Κηφισίας φυσικά. Πρωί, διαδρομή προς εργασία. Νύστα. Κόκκινο φανάρι. Εγώ σταματημένη στη διάβαση, δίπλα μου ένα κάποιο αυτοκίνητο. Μπροστά μας διασχίζει το δρόμο παππούς Νο1. Από απέναντι, πάνω στη νησίδα, παππούς Νο2, βλέπει τον παππού Νο1 και σκάει τρελό χαμόγελο. "ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΛΕΒΕΝΤΗ, ΣΕ ΨΑΧΝΑΜΕ!!". Παππούς Νο1 σκάει επίσης (συγκρατημένο) χαμόγελο (κάτι ήξερε) και τον πλησιάζει. Παππούς Νο2, συνεχίζοντας να χαμογελάει, πετάει την υπερατάκα: "ΠΕΘΑΝΕ Ο ΑΝΤΩΝΙΟΥ!". Ξαφνικά όλοι οι σταματημένοι στη διάβαση ξυπνάμε απότομα και τον κοιτάμε έκπληκτοι. Παππούς Νο1, με παγωμένο βλέμμα, τον κοιτάει επίσης. "Ο ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ... ΠΕΘΑΝΕ!", συνεχίζει ο άλλος. Το χαμόγελο εκεί. Λες και του μιλούσε για τις αλκυονίδες.
Ο οδηγός δίπλα μου ξεπερνάει πρώτος το σοκ όλων των παρευρισκομένων και φωνάζει "ΩΡΑΙΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΛΕΣ ΠΡΩΙ-ΠΡΩΙ!! ΓΕΛΑΣ ΚΙΟΛΑΣ!".
Και γελάει και όλη η Κηφισίας, ψιλοχαλαρώνοντας.
Κηδεία χωρίς γέλιο δε γίνεται, λένε...
:wacko:
Απάντηση με παράθεση
την γυναικα...
:rotflmao: 
