Μεσημερι μεσα στο κουτι,με τα παιδια πισω παω σουπερ μαρκετ.Η ζεστη ειναι αρκετη,τα παραθυρα ανοιχτα και το κουτι λογω πολυημερης ακινησιας βρωμικο.Σταματαω στο φαναρι της Θηβων για να παω αριστερα προς Π.Ραλλη.Οποτε εμφανιζεται ενας τυπακος σε μαυρα χαλια κουνωντας ενα βρωμερο και τρισαθλιο πανι θελοντας να καθαρισει τα τζαμια μου.
Ποτε δεν αφηνω να μου τα καθαρισουν οσο βρωμικα κι αν ειναι.Ο τυπακος ομως ειναι απ αυτους που κολανε για τα καλα και κανοντας δυο τρεις κινησεις με το πανι στο παρμπριζ θεωρει οτι πρεπει να πληρωθει.
Ολη αυτη την ωρα του κανω νοημα οτι δεν εχω ψιλα αλλα αυτος αδιαφορει.Οταν ερχεται στο παραθυρο μου φαινεται οτι καταλαβε για τα λεφτα αλλα ξαφνικα το προσωπο του φωτιζεται ολοκληρο,τα ματια του γουρλωνουν,μου δειχνει κατι κι αυτο το κατι το συνοδευει με μια αγνωστη για μενα λεξη,προφερομενη ομως με τοση θερμη που ψιλοανησυχω.
Γυρναω δεξια και βλεπω οτι μου δειχνει το ψωμι που εχω παρει πριν απο λιγο απ το φουρνο.Το πιανω,κοβω ενα κοματι και του το δινω.
Ο ανθρωπος εκστασιασμενος ψιθυριζει την ιδια αγνωστη λεξη με φωνη σαν της Σαπφους Νοταρα,το κραταει στα χερια του,το κοιταζει με λατρεια και μετα αρχιζει να τρωει.
Στο μεταξυ αναβει το κωλοφαναρο κι οι μ@λ@κες απο πισω αρχιζουν να κορναρουν.Αποσβολωμενος απο το γεγονος βαζω πρωτη και ξεκιναω.Οδηγαω μηχανικα,τα συναισθηματα εναλλασονται μεσα μου με ρυθμο πολυβολου και δεν ξερω τι να κανω.
Θελω να γυρισω πισω να του δωσω ολο το ψωμι,να τον παω καπου να φαει,να βαλω φωτια στο σουπερ που με περιμενει με την τεραστια εισοδο του να χασκει σαν στομα αδηφαγου γιγαντα,θελω,θελω,δεν ξερω τι θελω.
Απάντηση με παράθεση
για την καταντια που μας εχουν φερει μια χουφτα εφοπλιστες
