.
.
Θεωρήσαμε απαραίτητη την φωτογράφηση στο Holiday In, που είχαμε γνωρίσει από το τηλεοπτικό σόου “πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία”.
Συνεχίσαμε την πορεία μας κάνοντας πάντα τις απαραίτητες στάσεις.
Ο καιρός πλέον είχε αλλάξει. Βροχή και κρύο, δεν θύμιζαν σε τίποτα τον καιρό που αφήσαμε πίσω στην πατρίδα. Αρχές Μαΐου και το σκηνικό ήταν άκρως χειμωνιάτικο…
Πολύ λάσπη και νερό… Απαραίτητη η λίπανση της αλυσίδας. Εξού και η πατέντα με το σπρέι. Με δύο απλά Velcro πρόσδεσης καλωδίων από το παλιό μου Laptop, σκέφτηκα ότι θα ήταν η καλύτερη λύση για άμεση πρόσβαση στην λίπανση αλλά και με δεδομένη την έλλειψη χώρου…
Εν μέσω καταιγίδας, επιτέλους φτάσαμε στην Banja Luka. Μπαίνοντας είδαμε και την ταμπέλα που ενημερώνει για τις αδελφές πόλεις. Μία από αυτές είναι και η Πάτρα. Στα πλαίσια της βλακείας που με δέρνει χάρηκα που είδα και την Πάτρα μέσα σε αυτές, ενώ αμέσως το μυαλό μου πήγε στα παιδικά μου χρόνια και το κομμένο δάχτυλο που είχα αποκτήσει συσκευάζοντας γάλατα για μία άγνωστη προς εμένα μέχρι τότε πόλη, κάπου στα Βαλκάνια, με όνομα Banja Luka. Δεν σταματήσαμε για φωτογράφηση στην συγκεκριμένη ταμπέλα αφενός γιατί δεν είμαστε κάφροι και αφετέρου γιατί η πείνα και η κούραση χτύπαγε κόκκινα…
Την συγκεκριμένη μέρα ήταν του Αγ. Γεωργίου για τους ντόπιους. Ορθόδοξοι και αυτοί αλλά με καθυστέρηση στο ημερολόγιό τους καμιά δεκαπενταριά μέρες. Άλλη μία διαφορά που έχουν, είναι ότι δεν γιορτάζει ο καθένας την ονομαστική του εορτή, αλλά κάθε οικογένεια έχει τον προστάτη της. Έτσι λοιπόν, με δεδομένο ότι ο προστάτης της οικογένειας του φίλου μας Ίγκορ, ήταν ο Αγ. Γεώργιος, γλέντια και χαρές είχε η οικογένεια του. Η παράδοση θέλει να μαζεύεται όλο το σόι και να το γιορτάζουν μέχρι τελικής πτώσης. Δυστυχώς εμείς με δεδομένα τα χιλιόμετρα που είχαμε να διανύσουμε προλάβαμε μόνο την τελική πτώση… Μας πόνεσε ιδιαίτερα μιας και χάσαμε το ψήσιμο στην ύπαιθρο, της μπυροποσίες και τις ρακίτσες, την μπάντα με τα χάλκινα που θα έπαιζε ζωντανά μόνο για την πάρτη μας και όλους τους χορούς και τα πανηγύρια.
Παρ’ όλ’ αυτά πήραμε μία γεύση από τον σχετικό πανικό. Η φιλοξενία δεν χωράει σχόλια και περιγραφές.
Αποκτώντας το προσωνύμιο μπετονιέρα, μιας και προσπαθώντας να σβήσω την κάψα από τις ρακές, έπινα στα καπάκια από την τοπική τους μπύρα ονόματι Νέκταρ κύλισε η βραδιά. Μεθυσμένος από το αλκοόλ, την κούραση, τις εικόνες και τα αρώματα που πέρασαν από μπροστά μου και αυτή την ημέρα, πριν πέσω για ύπνο έστειλα το παρακάτω mail σε φίλους, οικογένεια και γνωστούς…
Saturday, May 7, 2005 8:11:09 PM
To karavani Ipostirikseis tis Ellinikis Simetohis Stin Eurovision....
pou_pame_ore___.jpg (86KB); pou_pame_ore2___.jpg (105KB); sarajevo_babe____.jpg (125KB); enas_aplos_dromos_sta_Tiranna____.jpg (91KB)
simera savvato 7 maiou eimaste Banja Luka, stin fili mas tin Ivanna kai stelnw mail apo ton ipologisti tou boyfriend...Ola teleia kai poli ouaou...
Triti 2/5 thessaloniki, Tetarti florina, Vitola kai diamoni stin Ohrida... MAKEDONIA IS NOT GREEK! Apo kei Alvania, Mavrovounio kai perasame Kroatia, opou kai kimithikame sto Droubnovik...Apo kei apo paralia mehri Metkovic kai meta vour gia Vosnia, Mostar kai katefthinsi gia Sarajevo... Meta Banja Luka.... Pola hiliometra kai polles empeiries... Fagame kai tis kliseis mas kaname kai ta conne mas... To mono pou den pathame einai na mas klepsoun , na mas zitisoun miza na mas viasoun i otidipote allo... istati empeiria i Alvania... Respect stous megistous Alvanous!!!!!!!!!!!!
Apisteftoi....
Genikotera i periohi tis yougoslavias einai panemorfi! Apisteftes diadromes mesa apo faragia, dipla apo potamia me treles gefires, kai apeira tunels... Poli kali asfaltos (ohi vevaia stin alvania....) kai diadromes pou den mporoume na oneireutoume kan...
I mihani vevaia trello aksiotheato gia tous ntopious, kai poli megali star... Mirazei autografa kai poli einai autoi pou theloun na fwtografithoun mazi tis...
Evrwpaios odigos pleon o panagiwtis, akolouthei ta oria tahititas pou orizoun oi tabeles giati edw den paizoun ta palikaria....
gia to mellon den kseroume akoma ti tha kanoume, to sigouro einai oti 17.5 fevgei tokaravi apo Venetia kai stis 12.5 theloume na eimaste sigoura stin Vienni.... Mallon tha pame avrio Kiriaki sto Zagreb, apo rijeka, notia tis Triestis, kai meta mehri tis 12 tha pame Vienni meso Venetias, Padova ktl... Mporei na pame kai Bratislava alla ola einai refsta... Meta tha ksanakatevoume Venetia kai Patra sou Erhomai...
Afta apo tous Taksidiwtes twn Valkaniwn....
Ps. HotSpots tou Taksidiou,
1. Se touristiki periohi tis Kroatias, Budva onomati, Topiko cdadiko epaize chita tin Elenitsa, U R MY #1 !!!!!!!!!!!!!!!
2. Se stasi gia anefodiasmo stin Alvania, petihame alvano sofatzi pou doulevei 12 hronia stin amfilohia kai mas kerase cocakoles.... Afou ta eipame, meta mas hartzilikwse kiolas me 500 leke, kapou sta 4 me 5 euros... Niwsame ligo malakes....
3-apeira... polla alla apo konta....
Αυτη η γεφυρα την τιναξανε στον αερα και η Ουνεσκο τη ξαναφτιαξε απο την αρχη !Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη και την υπόλοιπη μέρα.
Την απίστευτη λιακάδα που συντρόφευε την πρωινή μας βόλτα την διαδέχθηκε η βροχή.
Μέσω Metkovic φτάσαμε στο Mostar.
vraios
Ποιος είναι όμως ο Ίγκορ και η Ίβανα;
Την Ίβανα την γνώρισα μέσω του Νικόλα. Συμφοιτητές στο ιστορικό αρχαιολογικό. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Banja Luka. Ο πατέρας της διδάσκει Ελληνική φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της πόλης. Στην εφηβεία της και στα καλύτερά της χρόνια είχε να αντιμετωπίσει το θηρίο του πολέμου. Μετά έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Ιστορικό Αρχαιολογικό στην Αθήνα. Έμαθε την γλώσσα, έκανε παρέες και κανένας δεν θα την αναγνώριζε από πού κατάγεται ή ότι δεν είναι Ελληνίδα. Πάντα της έλεγα ότι τα Ελληνικά της είναι πολύ καλύτερα και πιο ποιοτικά από τα δικά μου…
Μετά τις σπουδές γύρισε στην πόλη της. Έχει παντρευτεί τον Ίγκορ, διδάσκει Ελληνικά, δουλεύει στο μουσείο της Banja Luka, είναι η επίσημη μεταφράστρια του δημάρχου της Banja Luka και άλλα πολλά. Αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Αλβανία για ένα ερευνητικό πρόγραμμα. Σπάνια περίπτωση ατόμου.
Εδώ μία φωτό κατά την διάρκεια διδασκαλίας Ελληνικών στην Banja Luka, όπου και την επισκεφθήκαμε αλλά και παρακολουθήσαμε μάθημα, παρέα με τις δύο μαθήτριές της…
Η φιλοξενία των παιδιών, χωρίς να θέλω να γίνομαι γραφικός, ήταν απερίγραπτη. Κλειδώσαμε το vstrom σε υπόγειο γκαράζ και μέχρι την στιγμή που φύγαμε δεν το ξαναγκουμπήσαμε... Περίπου…
Αν περάσετε από την περιοχή και διανυκτερεύσετε πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε την νυχτερινή ζωή της πόλης. Ιδιαίτερη αισθητική πάντα, πινακίδες “απαγορεύονται τα όπλα” στους τοίχους, αλλά οι άντρες να μην ξεχνούν ότι οι αναλογίες ανδρών γυναικών είναι 1 προς 7! Αποτέλεσμα του πρόσφατου πολέμου και αυτό. Μιλήστε δυνατά Ελληνικά και θα περάσετε καλά καλοί μου κάφροι…
Πολύωρες συζητήσεις για την καθημερινότητα κατά την περίοδο του πολέμου. Δεν είναι εύκολο πράγμα να ακούς άτομα στην ηλικία σου να σου λένε ότι για δύο μήνες ξέμενε η πόλη από νερό, μετά για άλλους δύο από γάλα, μετά από αλεύρι… Δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι όταν εσύ παρακολουθούσες το σίριαλ του πολέμου από τον ζεστό σου καναπέ, το γεγονός ότι αυτοί μπορεί να μην είχαν ηλεκτρικό για δύο και τρεις μήνες συνεχόμενα… Δεν είναι καθόλου εύκολο να φανταστείς πως ήταν η ζωή τους και η καθημερινότητά τους εκείνες τις δύσκολες μέρες.
Για ποιες αξίες και ποια ιδανικά έχουμε κατέβει στους δρόμους; Με ποια κίνητρα και ποιες διεκδικήσεις έχω κλείσει εγώ και άλλοι τις γενιάς μου δρόμους και έχω διαμαρτυρηθεί; Τι ξέρουμε από αδικία κύριοι και από στέρηση ελευθερίας;
Απλά αναθεωρείς μετά από τέτοιες επαφές.
Ακόμα ποιο δύσκολο είναι, να δεχθείς ότι τέτοια άτομα, αυτής της ηλικίας, με εξαιρετική μόρφωση και παιδεία, καλλιεργούν μίσος για κάποιους από τους συνάνθρωπούς τους. Δεν θα τολμούσα να τους κατηγορήσω γι’ αυτό. Όταν κάθε οικογένεια έχει χάσει κάποιο μέλος της από αυτό τον καταραμένο πόλεμο, πώς να μην ριζώσει βαθιά μέσα σου το μίσος; Άσχετα με την ηλικία, την παιδεία και πόσο ανοιχτό μυαλό μπορεί να έχει κανείς.
Μέσα από όλες αυτές τις συζητήσεις πήραμε τα μαθήματά μας, σύγχρονης ιστορίας, πάντα από την πλευρά της Βοσνίας… Εκεί ακούσαμε και για όλες τις λεπτομέρειες για το ποιος είναι πραγματικά ο Μιλόσεβιτς και ο κάθε Μιλόσεβιτς. Γιατί έγινε τόσο φασαρία και πανικός για μία γεφυρούλα σαν αυτή του Μόσταρ… και όλα τα υπόλοιπα που καλό θα ήταν να τα ψάξει κανείς….
Εδώ ο Ίγκορ με τον καταπληκτικό Red Rocket…
Το αρχικό πρόγραμμα προέβλεπε δύο μέρες στην Banja Luka με τρεις διανυκτερεύσεις. Περνάγαμε τόσο όμορφα που αποφασίσαμε να καθίσουμε ένα ακόμα βράδυ. Έτσι κι’ αλλιώς ο καιρός δεν βοηθούσε, μιας και τρεις μέρες έβρεχε καταρρακτωδώς σχεδόν ασταμάτητα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχουν φωτογραφίες από την πόλη.
Αποφασίσαμε ότι θα φύγουμε πολύ νωρίς την επόμενη μέρα το πρωί. Εγερτήριο στις 5 κάτι και μέχρι τις 5.30 αναχώρηση. Τώρα σαν κάτοικος της Σόφιας και με την εμπειρία μου στην επαρχία της Βουλγαρίας, ξέρω τι σημαίνει αυτό και τι κινδύνους κρύβει. Σε αυτούς τους δρόμους και με τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή το κακό παραμονεύει σε κάθε στροφή. Κρίνοντας ο βλάχος από το χωριό του, κάθε πρωτομαγιά έκανα το πρώτο μου μπάνιο πίσω στο πατρίδα, το να ταξιδέψουμε αρχές Μαΐου, ξεκινώντας 5.30 το πρωί και έχοντας μπροστά μας περί τα 650++Km, ήταν κάτι πολύ απλό και λογικό… Τι θα μπορούσε να συμβεί…;
Σηκωθήκαμε, γρήγορο πρωινό, φρεσκοπλυμένα ρουχαλάκια… Φορτώσαμε την μηχανή, φορέσαμε και τα αδιάβροχά μας και βγήκαμε στην άγρια νύχτα…
Νόμιζα ότι οι φακοί επαφής είχαν κάποιο πρόβλημα και δεν έβλεπα καθαρά… Αργότερα κατάλαβα, ότι η ομίχλη ήταν αυτή που δεν άφηνε περιθώρια για καθαρή ορατότητα. Ο ορισμός την κόβουμε με το μαχαίρι ταίριαζε απόλυτα… Τι να σου κάνουν τα φώτα του vstrom… Ανησυχούσα μήπως έρθει κανένας κοιμισμένος από πίσω και μας παρασύρει… Με αναμμένα τα alarm συνεχίσαμε την πορεία μας προς Κροατικό έδαφος. Στο μισάωρο επάνω νιώθαμε την υγρασία μέσα στα ρούχα μας… Δεν έβρεχε. Δεν ψιχάλιζε. Παρ’ όλ’ αυτά νερό έτρεχε στα αδιάβροχά μας. Ανέπνεες και έπινες νερό. Στην κυριολεξία. Βγαίνοντας από την πόλη, παραλίγο να τρακάρουμε με μία ταλαίπωρη που ξεχάστηκε και παραβίασε φωτεινό σηματοδότη. Με μπλοκάρισμα πίσω τροχού για πάνω από δέκα μέτρα απελευθέρωση και αμέσως μετά ελιγμό γλυτώσαμε τα χειρότερα. Καθαρά από τύχη. Δεν πίστευα πόσο ακαριαία αντέδρασα, με τις δεδομένες συνθήκες… Κουλουριασμένος πίσω από το φέρινγκ, νιώθοντας ότι οδηγό με βρεγμένα ρούχα, θερμοκρασία κοντά στους μηδέν βαθμούς και σχετικά καινούρια μοτοσικλέτα οι πιθανότητες αποφυγής ενός τέτοιου ατυχήματος δεν ήταν και πολλές… Το vstrom αντέδρασε απίστευτα ώριμα, δείχνοντας μου τα πρώτα δείγματα αναβάθμισης από το freewind…
Συνεχίσαμε ακάθεκτοι κρύβοντας ο ένας από τον άλλο την τρομάρα μας, προσπαθώντας α μην ρίξουμε το ηθικό μας… Ο Νίκος θυμήθηκε την διαδρομή μας στην Αλβανία και αποφάσισε να συνοδεύσει το ταξίδι μας τραγουδώντας αντιστασιακά τραγούδια.
Ξημέρωσε και εμείς φτάσαμε στο Κροατικό έδαφος. Πληρώσαμε τα πανάκριβα διόδια και συνεχίσαμε στην πολύ καλή Εθνική τους Οδό με κατεύθυνση προς
Zagreb.
Εδώ έξω από τον Καθεδρικό ναό του Zagreb.
Τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο, χαρήκαμε που βγήκε ήλιος και συνεχίσαμε την πορεία μας δυτικά, προς Rijeka.
Η διαδρομή απίστευτη, πολύ καλής ποιότητας άσφαλτο, σωστές κλίσεις στις στροφές, σωστή οδήγηση με φλας κτλ από τους ντόπιους. Όλα μια χαρά. Ανεβάσαμε μουαγιέν και μεις ρολάροντας και απολαμβάνοντας την διαδρομή, μέσα από βουνά και λαγκάδια. Εντυπωσιαστήκαμε από την υποδομή που υπάρχει στην περιοχή, με γέφυρες και τούνελ, ώσπου ξαφνικά προσπερνάμε και ένα εκχιονιστικό με αναμμένους τους φανούς… Τι κάνει ένα εκχιονιστικό στους δρόμους Μάιο μήνα; Ώχ… άλλο ένα. Που πάνε ρε;
Περνάμε ένα τούνελ και μου έρχεται η πρώτη σταγόνα. Λίγο συμπαγές την κόβω… Στο χιλιόμετρο επάνω χιόνιζε κανονικά! Δεν μπορούσα να οδηγήσω από τα νευρικά γέλια. Μαζί μας κάνει πλάκα ο Θεός…
Η φωτό τα λέει όλα….
Τι κάνουμε; Συνεχίζουμε μέχρι το πρώτο rest park. Φύγαμε!
Οδηγούμε πλέον σε κανονική στρώση χιονιού και όλως περιέργως το vstrom κρατάει καλά. Δοκιμάζω και με την μπότα το οδόστρωμα και παρατηρώ ότι το χιόνι είναι πολύ φρέσκο για να πιάσει κάπου πάγο. Συνεχίζουμε με ταχύτητες της τάξεως των 60-70 χιλιομέτρων. Μας προκαλεί περιέργεια το γεγονός ότι προσπερνάμε άπειρα αυτοκίνητα και μπαίνω σε διαδικασία σκέψης μήπως αυτό που κάνω είναι ριψοκίνδυνο. Διάφορα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά μας ρίχνουν την διαλυμένη ψυχολογία Παρατηρούμε ότι οι περισσότεροι έχουν πρόβλημα με τους υαλοκαθαριστήρες τους, ή τον αέρα στα τζάμια τους και επαναπαυόμαστε.. Διάφορες σκέψεις περνούν από το μυαλό. Σε τέτοιες περιπτώσεις ανεβαίνουν οι στροφές στον εγκέφαλο… Πότε λάδωσα την αλυσίδα, τι ταχύτητα έχω στο κιβώτιο, με πόσες στροφές πάω, που είναι η επόμενη στροφή, το πιτσιρίκι που έχει βγει με την μαμά από το zastava το κρατάει κανένας από το χέρι;
Όταν πήγα για το δεύτερο :”πρώτο” σέρβις στην Πάτρα, το παλικάρι έριξε και σπρέι, πράσινο γράσο στους πόλους της μπαταρίας. Εκείνη την στιγμή των ρωτούσα για θερμαινόμενα grips, κόστος και τι παίζε;. Νωρίτερα του είχα πει ότι έχω σκοπό να πάω μέχρι την Βιέννη. Εκείνη την στιγμή έρχεται κλασική πατρινόφατσα καταξιομένου επιχειρηματία και ρωτάει για ένα GS. Αυτό είναι πολύ προσεγμένο. Με τα θερμαινόμενα grips επάνω κτλ κτλ… Δεν παρακολουθούσα την συζήτηση καθότι εκείνη την στιγμή διαπίστωνα ότι η πινακίδα μου είχε τοποθετηθεί στραβά. Αυτό που άκουσα όμως είναι τον κύριο μπυροκοιλιά να λέει… και τι τις θέλω αυτές τις μαλακίες στα χερούλια, μες την Πάτρα θα κυκλοφορώ…
Αχ… Τέτοιες και άλλες ακόμα πιο χαζές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μπερδεμένες και χωρίς καμία συνοχή… Ένα φορτηγό είχε βγεί από τον δρόμο με μπλοκαρισμένους τους τροχούς, κρύβοντας και την ταμπέλα για το επόμενο rest park…. Την στιγμή που είδα την ταμπέλα εξόδου ήταν πολύ αργά. Το προσπεράσαμε κοιτάζοντας με ένα δάκρυ έτοιμο να κυλήσει από τα μάτια μας. Ένιωθα απίστευτα άσχημα μιας και ήμουν υπεύθυνος όχι μόνο για την άνεση του συνεπιβάτη μου αλλά και την ασφάλειά του. Με χτύπησε με κατανόηση στα πλευρά ο Νικόλας και συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα στην χιονοθύελλα. Εκείνη την στιγμή παρατήρησα ότι στις μπότες και στο παντελόνι μου υπήρχε πάνω από δέκα πόντους παγωμένο λασπόνερο. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ένιωσα και το βάρος από όλη αυτή την παγωμένη βρωμιά. Τότε ήταν που θυμήθηκα και πόσο πολύ κρύωνα. Είναι όλα θέμα ψυχολογίας σκέφτηκα.
Παίρνοντας την κατηφόρα η χιονόπτωση σταμάτησε. Οι αδιαβροχοποιήσεις δεν έκαναν την δουλειά τους όπως θα έπρεπε… Φτάσαμε στην Rijeka με θερμοκρασία περί τους 3-4 βαθμούς. Μάιο μήνα.
Σταματήσαμε σε ένα McDonalds. Εκεί διαπιστώσαμε ότι η T1 τα είχε παίξει… Την είχα σε αδιάβροχη θήκη, μέσα σε αδιάβροχη μπανάνα – τσαντάκι μέσης. Παρ’ όλ’ αυτά πήρε υγρασία και τώρα δεν δουλεύει… Καταστροφή… Κάτσαμε κάπου στο δίωρο χρησιμοποιώντας εναλλάξ το αερόθερμο για τα χέρια στις τουαλέτες μπας και στεγνώσει κανα γάντι…
Φύγαμε με στεγνό καιρό αλλά όχι και οδόστρωμα. Ήταν πολύ νωρίς για να υποχωρήσουμε. Τελικός προορισμός ήταν η Πάδοβα. Αν θέλαμε να διανυκτερεύσουμε κάπου θα το κάναμε στο Πιράν. Παραθαλάσσια και πολύ πιο όμορφα…
Μετά από καμιά ώρα ο καιρός έγινε όπως θα έπρεπε να είναι. Ηλιοφάνεια και υψηλότερες θερμοκρασίες. Πανέμορφο το Πιράν. Μακάρι να μπορούσαμε να επισκεφτούμε και τα νοτιότερα, Πούλα και Ρόβινιι… (Rovinj).
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
