Γυρίζω λοιπόν προς Κομοτηνή, πιάνω την Εγνατία, βγαίνει και ένας ήλιος, στεγνώνει η ατμόσφαιρα, ο καιρός μούρλια, μια γκαζιά ως Αλεξανδρούπολη. Παρκάρω στο λιμάνι και πίνω ένα τσαγάκι με μέλι σπέσιαλ σε ένα καφενείο, κοιτάω λίγο το χάρτη, η ώρα έχει πάει 14:00.
Φεύγω από Αλεξανδρούπολη προς Φέρες, φτάνω στο Δάσος της Δαδιάς (25540 32263 & 32209) κατά τις 3 παρά. Μέχρι να μπω να συνεννοηθώ μου λένε πως μάλλον έχω χάσει το δημοτικό λεωφορείο που ανεβαίνει στο παρατηρητήριο για να δω τα προστατευόμενα πτηνά και έτσι έχω δύο επιλογές:
1. Να ανέβω με τα πόδια (45' πήγαινε, άλλο τόσο έλα)
2. Να περιμένω ως τις 15:30 το επόμενο λεωφορείο.
Επειδή και τα δύο μου κατέστρεφαν το πρόγραμμα, απλά ευχαρίστησα για τις πληροφορίες και έφυγα.
Πήρα το δρόμο προς τη πόλη του μεταξίου (Σουφλί) και φτάνω ως το Διδυμότοιχο με πολύ καλές συνθήκες.
Έβρος
Κόβω δεξιά στη Μάνδρα, προς Μικρό Δέρειο. Πολλές όμορφες εικόνες σε αυτή τη πανέμορφη ορεινή διαδρομή...
.
..
Βρύα;
Κρόκος;
Μέγα Δέρειο, Λεπτοκαρυά, Άβαντα και επιστροφή προς Αλεξανδρούπολη.
Παλιό οχυρό;
Μετά επέστρεψα στη Ξάνθη και πάλι από Εγνατία και βρέθηκα με τον H.A.Balafoutre και άλλα μέλη της μοτοσυκλετιστικής λέσχης Ξάνθης για λίγη χαλαρή κουβεντούλα που έβγαλε πολύ γέλιο. Μετά τις 22:30, πτώμα πια, επιστροφή στο σπίτι για φαγητό, μπανάκι και ύπνο.
Τρίτη πρωί και πάλι εκκίνηση από Ξάνθη. Trip B στα 1350km. Παίρνω τον ορεινό δρόμο προς Σταυρούπολη, Παρανέστι και εκεί κατά τύχη στρίβω δεξιά προς Τέμενος και βγαίνω σε έναν απίθανο έρημο ασφαλτόδρομο που πάει προς δύο Υδρο Ηλεκτρικές Εγκαταστάσεις (ΥΗΕ) της ΔΕΗ. Λυσσάω να βγάζω φωτογραφίες του πανέμορφου Νέστου.
Κάθε φορά που βγάζω στάντ και γάντια για να βγάλω ακόμα μία φωτογραφία υπόσχομαι στον εαυτό μου να είναι η τελευταία για τα επόμενα 2-3 χιλιόμετρα για να φτάσω κάποτε όπου πηγαίνω, αλλιώς με αυτό το ρυθμό... θα νυχτώσουμε!
Νέστος.
Και πάλι...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση