Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.
Χειμώνας 1997 βραδάκι περίπου 8-9 κινούμαι στον κεντρικότερο δρόμο του Περιστερίου (Παναγή Τσαλδάρη) με το σκουτερακι μου ( piagio nrg 50) κάνω περίπου 100 μέτρα όταν ένας τύπος περνάει κάθετα τον δρόμο σε απόσταση μικρότερη των πέντε μέτρων από εμένα χωρίς να κοιτάξει. Εγώ με περίπου 50-60 χλμ
Κενός χρόνος, η ζωή μου περνάει μπροστά από τα μάτια μου σε κλάσμα δευτερολέπτου. Φρεναααααααααα ο μπροστά τροχός γλιστράει και αρχίζω να σέρνομαι με το μηχανάκι στην άσφαλτο για τέσσερα-πέντε μέτρα περίπου, αυτός χωρίς να πάρει χαμπάρι τι έγινε συνεχίζει την πορεία και σταματάει λίγο ποιο πέρα από τον θόρυβο, αν δεν είχα πέσει θα είχα καρφωθεί στην πόρτα του συνοδηγού που βρισκόταν η ανιψιά του. Σηκώνομαι και του φωνάζω να κατεβεί να καλέσουμε την αστυνομία, ανοίγει το παράθυρο και μου λέει αφού περπατάς καλά είσαι και φεύγει με μεγάλη ταχύτητα. Για κακή του τύχη κράτησα τον αριθμό του και έκανα μήνυση για ατύχημα και εγκατάλειψη την ίδια στιγμή. Κράνος και μηχανάκι χαλιά εγώ εκτός από το τράνταγμα του δεξιού ποδιού ευτυχώς τίποτα.
Μετά από λίγο καιρό με παίρνει τηλέφωνο ο τύπος και μου λέει ότι του έχει έρθει ένα χαρτί από την αστυνομία για την μήνυση που του έκανα, και να τα πούμε να βρούμε λύση ώστε να αποσύρω την μήνυση.
Όντως βρεθήκαμε στην τροχαία με σκοπό να μου δώσει τα χρήματα που έδωσα για να φτιάξω το μηχανάκι(140.000 δρχ) και να λήξει το θέμα(έτσι νόμιζα) αλά ο τύπος είχε διαφορετική γνώμη.
με ύφος τσαμπουκά (έχε χάρη που ήμουνα 17 χρονών)μου λέει ακου πιτσιρίκο πάρε 20000 και απέσυρε την μήνυση γιατί ο αδερφός μου είναι δικηγόρος και θα σε τρέχω μια ζωή και εσένα και τον πατέρα σου. Και εσύ πάρε τα αρχίδια μου μαζί με τον αδερφό σου και θα τα πούμε στο δικαστήριο.
2002 έρχεται η ειδοποίηση για το δικαστήριο. δέκα μέρες πριν με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι ο αδερφός του είναι πλέον δικαστής στην ευελπίδων και ότι είμαι χαμένος από χέρι αν συνεχίσω μιας και την υπόθεση την έχω ήδη χάσει(δεν πίστευα σε αυτά που άκουγα) και αν θέλω να συνεννοηθούμε τι να πω στο δικαστήριο, και του κλείνω το τηλέφωνο στην μούρη.
Έρχεται η μέρα και πάω από πρωί πρωί στο δικαστήριο βλέπω στην λίστα το όνομα μου τελευταίο μετά από 80 υποθέσεις. Ο τύπος που προφανώς είχε ενημερωθεί για την ώρα ήρθε 10 λεπτά ποιο πριν. Έχει πάει μεσημέρι η αίθουσα έχει αδειάσει και επιτέλους έρχεται η σειρά μας.
Η πρόεδρος μου δίνει το λόγο και διηγούμαι το γεγονός όπως έγινε, παρουσιάζω στοιχεία ότι ο παπάρας είχε στοπ, και ότι ήμουν καθ όλα νόμιμος(δίπλωμα ασφάλεια κτλ).
Το λόγο παίρνει μετά ο παπάρας λέγοντας ότι είναι 36 χρονών και ως τότε δεν είχε ποτέ ξανά ατύχημα με μηχανάκι, ότι για το ατύχημα φταίει η απειρία μου, ότι είχε πάει να πάρει από το φροντιστήριο την ανηψουλα του γι αυτό ήταν δυο φορές ποιο προσεχτικός, ότι στον γιο του δεν θα πάρει ποτέ μηχανάκι και τέλος αφού δεν υπήρχε ουσιαστική επαφή των δυο οχημάτων (αυτό εγώ δεν μπόρεσα να το ελενξω γιατί σερνόμουνα και το μηχανάκι ακολούθησε άλλη πορεία) δεν υπάρχει και ατύχημα.
Σωστό λέει η πρόεδρος αθώος ο κατηγορούμενος. :hypnotize
Έχω κάτσει σαν μαλάκας και παρακολουθώ την εξέλιξη χωρίς να πιστεύω στα αυτιά μου, τι έγινε τώρα, πως, που, πότε?
Φεύγοντας έρχεται και μου λέει. Εγώ σου το είπα στάμπα το μεροκάματο που έχασα και ήρθα εδώ.
ΥΓ1. Η κατηγορία που αντιμετώπιζε ήταν ατύχημα με εγκατάλειψη.
ΥΓ2 Η πρόεδρος δεν έδωσε το λόγο στον μάρτυρα μου να μιλήσει.
Τα σχόλια δικά σας[B]