Καλησπέρα...
Ισως κάνω παραπάνω από μια μέρα να σας εξιστορηθώ την περιπετειούλα μου
(ένεκα παράλληλης εργασίας).Μη με παρεξηγήσετε!
Αυτό που έκανα δεν ξέρω αν επιτρεπόταν, αλλά όταν απόκτησα το δίπλωμα για τη μηχανή
ένα από τα πρώτα πράγματα που είχα στο μυαλό μου ήταν τα ταξιδάκια..
Δεν ξέρω πόσο μετράει η απόσταση, ο καιρός, τα άτομα που θα είναι μαζί σου
για ένα καλό ταξίδι, όσο μετράει αυτό που λέμε "αν η καρδούλα σου το λέει".
Ανοησία? Απερισκεψία? Ίσως... Όμως μπορείς από ένα μικρό παιδί να του
απαγορέψεις το παιχνίδι?...
Εμένα η καρδούλα πάντως μού το έλεγε. Την άκουσα όμως και να παραπονιέται, και να ζορίζεται......
Εγώ, η κοπέλα μου και το CB-1....Δικάβαλο όπως καταλάβετε.
Εξοπλισμός ελλιπέστατος (βρίζω τον εαυτό μου κάθε μέρα γιαυτό)
Ο καιρός (πανδαμάτωρ) ήταν εντελώς άστατος. Στο δρόμο για Κόρινθο
από πάνω μας υπήρξε καθαρός ουρανός. Όμως το βλέμμα στην Πελλοπόννησο
επικεντρωνόταν στα απειλητικά και όμορφα σχηματίσμένα σύννεφα, που ίσως χάλαγε
η εκδρομή, όμως μάταια αυτή η σκοτεινιά με έκανε να εγκαταλείψω..
Πρώτη στάση βενζίνη και λιγο φαγητό (η ώρα περασμένη 1 της Κυριακής-χτες δλδ.).
Εκεί που τρώγαμε έρχονται 2 μοτοσυκλέτες (Hayabusa και Varadero) όπου επιβάτες ήταν
από 2 ζευγάρια, μεγάλων στην ηλικία. Όπως όταν πέφτει ένα αστέρι κάνουμε μια ευχή,
έτσι κι εγώ μόλις τους είδα ασφαλτοφερμένους, ευχήθηκα να είμαι κι εγώ κάπως έτσι μετά από κάποια χρόνια (είμαι μικρός, πανάθεμά με!)
Επόμενη στάση, μετά την Ακράτα, όλο δεξιά για Διακοφτό..
Τον πηγαιμό θα τον έκανα από Πατρών-Διακοφτό και Καλάβρυτα.....
Ο ερχομός έγινε από Καλάβρυτα-Τρίπολη...Παραπάνω χλμ. αλλά αποζημιωθήκαμε...
Θα δείτε παρακάτω το γιατι....!
ΥΓ1. Να με συγχωράται αν αργώ να ποστάρω.
Απάντηση με παράθεση
