από το περίπτερο ξεκινάει κατηφορικός χωματόδρομος με σημείο αναφοράς το συγκεκριμένο γεφύρι
από το περίπτερο ξεκινάει κατηφορικός χωματόδρομος με σημείο αναφοράς το συγκεκριμένο γεφύρι
πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά......τα γεφύρια είναι σημείο ξεχωριστό στην ελληνική επαρχία
η στάση πάνω στο γεφύρι, ακούγωντας τα νερά, και η θέα σε χαλαρώνει και σε κάνει α αισθανθείς Ανθρωπάς (κυρίως για εμάς που ζούμε στις μεγαλουπόλεις)
Πρέπει όμως να προχωρήσουμε. Ο προορισμός μας όμως κρύβεται από τα σύννεφα.
Κακός οιωνός τα τόσα σύννεφα....αλλά θα δείξει
Έχει πλέον νυχτώσει και θέλουμε να φτάσουμε Μηλιά. Πρώτη φορά οδηγώ βράδυ σε χωμάτινα κομμάτια (και τα οποία δεν τα ξέρω) και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.
Το συγκεκριμένο κομμάτι μέχρι να βγούμε στο χωριό Μικρολίβαδο είναι καταπληκτικό. Η βραδυνή οδήγηση έχει μια άλλη μαγεία. Τελικά αργάμιση βγαίνουμε στην Κρανιά και άσφαλτος πλεον σκεφτόμαστε που να φάμε και που θα την πέσουμε. Από Κρανιά συνεχίζουμε για Μηλιά. Εντοπίζουμε το σημείο που θα συναντήσουμε τον Ορφέα και πάμε να βρούμε κανά καφενέ.
Στη μηλιά μόνο ένας καφενές είναι ανοιχτός.
Γεμάτος κόσμο. Νέους, γέρους, αλβανούς, έλληνες. Οι περισσότεροι μιλάνε βλάχικα μεταξύ του και δεν καταλαβαίνουμε γρι. Πιάνουμε κουβέντα με έναν ντόπιο που ασχολείται με την λαϊκή τέχνη (ξύλινα σκαλιστά).
Μας αναφέρει ότι την δεκαετία του 80 α χρήματα που βγάζανε ήταν αρκετά. Τώρα πλέον την απλά την βγάζουν. Δεν πτοούνται όμως.
Όταν τον ρωτάμε τι γίνεται το χειμώνα.....απλά μας μεταδίδει την ηρεμία του.
-Εμείς δουλεύουμε σπίτι μας. Είμαστε χαλαροί. Ξεκινάω όταν θέλω, σταματάω όταν θέλω
Όπως ακριβώς και γω:rotflmao: (σκέφτομαι).
Αφού έχουμε πει 5-6 τσιπουράκια με μεζέ, και φΥσικά μας έχουν κεράσει, φτάνει η ώρα για να φύγουμε. Ο ιδιοκτήτης του καφενείου μας προλαβαίνει στην πόρτα και μας προτείνει να μην κοιμηθούμε έξω, αλλά να ανοίξουν το σχολείο για να την πέσουμε εκεί.
Τον ευχαριστούμε και φεύγουμε για το ραντεβού με τον Ορφέα. Μεταξύ Μηλιάς και Κρανιάς έχει μια διασταύρωση με χωματόδρομο προς την γυφτόβρυση.
Φτάνοντας στήνουμε τον μαχαλά μας.
Ο θέμις έχει βαλθεί να ανάψει το ορειβατικό γκαζάκι αλλά δεν τα πολυκαταφένει
Τελικά πέφτουμε για ύπνο. Μετά από καμιά ώρα ξεκινάει η βροχή (η δυνατή βροχή). Μετά από καμιά ώρα κάνω μπάνιο στη σκηνή.
Ο ένας από τους 2 υπνόσακκους είναι σε θέση να φιλοξενήσει ψάρια. Βγαίνω έξω και απολαμβάνω την βροχή, βρίζοντας για την κλασσική ανοργανοσία μου.
Ξυπνάει κι ο θέμι που επιτέλους καταφέρνει να ανάψει το γκαζάκι και φτιάχνει ένα ζεστό απολαυστικό τσάι.
Τελικά σκουπίζουμε την σκηνή και κατάφερνουμε να κοιμηθούμε για3 ώρες ακόμη.
Το ξύπνημα στη ύπαιθρο είναι άλλο πράγμα. Θα θέλαμε να πιούμε ένα καφέ εκεί άλλα είμαστε λίγο βρεγμένοι. Μαζεύουμε τα πράγματα και την κάνουμε για τον καφενέ.
Στη διαδρομή μέχρι την Μηλιά ρίχνει πάλι καρέκλες.
Ο διπλός ελληνικός στον καφενέ είναι βάλσαμο.
Στο δρόμο πάλι και πάμε για πηγές Αωού.
Το κρύο πλέον είναι τσουχτερό. Ο μουντός-βροχερός καιρός με την θέα των χιονισμένων βουνών σε κάνουν να το ξεχάσεις.
Προς πηγές Αωού
Ρε λες να το κόψω ευθεία να γλυτώσω χιλιόμετρα :wacko:
Το κτήνος χαλαρώνει αυτάρεσκα!!!
Συνεχίζουμε τη διαδρομή γύρω από τις πηγές Αωού και πάμε για Χρυσοβίτσι.
Αισθάνομαι λες και κάνω χαμηλή πτήση
Απέναντι τα Τζουμέρκα. Το πέρασμα όμως είναι κλειστό από τα χιόνια για να βγούμε Συρράκο-Καλαρύτες. Επομένως πρέπει να πάμε από αλλού
Έχουμε πιάσει τον δρόμο για Γιάννενα. Σε κάποιο σημείο (μη ρωτήσετε που κάνουμε αριστερά και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε). Με εναλλαγές στο τοπίο και στο δρόμο (πότε ψηλά, πότε δίπλα στο ποτάμι, πότε λάσπη, πότε πέτρες) κινούμαστε για Καλαρρύτες.
Δίπλα στο ποτάμι
Στα ψαχτά συνεχίζουμε και ανεβαίνουμε
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
