Κυριακή 9 Μαρτίου (το σωτήριο για τους Χριστιανούς έτος) 2008
Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι στις περισσότερες αργίες δεν υπάρχουν εφημερίδες κρεμασμένες στα περίπτερα, αλλά την επόμενη μέρα, που όλοι επιστρέφεται στις δουλειές σας, υπάρχουν εφημερίδες;;;;; Αυτό γίνεται γιατί οι δημοσιογραφοι που εργάζονται στον Τύπο κάνουν την αργία τους, μια μέρα πριν…. Έτσι λοιπόν, παραμονή Καθαράς Δευτέρας ήταν για μένα αργία….Αργία;;;; όχι απλά, αργία, αλλά μεγάλη ευκαιρία… Το να μην δουλεύω Κυριακή για μένα γίνεται μια φορά το χρόνο (αν εξαιρέσεις τη περίοδο της άδειας)…Δεν μπορούσα να καθίσω με σταυρωμένα χέρια… κάτι έπρεπε να κάνω….Οι συγκυρίες;;;; Πολλές…το βράδυ ξεκινούσε τη σεζόν στα moto gp…Κ##λα….
Ξύπνησα που λέτε στις 6:54…Μπορεί να έβγαλα το ξυπνητήρι του κινητού, αλλά το βιολογικό ξυπνητήρι χτύπησε….άνοιξα το μάτι μου και το ρολόϊ της NOVA το έδειχνε ξεκάθαρα….6:55….τι να κάνω πρωινιάτικα 6:55;;;;; μου λέτε;;;;; Να πάω εκκλησία;;;;; Να πλέξω;;;; να παίξω football Manager??? Τίποτα από τα τρία…. Έβαλα πρόγραμμα…θα πλύνω λίγο τη μηχανή και μετά βουρ μαζί με το ζουζούνι για εκδρομή με τη μηχανή…Που όμως;;;;;; Ε…που αλλού;;;;; Στον Άγιο Πρόδρομο…ένα μικρό γραφικό χωριό στην Χαλκδική, που φημίζεται για τα σουβλάκια του (αυτά που κάτω απ’ τα’ αυλάκι τα λέτε Καλαμάκια….) «θα σαβουρώσω κανα σουβλάκι, κανα γλυκό, θα πιω και κανα καφέ πριν φτάσουμε και μετά άραγμα σπίτι….125, 250 και τζιπί…..» αυτή τη σκέψη μου έφτιαξε τη μέρα αλλά δεν βοήθησε καθόλου να περάσει η ώρα … 6:59 ήταν ακόμα…….
Κάτι τέτοιες στιγμές εκτιμώ το γεγονός ότι δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και όταν έχω ελέφθερω χρόνω (έχω ξεχάσει και πως γράφετε ακόμα… ) ασχολούμαι με τον υπολογιστή….αυτό είχε σαν αποτέλεσμα 2 τεύχη του ΜΟΤΟ να με περιμένουν….τα είχα ρίξει απλά ένα βλέφαρο…ώρα να τα ξεκοκαλίσω….
Στο μεταξύ το ζουζούνι κοιμότανε του καλού καιρού, και άδραξα την ευκαιρία να της φτιάξω πρωϊνο…νταξ, μη φανταστείτε…4 πορτοκάλια έστυψα, ζέστανα τον γαλλικό και έβαλα στην φρυγανιέρα (μια που πήραμε με 10 ευρώ…δε με άφηνε να πάρω τη φρυγανιέρα της ΚΤΜ η κακούργα… ) μια φέτα ψωμί και την άλειψα με βούτυρο και μέλι…
- Ζουζούνι, η σκούπα που είναι;;;
- Ποια σκούπα;;;
(ήδη του ζουζούνι ξύπνησε, έφαγε και κάνει δουλειές…)
- Εκείνη η σκούπα μωρε…θέλω να πάω να πλύνω τη μηχανή…
- Στη κουζίνα, δίπλα στο ντουλάπι..
- Ρε συ…με τη να τη πλύνω τη μηχανή;;;;
- Ξέρω γω;;;; με με ava…
- Αφού έχουμε εκείνο που βγάζει κατ’ευθείαν αφρό…
- Εεεεε…πάρε Ρολί….
- Ναι…μήπως να πάρω και κανένα μαλακτικό;;;;;;
- Ε, τι να σου πω….
- Θα πάρω αυτό που βάζεις για το πάτωμα….
- Καλά….
Με τα πολλά γέμισα το κουβά, έριξα και από εκείνο το πράσινο υγρό, έβαλα και το κεφάλι της σκούπας και πήγα αποφασισμένος κάτω….αποφασισμένα όχι για πολλά πράγματα…ξέρετε τώρα…απλά να μη δείχνει πολύ χάλι το γιαβρί μου….
Μπα…βαρέθηκα…δεν πρόλαβαν να περάσουν 18 λεπτά και τα είχα παρατήσει…έκανα το πλύσιμο του τεμπέλη….πήρα τα «χοντρά»…σιγά μην έτριβα ζάντες…λίγο το ψαλίδι, τις λάσπες από τις βροχές, τα λίγα πλαστικά μέρη, τη σέλα…μια χαρά μου φαινόταν….
Χαρούμενος που ένιωσα ότι η μηχανή κάπως καθάρισε, ανέβηκα σπίτι….τότε ασχολήθηκα με τον υπολογιστή…ξέρετε κανα ποστ από εδώ, λίγο Football Manager, λίγο καμία άλλη χαζομάρα…πήγε 11:30…
- Ζουζούνι, ετοιμάσου….
- Που θα πάμε τελικά;;;
- Στον Άγιο Περίδρομο…
- Που;;;
- Στον Άγιο Περίδρομο…
- Λέγε ρε….
- Στον Άγιο πρόδρομο θα πάμε…αλλά επειδή πάντα όποιος πάει εκεί ρίχνει τον περίδρομο, ο άγιος έχει μετονομαστεί…
- Καλά…το άλλο το κράνος το έχεις κάτω;
- Ναι…πάρε και τα γυαλιά γιατί δεν έχω ζελατίνα για το δικό σου…
- Καλά….
Επειδή την ξέρω καλά, και επειδή η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη, καταλαβαίνω πως ασυναίσθητα θα πάει βάλει τα σκουλαρίκια της, τα οποία θα βγάλει για να βάλει το κράνος..
- Ζουζούνι, τα έβαλες τα σκουλαρίκια;
- Όχι ακόμα…
- Αντε πάμε, αν είναι θα τα βάλεις κάτω…
- Σωστά…
- Τι σωστά βρε;;; δε θα βάλεις κράνος;;;
- Οχου μωρε…το ξέχασα..άντε πάμε…Κλειδιά πήρες;;;
- Λες να φύγουμε χωρίς τα κλειδιά της μηχανής;;;
- Του σπιτιού λέω…
- Ναι…άντε… και κάτι άλλο πήρα..
- Τι;;;;;
- Φωτογραφική μηχανή…
- Επιτέλους….
Λοιπόν…βάζω μπρος τη μηχανή να την ζεστάνω, και ετοιμάζομαι να βάλω το κράνος….βλέπω το ζουζούνι το οποίο βάζει τα σκουλαρίκια στην τσέπη της για να τα βάλει μετά («ε, να μη τα πάρω;;; έτσι, χωρίς σκουλαρίκια θα είμαι εγω μετά, όλη μέρα;;;;;» είπε κατά δήλωσή της σε ατάκα μου «τι να κάνεις μωρέ τα σκουλαρία;;;;» ) αλλά και πάλι υποπίτει σε παράπτωμα….
- Ζουζούνι….
- Τι;;;;
- Ζουζούνι;;;
- Τι;;; πες πριν βάλω το κράνος…
- Πριν βάλεις το κράνος, βγάλε τα γυαλιά…
- Αααααααα, τα ξέχασα…πάλι καλά…
Θα μπορούσα να κάτσω και να απολαύσω σκηνές απείρου κάλους βλέποντας το ζουζούνι να βρίζει θεούς και δαίμονες όταν θα διαπίστωνε ότι φοράει τα γυαλιά…αλλά αν εκνευριστεί το ζουζούνι, ποιος θα τη πληρώσει;;;; σωστά μαντέψατε…
Η διαδρομή….μια χαρά…..είχε κίνηση, αλλά τι με νοιάζει;;;; ήλιος, Κυριακή μεσημέρι και κάνω βόλτα….δε με χαλούσε το κέφι κανένας και τίποτα….Περνούσα τα αυτοκίνητα ένα – ένα, ήρεμα, χαλαρά, χωρίς να τρέχω…140,150…εκεί….ζάχαρη…Στο δρόμο για Γαλάτιστα έχει ένα μεγάλο φούρνο – ζαχαροπλαστείο-καφέ, οπου έχω ξαναπάει…είπα να πάω εκεί για καφέ….στο δρόμο, το τοπίο μου φαινόταν απίστευτο…τίποτα το ιδιαίτερο στο μεταξύ…βουνά, σύννεφα, ήλιος….το μόνο που με χάλασε ήταν η νεκρή φύση (είδα σκοτωμένα ένα σκύλο ένα σκίουρο και μια αλεπού) αλλά και οι μπάτσοι που ήταν στο δρόμο… (οι μπάτσοι και οι γαύροι είναι οι μόνες κατηγορίες ανθρώπων που τους κρίνω από το περιτύλιγμα … ) Στο καφέ γινόταν της κακομοίρας….παιδάκια να τρέχουν γύρω – γύρω με πιστόλια, μεγάλες παρέες να χασκογελάνε και να μιλάνε πιο δυνατά από ότι φωνάζεις στον μπάρμαν του κλαμπ για να ακούει τι ποτό πίνεις, τα γκαρσόνια να τρέχουν πανικόβλητα και να μη θυμούνται καμία παραγγελία…ευτυχώς είχε ένα τραπέζι μέσα και πήγαμε και τη πέσαμε εκεί….μετά από 20 λεπτά ήρθε και μας πήρε παραγγελία ο γίγαντας… αφού τον γωνάξαμε εμείς…6 λεπτά αργότερα ήρθε με αυτά που παραγγείλαμε…ακολούθηε ο εξής διάλογος…
- Ε….ε….
- Ναι…
- Σοκολάτα και καπουτσίνο δεν παραγγείλατε;;;
- Ναι….
- Αααααααα σωστά τα έφερα το θυμήθηκα…
(όπως καταλαβαίνετε αυτό με έκανε να αισθανθώ τυχερό γιατί κατάλαβα ότι λίγοι πήρανε αυτό που είχανε παραγγείλει… )
Πριν φύγει έκανα την κίνηση – κλειδί...πλήρωσα για να μη τον ψάχνω μετά…
Γύρω στη μια φτάσαμε στον κοσμοπολίτικο Άγιο Πρόδρομο…Τι γινόταν εκεί;;;; ένας μικρός χαμός…από κάθε αυτοκίνητο έβγαιναν σούπερμαν, μικρές πριγκίπισσες, καουμπόϊδες, Μαρίες άσχημες, με τους γονείς να κάνουν τον Νικοπολίδη και να προσπαθούν να μπλοκάρουν τα παιδιά τους πριν ξεχυθούν στο δρόμο. Όπως καταλαβαίνεται τα μισά και παραπάνω παιδιά ξεχόνονταν μονομιάς, σα τα λάδια από φρεσκοσπασμένο κινητήρια ντουκάτι στη μεση του δρόμου….Οι μόνοι που βοηθούν ήταν οι τύποι που πουλούσαν μπαλόνια με ήλιον…έκαναν τους καλούς μπας και πουλήσουν τίποτα…ένας από αυτούς είναι και μπαλόνι σε σχήμα αγωνιστικής μηχανής, στα χρώματα του (πούστη, αυτό που έκανες στο γιατρό θα το πληρώσεις ακριβά) Ντοβιτσόζο, με ένα 23 πάνω…χάθηκε να βάλουν το 46?? Έστω το 27….το 69 τέλος πάντων. Να το δει το 69 η κουμπάρα να το αγοράσει στο κουμπάρο μπας και πιάσει το νόημα…
Μπήκαμε σε ένα από τα ταβερνεία, στο οποίο προλάβαμε, αφού δώσαμε μάχη σώμα με σώμα ένα τραπέζι…Το σέρβις;;;; Αναμενόμενο…ο κάθε μαγαζάτορας είχε βάλει τη συνηφάδα του, τη κουνιάδα του, μια ξαδέρφη της φίλης του και όλες όσες ήξερες τέλος πάντων να τον βοηθήσουν… Το χειρότερο;;;; η παιδική εκμετάλλευση…είχαν ένα μπόμπιρα, ο οποίος πρέπει να γεννήθηκε τη χρονιά που ο Κένι Ρόμπερτς πήρε πρωτάθλημα, ο οποίος έφερνε τα ποτά…καταλάβατε πουστιά;;; αργούσαν όλοι, αλλά άντε να πεις σε αυτά τα αθώα παιδιά ματάκια κουβέντα….να του φωνάξω επειδή δεν άνοιξε τη ρεστίνα;;;; ντροπή….
Το φαγητό;;;; το κοτόπουλο που πήρε του ζουζούνι ήταν εξαιρετικό, όπως και τα σουβλάκια/καλαμάκια (το γράφω σε δυο γλώσσες για να με καταλαβαίνουν όλοι)…Οι πατάτες κομμένες στο χέρι και λαχταριστές, τα χόρτα καλά βρασμένα, η ρώσικη εξαφανίστηκε σε λιγότερο από όσο κάνει ο Στόνερ τον γύρο στο Εστορίλ…ταράτσα…έρχεται στο τέλος μια θεία και λέει…. «τι γλυκό να φέρω;;;; θέλετε γιαούρτι με καρύδια και μέλι..;;;;» και τι να το κάνω αυτό;;;; να γ@μήσω το ντεπόζιτο στο γυρισμό;;; ευτυχώς είχε ρεβανί, και έφερε….το τσάκισα χωρίς ανάσα…
Απάντηση με παράθεση
:a19: 
