Ανυποψίαστη η παρέα, στην κεντρική πλατεία της Ταμπρίζ, πριν μπει στο ταξί...
...χαμογελά στο φακό, σκεπτόμενη την ώρα που θα επεδίδετο σε ερωτικούς ηρωϊσμούς με τα κεμπάπ στην ταβέρνα που μας είχαν συστήσει!
Δεν είχαμε όμως ευνοϊκό ωροσκόπο και παρ΄όλη την περιπέτεια με το ταξί, το υπερβατικού κιτς ρεστοράν που μας συνέστησαν είχε γαμήλια δεξίωση. Ας μη σχολιάσω ντυσίματα και στραμπουληγμένες αραμπέσκ γκλάμορους εμφανίσεις, γιατί θα έχουμε ολονυκτία...
Η παρέα ξεθεωμένη, απαγοητευμένη και πεινασμένη βγαίνει στο πεζοδρόμιο και ζητάει απελπισμένα την βοήθεια των περαστικών και μετά από κάμποση ώρα, ζητά γονατιστή τη βοήθεια του Αλλάχ!
Από κάποιο ιντερνέτ καφέ, προσεφέρθη νεαρός καθηγητής πανεπιστημίου, ευγενέστατος και προθυμότατος και μας οδήγησε μετά από αρκετό περπάτημα σε παραδοσιακή καλή Ιρανική ταβέρνα για το πρώτο μας κεμπάπ!
Στο Ιράν τέρμα οι μπύρες...
...αριάνι (ξυνόγαλο) για συνοδευτικό ποτό!
Qazvin...
...που αλλού?
Μα φυσικά, στο παρακείμενο του ξενοδοχείου, ξεπατωμένης αραβοκιτς διακόσμησης ρεστωράν!
Και τι δε θά 'δεινα να δω τη φάτσα του βαθύνου εκπονήσαντα το έκτρωμα της διακοσμητικής αυτής ...τσουλήθρας!
Βαρύγδουπο ποντικέ γυαλιστερό πλακάκι στους τοίχους, μπαρόκ τεράστιες κορνίζες με σποτάκια(!!!) να διακοσμούν πίνακες απεικονίζοντες φρούτα, λάμπες "neon" ξεφωνημένων αποχρώσεων να σηματοδοτούν την τουαλέτα, κίτρινα "μίνι" τραπεζομάντηλα με φυμέ τζάμι στα παράταιρα τραπέζια...
...μια αρχιτεκτονική παρά φύσιν παρτούζα, ιδιαζόντως απεχθής, αποπνέουσα μια βαρύγδουπη κίβδηλη αυθεντικότητα!
Κεμπάπ, κεμπάπ, κεμπάπ!
Ουδεμία γαστρονομική ευρυχωρία στο μενού...
...ουδεμία αξιοποίηση του χρόνου παραμονής μας στην Qazvin, πέραν του σαβουρώματος της ήδη πλούσιας σε κυβικά εκατοστά γαστέρας!
Το ανέμπνευστον της ταξιδιωτικής μας περιπέτειας...
Δε βαριέσαι! Σε κάποια άλλη ζωή θα τη δούμε την Qazvin!
Πάμε παρακάτω...
...και η αλήτικη περιπλάνηση συνεχίζεται...
...ακόμη πιό αλήτικη, σΕ λέω!!!
Φτάνοντας στο Ισπαχάν κλείσαμε 2 "αλήτικες σουϊτες" σε πανάκριβο για τα Ιρανικά δεδομένα ξενοδοχείο!
Tι Long way round, μΕ λες , προκάτ μεγαλεία, εύνοια και λεζάντα!
Έλα στο Ισπαχάν να μΕ δεις ...θα σΕ πω! Τάχαμε όλα...
...μόνο κομμωτήριο δεν μΕ πήγανε, για πιστολάκι και ανταύγειες!
Το Ισπαχάν πολύ καλό! Μαγική πόλη! Παραμυθένια παζάρια, χαλιά, εικόνες, αρώματα, τσάγια, ναργιλέδες...
Με το που αρχίσαμε να ξεφορτώνουμε τα μπαγκάζια έξω από το ξενοδοχείο, κάποιος μας μιλάει Ελληνικά...
...ήταν ο "Γιώργος". Ιρανός αλουμινάς, δούλευε στην Κύπρο. Τον απέλασαν όταν τον έπιασαν στην Ελλάδα, αφού του άδειασαν τις τσέπες από χρήματα, κινητό και ότι πολύτιμο είχε κάτι ελλειπόρχεα τσογλάνια...
... περνώντας τον μέσα από ναρκοπέδιο και αφήνοντάς τον στην Τουρκία!
Εξαιρετικό παιδί. Κάναμε κάθε βράδυ παρέα, οδηγώντας μας σε εστιατόρια, τσαγιερίες-ναργιλεδάδικα και το τελευταίο βράδυ μας έκανε το τραπέζι στο σπίτι του αδελφού του!
Στη φωτό, ο "Γιώργος" με τη σπασμένη μύτη...
...στην αρχή μας είπε ότι την έσπασε στο μποξ! Αφού συναντήσαμε πολλές κυρίως κοπέλες "παίκτριες του μποξ με σπασμένες μύτες" στους δρόμους, το μάθαμε το μυστικό!
Πολύ κίνηση και τζερτζελές στο Ισπαχάν! Γεμάτοι δρόμοι, πολύβουα μαγαζιά, ευχάριστοι και ανοιχτοί άνθρωποι...
...παρ΄όλα αυτά, δεν θα το πρότεινα σε κάποιον που πάει σε μιά ξένη χώρα, για να ...γ@μήσει!
Οι φαιδροβλοσυρές φάτσες στις γιγαντοαφίσες, έχουν επιβάλει τόσο απάνθρωπα σκληρούς νόμους και κανόνες για τις σχέσεις των 2 φύλων, που αρκεί ένα αγκάλιασμα σε δημόσιο χώρο από ανύπαντρους, για να οδηγηθούν στο "τμήμα" να τους τουλουμιάσουν, αμφοτέρους, στο ξύλο και για ενθύμιο και διαπόμπευση να τους σπάσουν και τις μύτες!
Αν σε πιάσουν με ναρκωτικά πάς απλά φυλακή...
...αν σε πιάσουν με αλκοόλ πάς φυλακή, αφού υποδείξεις στο χρωματολόγιο του αστυνομικού...
...την απόχρωση (π.χ. μπλέ, σικλαμέ κλπ) που θέλεις να σου κάνουν τη μάπα σου, από το ξύλο!
Ότι πρέπει για καμάκι μεγάλε!
Πέρα από τα παζάρια και τις ατμοσφαιρικές τσαγιερί που με εντυπωσίασαν, πέραν του αναμενόμενου, το πρώτο βράδυ περπατήσαμε -ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ- και σε άλλα ενδιαφέροντα μέρη.
Το Ισπαχάν διασχίζεται από τον ποταμό Zayandeh. H γέφυρα Chubi με τις 33 αψίδες χτίστηκε το 1602! Στο teahouse δίπλα στο ποτάμι θα συναντήσετε πολλές και πανέμορφες γυναίκες...
...δυστυχώς ο αυστηρός θρησκευτικός νόμος, τις αναγκάζει να ...φαντάζουν σαν φαντάσματα!
Οι περισσότερες από τις φωτογραφίες και κυρίως οι πολύ καλές είναι δουλειά του Νώντα!