Είπε "δεν μπορώ, πρέπει πρώτα να μ' εξημερώσεις, να γίνουμε φίλοι ... "
-Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν τίποτα. Αγοράζουν έτοιμα πράγματα απ'τους εμπόρους. Μα αφού δεν υπάρχουν έμποροι φίλων, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με!
-Τι πρέπει να κάνω; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
-Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα λίγο πιο μακριά από μένα, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάξω με την άκρη του ματιού μου και δε θα πεις τίποτα. Η γλώσσα είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα όμως μπορείς να κάθεσαι λίγο πιο κοντά...
Την άλλη μέρα,ο μικρός πρίγκιπας ξαναπήγε.
-Θα 'ταν καλύτερο να ξανάρχεσαι την ίδια ώρα,είπε η αλεπού.Αν έρθει λόγου χάρη στις τέσσερις τ'απόγευμα, απ'τις τρεις θ'αρχίσω να 'μαι ευτυχισμένη.'Οσο πλησιάζει η ώρα, τόσο θα νιώθω πιο ευτυχισμένη. Στις τέσσερις δε θα μπορώ να σταθώ πια και θ'ανησυχώ. Θ'ανακαλύψω έτσι την αξία της ευτυχίας!
-Αντίο, είπε η αλεπού. Και να το μουσικό μου .Είναι πολύ απλό: δε βλέπεις σωστά παρά με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια.
-Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια, ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
-Είν'ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει να 'χει τόση σημασία.
-Είν'ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλό μου...είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...
-Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου...ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
............................................................
Ο μικρός πρίγκιπας κάθησε σε μια πέτρα και σήκωσε τα μάτια προς τον ουρανό.
-Αναρωτιέμαι, είπε, μήπως τ' αστέρια είναι φωτισμένα, για να μπορεί ο καθένας να βρίσκει το δικό του. Κοίταξε τον πλανήτη μου, είναι ακριβώς από πάνω μας... και πόσο μακριά!
-Είναι όμορφος, σχολίασε το φίδι. Τί ήρθες να κάνεις εδώ?
-Έχω προβλήματα μ' ένα λουλούδι, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας.
-Α!
Σωπάσανε για λίγο ...
............................................................
Επειδή ο μικρός πρίγκιπας αποκοιμήθηκε,τον πήρα στην αγκαλιά μου και συνέχισα το δρόμο μου.Είχα συγκινηθεί.Μου φαινόταν μάλιστα πως δεν υπήρχε τίποτε πιο εύθραυστο πάνω στη γη.Κοίταζα στο φως του φεγγαριού,αυτό το χλομό μέτωπο,αυτά τα κλειστά μάτια,αυτά τα μαλλιά που τρεμόπαιζαν στο αεράκι κι έλεγα:"Αυτά που βλέπω εδώ δεν είναι παρά μια φλούδα.Το πιο σπουδαίο,δε φαίνεται..."
............................................................
-Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Καλημέρα, είπε ο έμπορος.
Πουλούσε κάτι τελειοποιημένα χάπια που καταπραύνουν την δίψα. Παίρνεις ένα την βδομάδα και δεν αισθάνεσαι πια την ανάγκη να πιεις νερό.
-Γιατί τα πουλάς αυτά; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
-Κάνουν μεγάλη οικονομία χρόνου, είπε ο έμπορος. Έγιναν υπολογισμοί από τους ειδικούς.Γλιτώνεις πενήντα τρία λεπτά τη βδομάδα.
-Και τι τα κάνουν αυτά τα πενήντα τρία λεπτά;
-Τα κάνεις ό,τι θες...
"Εγώ", είπε μέσα του ο μικρός πρίγκιπας, "αν είχα πενήντα τρία λεπτά να ξοδέψω, θα πήγαινα με το πάσο μου περπατητός σε μια δροσερή βρύση..."
............................................................Τα τριαντάφυλλα είναι εφήμερα,
(το ίδιο κι οι πριγκίπισσες),
γι αυτό αναγκαζόμαστε να τους κάνουμε όλα τα χατήρια,
για να τους δείξουμε πόσο τις αγαπάμε..
Ενώ τα ηφαίστεια δεν έχουν και τόση ανάγκη,
ένα καθάρισμα αραιά και που ...
Αφίερωμένο στην almalibera που νοσταλγησε αυτό το παραμύθι
Απάντηση με παράθεση
