Παρασκευή 25-4
Αναχώρηση. Φόρτωμα τις βαλίτσες στη μηχανή και έτοιμοι για το λιμάνι της Πατρας.
Το πακέτο όλη την εβδομάδα στη δουλειά με έχει κάνει να θέλω να φύγουμε όσο τίποτε άλλο...
Εκτη φορά στην Ιταλία – τέταρτη με την μηχανή... μασημένη τροφή.
Κάθε φορά που είναι να ξεκινήσουμε για το λιμάνι της Πάτρας σκέφτομαι με περισσότερη αγωνία τα χλμ στην γ@μημένη Κορίνθου-Πατρών, παρά τα χλμ στην Ιταλία.
Και ξεκινάμε για Πάτρα και Μ. Παρασκευή γαρ και γίνεται στο δρόμο χαμός...
Σχεδόν όλη την Κορίνθου-Πατρών με το φλας ανοιχτό μισός εξω-μισός πάνω στη διαχωριστική
Τρεις ώρες (!) στην τσίτα για μια διαδρομή 210 χλμ! Κουράστηκα σαν να είχα κάνει τα διπλάσια χλμ. Μετά το Αίγιο ανοίγει λίγο ο δρόμος και με τα πολλά φτάνουμε λιμάνι.
Ελάχιστος κόσμος, check-in, το καράβι είναι ήδη εκεί και ξεφορτώνει κατι νταλίκες. Σε ένα κοντέινερ φορτωμένο με μακαρόνια προσπαθούν να κρυφτούν κάτι ιρακινοί μετανάστες μήπως και μπαρκάρουν παράνομα για Ιταλία.
Τους παίρνει γραμμή ο οδηγός και βγαίνουν κουτρουβαλώντας.
Απολογισμός? Δύο-τρία πακέτα μπαρίλα χυμένα και δυστυχώς ένας απο αυτούς σκοντάφτει και χτυπάει ελαφρώς στο κεφάλι. Μαζεύονται οι λιμενόμπατσοι, έρχεται κι ένα ασθενοφόρο και τον παίρνει, οι άλλοι καταφέρνουν και την κάνουν, κι o οδηγός μαζεύει όσα πακέτα εμείναν αθικτα...
Ρουτίνα από ότι φαίνεται το σκηνικό, κανένας δεν φαίνεται να αναστώνεται ιδιαίτερα... μόνο εμείς- που δεν το βλέπουμε κάθε μέρα...
Μπαίνουμε στο πλοίο, πιάνουμε μια καβάτζα, φουσκωνουμε το διπλό το στρώμα κι όλα κομπλέ... Δωμάτιο λουξ με θέα ουρανό, θάλασσα, ευήλιο -και από ότι αποδείχτηκε- υπερβόλικα ευάερο...
Οι ώρες κυλούν σχετικά γρήγορα μιας και ανακαλύπτουμε ότι συν-ταξιδεύουμε με έναν συμφορουμίτη, τον Τάσο –ermisVFR- ο οποίος πήγαινε Γένοβα να συναντήσει ένα φίλο του που ζει μόνιμα στην Ελβετία και που θα κατέβαινε με την μηχανή του για να συναντηθούνε στο ενδιάμεσο.
Καλή παρέα, διηγήσεις από τα ταξίδια μας κι όχι μόνο, δύο μπουκάλια κρασί και η ώρα για ύπνο δεν άργησε να φτάσει...
Στο ενδιάμεσο παίζοντας με το φακό της φωτογραφικής μηχανής δημιουργούσα ψευδαισθήσεις... Ο ουρανός εμπαινε μέσα μας, καθόμασταν πάνω στην θάλασσα...
:wacko:
Να ταξιδεύουμε όσο μπορούμε, το μέσο μπερδεύεται, είναι ενα πλοίο ή ένα τρένο σε διάφανες ράγες...
Κοιμηθήκαμε ελάχιστα το βράδυ, έκανε υπερβολικό κρύο -είπαμε το «δωμάτιο» έμπαζε...
Το πρωί ο ουρανός έκανε πάλι τα δικά του...
Σαββατο 26-4
Αποχαιρετιστήκαμε με τον Τάσο με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε και βγήκαμε Ανκόνα.
Είχαμε αποφασίσει να κινηθούμε μονάχα από επαρχιακούς, έτσι η διαδρομή πέρασε απο Jesi-Fabbriano-Foligno-Perugia και κατέληξε στο Montepulciano που ήταν κι η βάση μας για να κινηθούμε στην γύρω περιοχή.
:smilea:
Η διαδρομή εκπληκτική! Είχαμε ξανακάνει ένα κομμάτι της διασχίζοντας την Ιταλία, όταν πριν δύο χρόνια πηγαίναμε Civitavecchia για να πάρουμε το πλοίο για Σαρδηνία.
Καλύτερα να μη μιλήσω για την ποιοτητα του ασφαλτοτάπητα, για τη σήμανση, τα τούνελ... οι συγκρίσεις έρχονται αναπόφευκτα και θα γίνω κουραστικός και μίζερος – και δεν θέλω.
Περάσαμε μια μικρή περιπέτεια για να βρούμε το σπίτι. Ενώ ήταν μόλις δύο χλμ έξω από το κέντρο του Montepulciano, ήταν καλά κρυμμένο πάνω σε ένα λόφο.
Το σπίτι ήταν καλύτερο από τις φωτο στο site. 60 ευρώ, 75τμ για πάρτη μας με κουζίνα-μπάνιο-καθιστικό. Τυπικό Τοσκανέζικο και με θέα μούρλια...
Απο τα παράθυρα δε, μας αποκαλυπτόταν κάθε μέρα ένας πίνακας...
Το απόγευμα μας βρήκε να περιπλανιόμαστε στα μεσαιωνικά στενά του Montepulciano...
Και στις πλατείες του...
Γλυκό, σχετικά μικρό και πανέμορφο, με εξαιρετική θέα προς τα λιβάδια της Τοσκανης.
Μέχρι εκεί που πηγαίνει το μάτι σου –μόνο πράσινο- και σχεδόν καμμία πέτρα(!)
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
