ο Ταύγετος και ο Πάρνωνας, τα δυό βουνά μαλώνουν..

[elmos]

ενα μεγαλο μπραβο

[taxydromos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από steve610
και για νας τη χαλασω 50 μετρα απο τον υδροβιοτοπο που επισκεφτηκατε στο τελος (μαλλον)της διαδρομης σας εχει και πιστουλα μχ...........

παντως κανατε πολυ ωραια βολτα και αν ξαναπατε απο παρνωνα μερια στελτε κανα πμ να σας ενεμερωσω με μερη απατητα που μπορειτε να πατε και δειτε την τα ωραια μερη μας.

ας οψετε η ελειψη βενζινης..

οκ για το πμ....ετοιμαζεται χωματινο 36ωρο αντοχης μαλλον προς αυτα τα μερη...

[taxydromos]

αντιγραφω απο τα xtx:

Σάββατο 10-5-08

Ξεκινήσαμε από το περίπτερο Χαϊδαρίου κατά τις 7:30 για Τρίπολη από την εθνική οδό για να κερδίσουμε χρόνο, επειδή τα χωμάτινα χιλιόμετρα που ακολουθούν είναι αρκετά, πήραμε τον δρόμο προς Μεγαλόπολη και στο 21ο χλμ, στην Κ. Ασέα στρίψαμε αριστερά για μία στάση για ξεκούραση αλλά και να απολαύσουμε τις πηγές του Ευρώτα. Φεύγοντας συνεχίζουμε την φανταστική διαδρομή έως το Καστόριο διασχίζοντας την ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου. Στάση για καφέ και ανεφοδιασμός και ξεκινάει το κύριο κομμάτι του ταξιδιωτικού.

Από το Καστόριο ανηφορίζοντας συναντάμε τον σχεδόν εγκατελημένο οικισμό Λουσίνα. Η διαδρομή είναι καταπράσινη, ευτυχώς δεν κάηκε πέρυσι. Στο σημείο αυτό κάναμε μια παράκαμψη, επήγαμε λίγο πιο δυτικά και ήρθε η απογοήτευση. Τα πάντα καμένα!

Επιστροφή στην διαδρομή που είχαμε χαράξει για να φτάσουμε στο λεγόμενο Τουριστικό. Αυτό βρίσκετε στον δρόμο Σπάρτης – Καλαμάτας που φτιάχτηκε από τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ασφαλτάδα έως το χωριό Τρύπη που βρίσκετε ο Καιάδας, γνωστός από την αρχαία Σπάρτη οπού οι Σπαρτιάτες πέταγαν τα προβληματικά νεογέννητα.

Φτάνουμε στον Μυστρά για ανεφοδιασμό αλλά και να θαυμάσουμε το κάστρο του, και από εκεί στην Ταϋγέτη. Μετά το χωριό ξαναπατάμε χώμα και καθώς κατευθυνόμαστε νότια περνάμε έξω από το χωριό Αναβρυτή. Ευτυχώς η ανατολική πλευρά του Ταΰγετου παραμένει καταπράσινη!

Συνεχίζουμε νοτιότερα με μια μικρή απόκλιση από την διαδρομή μας. Πάμε να δούμε ένα μικρό παλαιό οικισμό, εγκατελημένο. Τα Περγαντέικα. Η ομορφιά του τοπίου είναι φανταστική! Πολύ πράσινο και πολλά νερά. Στάση για να θαυμάσουμε αλλά και να εξερευνήσουν οι συνταξιδιώτες μας την περιοχή. Παλιά σπίτια με μεγάλα μπαλκόνια, τρεχούμενα νερά και μικροί καταρράκτες και το νερό να κατρακυλά για να συναντηθεί με ένα μικρό ποταμάκι.

Μια άλλη φορά θα ξαναπάμε σε αυτόν τον γραφικό οικισμό και θα μείνουμε εκεί ένα βράδυ.

Σπαταλήσαμε πολύ ώρα όμως και αρχίζει να νυχτώνει. Είναι περίπου 7:30μ.μ. και ακολουθώντας την κανονική διαδρομή του ταξιδιωτικού δεν θα μπορούσαμε να απολαύσουμε το τοπίο. Έτσι αποφασίσαμε όλοι μαζί να συντομεύσουμε το χώμα και να πάρουμε την άσφαλτο για Γύθειο.

Σε 10 περίπου χλμ πατήσαμε άσφαλτο και μετά από άλλα 15 ήμασταν στο Γύθειο.

Στάση για βενζίνη και αρχίζουν τα πρώτα προβλήματα λόγω της έλιψης βενζίνης από την απεργία των βυτίων. Τελικά βάλαμε την τελευταία ποσότητα που είχε ο πρατηριούχος και συνεχίσαμε. Φτάσαμε στο camping Mani Beach όπου θα γίνει και η διανυκτέρευση. Εκεί μας περίμενε μια έκπληξη. Οι φίλοι και συνταξιδιώτες Βασίλης Μπαλαλάς και Αποστόλης Σπανόπουλος, έχοντας ξεκινήσει από τις 5 από Αθήνα ήρθαν στο Γύθειο για να κάνουν μαζί μας την δεύτερη ημέρα του ταξιδιωτικού.

Στήνουμε τις σκηνές μας και πάμε κατευθείαν για φαΐ στο εστιατόριο του camping. Τρώγοντας έγινε και η ανασκόπηση της ημέρας. Όσοι ταξιδεύετε με μοτό ξέρετε ότι μετά από ένα ταξιδιωτικό αρχίζουν τα καλαμπούρια και πολλά άλλα που δένουν με τη συζήτηση.

Πηγαίνοντας για ύπνο παρατηρήσαμε ότι ο ουρανός ήταν πολύ βαρύς. Τελικά κατά τις 2 άρχισε να βρέχει. Εμείς όμως ήμασταν μέσα στις σκηνές μας και κοιμόμασταν.

[taxydromos]

1

[taxydromos]

2

[taxydromos]

3

[taxydromos]

4

[taxydromos]

5

[taxydromos]

6

[taxydromos]

7

[taxydromos]

αντε στη ροδοπη το επομενο πιο πολυ χωμα...

[Uriah Heep]

Αρχικά δημιουργήθηκε από taxydromos
Μετά το χωριό ξαναπατάμε χώμα και καθώς κατευθυνόμαστε νότια περνάμε έξω από το χωριό Αναβρυτή. Ευτυχώς η ανατολική πλευρά του Ταΰγετου παραμένει καταπράσινη!

Σε ηλικία 13-14 ετών έζησα για 2 χρόνια στη Σπάρτη (μετάθεση του πατέρα μου) και ανέβαινα με τα πόδια στην Αναβρυτή.
Ο Ταϋγετος πάντα με μαγνήτιζε. Κουρασμένοι περνούσαμε το βράδυ στον ξενώνα ενός μοναστηριού, ακούγοντας σε κασέτα το Ram του Μακάρντνεϋ και το Bangladesh του George Harrison καπνίζοντας τα πρώτα τσιγάρα Astor με το φίλτρο από φελλό ...για όσους θυμούνται.

Έχω ορκιστεί να ξαναπάω!

Πάντα τέτοιες καλές βόλτες!