Ε το έμαθα σήμερα από πρώτο χέρι...
Δεύτερη φορά σε πίστα, πρώτο trackday....
Ξεκινάει το πράσινο γκρουπ για το πρώτο σέσσιον, κ εγώ ακολουθώ τον Νίκο (aka mako) να πάμε τους γύρους μας χαλαρά,ο mako στρώνει ακόμα το 675 του, εγώ για να εξασκηθώ.1-2 ταχύτητες λίγα φρένα...απλά πράματα...
Αχ αυτή η Kpits...από την πρώτη στιγμή που μπήκα Μέγαρα έχει γίνει ο Μόμπι Ντικ μου.Δεν έχω ψύχωση με άλλη στροφή...πριν από 2 Σάββατα πήγα να φύγω σ'αυτήν ευθεία, σήμερα...
...σήμερα απ'ότι κατάλαβα έγειρα πάρα πολύ το μηχανάκι και δεν άνοιξα το γκάζι.
Αποτέλεσμα:
-Ραγισμένο εμπρός φαίρινγκ,
-ξεσκισμένο δεξί φαίρινγκ,
-γδαρμένα καπάκια συμπλέκτη,
-σπασμένο πεντάλ πίσω φρένου,
-στραβωμένος λεβιές εμπρός φρένου,
-σκισμένο γκριπ γκαζιού,
-ελαφρώς γδαρμένο ρεζερβουάρ,
-σπασμένη ουρά...
Αυτά τα ελαφρά πράγματα, ευτυχώς...
Ο Μπάμπης καλά στην υγεία του με τσακισμένη ψυχολογία για κανα 20λεπτό.
Η στεναχώρια έφυγε...ήξερα ότι κάποια στιγμή η στραβή θα συνέβαινε κ σε μένα αλλά δε με "πόνεσε"...
Δεν έκανα καμιά μαλακία στον δρόμο,δεν πήγαινα πλακωμένος πάνω από τα όριά μου...
Απλά έπεσα "ηρωικά", πάνω στη μάχη για να μάθω να στρίβω...
Πείτε με μαζόχα αλλά στο γυρισμό ήμουν χαρούμενος-όσο θα μπορούσα άλλωστε-γιατί είχα την "ιδανική" στραβή! Ήταν σαν να απέκτησα μια ουλή από σφαίρα στον πόλεμο...
Πολλά ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που μου είπαν λόγια συμπαράστασης (πολλοί απ'αυτούς ήταν παθόντες), να'στε καλά παιδιά!
Απάντηση με παράθεση
Respect! 
