Τα αξιώματα του καφέ.
Αξίωμα 1: Ο καφές είναι ο καφές ..
Ο καφές είναι ο καφές (γι’αυτό άλλωστε και λέγεται και καφές και όχι κάπως αλλιώς). Οτιδήποτε πετάξει μέσα στον καφέ ο καθείς, αποτελεί παραλλαγή του είδους, σε σημείο που ΔΕΝ δικαιούται πια να χρησιμοποιεί το όνομα καφές για να περιγράψει το νέο μίγμα που προέκυψε.... Πολλοί για παράδειγμα (ναι, ξέρω πως θα σας σοκάρει αυτό που λέω αλλά η επιστήμη οφείλει να τα καταγράψει όλα) πετάνε μέσα στον καφέ τους γάλατα. Γάλατα σε σκόνη, γάλατα με το κουτάλι, γάλατα από το μπουκάλι, γάλατα από την κονσέρβα, γάλατα σφηνάκι από μικρό τζούνιορ κονσερβάκι. Έχω δει ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ γυναίκες (κάπου αναφέρθηκε ότι είδανε και άντρα, αλλά πιστεύω ότι είναι μόνο φήμη) να πετάνε μέσα στον καφέ ζάχαρες σε κύβους, σε σκόνη, από φάκελο μακρουλό, από φάκελο τετράγωνο, με τα κουτάλια, με ένα μηχάνημα που το γυρνάς ανάποδα και όσο είναι έτσι αμολάει ζάχαρη. Στην μακρινή Δύση, εντοπίστηκε άνθρωπος που βάζει και αχνίζει τα γάλατα με ατμούς και μετά τα πετάει μέσα στον καφέ και επιπλέουν από πάνω του και τα πασπαλίζει με μπαχάρια και τους ρίχνει και ζάχαρη. Λοιπόν, για να τελειώνουμε: Είναι προσωπικό θέμα του καθενός αν στον καφέ αποφασίσει να ρίξει λουκούμι, παστίτσιο, ζάχαρη, βυσινάδα, γάλα, γιαούρτι, ροκφόρ, κρέμα γάλακτος, μαρέγκα, σαντιγύ, κανέλα, πατάτες κλπ, αλλά αυτό που προκύπτει ΔΕΝ είναι καφές με λουκούμι, καφές με παστίτσιο, καφές με ζάχαρη. Είναι κάτι άλλο. Αυτό το λάθος (που γίνεται συνήθως από γκέι κομμωτές -για να κάνω γέφυρα με άλλη συζήτηση-, γυναίκες και φοιτητές) έχει οδηγήσει σε απόγνωση και ασυνενοησία. Πάει δηλαδή ο ειδήμων στο μαγαζί και ζητάει «ένα καφέ» και ο σερβιτόρος περιμένει να ακούσει μήπως και του πεις να πετάξει και κάτι άλλο μέσα. Αν μάλιστα δεν συμπληρώσεις «σκέτο» είναι ικανός να ρωτήσει κάτι σαν, να του ρίξω κανά βερύκοκο μέσα, τίποτις ζάχαρες που έχουμε στη κουζίνα, κάνα γαλακτοκομικό;
Αξίωμα 2: Το γένος δεν κρίνεται από το φύλο, αλλά από τον καφέ
Οι άντρες πίνουν φραπέ, νες ή ελληνικό (τούρκικο). Οι υπόλοιπες κατηγορίες πίνουν φρεντοκοκολίνο, τσινοπιρπιρίνο, καπουτσινάκι, μις σεγκαρίνα, κοκο-μόκο, μπουσουλίνι-φρεντολίνι, φριφριδίνο και λοιπές κατηγορίες. Ένας εύκολος τρόπος να καταλάβει κανείς ποιοί καφέδες είναι για άντρες είναι να φανταστεί αν θα του ταίριαζε μια ομπρελίτσα μέσα, ή μια σημαιούλα Παναμά. Ακριβώς όπως με τα κοκτέιλς φρούτων. Πολλοί μελετητές απορρίπτουν εντελώς την παραπάνω κατηγοριοποίηση και αντιπροτίνουν την απαλλοιφή του νες από την κατηγορία καφές και την ένταξή του μαζί με το κακάο, καοτόνικ, σούπερ καοτόνικ και σοκολάτα.
Αξίωμα 3: Τον καφέ τον πίνουμε για να τον κρατήσουμε και όχι για να τον ουρήσουμε
Αν κατουριέσαι μην τον πίνεις. Επιστημονικά αποδεδειγμένο είναι το γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν ένα σφικτήρα από την ουροδόχο κύστη τους μέχρι την έξοδο. Οι άντρες έχουν δύο βαλβίδες ασφαλείας. Αυτομάτως, αυτό συνεπάγεται ότι κυρά μου αφού δεν μπορείς να κρατηθείς μετά τον καφέ και θες να πας προς νερού σου, άστον να πάει στα κομμάτια, τράβα φάε ένα κρουασάν ζαμπόν τυρί καλύτερα και μην αναγκάζεις όλο το τραπέζι να σηκώνεται όρθιο επειδή η κατουρλού πάλι θέλει πιπί. Και εκνευρίζει τους υπόλοιπους και δεν είναι καλό για το image σου.
Αξίωμα 4: Ο καφές είναι για απόλαυση και όχι ναρκωτικό
Πολύ σημαντικό αυτό. Τι εννοούμε. Αν δεν έχεις χρόνο να τον πιείς άστον πιές τον αύριο. Είναι κατάσταση, σαν την γιόγκα ένα πράγμα. Η ζύμωση που έρχεται με την άνεση χρόνου, την συζήτηση, την κωλοβάρα κάνει τον καφέ καφέ. Δεν είναι το ίδιο το προϊόν που χαρακτηρίζει την στιγμή αλλά η στιγμή που χαρακτηρίζει το προϊόν. Όποιος λοιπόν βιάζεται και ανησυχεί για το που είναι η παραγγελία, τι ώρα είναι κλπ δεν πίνει καφέ εκείνη την ώρα (ό,τι και να νομίζει). Επίσης, συνέπεια του παραπάνω είναι πως ο εσπρέσο ΔΕΝ αποτελεί καφέ είτε σκέτος είτε με ταραμοσαλάτα μέσα του. Και όποιος πίνει εσπρέσο θυμίζει πρεζάκι που σνιφάρει στα κρυφά κόκες.
Αξίωμα 5: Παλαίωση του καφέ
Εξαιτίας του ότι ο καφές θέλει τον χρόνο του, ο ΝΕΣ και ο Ελληνικός συστήνονται μόνο μετά από μια ηλικία. Αυτό γιατί οι νέοι, ως ανυπόμονοι ΔΕΝ εκτιμούν τον κρύο ελληνικό και βιάζονται να τον πιούν ή αν τους κρυώσει δεν τον πίνουν. Οπότε η μόνη λύση είναι ο φραπές (ο φραπές κλίνεται για όποιον δεν το ξέρει). Όταν μας τελειώνει προσθέτουμε κρύο νερό. Όταν ο αφρός εξαφανιστεί, κάτι που συμβαίνει στα 10 πρώτα λεπτά, ο καφές έχει ωριμάσει και είναι ιδανικός για πόση (με ζάχαρη και αβγό και διάφορα άλλα σκευάσματα έχω ακούσει πως αφρίζει σε σημείο να κάνεις και μπουγάδα και πως όσο περνάει η ώρα ο αφρός πετρώνει σα βαλσαμωμένος και θέλει να τον στριφογυρνάς με το παγοθραυστικό-καλαμάκι, αλλά αυτό δεν είναι η περίπτωσή μας).
Αξίωμα 6: Κετόνες και αλδεΰδες δεν χωράνε στον καφέ
Γυναίκες και καφές δεν παντρεύονται εύκολα. Όχι μόνο για τους βιολογικούς λόγους που αναφέραμε (με το κατούρημα) αλλά και για λόγους παράδοσης-αισθητικής. Οι γυναίκες αδυνατούν να κατανοήσουν το γεγονός ότι του άλλου του την χαλάει το να εμφανιστεί δίπλα του η γυναίκα όταν κάνει κάποιες δουλειές (πίνει καφέ με φίλους). Είναι τα ντεσιμπέλ της φωνής; αυτό το σιριστικό διαπεραστικό της χροιάς; είναι που μυρίζει κετόνες, αλδεΰδες, μεθανόλες από τα πολλά πατσουλιά στο κεφάλι της; είναι η ικανότητα να χέζει κάθε ενδιαφέρουσα συζήτηση; ποιός ξέρει. Πάντως στα καφενεία είχε παρατηρηθεί το πρόβλημα καιρό και είχε αντιμετωπιστεί με την πλήρη απαγόρευση της γυναικείας παρουσίας. Τώρα τελευταία που ψηφίζουν και οδηγούν έχουν αρχίσει και αγνοούν τον παραπάνω άγραφο νόμο. Και δεν καταλαβαίνουν και ποιό είναι το κακό. Δηλαδή μαντάμ, είναι μια παραλία με γυμνιστές. Έτσι τό’χουν εκεί πέρα. Τσίτσιδοι μια ζωή, έτσι τη βρίσκουν. Πάς με το μαγιώ σου, το παρεό σου, το αντιλιακό σου, το κινητό σου, τα τσόκαρά σου, το Μαρί Κλερ σου, χώνεσαι τσουπ στη μέση και απορείς τι ενοχλείς; Ίδιο πράγμα.
Αξίωμα 7: Αλλο ο σερβιτόρος και άλλο το ξέκωλο
Υπάρχει ο σερβιτόρος και ο φοιτητής-αλβανός-κονσοματρις. Πως ξεχωρίζουμε τα δύο είδη. Ο/Η σερβιτόρος είναι ανεξάρτητος φύλου. Φοράει στολή. Φέρνει αυτό που του ζητάς χωρίς λάθη. Είναι σοβαρός/η. Δεν λέει: "Θα με πληρώσετε τώρα γιατί κλείνω ταμείο;". Δεν χύνει στο δίσκο τα μισά πράγματα που κουβαλάει. Δεν τα σπάει. Δεν χαμογελάει σαν ηλίθιος με σύνδρομο ντάουν ούτε και είναι μουρτζούφλης. Ο/Η σερβιτόρος είναι φλατ. Άχρωμος και άοσμος. Κλείνει τις προτάσεις του (σπάνια μιλάει) με ευχαριστώ ή παρακαλώ. Συνήθως δεν τις αρχίζει καν. Μόνο τις κλείνει. Στριγκ, μασουράκια εισπράκτορα, palm pilot, φορητός Η/Υ, κινητό στην κωλότσεπη, ζελ στα μαλλιά, σφηνάκι με λογαριασμό κουλουριασμένο σα φίδι μέσα του, άσπρα κολάν, κοντοβράκια μέχρι το γόνατο, κρεμίτες στα μάγουλα, μπογές στα μάτια και στα ούλα, πλαστικά-ακρυλικά στα νύχια των ποδιών/χεριών, μαλλιά με την πούλια και τον αυγερινό, χαιμαλιά και καθρεφτάκια, έξω η σπάλα έξω η νεφραμιά να αερίζονται είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ινδιάνου και δεν αποτελούν γνώρισμα σερβιτόρου.
Αξίωμα 8: Ο καφές είναι δύναμη
Κάθε τι έχει ένα λόγο που γίνεται. Ο καφές σαν κύριο λόγο ύπαρξης έχει το να μαζευτούν οι άντρες να τον πιούν και να μιλήσουν για ενδιαφέροντα πράγματα. Έχει όμως και δευτερεύοντες. Ένας από αυτούς είναι η τόνωση που προσφέρει. Και για να τονώσει πρέπει να είναι δυνατός. Light καφέδες φυσικά και απορρίπτονται. Όπως και αραιοί (νερομπλούμ). Άνθρωποι που τρώνε τα light γιαούρτια, τα light γάλατα, τα light κρέατα, τα light τσιγάρα, τις light ή μη αλκοολούχες μπύρες είναι οι πιο χοντροί. Και χοντραίνουν γιατί δεν καταλαβαίνουν γιατί ακριβώς τρώνε κάτι light. Και αφού δεν καταλαβαίνουν γιατί τρώνε/πίνουν, τρώνε με απάθεια και μόνιμα. Γιαυτό και είναι σα μοσχάρια. Δεν υπάρχει λόγος να αρχίσουν το light φαΐ και δεν υπάρχει και κίνητρο για να σταματήσουν. Η λέξη ντεκαφεϊνέ για τον καφέ είναι ότι η λέξη πλατωνικός για τον έρωτα. Εμείς εδώ ως επιστήμονες κυριολεκτούμε και χρησιμοποιούμε τις by the book (βιβλικές) έννοιες στους όρους.
Αξίωμα 9: Αν δεν μυρίζει καφές δεν είναι καφές
Ο γαλλικός είναι ο σατανάς. Ο γαλλικός πίνεται μόνο από γκετοποιημένα, περιθωριακά άτομα, χωρίς εναλλακτικές και διόδους διαφυγής (υπάλληλοι γραφείου το πρωϊ, συνοστισμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο σε μια ουρά μπροστά από καφετιέρα ή εκείνο το πράγμα με το έμβολο, πωλητές σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων Renault, γιατροί σε μικρές γκαρσονιέρες-γιατρεία στην Ομόνοια, κάτι φτωχές/μικροαστές γυναίκες που δεν δουλεύουν (οικιακά), έχουν παιδιά που τώρα είναι στο σχολείο και πρέπει να τα παραλάβουν σε κανά δυο ώρες, ο άντρας τους ξενοπηδά και είναι μεσημέρι και είναι έγκλειστες σπίτι). Ο γαλλικός είναι ο σατανάς μεταμφιεσμένος. Δούρειος Ίππος των γκέι να εισβάλουν (όπου φανταστεί ο καθείς). Γαλλικός με μπανάνα, αγριοκέρασο, βερύκοκο, μέντα, φυστίκι, αβοκάντο, βανίλα (έχει παρατηρήσει κανείς ότι χάθηκε το ι από την βανίλια; Αυτό είναι γιατί το γκέι κύκλωμα ή ψευδίζει ή από τις πολλές σιλικόνες έχουν πρηστεί τα χείλη τους ή νομίζουν ότι είναι πιο σεξουαλικό το «λα» (το έχουν δει σε γαλλική ταινία) και αρνούνται να προφέρουν το «λια»). Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ένα ολόκληρο κράτος που έπεσε στην παγίδα αρωματικό ρόφημα (με Δούρειο Ίππο το τσάι, αυτή τη φορά) έγινε όλο γκέι: Αγγλία!
Για την αντιγραφη ...
Απάντηση με παράθεση
