιγγεις το τιμονι,αλλαζεις συνεχως ραδιοφωνικους σταθμους,νιωθεις οτι αυτο το μεσο μεταφορας ειναι αυτη την στιγμη η μικρη σου φυλακη.Ακινητος στην ουρα,βλεπεις συχνα-πυκνα αναβατες με μοτοσυκλετες ολων των τυπων να περνουν και να χανονται στο βαθος του δρομου.Αλλα εσυ τους βλεπεις να χανονται στο βαθος του εθνικης οδου της προσωπικης τους ελευθεριας.Και σκεπτεσαι.’’Εγω που παντα ειχα μηχανες (εστω και παπακια ρε γαμωτο) τωρα πως εγινα ετσι».Και εκνευριζεσαι.Και μελαγχολεις.Και σκεπτεσαι πως τοτε 15 χρονια πριν χωρις δουλεια σταθερη ,χωρις λεφτα και το ειχες το μηχανακι σου.Και τωρα πηγες και επενδυσες σχεδον 35000 euro για ένα αυτοκινητο,στο οποιο δεν χρησιμοποιεις τις πραγματικες του δυνατοτητες ουτε στο 30%.Τοτε γιατι το πηρες:.Μηπως τελικα εγινες και εσυ ένα θυμα του «τι θα πει ο γειτονας η ο γνωστος»Όχι δεν εγινα ετσι,αλλα και παλι απαντηση δεν εχω.Εκει ακινητοποιημενος κοιταω γυρω μου τους υπολοιπους..κρατουμενους της Αττικης Οδου.Με αυτοκινητα αθλια,μετρια,εξαιρετικα,ολοι εκτιουν την ποινη της αποφασης τους.Διπλα σου βρισκεται τωρα ένα θηριωδες τζιπ.Πεντε χιλιαδες κυβικα,εξαιρετικες εκτος δρομου δυνατοτητες και ο ιδιοκτητης του ενας πενηνταρης που δειχνει ότι η τελευταια φορα που περπατησε ξημερωματα σε ένα βουνο ηταν πριν καν γεννηθουν πολλοι από εμας.Ακουει μουσικη,καθεται αμηχανος και βλεπει τον ‘’φτωχο»με το παπακι να περνα διπλα του και να εχει-τελικα-πολυ καλυτερη ποιοτητα ζωης….Και τελικα φθανεις στον προορισμο σου με εκεινη την στιφη γευση στο στομα σου.
2007 ,εκει λιγο μετα το Πασχα.Η μυρωδια από τα μεταλλα των καινουργιων μοτοσυκλετων σου φερνει στο μυαλο παιδικες θυμισες.Το φρεσκο ψωμι Κυριακη πρωι στον κοντινο φουρνο,το τσουρεκι της μαμας….Χωρις να το παιδεψεις (αρκετα εχουμε παιδευτει ολοι)εχεις κλεισει μια μηχανη.ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΗ.Δεν εχει νοημα η μαρκα,ο τυπος,τα 0-100 η τα 0-300.Εσυ ξερεις πως σε μερικες ημερες θα εχεις και παλι ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΗ.Και ερχεται η ωρα.Ουσιαστικα δεν ακους τις κλασσικες οδηγιες του πωλητη.Εδω αναβουν τα φλας,εδώ η κορνα κλπ κλπ.Φορας το κρανος και ξεκινας.Φορας το κρανος….Ακομα θυμαμαι την εκπληξη του πωλητη όταν πριν ακομα κλεισω την μηχανη του ζητουσα να μου δειξει μερικα αξιοπιστα κρανη.’’Εισαι από τους λιγους.Εχουν δει τα ματια μου….Να αγοραζουν μηχανες 40αρηδες και με ουτε και εγω ξερω ποσους ιππους και κουβεντα για κρανος.Και να σκεπτομαι.Που πας ρε γαμωτο»
Βγαινω στον δρομο.Και αποφασιζω να μην παω προς το σπιτι.Θα μπω μεσα στην Αττικη Οδο ρε γαμωτο.Και βλεπω τις πινακιδες.’’Μεγαλες καθυστερησεις στις εξοδους 11,12….»Τις ειδα ,αλλα δεν τις προσεξα.Πιανεις απαλα το τιμονι ,δεν ακους μουσικη απλα γιατι θελεις να ακους τον ηχο της μηχανης.Νιωθεις ότι πλεον και εσυ βρηκες τον δικο σου Παραδεισο.Αποφυλακιστηκες…Περνας πλεον ΕΣΥ τα αθλια,μετρια,εξαιρετικα αυτοκινητα και καπου εκει βρισκεις τον παλιο σου φιλο με το θηριωδες τζιπ.Νιωθεις την αναγκη να σταματησεις διπλα στο παραθυρο του.Εξαλλου εχετε μοιραστει αρκετα…Εχει το ιδιο υφος,ισως ακουει τον ιδιο ραδιοφωνικο σταθμο που επιμενει μεσα από ένα play list να παιζει την ιδια ωρα,τα ιδια τραγουδια.Και μια τρελλη σκεψη περνα από το μυαλο σου.Να του προτεινεις να σβησει την μηχανη του τζιπ ,να το κλειδωσει και να ερθει μαζι σου.Και την επομενη το πρωι να τον πας να το παρει από το σημειο που το αφησε.Εξαλλου την ιδια κινηση θα εχει.Αλλα παλι σκεπτεσαι ότι αυτά είναι τρελλα πραγματα.Το μονο που κανεις είναι να ευχεσαι να νιωσει και εκεινος την μυρωδια από τα καινουργια μεταλλα μιας μοτοσυκλετας…
Καλη ημερα να εχετε ολοι….
Απάντηση με παράθεση
