Στο «παρά-ένα» της μεγάλης κρίσης...
Γύρω μας συμβαίνουν κοσμοϊστορικά πράγματα. Αληθινό σημείο καμπής η φετινή χρονιά για τις διεθνείς εξελίξεις. Εμείς όμως, ψάχνουμε στο… σκουπιδοτενεκέ της Ζήμενς. Κι έχουμε παραβλέψει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
* Στην Τουρκία η σύγκρουση των Ισλαμιστών με τους Κεμαλικούς έχει αρχίσει. Τις επόμενες μέρες θα κριθεί αν θα επικρατήσει ο Πρωθυπουργός Ερντογάν, οπότε θα έχουμε απαρχή ιστορικής μεταπολίτευσης στην Τουρκία, ή αν θα επικρατήσουν ξανά οι Κεμαλικοί, οπότε θα έχουμε συνταγματική εκτροπή. Αν η Ελλάδα ακόμα νιώθει το συγκλονισμό της δικής της μεταπολίτευσης του 1974, η ανατροπή ενός πολύ πιο εδραιωμένου καθεστώτος στην Τουρκία, τι θα σημάνει; Για να μη μιλήσουμε για την «ευρωπαϊκή προοπτική» της Τουρκίας, στην οποία επενδύσαμε όλες τις ελπίδες μας και η οποία ήδη θεωρείται «κλινικώς νεκρή»…
* Στα Σκόπια έχουμε, επίσης, χρόνια πολιτική κρίση και ακυβερνησία. Το μεγαλύτερο κόμμα των Αλβανών του κ. Αχμέτι, διακήρυξε ότι είτε θα συμπεριληφθεί στη νέα Κυβέρνηση και θα προωθήσει την μετεξέλιξη του πολιτεύματος σε Ομοσπονδία, είτε θα πάρει τα όπλα ξανά και θα ζητήσει απόσχιση της περιοχής Τετόβου από τη FYROM. Αν συμβεί το πρώτο, το ζήτημα του ονόματος θα τεθεί ξανά από μηδενική βάση. Ο κ. Αχμέτι έχει δηλώσει ότι δεν τον νοιάζει πως θα ονομάζεται η χώρα του, τον ενδιαφέρει ο πλήρης διαχωρισμός των Αλβανών από το σλαβόφωνους. Αν συμβεί το δεύτερο, τότε καταργείται και το πρόβλημα. Δεν έχει νόημα να διαπραγματευόμαστε το όνομα μιας χώρας που διαλύεται.
* Στην Ευρώπη, ξέσπασε η «μάχη των επιτοκίων». Δηλαδή η σύγκρουση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με τις κυβερνήσεις των χωρών μελών. Ενώ το πετρέλαιο εκτοξεύεται, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανεβάζει τα επιτόκια και… πυροδοτεί την ύφεση. Ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ, που έχει την προεδρία της Ένωσης για το τρέχον εξάμηνο,την "βγαίνει" απο αριστερά, και ήδη πνέει τα μένεα εναντίον της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καταγγέλλοντάς την ότι ενδιαφέρεται μόνο να ελέγξει το πληθωρισμό, ενώ αδιαφορεί πλήρως για την ανεργία (που διογκώνεται) και την ανάπτυξη (που έχει εκμηδενιστεί). Μέσα σε συνθήκες θεσμικού αδιεξόδου που προκάλεσε το αρνητικό Ιρλανδικό δημοψήφισμα, η σύγκρουση για τα επιτόκια είναι πιθανό να προκαλέσει καταλυτική κρίση μέσα στην Ε. Ε. και να αποβεί καθοριστική για το μέλλον της. Στην Ελλάδα ούτε που παίρνουμε χαμπάρι.
* Τέλος, στους επόμενους μήνες (Αύγουστο έως Οκτώβριο), θεωρείται πλέον πολύ πιθανή μια συνδυασμένη επίθεση κατά του Ιράν. Με συμμετοχή Ισραηλινών και Αμερικανών, αλλά με πολιτική στήριξη (πολλών) Ευρωπαίων (σιωπηλώς και των Σαουδαράβων). Το πετρέλαιο θα εκτοξευθεί ακόμα υψηλότερα – τουλάχιστον βραχυχρόνια. Τι θα σημάνει πετρέλαιο πάνω από 200 δολάρια; Στην Ευρώπη δεν θέλουν να το σκέπτονται. Εδώ ούτε που ασχολείται κανείς…
Ιστορικά οι μεγάλες πολιτικές-καθεστωτικές αλλαγές έγιναν στην Ελλάδα εν όψει ή αμέσως μετά από μεγάλες ανατροπές του διεθνούς σκηνικού.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήλθε στην εξουσία εν όψει μεγάλης κρίσης (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), έχασε την εξουσία όταν ξέσπασε η κρίση, επανήλθε στην εξουσία όταν σταθεροποιήθηκε διεθνώς το μεταπολεμικό καθεστώς, κι έχασε την εξουσία οριστικά (μετά την μεγάλη Κρίση του 1929-32), εν όψει νέας διεθνούς σύγκρουσης που τότε άρχισε να «επωάζεται». Το ίδιο και ο Παπάγος το 1952 (έναρξη Ψυχρού Πολέμου και Κορέα). Το ίδιο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1955 (κορύφωση Ψυχρού Πολέμου στην Ευρώπη, κρίση του Σουέζ). Το ίδιο και η μεταπολίτευση του 1974 (μετά τον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ και εν όψει κορύφωσης της Ύφεσης στην Ευρώπη), το ίδιο και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ το 1981 (επιτάχυνση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης), το ίδιο και η πτώση του ΠΑΣΟΚ το 1989-90 (πτώση των τειχών στην Ευρώπη, κατάρρευση του διπολισμού).
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι εσωτερικές εξελίξεις οφείλονται σε διεθνή γεγονότα. Σημαίνει, όμως, ότι όλες οι μεγάλες διεθνείς κρίσεις είχαν δραματικές πολιτικές-καθεστωτικές επιπτώσεις μέσα στην Ελλάδα. Μια τέτοια μεγάλη αλλαγή διεθνούς σκηνικού ωριμάζει από καιρό κι ήδη επίκειται άμεσα…
Οι διεθνείς εξελίξεις πυροδοτούν ανατροπές στην Ελλάδα. Τα «εσωτερικά σκάνδαλα» απλώς τις «διευκολύνουν».
Σημασία δεν έχει αν κάποιοι «έχουν συμφέρον» ή «έχουν συμφωνήσει» να «κουκουλώσουν» το σκάνδαλο της Ζήμενς. Οι σεισμικές αλλαγές που γίνονται ή κυοφορούνται γύρω μας, θα συμπαρασύρουν την Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς.
Το πρόσχημα των μεγάλων εσωτερικών ανατροπών, μπορεί να είναι αυτό το σκάνδαλο ή το… επόμενο. Αλλά το αίτιο δεν θα είναι κάποιο σκάνδαλο.
Το αίτιο είναι ότι ο κόσμος έρχεται «τα πάνω-κάτω» και οι Έλληνες, δεν μπορούν ούτε να το αντιληφθούν, ούτε να το παρακολουθήσουν, ούτε να ετοιμαστούν εκ των προτέρων ούτε να προσαρμοστούν εκ των υστέρων.
Κι οι μεγάλες πολιτικές κρίσεις έρχονται τότε ακριβώς: όταν μια κοινωνία πρέπει να προσαρμοστεί και δεν μπορεί από μόνη της…
Βρισκόμαστε ήδη στο «παρά-ενα» μιας τέτοιας κρίσης, που είναι πια σχεδόν αναπόφευκτη…
αμα σκάσει..........
Ας φροντίσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα κατά πως μας βολεύει, για να μην βολευτούν κάποιοι λίγοι πάλι
Απάντηση με παράθεση
