Glam 2 Iran... TO ANTΙΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟ

[Uriah Heep]

Να λέμε, όμως, τα πράγματα με τ΄όνομά τους.
Η έρημος Dasht-e Kavir δεν πιάνει μία συγκριτικά με τη Σαχάρα!
Μιλάμε για τελείως διαφορετικά πράγματα. Η χαρακτηριστική ψιλή άμμος σαν πούδρα που δημιουργεί αμμόλοφους και μαγικές εικόνες, επικίνδυνες καταστάσεις αλλά και ψυχικές υπερβάσεις, δεν υπάρχει!
Παρ΄όλα αυτά ήταν μιά εμπειρία!

Πιθανόν μία prive' 24ωρη συνεδρία με καμήλα, στην έρημο Καβίρ, για ένα ναρκισσευόμενο αυτοείδωλο, με διογκωμένo Εγώ, στους 55 βαθμούς του Αυγούστου...

...να αποτελούσε και την μοναδική λυτρωτική θεραπεία, στην επιδημική ανίατη αρρώστια που πλήττει τις σύγχρονες παραδουλεύτρες της ταξιδιωτικής διανόησης...

[Uriah Heep]

Και συνεχίζουμε...
Μετά την έρημο που?

Πριν πολλά χρόνια είχα δει ένα ντοκιμαντέρ στη ΝΕΤ, για τα ψαροχώρια της Κασπίας Θάλασσας και τους ψαράδες οξύρρυγχου, το ψάρι από το οποίο βγαίνει το χαβιάρι. Το πιό ποιοτικό παγκοσμίως. Εννοείται ότι ορκίστηκα, ότι άμα βρεθώ ποτέ σε κείνα τα μέρη, να πάω να τα δω και να το δοκιμάσω...
Άμα κολλήσει της γριάς... τα γνωστά...
Άμα κολλήσει όμως του γέρου ...είναι χειρότερα τα πράγματα!

-"Πάμε στην Κασπία"τους λέω.
-"Τι να πάμε να κάνουμε? Θάλασσα είναι, θάλασσα έχουμε και στην Ελλάδα. Και πιό ωραία!" μΕ λένε.
-"Ναι αλλά είμαστε 250 χλμ από την Κασπία και δεν την επισκεπτόμαστε κάθε μέρα!" τους λέω.
-"Και τι να δούμε δηλαδή, τουριστικά μέρη? Αυτά δεν θα έχουν αντιπροσωπευτικές εικόνες από το Ιράν..."μΕ λένε...

Τι να τους πεις κύριε Πρόεδρε?
Άντε εγώ κόλλησα για Κασπία...
...Οι υπόλοιποι μήπως είναι κολλημένοι στα τουριστικά κλισέ του στιλ ...κελεμπία-κεμπάπ-ναργιλές?
Σαν να λέμε ...λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ΄αγόρι μου?
Από την άλλη, άμμο έχει και η παραλία στην Επανωμή. Βάζεις μέσα τη "μπέμπα", τρως μερικά γιαουρτλού κεμπάπ (παραγγελιά) στη ταβέρνα του Μπαρμπά Θωμά, χτυπάς κι ένα ναργιλέ κάτω από κανά φοίνικα που είναι και της μοδός...
...και γλυτώνεις και τα 10.000χλμ να δεις την έρημο Dasht-e Kavir!

Πως να τις πείσω, κύριε Πρόεδρε, τώρα εγώ αυτές τις λυσσασμένες καρδιές για περιπέτεια?
Τα επιχειρήματα του τύπου "πάμε να φάμε κανένα ψαράκι, γιατί από τα πολλά κοτοπουλέ και μη κεμπάπ θα πάθουμε γυναικομαστία και στο επόμενο παζάρι θα ψάχνουμε για σουτιέν..." δεν ήμουν σίγουρος ότι θα έφερναν αποτέλεσμα.
Και τους το γυρνάω στο "σι μπεμόλ"...
"Εγώ θα πάω Κασπία, ο κόσμος να γυρίσει τούμπα!"
Δεν μπορώ να πω σεβάστηκαν τα χρόνια μου ...και μετά την έρημο, βουρ για Κασπία μονοκοπανιά! Από το Yazd καμιά γεμάτη 800άρα. Απίθανη ορεινή διαδρομή. Έγινε "πατητά" μετά την υπερδιέγερση της ερήμου...
Αργά το βράδυ φτάσαμε στο Sari, στην Κασπία.

Φωτό. Αυτή η αλητεία δεν έχει όρια, τέλος πάντων! Το ξενοδοχείο στο Σάρι...

[Uriah Heep]

Μπαίνοντας κουρασμένοι αργά το βράδυ στο Σάρι, για να μη χάνουμε χρόνο έκανα την κλασσική κίνηση. Σταματάω ένα αυτοκίνητο με νεαρά παιδιά για να μπορούμε να συνεννοηθούμε πιθανόν στ΄αγγλικά και τους ρωτάω για καμιά ψαροταβέρνα. Αυτοί βάζουν τ΄αλάρμ και μετά από καμιά 5-10 χλμ μας πηγαίνουν συνοδεία στην πιό κοσμική ψαροταβέρνα της περιοχής. Οι παρκαδόροι κατ΄εξαίρεση μας αφήνουν να παρκάρουμε στο πιό προνομιακό μέρος προφανώς αυτό που κρατούν καβάντζα για κανέναν επίσημο...
Αρχίζει και γίνεται χαμός! Πάνω από 30 άτομα, μικροί μεγάλοι, μας την πέφτουν για να φωτογραφηθούν μαζί μας, οι ίδιοι και οι γυναίκες τους, να μας μιλήσουν και να μας ...αγγίξουν!
Μεγαλεία πράγματα μεγάλε...
Στιγμές long way round και βάλε...
Να φανταστείς, μεγάλε, ότι διαγκωνίζονταν ακόμα και για την Άφρικα!!! Τέτοιο πράμα σΕ λέω!!!
Αφού μας "φυγάδεψαν", τα παιδιά που μας οδήγησαν στο μαγαζί, καθήσαμε στο τραπέζι να φάμε. Κάθησαν και τα παιδιά δίπλα μας, εξηγώντας μας τα πιάτα και τα ρέστα.
Κατέβηκα κάποια στιγμή με το ασανσέρ στο προαύλιο που ήταν παρκαρισμένες οι μηχανές για να πάρω κάτι από την μπαγκαζιέρα και βλέπω να υπάρχει ουρά, για να στήνονται και να φωτογραφίζονται δίπλα τους οι θαυμαστές μας!!!
Εκεί κατάλαβα πως αισθάνονται οι stars!
Ήδη όμως είχαν αρχίσει να κουράζονται από τις εκδηλώσεις θαυμασμού και λατρείας οι συνταξιδευτές μου και άρχισαν να συζητούν ...πως να ξαποστείλουμε τους νεαρούς από το τραπέζι γιατί, όντως κουρασμένοι, θέλανε την ησυχία τους!!!
Και εδώ είναι το πρόβλημα!
Πως να καταλάβει κανείς, ότι η εμπειρία του ταξιδιού ήταν αυτά τα παιδιά στο Σάρι και όλη αυτή η κατάσταση που δημιουργήθηκε μέχρι νά καθήσουμε να φάμε...
Κουρασμένος-ξεκουρασμένος μ΄αυτούς θα κάνεις παρέα, απ΄αυτούς θα μάθεις πράγματα για τη ζωή τους, αυτοί θα αποτελούν το "ρεφραίν" στο κομμάτι Σάρι του ταξιδιού μας...

...διαφορετικά κάτσε βλέπε τον Αρναούτογλου να βαυκαλίζει την ανία σου, τον μικροαστισμό του καναπέ και του tele-menu, του ...νάχαμε να λέγαμε και γόπες να φουμέρναμε!

Με το ζόρι δεν γίνονται ορισμένα πράγματα.
Ή ΖΕΙΣ αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση ή επικεντρώνεσαι και πάλι ...στο φαϊ!

Τελικά τι θέλει κανείς από ένα ταξίδι?

Αυτό είναι ένα θέμα για διατριβή παραψυχολογίας!
Πιθανόν να μην μπορεί να δώσει απάντηση ούτε ο ...Αυτιάς!

Για την ιστορία, η παρέα των 4 νεαρών περίμενε να φάμε και μας οδήγησε στο ...αλήτικο ξενοδοχείο της παραπάνω φωτογραφίας. Αφού μας βοήθησαν στο κουβάλημα των μπαγκαζιών μας μέχρι το χώρο της ρεσεψιόν, μας φίλησαν σταυρωτά έναν-έναν κι έφυγαν διαβεβαιώνοντάς μας ότι αν θέλαμε οτιδήποτε όσο βρισκόμασταν στην περιοχή του Σάρι ήταν στη διάθεσή μας...

Με πολλή λύπη βλέπω ότι ΔΕΝ έχουμε ούτε μία φωτογραφία απ΄αυτή την παρέα...
Από την περιοχή, η μόνη διαθέσιμη είναι αυτή που ...τρώμε breakfast continental!

[Uriah Heep]

Tελικά βρήκα μερικές κουνημένες.
Εδώ ο κόσμος που βγαίνει από το πάρκιν για να ξεπαρκάρουμε τις μηχανές, λίγο πριν φύγουμε από το μαγαζί.

[Uriah Heep]

Ενώ ετοιμαζόμαστε να φύγουμε...

[Uriah Heep]

Αποθέωση! Δείτε τη χαρά στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου που αφού με φωτογράφησε, τον φωτογραφίζω εγώ...
...και όπως συνέβαινε πάντα μας ...ευχαριστούσαν που τους φωτογραφίζαμε!

[Uriah Heep]

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε coast to coast την Κασπία. Κάποια στιγμή μπήκαμε σε μιά αμμουδιά για να πιούμε έναν "καραβίσιο". Εκεί χαλαρωμένοι πίνοντας τον καφέ μας υπό τους ήχους των κυμάτων της θάλασσας, ακούμε ένα θόρυβο...
...πλακώνουν 2-3 παπάκια, το ένα δικάβαλο σκάζοντας τα μοτέρ στην τελική τους και μπαίνουν με ...χίλια στην άμμο!
Τα γνωστά!
Μας είχαν μυριστεί από κάποιο ψαροχώρι και ήρθαν να κάνουν τις καγκουριές τους για να μας εντυπωσιάσουν. Εδώ είναι που "ξεφτελίζεσαι" τελείως...
Είναι σαν τη γνωστή ιστορία στο βουνό, που με πανάκριβες μοτοσυκλέτες και εξοπλισμούς, αμορτισέρ, ειδικές τεχνικές και πίστη ότι γράφεις καινούργια κεφάλαια στη δίτροχη περιπέτεια...

...πετάγεται νεαρός που "φέρνει" σε Νεπαλέζο πωλητή cd και σε προσπερνάει σαν σταματημένο με σαγιονάρα, ξεκράνοτος και χαμογελαστός και σε περιμένει κανένα χλμ παρακάτω για να θαυμάσει τη μηχανή σου και να σε χαιρετίσει εγκάρδια, ανυποψίαστος γι΄αυτό που συμβαίνει!

Φωτό. Ο τύπος γαζώνει στην άμμο και κάποιος άλλος πιάνει τελική παράλληλα στο κύμα (εκτός φωτό)...

[Uriah Heep]

Χαλαρές στιγμές στην ακροθαλασσιά στην Κασπία Θάλασσα...

[Uriah Heep]

Σταματήσαμε σε ψαροχώρι για να δοκιμάσουμε το γνωστό χαβιάρι...
Εκεί διαδραματίστηκαν παράλογες ιστορίες! Καθόμαστε σε ένα γραφικό μαγαζί, κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα. Ένας νεαρός δίπλα στον ιδιοκτήτη συνεννοείται μαζί μας στ΄αγγλικά.
-Θέλουμε χαβιάρι.
-Δεν έχουμε, αλλά μπορώ να σας βρώ!
-Σαλάτες, αράβικες λαγάνες και τα τοιαύτα?
-Βεβαίως!
Γνώριζα, ότι δεν βρίσκεις εύκολα χαβιάρι στο Ιράν γιατί όλο πάει για εξαγωγή. Αφού διαπραγματευτήκαμε την πανάκριβη τιμή που μας είπε, γύρω στις 10 φορές, έφυγε αφού το προπληρώσαμε να το φέρει εντός ημιώρου.
Παραγγείλαμε τσάι, δεύτερο τσάι, ναργιλέ...
...που να φανεί ο νεαρός!
Μετά από 2 ώρες κι αφού είχαμε εκνευριστεί εμφανίστηκε με τις ζεστές λαγάνες, τις σαλάτες και το χαβιάρι.
Τελικά αποδείχθηκε ότι το μαγαζί, σέρβιρε μόνο τσάι και ναργιλέ και ο νεαρός δεν ήταν σεβιτόρος ούτε είχε καμία σχέσει με το μαγαζί...
...απλά είχε αναλάβει να οργανώσει όλο το ιδιόρυθμο γεύμα σαν μεσάζων!
Αφού μας χτύπησε αλύπητα στο λογαρισμό για τα τσάγια και τον ναργιλέ, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, διαπιστώσαμε πόσο ομφαλόψυχοι, αεριτζήδες και κηφήνες είναι οι άνθρωποι στα τουριστικά και πιο αναπτυγμένα μέρη σε σχέση με τους αγνούς ανθρώπους της ηπειρωτικής χώρας.
Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε την υφέρπουσα πολυπλοκότητα συμπεριφορών και νοοτροπιών, είχαμε φύγει σαν μαδημένα κοτόπουλα!
Παρά τον εκνευρισμό και την καθυστέρηση, εκείνο το πρωινό ήταν μιά εμπειρία. Δεν έχει σημασία, αν ήταν καλή ή κακή...
...οι ζόρικες εμπειρίες "γράφουν" καλύτερα...

...άλλωστε τι θα θυμόμασταν από ένα συνηθισμένο γεύμα με άλλο ένα πετυχημένο κεμπάπ?

Φωτό. Ο γλοιώδης νεαρός με την επηρμένη συνοικιακή αλαζονεία, μαζί με τον ιδιοκτήτη της παραθαλάσσιας τσαγιερί, σχεδιάζουν πως θα "ξεσκίσουν" τους εν βουλιμία δυτικούς δοκιμαστές ωών οξυρρύγχου!

[Uriah Heep]

Έχουν έρθει τα χαβιάρια, οι σαλάτες και οι ζεστές αράβικες πίττες!

Τα καταβροχθήσαμε ακρατείς και λαίμαργοι!

[Uriah Heep]

Αυτό τελικά ήταν το μαύρο χαβιάρι της Κασπίας...

...όταν έβλεπα το ντοκιμαντέρ, πριν από πολλά χρόνια, θα ήταν αδιανόητο να φανταστώ πως θα έφτανα σ΄αυτό το μέρος και υπό ποιές συνθήκες...

...η ζωή είναι απίθανη τελικά!

[Uriah Heep]

Όση ώρα μείναμε στο συγκεκριμένο μέρος, ο κόσμος τόριχνε στις βαρκάδες με διάφορους τρόπους...

[Uriah Heep]

Με μεγάλες βάρκες...

[Uriah Heep]

...ή με μικρές!

[Uriah Heep]

Κασπία...
...και μετά?

Τίποτα! Αρχίζει η επιστροφή, βάζοντας στόχους, χρονοδιαγράμματα και κωλοδιαγράμματα...
Σήμερα πάμε εκεί, αύριο οπωσδήποτε πρέπει νάμαστε εκεί...
...με μέση ωριαία θα κάνουμε στάση εκεί...
...γιατί μεθαύριο το πρωί, οπωσδήποτε πρέπει να έχουμε περάσει τα σύνορα του Ιράν, για να πάμε Καππαδοκία!
Και δώστου οδήγηση βραδιάτικα, και δώστου μεσάνυχτα να ψάχνουμε για ξενοδοχεία, με αποκορύφωμα, να διανυκτερεύσουμε για δεύτερη φορά στις ίδιες πόλεις, την Ταμπρίζ και την Κασβίν!
Λες και δεν υπάρχουν άλλες πόλεις, κωμοπόλεις στην Περσία! Να φύγουμε όπως-όπως...

...τέτοιο "στραμπουληγμένο" πρόγραμμα δεν έχει ούτε το εκδρομικό του ΤΕΒΕ!

Το ΄χω γράψει πολλές φορές αλλά θα το ΄χετε ξεχάσει...
"Άμα θες να κάνεις το Θεό να γελάσει, πες του τα σχέδιά σου για το μέλλον!" Σρι Μαχαράζ

Εδώ δεν έχουμε ξεκαθαρίσει, αν θέλουμε να ταξιδεύουμε σαν άνθρωποι...
...ή απλά να υπάρχουμε σαν άτομα, σ΄ένα ταξιδιωτικό αφρόλουτρο!

Φεύγοντας βράδυ από την Κασπία, κατεβήκαμε νότια στο δρόμο για την Τεχεράνη και πετύχαμε την "επιστροφή των εκδρομέων προς το Κλεινόν Άστυ" ...

...όπως θα περιέγραφε ρεπόρτερ ελληνικού καναλιού, με κουλτούρα και φαντασία αυτιστικού κουνουπιδιού.

Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιες προσπεράσεις! Για τα πρώτα 50-60 χιλιόμετρα σε ορεινά στροφιλίκια, οι ενθουσιώδεις Πέρσες οδηγοί, με αποφασιστικότητα πιλότου καταδιωκτικού, εκτελούσαν κάτι 2πλές-3πλές τυφλές προσπεράσεις στο αντίθετο ρεύμα, με σβηστά τα φώτα...

...που θα ανάγκαζαν τον κλασσικό αρειμάνιο μυστακοφόρο, βαθυχαιτήεντα και ορχιφορούντα Έλληνα νταλικιέρη, να "μαζευτεί" σαν χαμηλοβλεπούσα ναζιάρα γατούλα, περιμένοντας τα μεσάνυχτα, μέχρι να περάσει ο κίνδυνος!

Να μη τα πολυλογώ. Φτάσαμε αργά το βράδυ σε μια πόλη κοντά στην Τεχεράνη. Κι επειδή τα ψάρια και χαβιάρια της Κασπίας μας χαλάσαν τη ...ρέγουλα, σταματήσαμε σε σουβλατζίδικο για κοτόπουλα, λουκάνικα και τινές ακόμη υγιεινές και διαιτητικές τροφές...
...για να πάρουμε τη ρεβάνς!
Δυστυχώς δεν βρήκαμε ξενοδοχείο, παρά τις προσπάθειες του σουβλατζή που άφησε το μαγαζί του, για να μας βοηθήσει και μιας ασύλληπτης συμμορίας ποδηλατών!
Ενώ ο σουβλατζής κανόνιζε να διανυκτερεύσουμε σε ...στρατόπεδο και δύο άλλοι Ιρανοί μας πρότειναν να μας παραχωρήσουν κάποια άδεια μαγαζιά σε μία έρημη γειτονιά για δανυκτέρευση,
πάρθηκε η απόφαση στις 1 το βράδυ να την κάνουμε για Κασβίν, γύρω στα 100-120 χλμ. και να ξαναπάμε στο ίδιο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει πριν μιά βδομάδα.
Τώρα θα μΕ πεις, που αφήνεις ρε φίλε μιά adv 20.000 ευρώ?
Μα άμα αυτή ΔΕΝ σΕ αφήνει να κάνεις adv ταξίδι και αποζητάς συνεχώς την σιγουριά του φυλασσόμενου πάρκιν του luxurius ξενοδοχείου, γιατί να σκάσεις τα 20.000 ευρώ?

Προσπαθώ να βρώ λύση σ΄αυτά τα φιλοσοφικά ερωτήματα...

...ακούγοντας Tom Waits.
Το "Rusted brandy in a diamond glass" (μουχλιασμένο μπράντυ σ΄ένα διαμαντένιο ποτήρι) μΕ κάνει να χαμογελάσω...

...ότι πρέπει για μουσική υπόκρουση του ΑΝΤΙΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ.

Φωτό. Στο μικρό σουβλατζίδικο για σαβούρωμα, λίγο πριν ξεκινήσουμε για Κασβίν.