To πρώτο μου ταξίδι με μηχανή στον τόπο καταγωγής, το έκανα με ένα Yamaha ΤΤ-R250 με το μικρό τεπόζιτο και το τετράγωνο φανάρι. Το μηχανάκι αυτό μετρούσε τότε γύρω στα 250.000χμ. το είχα 7 χρόνια και τουλάχιστον έκανε 25-30χμ κα8ημερινά Ν. Σμύρνι - Μαρουσι, λόγω εργασίας συν βόλτες. Το είχα σαν τέταρτο παπάρι ενα πράγμα...Παρ όλη την ηλικία του, το μόνο του πρόβλημα που είχε μετά τα 3 χρόνια μια "κλαίουσα" φλάτζα απ το καπάκι της κεφαλής, που κανένας μηχανικός δε μπόρεσε να την κάνει να "χαμογελάσει"...Επίσης μια "δακρύζουσα" φλάτζα απ το αριστερό καπάκι κάτω, σιγοντάριζε την πρώτη...Αυτά ήταν και τα μόνα προβλήματα του ΤΤ-R μου. Κι όμως δεν με εμπόδισαν να το επιχειρήσω, να πάω Κέρκυρα οδικώς! Δυστυχώς δεν έχω φίλους μηχανόβιους να με συνόδευαν, και το άγνωστο ανοίγονταν μπροστά μου, πράγμα μου με εξίταρε. Πόνταρα στις στάσεις ανα 70-80 χλμ. να κρυώνει το μοτέρ, συν το "ψυγείο" λαδιού που υπήρχε απ τη μάνα του όλως περιέργως στο συγκεκριμένο μηχανάκι, που μου έδινε μια ελπίδα ότι 8α τα καταφέρω, χωρίς στην ουσία να ξέρω αν όντως λειτουργεί. Απ ότι μου έλεγε ο μηχανικός είχα λίγες πιθανότητες, με το συγκεκριμένο και παλιό αυτο "γαϊδούρι" να τα καταφέρω. Η εναλλακτική ήταν να πάω Πάτρα να πάρω καράβι και γεια σας...! Αυτό όμως μου φάνταζε gay και είχα όρεξη για "περιπέτεια".
Δεν είχα ούτε μπαγκαζιέρες ούτε σαμάρια. Ένα μακροστενο σάκο δεμένο με χταπόδι. Επειδή είχα βάλει το σάκο οριζόντια στη σέλα, είχα πολύ χώρο στη σέλα και ταξίδευα άνετα. Η διαδρομή ήταν Αθήνα- Ρίο - Αντίριο - Αμφιλοχία - Βόνυτσα - Άκτιο - Ηγουμενίτσα ~ Κέρκυρα.
Ευτυχώς μέχρι να φτάσω Κόρινθο δεν είχε πολλούς αέρηδες πλαγιομετωπικούς που υπάρχουν συνεχώς απο Μέγαρα και πέρα, οπότε τα πρώτα 120 χλμ. έγιναν "απολαυστικά" με 80-90χλμ/ώρα. Στα 110 τελίκιαζε το κουτσάλογο. Μετά τη φραπεδιά στα Γούδις, φουλάρω και ξεκινάω για Ρίο. Ήταν Αυγουστος με θερμοκρασία γύρω στους 35-40 μέρα μεσημέρι και εκείνη τη χρονιά καιγόντουσαν τα παράλια της περιοχής (Αθηνών - Πατρών) απο πυρκαγιές, που ακόμα δεν είχαν κοπάσει καλά καλά και η ζέστη έκανε πάρτυ. Τη να κρυώσει το καυμένο το ΤΤ, στα 10 χλμ, είχε ανάψει πάλι. Τι να κάνω, συνέχιζα χωρίς να το πιέζω με 80 χλμ την ώρα απολαμβάνοντας τη διαδρομή. ξανακάνω στάση στο Ξυλόκαστρο, μετα στο Αίγιο κι απο κει και πέρα πάω Ρίο μονοκοπανιά κι ότι γίνει...
Φτάνω Ρίο μπαίνω στο φέρυ που δυστυχώς η γέφυρα θα άνοιγε τον επόμενο μήνα, αλλά ευτυχώς για τη μηχανή. Περνάω Αντίριο φουλάρω και συνεχίζω. Το μοτέρ είχε πυρώσει. Κάνω 2 -3 στάσεις ακόμα Αγρίνιο, Αμφιλοχία, Βόνυτσα, και κάπου μετα το Άκτιο κάνω άλλη μία όπου ανακαλύπτω όπως κάπνιζα και χαζεύοντας μηχανή και τοπίο, ότι ο σάκος κρεμασμένος απ την μερια της εξάτμισης, έχει ακουμπήσει το βάρος του στο φτερό, το φτερό με τη σειρά του στην εξάτμιση και η μυρωδιά θυμίζει βρόμικο έξω απ γήπεδο... Ανασηκώνω το σάκο και τι να δώ, η εξάτμιση έχει κάψει (λιώσει) το φτερό και στη συνέχεια το σάκο και του χει κάνει μια τρύπα 20cm διάμετρο. Ευτυχώς στον πάτο υπήρχε χαρτόνι 5mm και τα ρούχα διεσώθησαν. Είχε όμως κάψει και το μισο χταπόδι και αν δε το άλλαζα θα μάζεβα σώβρακα απ την εθνική σα τη Λάσκαρη στον "κατήφορο". Δε είχα άλλο χταπόδι, και έπρεπε να βρώ. Συμμαζεψα όσο μπορούσα το σάκο διπλώνοντας τη καμμένη μεριά και τον ξαναέδεσα με ένα χταπόδι. Ευτυχώς μετά απο 20 χλμ προς Ηγουμενίτσα, βρίσκω ένα ενημερωμένο βενζινάδικο με ντόπια καύσιμα και χταπόδια και αναπληρώνω το κομμένο, ποτίζω και το πληγωμένο άλογο με το μισό κωλομέρι καμμένο.
Μένουν 100 χλμ για Ηγουμενίτσα και ήδη απ τις πολλές στάσεις έχει αρχίσει και σουρουπώνει. Δεν με έπαιρνε για άλλες στάσεις, ο κινητήρας πέταγε φλόγες και ήθελε καμιά ώρα να κρυώσει καλά. Ζυγίζοντας τα πράγματα κάνοντας σκέψεις για πιθανή αποτυχία του ταξιδιού και των διακοπών μου είδα ένα λάστιχο ποτίσματος παραδίπλα και συνυρμικά η σκέψη μου πήγε στην αγορά της επόμενης μηχανής. Μη χάνοντας καιρό τραβάω ένα κρύο ντους στο ΤΤ και λέω δε μπορεί Yamaha είναι θ' αντέξει. Και άντεξε. Πηγαίνοντας "πάτωμα", φτάνω θριαμβευτής στην Ηγουμενίτσα, μετά απο 9 ώρες.
Στο ταξίδι της επιστροφής επέλεξα την gay επιλογή. Κυριλέ με το πλοίο για Πάτρα κι απο κεί Αθήνα με ένα μόνο μπούκομα του κινητήρα και σβήσιμο στην μέση της Εθνικής λόγω υπερθέρμανσης. Αλάρμ και στην άκρη, αλλη μια ώρα στο περίμενε.
Το ίδιο ταξίδι το έκανα (και θα το ξανακάνω σε λίγες μέρες) με την ΧΤΧ χωρίς κανένα πρόβλημα και αναγκαστικές προσγειώσεις. Πολύ ξεκούραστα και ανέμελα. Όποιος νομίζει ότι αυτή η μηχανή δε κάνει για μεγάλες αποστάσεις πλανάται οικτρά. Αλλά, μονόσελα πάντα. Στείλτε τη γκόμενα με το ΚΤΕΛ και τα μπαγκάζια γιατί δε ταιριάζει "με ντ ανάποδα".
Το θέμα παίδες είναι ότι οι κινητήρες της Yamaha είναι σκυλιά μαύρα, όσο κι αν παιδευτούν και αφήστε τους άλλους να παίρνουν Ευρωπαϊκά και να τα χώνουν για λίγα άλογα παραπάνω. Δεν έχω όμως δεί, ή ίσως να μη ξέρω Ευρωπαικά της κατηγορίας σε τέτοιου είδους ταξίδια, (όχι Αθήνα-Ναύπλιο) με τόσα χιλιόμετρα στην πλάτη, να τα βγάζουν εις πέρας. Μπορεί να είναι πιό όμορφες ίσως απ τις δικές μας αλλα συνήθως οι πανέμορφες γκόμενες δεν είναι καλές στο sex.
Αλλά γι αυτό ας μας μιλήσει ο STONER...
Απάντηση με παράθεση
:a19:
