Πήγαμε να ανεβούμε στο πύργο swarowski, να την δούμε λίγο πανοραμικα. Πάλι το μπούλο? Σορρυ, closed for private event. Come tomorrow.
Τουμάροου θα σου στείλω χαιρετίσματα από ανκόνα ρε μεγάλε… δε πειράζει. Αφορμή για να ξανάρθουμε, αφήνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς.
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
η ατραξιόν του grossglockner, o παγετώνας pasterze
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
ο οποίος κάθε χρόνο συρρικνώνεται κατά 10 μέτρα ...
Αν εξω έκανε ψόφο, πήγαμε να περπατήσουμε λίγο στη σηραγγα που οδηγεί μέσα και γύρω από το παγετώνα… Ντάξ. Δαγκώ δαγκώ … την ουρά στα σκέλια και έξω …. Ο Νικόλας πάντως κομάντο, δεν καταλάβαινε από κρύο…
Αναχωρήσαμε, στο κατέβασμα ένα morgan (μάλλον), και μια corvette μας τσάγιασαν κανονικά… Κλασσικά, εμείς χαζεύουμε το τοπίο, δεν ξέρουμε το δρόμο, έχουμε δικαιολογίες ….
Η συνέχεια του δρόμου προς edelweisspitze είναι περισσότερο απολαυστική. Φτάσαμε στο Hochtor, στάση για φωτό
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
...
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Περνώντας τη σήραγγα αποκαλύπτεται ένα τοπίο απίστευτο και, για τα προσωπικά μου γούστα, το πιο επιβλητικό από όλα όσα είχαμε δει στο ταξίδι.
Ίσως να ήταν ο καιρός που το έκανε να δείχνει έτσι. Άγριος, Μουντός. Δεν έβρεχε, αλλά σου προκαλούσε κάτι. Ίσως πάλι, ήταν ότι πίστευα πως πίσω από τη σήραγγα θα εμφανιζόταν το biker’s heaven ευθύς αμέσως, ενώ το μόνο που εμφανίστηκε ήταν μια τεράστια έκταση ορεινών όγκων και εγώ σάστισα για λίγο.
Για πρώτη φορά στο ταξίδι, αισθάνθηκα και μια μικρή ανυσηχία. Σκέφτηκα που πάμε στο πουθενά με τέτοιο καιρό…. ?
Ο αέρας ήταν τόσο δυνατός που κάποιες στιγμές νόμιζα ότι εκανα surf με το ψηλό και ελαφρύ μονοκύλινδρο. Για να πας ευθεία … γέρνεις στο πλάι. Η χαμηλή και βαριά busa φυσικά δεν αντιμετώπιζε τέτοια θέματα και ο νικόλας έμενε πίσω και απολάμβανε το σόου…
Ήξερα ότι στο edelweiss pass γινεται της κακομοίρας από μηχανάκια. Έτσι είχα ακούσει.
Η ονομασία biker’s heaven ή biker’s nest στο ηψηλότερο σημείο, στο καφέ, υποθέτω δεν είχε δοθεί τυχαία. Όμως, όταν εμείς φτάσαμε δεν υπηρχαν παρα 5-6 μηχανές όλες και όλες, και για όση ώρα μείναμε εκεί πάνω ο αριθμός αυτός δεν άλλαξε. Για τέτοιο καιρό μιλάμε…
στη φωτό διακρίνεται μια σήραγγα στο κέντρο και στο πάνω μέρος, λιγότερο διακριτή, είναι του hochtor. Πίσω από εκεί έχει βγεί η προηγούμενη φωτό…
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Στη κορυφή του edelweisspitze, στο biker’s nest, o νικόλας το χαίρεται … φτάσαμε
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Πριν από καιρό, περνώντας την ώρα μου στο advrider.com είχα πετύχει μια φωτό… Ήταν καταπληκτική από κάθε άποψη (θέμα, τεχνική, φως). Μια φουρκέτα πλακώστρωτη, κοντά σε μια κορυφή, με εντυπωσιακά βουνά απέναντι… Δεν ήξερα, δεν είχα μάθει ποτέ που ήταν τραβηγμένη… έλεγα μόνο «τι ωραία που θα ήταν να βρισκόμουν σε ένα τέτοιο μέρος» και την είχα wallpaper ...
Στο edelweisspitze, στην 6η μέρα της βόλτας μας, τραβώντας την επόμενη φωτό συνειδητοποιώ ότι βρήκα το μέρος εκείνο …
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
..
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
,
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Ψάξαμε, δεν βρήκαμε, δεν είδαμε κάπου κολλημένο, εκτός και αν το είχαν καλλύψει με άλλα, γιατί γινόταν ενας πανικός αλληλεπικάλυψης αυτοκόλλητων …
Οπότε το χρέος μας το κάναμε ! μοτο.γκρ….
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
Πήραμε μέσα ένα ζεστό καφέ, να ξεπαγώσουν τα μυαλά μας και πήραμε την επιστροφή.
Το βράδυ στην κορτίνα ήπιαμε τις τελευταίες μπύρες.
Η 7η μέρα μας βρήκε και τους 3 να αρματώνουμε το tiger με 2, με 3? (Με πόσα ρε?) ρολλά γκάφερ για να ασφαλίσουμε τη σπασμένη μπαγκαζιέρα και τον καθρέπτη. Η busa έλαβε και αυτή μια ενίσχυση γκαφερ παραπάνω και είμαστε έτοιμοι. Ο διακόπτης μου ήταν απτόητος.
Γυρίσαμε στην Ανκόνα και να διανυκτερεύσουμε εκεί. Για να την δούμε την επόμενη μέρα… γιατι? Γιατί όχι… Πάντα τράνζιτ την περνά ο κόσμος… Μια περιέργεια, πως είναι η πόλη εκτός του λιμανιού της την είχε ο καπετάνιος.
... από εμένα that's all folks!
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
παιρνοντας το μπαλακι απο τον Γιαννη θα βαλω και εγω την μικρη μου πινελια...
ο Ηλιας και ο Γιαννης στο καραβι σκεφτονται πως να κανουμε τα πρωτα χιλ.
φτανοντας Ιταλια μας βρισκει η πρωτη σταση οπου ο καθε ενας ειχε τις ανησυχιες του.τα παιδια εψαχναν διαδρομη χωρις ευθειες για ferara κι εγω εψαχνα την μοναδικη ελληνικη πατεντα...εναν ΦΡΑΠΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑΑΑΑ!!!...(το ξερατε εσεις οτι δεν υπαρχει πουθενα αλλου το φραπεδακι???)
Τα τρια μοτερ ξεκουραζονται μετα την πρωτη τους αναβαση στο simplon-pass και οι αναβατες βγαζουν τις πρωτες αναμνηστικες τους φωτογραφιες.
Επιτελους ηρθανε...Ειχα αρχισει να ανησυχω...μα τοσοι ποδηλατες τους προσπερασαν..:rotflmao:
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση