Αφού ήταν σταυροπόδι πως πατούσε φρένο;Δημοσιεύθηκε αρχικά από byron
Αφού ήταν σταυροπόδι πως πατούσε φρένο;
Με το δεξί, κανονικά.
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
Το πίσω φρένο λέει. Αυτό που το πατας με το ποδι, πανω στο οποίο βάζεις το άλλο πόδι, σταυρωτά...
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
ολες οι εποχες ιδιες ειναι.....
οι ηλικιες των ανθρωπων που αλλαζουν τις κανουν να φαινονται διαφορετικες
Δεν ήταν συμβατό με την αισθητική μου αλλά δεν μπορώ να τα ξεχάσω ...
Respect mah authoritah!!!!
+1000...και στη λουτσα αν νοικιαζαν κατι χαμοσπιστα οι γονεις μας για διακοπες το καλοκαιρι, περιμεναμε μικρα παιδια τον παγωπολη για να παρουμε παγο να βαλουμε στο ψυγειο, δεν ειχε ηλεκτρικο...και ακούγαμε ωρες το ραδιοφωνο μηπως και βαλει ο πετριδης το "hotel California"και στα νησια λογω ελειψης προβλήτας βγαιναμε με βαρκες και διαβαζαμε αγορι, μπλεκ και..ζακουλα!!!..και παιζαμε μαχη στους δρομους και στο ποδοσφαιρο ξυλο αγριο, περασε η μπαλα μεσα από τη πετρα η δοκαρι;..αστα και τοσα αλλα...μεχρι που ηρθε η εγχρωμη τηλεοραση, τα βιντεοκλίπ, ο σταθης ψαλτης και ο σουπερ μαριο...είχαμε μπει τοτε στη νεα εποχη της αλλαγης, "μαζι θα προχωρήσουμε" και τετοια..και ναμαστε σημερα...νεα παιδια με 5 μεταπτυχιακα αλλα μαλθακα σαν βουτυρο και καμια ουσιαστικη εμπειρια από τη ζωη, φοβουτνται τον ισκιο τους...και πουσαι ακομα...ΣΥΜΦΩΝΑ με τους σημερινούς νομοθέτες και τεχνοκράτες, όσοι ήμασταν παιδιά στη δεκαετία του 60 και του 70,δεν θα έπρεπε να εiχαμε επιβιώσει μέχρι τώρα, γιατί οι παιδικές μας κούνιες, ας πούμε, ήταν βαμμένες με μπογιά που περιείχε σίδηρο. Κι εμείς, γλείφοντάς την όλη μέρα, θα έπρεπε να είχαμε πεθάνει από δηλητηρίαση. Στα φάρμακα εκείνης της εποχής δεν είχαμε ειδικά καπάκια ασφαλείας, όταν καβαλάγαμε τα ποδήλατά μας δεν φορούσαμε κράνη. Στο αυτοκίνητο των γονιών μας, όταν μπαίναμε, ούτε σε ειδικά καθίσματα καθόμασταν ούτε ζώνες φορούσαμε ούτε αερόσακους είχαμε. Ήταν μεγάλο γλέντι όταν μας επέτρεπε ο μπαμπάς να καθίσουμε μπροστά.
ΝΕΡΟ πίναμε από τη βρύση και είχε την ίδια γεύση με αυτό που πίνουμε σήμερα εμφιαλωμένο. Τρώγαμε ψωμί με βούτυρο και γλυκά απίθανα και πατάτες τηγανητές και δεν ήμασταν ποτέ παχύσαρκοι, γιατί τρέχαμε συνεχώς έξω, παίζαμε, δεν καθόμασταν στον καναπέ ή στο κομπιούτερ. Το αναψυκτικό ή την μπύρα μας τα μοιραζόμασταν από το ίδιο μπουκάλι ή τενεκέ με τους φίλους μας. Κανείς μας δεν πέθανε απ αυτό.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΑΜΕ κάτι γκο-καρτ της συμφοράς με τις ώρες και έπειτα ανεβαίναμε στην κορυφή μιας μεγάλης ανηφόρας και κατεβαίναμε φουλ, ανακαλύπτοντας πολύ αργά ότι είχαμε ξεχάσει να φτιάξουμε φρένα. Γκρεμοτσακιζόμασταν. Ματώναμε. Σπάγαμε χέρια και πόδια. Πονούσαμε. Κλαίγαμε. Δεν βάζαμε τους γονείς μας να κάνουν μήνυση στη μάντρα απ όπου αγοράσαμε τα παλιοσίδερα με τα οποία φτιάξαμε το καρτ μας. Και, να μαστε! Ακόμα ζωντανοί. Και ωραίοι.
ΦΕΥΓΑΜΕ από το σπίτι το πρωί και επιστρέφαμε λίγο πριν νυχτώσει. Κανείς δεν μας γύρευε. Ήξεραν ότι θα επιστρέφαμε. Δεν είχαμε ούτε Play Station ούτε X-Box ούτε video game ούτε 99 κανάλια στην τηλεόραση ούτε ήχο surround, ούτε κινητά τηλέφωνα ούτε προσωπικούς υπολογιστές ούτε chat rooms για μοναχικές ψυχούλες στο Ιντερνετ. Είχαμε φίλους που πηγαίναμε έξω για να τους συναντήσουμε. Πλακωνόμασταν στο ξύλο. Ξύλο άγριο, μιλάμε. Ούτε ένας ποτέ δεν πήγε στη μαμά ή στον μπαμπά του για να καταγγείλει εκείνον από τον οποίον τις έφαγε.
ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ περπατώντας στα σπίτια των φίλων μας. Με τα πόδια πηγαίναμε και στο σχολείο. Δεν μας έπαιρναν η μαμά κι ο μπαμπάς ούτε το σχολικό. Όταν δεν είχαμε τι παιχνίδι να παίξουμε, ανακαλύπταμε καινούργια. Με ξύλα, με λαστιχάκια, με μπαλάκια του τένις, με πέτρες, με νερό, με...τίποτα. Το παιχνίδι θέλει φαντασία. Κι εμείς τη δική μας φαντασία την καλιεργούσαμε.
ΝΟΜΙΖΩ πως από τη γενιά μας βγήκαν οι καλύτεροι εφευρέτες, λύτες προβλημάτων και ρισκαδόροι που έχουν βγει ποτέ. Είχαμε ελευθερία, αποτυχίες, επιτυχίες και υπευθυνότητα. Και μάθαμε να τα χειριζόμαστε όλα αυτά καλά. Είμαστε η γενιά που στερήθηκε πολλά, αλλά είχε τα πάντα.
@ χωρίς καμμία διάθεση αντιπαράθεσης προς τις "άλλες" γενιές...
Κανε το καλο..ριξτο στο γυαλο...that's the law..
Τι μηχανάκι καβάλαγε ο ζογκλέρ ρε, δεν είπες ...Οπως είπαν οι προλαλήσαντες. Αν οδηγούσε Laverda, θα σταύρωνε το δεξί στο αριστερό φαντάζομαι.
Kανα Simonini
Ε, σούζα καντήλι, σβηστό και σταυροπόδι XR θα ήταν. Τι ρωτάς;
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
" Ότι έβρισκε "
Η πιο πιθανή απάντηση μάλλον...
Αυτό.
Σήκωνε μάλλον οτιδήποτε. Από GSX1100Ε και GPZ550, μέχρι RD και ΧR. Το πιο πάνω περιστατικό δεν θυμάμαι πλέον. Ή με παπί ή με το XR200 μου ή με ΥΖ80. Γενικώς το έκανε στις κατηφόρες ανεξαρτήτως δικύκλου.
Ε καλά, στις κατηφόρες το κάνουν όλοι. Θα τον παραδεχόμουν αν το έκανε στις ανηφόρες.
Life begins at 45°.
Κάποτε πηγαίναμε στο super market με 100 δρχ. και παίρναμε 3 κρουασάν, 4 μολύβια, 2 σβήστρες, 3 σοκοφρέτες, 7-8 μαστίχες, 2 κουτάκια halls και 3 kiss!
Tώρα δυστυχώς.. βάλανε κάμερες..
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση