... ζούμε τις δικές μας ιστορίες... στο κέντρο... στη Μεσογείων... στη Μιχαλακοπούλου και στα πέριξ...
το είπα εγώ πως κάτι είχε η σημερινή μέρα δεν το είπα; Τίποτε όμως πιο ωραίο από το να θυμάσαι τα παλιά καλά σκηνικά! Κοινώς πως πέφτεις σταματημένος!!!
Γύριζα λοιπόν που λέτε από τη δουλειά πρωινιάτικα με το κρανάκι μου τα γαντάκια μου και φυσικά το trendy τζινάκι μου με τα ανάλογου ύφους παπούτσια μου. Επί της μιχαλακοπούλου λίγο πριν την Ευφρονίου και όντας σταματημένος στο φανάρι μπλέκεται το πατζάκι στο μαρσπιέ ή στο λεβιέ των ταχυτήτων. Είναι υπό έρευνα δεν το έχω διευκρινίσει ακόμα. Πάω να το ξεμπλέξω αδύνατον. παλεύω... τίποτα ανοίγει πράσινο γέρνει το Multάκι μου το έχω δεν το έχω ώπα το σώζω όχι δεν το σώζω... τελικά αργά αργά πέφτει στο δρόμο. Τακ! ίσα που ακούμπησε. Μπιιιιιιιπ κόρνες από πίσω πανζουρλισμός ευτυχώς το σηκώνω γρήγορα και όλα οκ.
Απολογισμός!
Τίποτα απολύτως ούτε εγώ ούτε το multi μόνο ελαφρά πιο μέσα ο λεβιές ταχυτήτων.
Αλλά αποκόμισα και μία ωραία οπτική επαφή με την κοπέλα από το ΙΧ πίσω μου που έτρεξε να με βοηθήσει. Ευχαριστώ κοπελιά λυπάμαι... δεν πρόλαβα να ζητήσω τηλέφωνο σου.
Πάω σπίτι μου και λίγο μετά ξεκινάμε δύο μοτόρια να πάμε μέχρι τον Νταή στην Κασταμονής να αφήσω το multi μου.
Κι εκεί στο στενάκι μπροστά από το παρκάκι του Άγιου Χαράλαμπου πριν βγεις Μιχαλακοπούλου ξαφνικά προπορευόμενο όχημα βλέπει κενή θέση για στάθμευση. Σταματά χωρίς αλάρμα και απότομα εγώ πιέζω το μπροστινό λίγο περισότερο απ ότι έπρεπε δεν έχω και λάστιχα χάλια και ο δρόμος... ώπα... ωωωώπα... έλα μάνα μου... να οι ζειμπεκιές να και οι καρσιλαμάδες. Ευτυχώς το σώσαμε!!!
ΑΝ μη τι άλλο ξεκίνησε γεμάτα η μέρα μου.