To είδα σπίτι το Ιταλικό, πάρα πολύ καλό... (ναι είχε ανέβει και θέατρο το χειμώνα)
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
Meru Ντοκιμαντέρ.
Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για την κατάκτηση του όρους Μερού στα Ιμαλάια. Η ανάβαση στην μεσαία κορυφή από την διαδρομή "πτερύγιο του καρχαρία" ,θεωρείται ίσως η δυσκολότερη αναρριχητική διαδρομή στον κόσμο.
Με συνεπήρε η προσπάθεια, πραγματικά απορώ τι κότσια έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Ωραία φωτογραφία και δυνατό στόρι πίσω από το όλο εγχείρημα.
Αλλά υπάρχει και ένας άλλος πιο αναπάντεχος λόγος για το δείτε. Η ομοιότητα που προκύπτει ανάμεσα στην ορειβασία και την μοτοσυκλέτα!
Travel, Grow, Share
Η όγδοη ταινία του Ταραντίνο, "Οι μισητοί 8".
Ο Κουεντίν στα καλύτερά του (και πότε δεν ήταν άλλωστε?). Όλη η πλοκή διαδραματισμένη στην αίθουσα ενός σαλούν,Σάμιουελ Τζάκσον χαμαιλέων (ότι ταινία και να παίξει γίνεται ένα με το ρόλο),Κερτ Ράσσελ τυπάκλα.
Δεν τρελαθηκα....πολυ αργο και το τραβαγεεεεεεε....αν δεν εχεις κατι αλλο να δεις κομματια να γινει..
Προτιμω αυτο αν ντε και καλα θες δυση... http://www.imdb.com/title/tt2404435/
Throttle that mysterious friend of ours
Για δύση "True grit"
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
η ταινια ειναι πολυ καλη (the hateful eight) και ειναι οπως ακριβως τα παλια western. αργη πλοκη, κοιτιουνται, μιλανε λιγο, κοιτιουνται, παιζει μουσικη στο background κτλ. 9/10 απο μενα. σαν τα παλια western απλα γυρισμενο με πολυ καλυτερες καμερες
απο την αλλη το magnificent seven ειναι μπουρδιτσα. καμια σχεση με το παλιο (ο μονος καλος εκει ειναι το κρις πρατ).
ενας ντενζελ στα χειροτερα του: "παιδια ειμαι ο ντενζελ, δεν εχω να κανω τιποτα αυτο τον καιρο, πληρωστε με και θα καθομαι να με τραβατε πλακα"
επιεικως 6/10
it was nothing, just the normal thing to do at the time
Αργησά να το δώ αυτό, γιατί βασικά βαριέμαι τα γκέη έργα και την κλαψομ**νιασή τους. Υπάρχουν όμως και κορυφαίες ταινίες όπως το Todo Sobre Mi Madre του Almodovar και το Priscilla, Queen of the Desert με τους Terence Stamp και Guy Pearce. Ίσως τελικά να υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ "γκέη" ταινίες (τύπου Πασολίνι, ας πούμε) και ταινίες που έχουν θέμα τους γκέη.
Λοιπόν είναι εξαιρετικό εργάκι - για όσους δεν το έχουν δεί ακόμα - και το μόνο για το οποίο μπορεί να το κατηγορήσω είναι οτι είναι υπερβολικά μεστό από θετικές αναφορές και επιρροές, σε σημείο να κοντεύει να το παρακάνει. Αλλα τελικά δεν το παρακάνει, το έργο είναι πολύ καλά ζυγιασμένο και απολαυστικότατο. Βασικά είναι και road movie, και ταινία "ενηληκίωσης", που αντλεί κάτι από Αλμοντόβαρ, κάποιες άλλες στιγμές θυμίζει το στυλ του "Ας περιμένουν οι γυναίκες", μέχρι και κουνέλια τύπου Harvey/Donny Darko έχει, πολλές τέτοιες διάσπαρτες σπόντες, αλλά συνέχεια διατηρεί το light touch, δεν ξεφεύγει.
Το ότι λαμβάνει χώρα στην "σημερινή" Ελλάδα, όπως και ότι κι δύο πρωταγωνιστές είναι Αλβανοί προσθέτει ένα σπέσιαλ "κάτι".
Συγχαρητήρια στους παραγωγούς - άλλη μία ταινία "κοσμηματάκι" του Ελληνικού σινεμά. Future Classic.
Τελευταία τροποποίηση από Δεινόσαυρος; 19/09/2017 στις 19:24.
Θάρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
Μόνος σου θα κλαίς,
κλείσανε θα λες τις ζωής μου οι στράτες...
Είναι ταινία του 2014.
Εξαιρετική.
https://www.youtube.com/watch?v=7YogIdtEYTQ
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!