36hours by caesarsk

[caesarsk]

...άντε καλά και με την βοήθεια και την ευγενική (μπαααα) παρουσία των:

trooper
tai
Cpt. Haddock
npat
dimzab (μπλεξαμε τους dim γμτ)

(τα ονόματα εμφανίζονται κατα σειρα εμφανίσεως)

Παρακαλώ αφήστε το μέρικές ώρες καθαρό μέχρι να τελειώσει η περιγραφή και το ποστάρισμα των φωτό....ΜΕΤΑ γ@μηστε το....(ο γερολυκος θα καθαρίζει άλλωστε...τι με νοιάζει)

[caesarsk]

E.O. Τριπόλεως-Κορίνθου…Φώτα, πολλά φώτα ρε παιδιά, και λωρίδες…πολλές, και ΛΕΑ!!!! Δεν ήξερα ποια να διαλέξω…Αλλά δεν μπορούσα και να ταξινομήσω τις τόσες πολλές αναμνήσεις και εικόνες που πήρα τις προηγούμενες 36 ώρες!!!
Το παιχνίδι ξεκίνησε από την Παρασκευή. Σε κόντρα όλων που ήταν μέσα στην προετοιμασία της μοτοσυκλέτας τους και τους σώματός του, το είχα πάρει απόφαση να το κάνω πολεμικό! Όπως ταξιδεύαμε 15 χρόνια πριν. Χωρίς σπέσιαλ λάστιχα, χωρίς ειδικά σέρβις, χωρίς το σούπερ ντούπερ λάδι!! Δεν τσεκάρισα τίποτα. Ουτε τις πιέσεις των ελαστικών, αλλά και ούτε την στάθμη του λαδιού. Κατά τις 11:00 το βράδυ της Παρασκευής, έβαλα σε ένα λουκάνικο όλα τα εργαλεία μου, μερικά εσώρουχα και κάλτσες, και μια μπλούζα. Την φωτογραφική και τα αδιάβροχα στο tank bag, KAI EΣΩ ΕΤΟΙΜΟΣ.
Ναι αλλά πρέπει να κοιμηθούμε κιόλας. Να μην κλείνει το γ@μημ3νο μάτι…Πήγε 3:00 και εγώ ακόμη ξύπνιος. 03:30 τελικά το πήρα απόφαση. Πρέπει να κλείσω τα μάτια. Και 04:30 είμαι πλέον ξύπνιος ντυμένος και φορτώνω το μουλάρι μου. Ρε μπάς και πάθει τίποτα στο δρόμο; Μήπως να πάρω και το laptop να τραβήξω μια αναβάθμιση στην διαδρομή. Δεν γ@μιέται...Εδώ ο Μάλαμας το έβγαλε πριν μερικά χρόνια με ΜΠΟΜΠΟ και μάλιστα Κινέζικο!!!
05:10 Είμαι στο περίπτερο. Και μετά από δέκα λεπτά βλέπω φώτα να μπαίνουν στο πάρκινγκ. Ο Mariner (φίλος BMWδάκιας από BMWbikers). Φέρνει και την σακούλα από την ΣΟΥ – ΛΙ. Μια σακουλίτσα προσφορά του φίλου Μιχάλη Τζίμα, με energy bars, σοκολάτες, και 2 μίκρα φιαλίδια…Ανοιξα την σακουλίτσα και βρήκα σημειωματάκι. «Πρόσεχε χαμένε, αν σε πιάσει νύστα πιες το μισό φιαλίδιο. Αν σε πιάσει πολύ νύστα πιές το όλο. Μην τολμήσεις και το πιεις χωρίς να νυστάζεις γιατι σε βλέπω ΧΑΜΕΝΕ να παίζεις μπάσκετ νυχτιάτικα στην Πάργα». Ομολογώ ότι με φόβισε λίγο. Είδα και την φωτό του Τζέκου πάνω στο φιαλίδιο…Το σημείωμα το είχε γράψει στην πίσω μεριά ενός τυπωμένου email από κάποια εταιρεία στην Κίνα…Τα καταχώνιασα στο βάθος του σακιδίου. 05:30 (Εγγλέζος πραγματικα) φτάνει και ο Trooper. «Ο παππούς δεν ήρθε ακόμη;». «Τον βλέπεις πουθενά;» ανταπαντώ εγώ…Κατευθείαν τηλέφωνο ο άκαρδος. «Ελα ρε μ@λ@κ@...ακόμη κοιμάσαι;».
Δεν ξέρω τι του απάντησε, αλλά σε δύο λεπτά φύγαμε για την Πάχη. Ωρα 05:50…Είμαστε οι πρώτοι που φτάνουμε εκεί. Δύο ακόμη ξάγρυπνοι φτάνουν μαζί με εμάς! Καφεδάκι στα όρθια και να ο tai…


…συνεχίζεται.

[caesarsk]

…Tελικά 06:30 έχουμε μαζευτεί καμμιά 200 μοτοσυκλέτες. Ωραίο πράγμα ρε παιδιά…Ότι μοτουσκέτα θέλει. Ολες οι κατηγορίες. Ολων των ειδών οι αναβάτες.Γνώρισα επιτέλους ALX, zephyr. Μιλήσαμε με πολλούς από το moto.gr, αλλά μόνο ο trooper ρώταγε και τα nickname (τελικά να μου το θυμήθείτε…αυτός μας φακέλωνει). Παίρνει εκκίνηση ο trooper και ο npat κατά τις 07:30. Εχουμε συνεννοηθεί να συναντηθούμε περίπου στην Λειβαδια. Εχω μοιράσει τα roadbook με τους ιδανικούς χρόνους ανά τμήμα, και συνολικά. 07:45 παίρνει εκκίνηση ο Πάκτεν, και 08:00 εγώ με τον tai. Μπαίνει μπροστά ο tai, και αρχίζει να δίνει ρυθμό!!! Δεν άφησε κανένα απέραστο..Περναγε μηχανές, πέρναγε αυτοκίνητα, πέρναγε τρακτέρ, πέρναγε αεροπλάνα (όχι καλα ενταξεί υπερβάλο, μια γρια ΧΧ έχει). Λέω δεν μπορεί κάπου θα κόψει. Περνάμε Αλεποχώρι, Βίλλια, Ερυθρές, βγαίνουμε στις ευθείες πριν την Θήβα, και εγώ σκέφτομαι ότι κάθε φορά που ανοίγει το γκάζει αυτός εγώ χρειάζομαι και μια τουρμπίνα από πίσω για να τον πιάσω. Περνάμε την Θήβα και το κρυφό control για τα μικρά είναι ακριβώς εκεί. Σταματάμε για κατούρημα 1 χλμ μετά και κοιτάζω τους χρόνους. Είμαστε μπροστά 27 λεπτά ήδη!!!!! Επρεπε να έχουμε ΜΩΤ 50 χλμ/ωρακαι εμείς είχαμε 87 χλμ/ωρα!!!!!!!. Στέλνουμε μήνυμα στον trooper ότι θα τον περιμένουμε μετά την Λειβαδιά στην έξοδο για Τερψιθέα.
Φτάνοντας εκεί, βρίσκουμε ένα ωραίο πλάτωμα και σταματάμε. Είμαστε μπροστά 35 λεπτά!!! Βγάζουμε τα σαντουιτσάκια μας, ο παππούς το τσάι του, και χαζεύουμε τον δρόμο. Ρε γμτ, αφού το έλεγε ξεκάθαρα στην ενημέρωση. Μετά την Λειβαδιά κάνουμε αριστερά προς Τερψιθέα…ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΥΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ???? Μιλάμε για τρελό γέλιο. Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε, καλά καπνισαμε και τα τσιγαράκια μας, ΑΛΛΑ Η ΩΡΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ. Στο μυαλό μας έχουμε ότι αφού το κρυφό control για τα μικρά ήταν στην αρχή του τμήματος που μας είχαν ενημερωσει, έτσι θα ήταν και σε μας. Ξεκινήσαμε λοιπόν πιάνοντας ακριβώς την ΜΩΤ που έπρεπε (60 χλμ/ωρα) και πάμε…


…συνεχίζεται

[caesarsk]

…αλλά control πουθενά…Εχετε δοκιμάσει να πάτε 50 χλμ/ώρα για 50 χλμ;;; ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Κάποια στιγμή κοιτάζω τον παππού από τον καθρέπτη μου έχει ακουμπήσει τον αγκώνα στο τεπόζιτο, και το κεφάλι στο χέρι του και ετοιμάζεται να τον πάρει ο ύπνος. Αρχίζω τα κορναρίσματα. Ο παππούς ξυπνάει η απέναντι μηχανή εντυπωσιάζεται που την χαιρεταει BMWδάκιας και ανταποδίδει. Τελικά μετά από πολύ (μα πάρα πολύ ώρα) καταφέρνουμε να φτάσουμε στο κρυφό control στο χωριό Μπράλος. Είμαστε απόλυτοι στους χρόνους στο δευτερόλεπτο, αλλά έχουμε πεθάνει από την αργοπορία. Αποφασίζουμε λοιπόν με τον tai να το πάμε αρκετά ποιο γρήγορα και χωρίς στάσεις. Αλλωστε κανείς δεν περιορίζει πλέον σε τίποτα. Εκτός φυσικά από τα σημεία φωτογραφήσεων. Μπροστά το ΧΧ λοιπόν και από πίσω εγώ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι πηγαίνουμε γρήγορα στον Μπράλο. Γιατί θα περάσουν κάτι supersport από δίπλα μας σαν ειμαστε σταματήμενοι. Πραγματικά γρήγορα τα παιδιά. Ηταν τέτοια η διαφορά της ταχύτητας που νόμισα ότι ήμουν σταματημένος και μπορούσα να κατεβώ για κατούρημα. Λίγη Ε.Ο Αθηνών Θεσσαλονίκης (10 χλμ) και μέσα για Λαμία. Την περνάμε τελείως αδιάφορα με σκοπό να βγούμε στον ανοιχτό δρόμο. Φτάνουμε στο Λειανοκλάδι και κοντεύουμε να φτάσουμε στο χωριό Καστρί όπου και φεύγουμε από τον κεντρικό δρόμο. Το τοπίο δεν λέει τίποτα…αλλά ο δρόμος απλώνεται φιδωτά μπροστά μας…Επιτέλους η ελευθερία του δρόμου δική μας. Πηγαίνουμ σβέλτα, αλλά άνετα, ψάχνοντας το κιόσκι της λίμνης για την πρώτη φωτογραφία. Ρωτόντας πάνε στην πόλη λέει ο σοφός λαός μας και ρωτόντας ένα βοσκό μαθαίνουμε πως είμαστε στο σωστό δρόμο! Και όντως μετά από 3 χιλιόμετρα, κόσμος και λαός σταματημένος. Ολοι εκεί με μια φωτογραφική μηχανή να φωτογραφίζονται. Τέτοιο κέφι, ούτε σε πάρτυ! Είναι πανέμορφο πράγμα να βρίσκεσαι ανάμεσα σε μοτοσυκλέτες και σε αθρώπους που τις αγαπάνε. Αλλά ακόμη ποιο όμορφο είναι να είσαι ανάμεσα σε ανθρώπους που την χαίρονται όπως εσύ. Ταξιδεύοντας. Όχι φυσικά ότι οι άλλοι που την χαίρονται στην πίστα, ή στην καφετέρια κάνουν κακό…Αλλά είναι ωραίο να είσαι ανάμεσα σε ομοίους. Από την υπόλοιπη πρωινή παρέα (trooper, npat, cpt.Haddock) ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Κράνος λοιπόν ξανά και πάμε…


Συνεχίζεται…

[caesarsk]

o παππους με την γριούλα του

[caesarsk]

και μια κοντινή

[caesarsk]

η αφεντομουτσουνάρα μου

[caesarsk]

πρώτο κομμάτι διαδρομής...

[caesarsk]

2ο κομμάτι διαδρομής

[caesarsk]

2ο κομματι διαδρομης..β'μέρος

[caesarsk]

2ο κομματι διαδρομής...μερος γ

[caesarsk]

σορρυ...λαθος αυτη ειναι η σωστή φωτο

[caesarsk]

Η διαδρομή όσο πάει και ομορφαίνει. Οσο περισσότερο πλησιάζουμε στην Λίμνη Πλαστήρα τόσο ποιο ομορφο είναι το τοπίο. Ο γέροντας πίσω μου αντέχει όποτε συνεχιζουμε. Πραγματικά δεν πίστευα ότι ένας άνθρωπος της ηλικιας του θα άντεχε τοσα πολλά. Αρχιζω να πιστεύω πως αυτός και ο crs-k είναι μεταλλαγμένοι ή ΝΕΦΕΛΙΜ. Εχουμε αρχίσει να ξεχνάμε τις ευθείες και η μια στροφή έρχεται αμέσως μετά την προηγούμενη. Το ένα χωριό ποιο ομορφο και ερηπωμενο από το άλλο. Κάποια στιγμή πίσω από τις κορφές αρχίζει να φαίνεται η Λίμνη Πλαστήρα. Η αλήθεια βέβαια είναι πως η κοιλιά μου έχει αρχίζει να γουργουριζει αλλά σκέφτομαι την στάση που έχουμε κανονίσει. Περνάμε την Μούχα και φτάνουμε στο φράγμα της λίμνης. Σταματάμε και πάνω στις μοτοσυκλέτες όπως είμαστε τραβάμε μερικές φωτογραφίες. Εχουμε και οι δύο ανάγκη για στάση. Ετσι συνεχίζουμε προς το σημείο της δεύτερης φωτογράφισης. Φτάνοντας στην διαστάυρωση της Κερασιάς βλέπουμε το εκκλησάκι. Τραβάμε όσο ποιο γρήγορα μπορούμε τις φωτογραφίες μας. Πειράζουμε λίγο τον nikoskk που βρήκαμε εκεί μαζί με τον φίλο του και συνεχίζουμε για το Μουζάκι. Φτάνοντας στην διαστάυρωση πριν το Μουζάκι μετά το Ελινοκαστρο ο tai στρίβει δεξιά για Μουζάκι. ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ η ΣΦΗΝΟΠ0Υτσα όπως θα έλεγε και ο Dim (μας έλειψες ρε μπαγασα) και λέει στον σοφό γέροντα πως μάλλον πρέπει να πάμε αριστερά. Κανείς από τους δύο μας εντωμεταξύ δεν κοίταξε τον χάρτη του. Αυθόρμητα, κάτι που χαρακτηρίζει άλλωστε την ηλικία μας γυρνάμε πίσω και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε. Οσο πάμε ανεβαίνουμε και ποιο ψηλά…αλλά Μουζάκι πουθενά. Ξαφνικά βλέπουμε μια ταμπέλα ΔΡΑΚΟΤΡΥΠΑ. Ρε τι δουλειά έχουμε εδώ πάνω…Αποφασίστηκε με τα μάτια και μόνο (ένας μεγάλος έρωτας έχει αρχίσει και γεννιέται) να σταματήσουμε εκεί. Κάτω από τον ήλιο στο παγκάκι βλέποντας από κάτω μας την πεδιάδα! Ειδυλιακή στιγμή το ξέρω. Αλλά τη στιγμή την χάλασε ο trooper. Χτυπάει το τηλέφωνο μου και μαθαίνουμε πως είναι ήδη στην καφετέρια στα δεντράκια και σε 10 λεπτά φεύγουν. Ούτε το τσάι του δεν πρόλαβε να τελειώσει ο καημένος…Κράνη, γάντια, καβαλάμε και ξεκινάμε αμέσως. Μια σοκολάτα προλάβαμε να φάμε!


Συνεχίζεται…

[caesarsk]

φωτό πριν την λίμνη

[caesarsk]

επίσης...