ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
δεν ενοούσα εδώ, μην χάλαγα τον ειρμό σου..... και το κάνουμε αχταρμά
εδώ υπάρχουνε τα BMW απαραίτητα σχόλεια
http://forum.bmwbikers.gr/showthread...3357#post43357
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
δεν ενοούσα εδώ, μην χάλαγα τον ειρμό σου..... και το κάνουμε αχταρμά
εδώ υπάρχουνε τα BMW απαραίτητα σχόλεια
http://forum.bmwbikers.gr/showthread...3357#post43357
πάμε με τον άλλον δρόμο, μπορεί να είναι πιο μακριά, αλλά από την άλλη είναι ..... χειρότερος
Εδώ πρέπει να αναφέρω και τις πολύ καλές κινήσεις που έκανε ο Κώστας (liberec) κατά την προετοιμασία, σχετικά με ενημερώσεις της Ελληνικής Πρεσβείας στην Τεχεράνη για το ταξίδι μας, χρήσιμα τηλέφωνα, εξασφάλισε δωρεάν σέρβις για όλες της Βαυαρές, εκπτώσεις για ελαστικά και χορηγία από την Cosmote.
Επειδή, δεν θα "έπιαναν" τα τηλέφωνα στο Ιράν, η Cosmote μας έκανε 5 δωρεάν συνδέσεις για όλο το διάστημα του ταξιδιού μας...
...κάτι εξαιρετικά σημαντικό για την μεταξύ μας, κυρίως επικοινωνία!
Ευχαριστώ δημόσια τον υπεύθυνο κ. Κώστα Λιαμίδη, που πήρε την πρωτοβουλία γι΄αυτή την χορηγία, έστω κι από τα ποστ αυτού του "Αντιταξιδιωτικού".
Πολύ σημαντική κίνηση, πολύ μεγάλη η εξυπηρέτηση!
Ευχαριστούμε!
Στα υψίπεδα της Ανατολίας συναντήσαμε κι έναν Σκοπιανό που πήγαινε με ποδήλατο στο ...Πεκίνο!
Με το που "έκοψε" τις adv μου πέταξε το δράκο...
" Αυτές είναι μηχανάρες! Η δικιά σου δεν πιάνει μία μπροστά τους!"
Τι του απαντάς τώρα του τύπου?
Άσε μη χαλάσω το ...La minore κι είμαστε ακόμα στην αρχή του ταξιδιού...σκέφτηκα.
Ήπιαμε καφέ μαζί, τα είπαμε και αλληλοευχηθήκαμε για καλή συνέχεια!
Και αισίως αργά το βράδυ της 3ης μέρας, καταβρεγμένοι και ταλαιπωρημένοι, αφού παίξαμε την παράταση...
...περάσαμε στα πέναλτυ μπας και περνούσαμε για διανυκτέρευση στο Ιράν!
Με τους Τούρκους συνοριακούς, στρατιώτες, τελώνες κλπ ανταλλάξαμε εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις και κολακευτικά σχόλια για την φιλία των λαών μας, τόσο πειστικές και αληθινές...
...που θύμιζαν κολακείες Αθηναϊκού θίασου που έρχεται στη Θεσσαλονίκη και αποκαλεί τους Βορρειοελλαδίτες ...δύσκολο και απαιτητικό κοινό!
Περάσαμε στο Ιράν και διανυκτερεύσαμε στην συνοριακή πόλη Μaku.
Οι Ιρανοί είναι από άλλο έργο, οι άνθρωποι...
Εκπληκτικοί, φιλικοί, απίστευτα εξυπηρετικοί και επικίνδυνα ενθουσιώδεις και εκδηλωτικοί!
Γυρίζοντας από ένα μπακάλικο μετά τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο, μιάς και όλα τα εστιατόρια ήταν κλειστά, με προσπερνά μέσα στην πόλη παιχνιδιάρης Ιρανός με πάνω από 100χλμ/ώρα ξυστά, στους 3-4 πόντους από τις αλουμινένιες μπαγαζιέρες και για να με "διασκεδάσει", στα 20-30 μέτρα μπροστά μου κάνει τέτ α κέ κλείνοντάς μου τελείως τον δρόμο και χαμογελώντας μου ...ναζιάρικα!
Ο Μάκης από πίσω που ακολουθούσε, βλέποντας τη φάση είχε κοκκαλώσει και δεν πίστευε πως γλύτωσα...
Την άλλη μέρα ένας τύπος βγαλμένος από ξεπεσμένο αμερικάνικο φιλμ νουάρ, ανέλαβε να μας βγάλει Ιρανικές πράσινες κάρτες, που για τον ένα μήνα της ισχύος είχαν 4 αποκόμματα ...δηλ. για 4 ατυχήματα, έτσι για να μη τρέχουμε συνεχώς στην Ασφαλιστική...
...μας εξυπηρέτησε στο πρώτο μας φουλάρισμα σε βενζινάδικο (0,28-0,30 euro/ l) και μας γνώρισε στον φίλο του, ο οποίος συστήθηκε σαν υποδιευθυντής του Lonely Planet υπεύθυνος για την περιοχή του Maku!
Για τέτοια μεγαλεία μιλάμε!
Από την ώρα που πατήσαμε το πόδι μας στο Ιράν, ήμασταν συνεχώς περικυκλωμένοι από ...θαυμαστές!
Απογευματινή βόλτα στην πόλη. Επίσκεψη στο πρώτο παζάρι στο Ιράν!
Χτισμένο πριν 1000χρόνια!
Τα περισσότερα από τα 7000 μαγαζιά που υπάρχουν σήμερα, χτίστηκαν τον 15ο αιώνα! Γεμάτο τσαγιερί και ναργιλερί...
Ιδανικό μέρος για να κάνεις ...νιρβάνα, παίζοντας κομπολόι ή καπνίζοντας ναργιλέ ή σουλατσάροντας στις παραμυθένιες στοές...
Όταν όμως προέχει το "που θα φάμε?" γκρεμίζεται η παραμύθα, έρχεσαι βιαίως στην πραγματικότητα, αποδεχόμενος την αναπόφευκτη ευδαιμονίζουσα φθορά του ...περντέ πιλάφ και του τοπ κεμπάπ!
Αφήνουμε λοιπόν τα παζάρια και παίρνουμε ταξί για να μας πάει να φάμε!
Αφού ο Μάκης πήρε πληροφορίες για καλό ρεστοράν από συνάδελφό του φαρμακοποιό, μπήκαμε 5 άτομα σ΄ένα ταξί και ξεκινήσαμε για μία άλλη απρόσμενη περιπέτεια...
Φωτό . Παζάρι στην Ταμπρίζ...
Κλέφτες, απατεώνες, χαφιέδες, παπατζήδες, αεριτζήδες, σκυλάδες, λαμόγια, παιδεραστές, πλαστογράφοι, κοπρίτες, λαθρέμποροι, σωματέμποροι, νεκροθάφτες, σκουπιδαραίοι, αγύρτες, πορνογράφοι, τσατσάδες, ισοβίτες, καραγωγείς, ημιονηγοί, μπινέδες, κωλομπαράδες και πάσης ορδής στραβοί, κουτσοί, γκαβοί ...
...ο αριθμός κυκλοφορίας της μηχανής μου, στην παρακάτω φωτογραφία είναι:
ΝΕΒ 83
Πολλά χρόνια ήθελα να το κάνω αυτό...
...επιτέλους βρέθηκε κι ο κατάλληλος χώρος!
Δεχόμεθα σχόλια και παρατηρήσεις στο section "Συναντήσεις-βόλτες" στη συζήτηση ...
...Παρ΄ολίγον "Αλήτικη περιπλάνιση στα παζάρια της Μ. Ανατολής ...και τσάι στο Ισπαχάν"
Οι Ιρανοί καλοί και χρυσοί αλλά στην οδήγηση είναι άπαιχτοι, αέρινοι, ανένταχτοι, απερίγραπτοι!
Άμα δεν ζήσεις τις σφήνες και το μπέρδεμα στις πλατείες και διασταυρώσεις δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Πλασάρονται όλοι με μαγικό τρόπο, κορνάροντας, περνώντας με κόκκινα και στοπ, αυτοκίνητα, ποδήλατα, πεζοί , λεωφορεία, κάρα, καρότσια με χαμάληδες...
...ένα διαρκές κυκλοφοριακό κωλομπάρεμα που αγγίζει της παρυφές της οδηγικής ψυχοπαθολογίας!
Το βράδυ εννοείται δεν ανάβει κανένας φώτα!
Αν χρειαστεί ...τρώς τη φλασιά από τη νταλίκα, που προσπερνάει στο αντίθετο ρεύμα και χωρίς φώτα, την τελευταία στιγμή απλά για να προλάβεις να το "ρίξεις" στα χωράφια...
Η τυφλή προσπέραση δε, είναι το "must" κάθε οδηγού που σέβεται τον εαυτό του, την οδηγική και θρησκευτική παράδοσή του...
...τα πάντα είναι "γραμμένα" από τον Αλλάχ!
Αφού πήρε πληροφορίες λοιπόν, ο Μάκης από ένα συνάδελφό του φαρμακοποιό για καλό ρεστοράν, μπήκαμε για πρώτη φορά σε Ιρανικό ταξί...
...που να κυκλοφορήσεις με τη μηχανή βράδυ!
Μπήκαμε και οι 5 σ΄ένα στενάχωρο ταξί, κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον και είδαμε "πίσω από το παρπρίζ", ιδίοις βλεφάροις την γλυκιά τρέλλα που βαράει τους οδηγούς πίσω από το τιμόνι!
Η παραβαρδάριες ληστοσυμμορίες των πεοφορούντων και θρασύτατων ταξιτζήδων, θα φάνταζαν σαν ντροπαλές παρθένες, σε μία αναμέτρηση διεκδίκησης προτεραιότητας σε διασταύρωση στην Ταμπρίζ!
Κάποια στιγμή είναι επόμενο να φρακάρεις τελείως σε κάποια πλατεία...
...κι όταν λέμε φρακάρισμα, εννοούμε κανονικό με UHU!
Ακίνητοι για κανένα δεκάλεπτο! Κανένας να μην υποχωρεί, σαν μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής στο βάλτο των κροκοδείλων!
...και έβρεχε κιόλας...
...και είχαμε φρακάρει και μεταξύ μας στο πίσω κάθισμα, με μουδιασμένα πόδια, χέρια, κωλομέρια...
...τέτοια ώρα τέτοια λόγια!
Παρόλα αυτά ρίξαμε το γέλιο της αρκούδας μέχρι να φτάσουμε...