Όταν κάνουμε εμείς τη μ@λ@κί@ πρέπει να την παραδεχόμαστε σωστά?
Εχθές το βράδυ λοιπόν, συνειδητοποίησα πόσο δίκιο έχουν όλοι αυτοί οι κουτάκιδες που μας κλείνουν και λένε "Δε σε είδα"
Κατεβαίνω λοιπόν την εθνική οδό με το κουτάκι μου. Λίγο πριν την Ρενώ, βλέπω στην αριστερή λωρίδα τα υπόλοιπα αυτοκίνητα σταματημένα. Ενώ στις άλλες λωρίδες, προχωρούσαν με άνεση. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να μπω δεξιά.
Κοιτάζω τον δεξί καθρέφτη, βλέπω μόνο αυτοκίνητα. Κοιτάζω τον κεντρικό, βλέπω μόνο αυτοκίνητα. Βγάζω δεξί φλας και ταυτόχρονα κοιτάζω τον δεξί καθρέφτη και μπαίνω στη δεξιά λωρίδα. Τότε βλέπω ένα φανάρι μηχανής, πολύ κοντά μου.
Εγώ πάτησα γκάζι για να μπω άμεσα δεξιά, μιας και δεν προλάβαινα να γυρίσω πίσω, και το παιδί με το ΚΤΜ πάτησε φρένο. Και έτσι το σώσαμε.
Αυτό που μου έκανε τρομερή έκπληξη, είναι ότι επειδή από μικρό παιδί κυκλοφορώ με το μηχανάκι μου και έχω μάθει να προσέχω τους υπόλοιπους μοτοσικλετιστές, ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΙΔΑ!
Είναι απίστευτο.
Φίλε με το ΚΤΜ που ο αριθμός κυκλοφορίας τελειώνει σε 800 και είδες εχθές στην εθνική οδό ένα μαύρο αυτοκίνητο μπροστά σου, συγνώμη και πάλι, αλλά πραγματικά, δε σε είδα...