Εγώ πάλι δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι,όταν πριν 2 περίπου χρόνια άρχισα να ασχολούμαι με internet κι υπολογιστές,η είκονική πραγματικότητα που "φώναζαν" αυτοί οι διαβόλοι θα έδινε τη θέση της σε μια απρόσμενη ΑΛΗΘΕΙΑ,σε μια κατάσταση που η εποχή που ζούμε δεν ευνοεί.
Όπως και με τον Ηλία,έτσι και με μένα,η μαγεία αυτή ξεκίνησε όταν κάποια Κυριακή-κι ενώ ρέμβαζα σε μια καφετέρια με την Κική τον Κώστα και τη Χριστίνα-χτύπησε το τηλέφωνο και άκουγα τη φωνή τού Trooper να με πληροφορεί ότι αυτός και η γυναίκα του,ο Nostra και η +odigos τής ζωής του,ήταν ήδη στο νησί και περίμεναν να γνωρίσουν την αφεντιά μου.
Δεν θέλω να πω κάτι γι' αυτή τη μέρα,γιατί ό,τι και να πω θα είναι πολύ μικρό και ανούσιο.Φρόντισε άλλωστε ο Τάσος,με το μοναδικό του ταλέντο,να δώσει μια πληρέστατη απεικόνιση αυτής τής καταπληκτικής βόλτας.
Έγινε λοιπόν η αρχή,άρχισα κι εγώ να γνωρίζω από κοντά και άλλους ανθρώπους,που μόνο ηλεκτρονικά τούς ήξερα,και σιγά σιγά άρχισα να μαθαίνω,να ανακαλύπτω τον εαυτό μου μέσα από την επαφή με ανθρώπους που τούς συνέδεε η αγάπη...το ψώνιο που έχω κι εγώ.
Τη μοτοσυκλέτα!
Ο Ηλίας....η πρώτη επαφή μαζί του...με άλλους δυό ταυτόχρονα στο msn(πρώτη φορά για μένα)να κλαίω από τα γέλια,να πηγαίνω για ύπνο στίς 5 το πρωί....κι από κει και πέρα........
Ατελείωτες ηλεκτρονικές κουβεντούλες-το γραπτό άλλωστε έχει τη χάρη του-πότε για τα πιο χαζά πραματάκια πότε για σοβαρά και σημαίνοντα.
Πότε για ποίηση και γκόμενες,πότε για όνειρα ζωής και ποδόσφαιρο....και πάντα με χιούμορ,ατελείωτο και ποιοτικό χιούμορ.
Το χιούμορ ξέρετε,είναι πολύ σημαντικό πράγμα.Σού δείχνει πολλά για τον συνομιλητή σου.Είναι στάση ζωής.
Και,όπως και πολλά παιδιά από δω,ο Ηλίας το έχει.Με τον δικό του τρόπο,με το βλέμμα,με τον σκανταλιάρικο και συνάμα σοβαρό τόνο τής φωνής του.
Πριν έρθει στον Πόρο,βρεθήκαμε να κουβεντιάζουμε από το τηλέφωνο από απόσταση λίγων μέτρων και με οπτική επαφή στο καπνεργοστάσιο τής Λένορμαν,που είχαμε δώσει ραντεβού..
Ήταν η πρώτη συνάντηση,το πρώτο καφεδάκι.Τα υπόλοιπα τα διαβάσατε πριν.
Kalesin......να είσαι πάντα καλά ρε Φίλε και με το καλό να ξαναβρεθούμε.