Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 14 από 14

Θέμα: Μια Φορα και Εναν Καιρο στο moto.gr Το Μπουγιο!

  1. #1
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της gcrook
    Εγγραφή
    22/03/2003
    Μηνύματα
    6.231

    Μια Φορα και Εναν Καιρο στο moto.gr Το Μπουγιο!

    Παρακαλω μην γραφετε σε αυτο το θρεντ αν δεν διαβασετε πρωτα ΑΥΤΟ!!!
    Επισης αν ειστε ο αμεσα θιγμενος της νεας παρτουζας παρακαλω και παλι μην γραφετε εδω.
    Μπορειτε να σπασετε το κεφαλι του συγγραφεα με την ησυχια σας εξω η να τον κραξετε στην κατηγορια της αρεσκειας σας.

    Ευχαριστω.
    -Have you any famous last words?
    -..Not Yet!
    -"Not yet"!? Is that famous?

  2. #2
    Παλαιο τόμαρο
    Εγγραφή
    28/06/2007
    Μηνύματα
    846
    Εκείνο τον καιρό (τον εναν, της μιας φοράς ) ο jurgen δεν είχε καταλάβει ακριβώς που έμπλεκε. Θεωρούσε –λανθασμένα όπως αποδείχτηκε- ότι οι καλοί χωράνε παντού… Δεν είχε καταλάβει (η δεν ήθελε) ότι αυτοί οι “καλοί” θέλαν να χωρέσουν στον πισινό του οχι απαραίτητα με αλφαβητική σειρά.
    Ο δασύτριχος υποκειμενισμός του τον έκανε εύκολο στόχο. Το εκρηκτικό ταπερ-αμέντο του και η μαγικές του ικανότητες στις δημόσιες σχέσεις τον έκαναν να φαίνεται εύκολος. Ήταν όμως έτσι? Καθώς η ιστορία δεν τελειώνει αλλά εξελίσσεται διαρκώς.

    Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Αν είσαι ένας σουηδός μεγαλωμένος στον Πειραιά δεν έχεις παρά να περιμένεις την αντίθετη πορεία από γνωστή τραγουδίστρια της οποίας το ονομα μου διαφεύγει. Ξεκινάς δηλαδή τη ζωή σου σαν αναγνωρισμένο ταλέντο του μουσικού στερεώματος και καταλήγεις να κάνεις μασαζ σε κυρίες που ζουν ακόμη μόνο και μόνο γιατι ανέβηκε τραγικά ο μέσος όρος ζωής. Η ελπίδα να σου γράψουν κάτι από την περιουσία τους μπας και πάψουν πια γνωστοί κύκλοι του φορουμ να σε αποκαλού ΣΤΟΚατζη, ήταν φρούδα (και οχι φλούδα). Γιατί αν είχαν περιουσία οι γιαγιάδες θα πλήρωναν ζιγκολο και δεν θα περίμεναν πότε θα πάρουν κανα νεαρό μασερ στα καπη της τερψιθέας.

    Το πρώτο λάθος του jurgen ήταν να πέσει στα δίχτυα διεθνούς φήμης ανταλλαγέα. Στην αρχή όλα έμοιαζαν φιλικά. Κουβέντα στην κουβέντα ο Γιόχα ψήθηκε και λίγο καιρό μετά είχε χαθεί στα βάθει των ανταλλαγών… Σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή…
    Βρέθηκε λοιπόν να έχει στην κατοχή του άδειες από εξι μηχανές και αυτός να οδηγάει υπερκυβισμένο ΜΖ το οποίο με πέμπτη και στις έξι χιλιάδες στροφές έβγαζε διακόσια μουλάρια που πέθαιναν κλάνωντας διασπασμένο διχρονόλαδο… Οι χρήστες αυτών των εξι μηχανών, οι οποίοι δεν είχαν πληρώσει οπότε στα παπάρια τους οι άδειες, δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε οικογενειάρχες άνθρωποι. Δυο από αυτούς δουλεύανε στην αστυνομία. Ντάξει δεν είναι δουλειά αυτή. Χιλιες φορές πρεζάκιας. Αλλά οι τύποι θέλανε τα μηχανάκια για να νταραβερίζονται με χίλιους πρεζάκηδες. Ωραία ιστορία. Ευχαριστώ. Για λέγε.
    Ο τρίτος που πήρε το ΚΛΕ 524 με ενα κύλινδρο (ό άλλος λειτουργούσε για να παρασκευαζει ποπ-κορνφλεικς) έφυγε για αγιο όρος και το μετέτρεψε σε καθαρόαιμο για να οργώνει τα χωράφια της εκκλησίας. Αυτός τελικά όργωνε κάτι ανήλικα στα χωράφια αλλά κι αυτό μια δουλειά είναι, ε? Ε, όχι.
    Ο τέταρτος οδηγούσε ενα κρυπτον νομίζοντας ότι όσο το οδηγάει έχει μαγικές ικανότητες και αντίστοιχες δυναμεις. Ο πλανήτης κρυπτον όμως έφτιαχνε κρυστάλους swarofski και όχι παπιά για κάνγκουρες. Νομίζοντας ότι είναι ταχύτατος άθραυστος και αόρατος το κούμπωσε σε μια κλούβα με τα όσα και έσπασε όλα τα κόκκαλά του, Μετά η αστυνομία του έκανε πρόταση να γίνει desmoφύλακας, να προσέχει τα desmo που είναι φυλακισμένα στα συνεργεία και οι κακοί ιάπωνες δεν τα αφήνουν να βγούν για να ρίξουν την αξιοποιστία της μαμας εταιρείας.
    Οι άλλοι δυο που είχαν μηχανάκια τα οποία θεωρητικά ανήκαν στον jurgen ήταν δυο περιστεριώτες δίδυμοι που νόμιζαν ότι η θηβών είναι ο καταλληλότερος δρόμος για dragster με xr250 τα οποία είχαν μετατρέψει σε dellχόρτο. Ο ένας από τους δυο που έζησε, για να επιβιώσει έπρεπε να του αφαιρεθεί το μέρος του σώματος του με το οποίο πραγματοποιεί όλες τις σκέψεις του. Όταν ανακάλυψε ότι οι γιατροί μιλάγαν για το πουλί του το απήγαγε, το έβαλε σε κλουβί και τώρα κάνει τον τενόρο στο ανάκτορο… Εκεί παίζει πλήκτρα κι ενας φίλος ο οποίος θέλει ένα καθαρόαιμο 1200 με τελική 320, 400 άλογα, ανέσεις ταξιδιού και χαμηλή κατανάλωση μέσα στην πόλη.

    Με αυτα και μ’ αυτά ο jurgen βρέθηκε να κατηγορείται για δυο κακουργήματα και έξι πλημμελήματα.
    Τα κακουργήματα ήταν
    Α) απόπειρα εισόδου σε κλούβα χωρίς πρέζα
    Β) Όργωμα σε εκκλησιαστικό χωράφι το οποίο προορίζεται να σταγάσει τον οίκο του τεκνού
    Τα πλημελλήματα ήταν
    Α) Βιασμός ανηλίκου
    Β) Εμπόριο κόκας χωρίς άδεια από τις αρχές
    Γ) Καταστροφή του οδοστρώματος της θηβών και
    Δ) Επειδηξοομανία με καροτσάκι λαϊκής και πεος σε κλουβί…

    Η ετυμηγορία έκανε το πανελλήνιο να δακρύσει… 150 χρόνια μέσα και υποχρεωτική εργασία σε καπή γερμανοτσολιάδων…

    Στην Αλικαρνασσό όπου τον μεταφέρανε (παντού υπάρχει ενα καπη με γερμανοτσολιάδες) ανακάλυψε ότι συγκρατούμενός του ήταν ενας πρωην αντικαθεστωτικός που κατάλαβε ότι έχει τη δυνατότητα να ακυρώνει ανθρώπους που δεν υπάρχουνε και πήγε και γράφτηκε στα ΤΕΙ σικέ συγκρατουμένων που ρουφιανεύουν τους συγκρατούμενους στον δεσμοφύλακα για να εξαγνισθεί και να μπορέσει να μεγαλώσει τα αγέννητα παιδιά του που αλλιώς θα πέθαιναν από την πείνα.
    Ε ναι. Ο jurgen σοκαρίστηκε όταν είδε τον φαλακρό παλιόφιλο από τα επαναστατικά ΔΣ με μπότα και φόρμα παραλλαγής. Τα πήρε στο κρανίο. Απέδρασε και επέστρεψε στη Σουηδία όπου πανευτυχής πλέον με την νεα του ταυτότητα έχει ανοίξει ενα μαγαζάκι που πουλάει σκουφάκια για τα μικρά δάχτυλα κουτσών, δαντελένια σουβεδάκια για στοκ gsxr και καπέλα με φτερά αλλά γουλιέλμος. ΤΕΛΟΣ.
    γης μαδιαμ...

  3. #3
    δρόμο να 'χουμε... Το avatar του/της npat
    Εγγραφή
    13/09/2006
    Μηνύματα
    3.150
    Σουρούπωνε. Χάιδεψε τα ασπρισμένα γένια του κοιτάζοντας κάτω την πεδιάδα. Εκεί κάποτε ήταν η πόλη. Αλλά πάει καιρός από τότε. Πολύς καιρός. Ούτε θυμάται πόσα χρόνια πριν είχε ξυριστεί για τελευταία φορά. Τα ρούχα του, μπάλωμα στο μπάλωμα, είχαν γίνει αγνώριστα και στα πόδια του οι μπότες είχαν αρχίσει να διαλύονται. Έχει βρει την είσοδο στο εγκαταλελειμμένο ορυχείο, χαμένη στην καρδιά του βουνού, σε ένα παλιό χάρτη, όταν ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα. Ελάχιστοι το γνώριζαν και αυτοί σε λίγο θα χανόταν, είχε σκεφτεί τότε. Του μπήκε η ιδέα να αφήσει πίσω του τα πάντα, να μαζέψει όσες προμήθειες μπορούσε και να περάσει τα τελευταία του χρόνια εκεί. Ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει για να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή. Θεματοφύλακας του κόσμου όπως κάποτε ήταν, έλεγε στον εαυτό του, χαζογελώντας με την ειρωνεία της κατάστασης. Κάποιοι, κάπου, θα γλίτωναν. Θα τον έβρισκαν. Η θα τους έβρισκε αυτός. Το παιχνίδι θα ξανάρχιζε απ' την αρχή. Φτάνει να διασώσει αυτά που είχαν σημασία. Μια μικρή σιδερένια κιβωτός. Είκοσι χρόνια είχαν περάσει; Μπορεί και παραπάνω... Οι άνθρωποι εκεί κάτω είχαν κυλίσει στον πρωτογονισμό... Κάποτε η εξέλιξη παίρνει ανάποδο δρόμο, πισωγυρίζει, χωρίς κανείς να ξέρει γιατί, και αυτό που είχε μείνει από τον "κυρίαρχο του πλανήτη" δεν ήταν πια ούτε καν ζωώδες... κανένα ζώο δεν τρώει τη ράτσα του. Αγέλες χωρίς δομή, χωρίς νόηση, χωρίς οίκτο.

    Τον τελευταίο καιρό, όλο και ανέβαιναν περισσότερο στο βουνό. Είχαν μάθει να ακολουθούν ίχνη. Και αυτός έπρεπε να κατεβαίνει όλο και χαμηλότερα για προμήθειες. Να παίρνει όλο και περισσότερα ρίσκα. Δεν θα του έβγαινε σε καλό. Σήμερα το είχε παρακάνει και σε όλο τον δρόμο της επιστροφής ήταν σίγουρος ότι κάτι τον είχε πάρει στο κατόπι. Τη μέρα συνήθως δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν, αλλά η απόγνωση μπορεί να τα είχε σπρώξει κόντρα στη φύση τους. Προσπάθησε να καλύψει τα ίνχη του όσο καλύτερα μπορούσε πλησιάζοντας στο ορυχείο με το τελευταίο φως της μέρας να αργοσβήνει. Μπήκε μέσα και κάλυψε την είσοδο. Την νύχτα δεν μπορούσε να κάνει κάτι παρά να περιμένει. Πάλι δεν είχε βρει πετρέλαιο. Το ελάχιστο που είχε απομείνει ίσα που θα κρατούσε τη λάμπα αναμμένη για το βράδυ. Κοίταξε τα λιγοστά υπάρχοντά του καθώς άναβε τη φωτιά. Στη γωνιά, κάτω από κλαριά και μουσαμάδες, προφυλαγμένη όσο καλύτερα μπορούσε, η μοτοσυκλέτα που τον είχε φέρει μέχρι εκεί. Παροπλισμένη, να αργοπεθαίνει, χωρίς ελπίδα πια κάποτε να ξαναζωντανέψει. Δίπλα της ένα σιδερένιο κουτί. Η κιβωτός, όπως την έλεγε. Ό,τι είχε απομείνει με νόημα. Αυτά που θα μπορούσαν να ξαναζωντανέψουν τον ανθρώπινο πολιτισμό. Αυτά που ήταν εδώ να φυλάει. Άνοιξε μια κονσέρβα για βραδινό, και άρχισε να γράφει κάτι στο μισοδιαλυμένο σημειωματάριο.

    . . . . . . .

    Η γκαζόλαμπα σιγά-σιγά έσβησε. Οι θόρυβοι απ' έξω πλησίαζαν. Ήξερε ότι σήμερα δεν θα ήταν σαν τα άλλα βράδια. Απόψε δεν θα την έβγαζε καθαρή. Σκάλισε τα μισοσβησμένα κάρβουνα που είχαν μείνει στη φωτιά, να φωτίσει λίγο, και κοίταξε μέσα στην κιβωτό. Κοίταξε τα δυο πράγματα για τα οποία είχε απαρνηθεί τα πάντα. Αυτά, πίστευε κάποτε, θα ξαναφούντωναν τη φλόγα του πολιτισμού. Κάποτε... Όταν ερχόταν η ώρα... Σαν τα κάρβουνα στη φωτιά. Τώρα ήξερε ότι όλα ήταν ένα ρομαντικό όνειρο. Η τελευταία μπουκάλα τσίπουρο και το τελευταίο σετ κυλινδροπίστονα για Άφρικα. Θα χανόταν μαζί του κι αυτά, μαζί με κάθε ελπίδα. Άνοιξε την μπουκάλα και έβαλε στο κύπελλο. Μύρισε το διάφανο υγρό και όλη του η ζωή σαν να πέρασε μπροστά απ' τα μάτια του.

    - "Πάντα τέτοια", ψιθύρισε, και ήπιε για τελευταία φορά.


  4. #4
    Ο παπας τον βάφτισε Δημηι... μισοφτησε τ’ονομα του μωρου καθότι ειχε αλλα να κανει και βιαζοταν. Το ονομα δε καταγράφηκε στη μνημη τον ανθρώπων. Το λεγαν βεβαια ολα τα δημοσια χαρτια ,ολοκληρο «Δημητριος» αλλα ποιος νοιαζεται ;Ολοι τον ελεγαμε Παντοφλα
    Κι οντως αυτο το παιδι σα να ταν παντα ενα με το πάτωμα.Απο μικρος σερνότανε στη γη. Ειχε μαθει πως στο ενα μετρο και κατι πεταγαν οι σφαλιάρες του πατερα του.Αισθανοταν πως αν εμενε χαμηλα θα ηταν πιο ασφαλης.
    Γονεις κι αυτοι! Τον κοιταζανε ,μισος οπως ηταν ,βλαστημαγανε τη μοιρα τους,κοψανε και το σεξ γιατι μονο δεινα τους εφερε και μια για παντα κοιταξανε απο την αλλη και δεν ξαναασχοληθηκαν μαζι του. Αργοτερα ηρθε το σχολειο και η κοινωνικοποιησης δια της κλωτσιας και της καρπαζιας. Τα αγορια εκπαιδεύονταν στην βια καθως επρεπε και οι τσαπερδόνες στις χηλοπιτες ,για να χτισουν χαρακτηρα.Ολοι απανω του . Τα βασανα της νιοτης τον εφτιαξαν λιγο στραβο λιγο κουλο ,γενικα λιγο. Η ενιληκιωση για τον παντοφλα ηταν η πρωτη ανασα . Η σχετικη οικονομικη ανεξαρτησία ηταν η δευτερη. Γιατι την κοινωνια μπορει να την κατηγοραμε αλλα σάυτην ο καθε ληψος ,κουλος κομπλεξικός ,κακομοίρης μπορει να αποκτησει χρηματα ,αυτοκινητο, σπιτι, κινητο, γυναικα, παιδια
    Ειναι η κοινωνια της μετριοτητας των ηλιθιων και αποδειξη ειμαστε ολοι εμεις κι αυτος ο φουκαρας ο Παντοφλας.
    Με τα πρωτα του λεφτα αρχισε να ονειρεύεται μια μοτοσυκλετα. Αγορασε βεβαια πρωτα κομπιουτερ ,οπου το γεμισε με τσοντες ,κι εκει μπροστα στην οθονη ανακάλυψε την ηδονη μαζι με καμια 500αρια γυναικες των ονειρων του.Επειτα αγορασε εκτυπωτή,επειτα σκανερ,επειτα ψηφιακη φωτογραφική μηχανη, κινητο,mp3,ασύρματο πληκτρολογιο και ποντικι κι αφου εγδυσε κυριολεκτικα ολη τη στουρναρη και δεν υπηρχαν αλλα πραγματα να αγορασει μετα απο αλλα δυο χρονια αγορασε και την πρωτη του μοτοσυκλετα.
    Μακαρι να πουλιονταν οι ομορφες και πιστες γυναικες με ωραια στηθη στα καταστηματα ανθρωπινων ειδων,διπλα στα καταστηματα ηλεκτρονικων ειδων, μαζι με πιστους φιλους για 1000 ευρο που μας θελουν χωρις να ρωτουν ,χωρις να απαιτουν, χωρις να λοξοκοιτουν.
    Με 1000ευρο να αγορασουμε οση ευτηχια χρειαζομαστε γιατι κανεις ανθρωπος δεν αξιζει παραπανω.Αυτα σκεφτοταν ο Παντοφλας που χε γευτει απο πρωτο χερι τη μεγαλοκαρδια μας. Και βαδιζε προς το καταστημα της Μιχαλακοπουλου με 6χιλιαρικα αχνιστα στην τσεπη να αγορασει ευτηχια ,αποδοχη , ανδρισμο, δυναμη
    Οι προδιαγραφες της αγορας ειχαν ασφαλως τεθει επιπολαια. Πολλα αλογα κι ατιθασα, για να μην μας βγαινουν στις ευθειες, Επιθετικο λουκ αλα motogp ,γιατι οσο πιο πολυ μοιαζει η μηχανη με του rossi ,μοιαζουμε κι εμεις με τον ιδιο, κι απο κει και περα το χαος.
    Κρανος μποτες racing, μπουφαν,παντελονια ,γαντια σφυχτοδεμενος στα δερματινα κατι μεταξι Δικαστη Ντρεντ και mad max, ισως πιο κοντα σε ντοναλντ ντακ που φοραει τα ρουχα του mad max και το βλεμμα του mad max που βιαζεται να ξεφωρτωθει το βλεμμα του Παντοφλα και τον ιδιο τον Παντοφλα γιατι κι ο ιδιος τον βαρεθηκε αυτον τον λιγο και τα παθηματα του
    Καβαλαει αρχοντικα βαζει τα ποδια του κατω ...ε...βαζει το ενα ποδι κατω στη μητη, το αλλο στο μαρσπιε ,πιεζει και την κοιλια του στο τεποζιτο ,κοκκινιζει κι ελαφρως απο την πιεση,του ρθε και η γευση απο τα φασολακια που φαγε το μεσημερι .Παταει μιζια, ζωντανευει το θηριο , Ξεχυνεται στην ασφαλτο .Η γλυκεια αιθαλομυχλη του χαιδευει το προσωπο.Η νυχτα τον καλει .Νεοι κοσμοι, πεθαμενοι αστερες ,η εξατμιση ως σειρηνα τον αποκοιμηζει αυτον, ενα ανυσηχο κυνηγο απο τη γενεια των ηρωων.Κατω απο την λαμπα του δρομου ενα μπιμπελο ξανθο σα ξωτικο του γνεφει. Σταματα διπλα της,χωρις να την κοιταξει .Καβαλαει πισω του και τον αρπαζει σφιχτα.Χανονται στο βαθος του δρομου.
    Να ταν μοναχα αληθεια; Μα δεν ηταν. Με το πατημα ενος κουμπιου ανοιγει η πορτα του γκαραζ.Παρκαρει το ακριβο του αποχτημα διπλα στις αλλες διτροχες κι ανεβαινει με το ασανσερ ως τον οροφο του.Ξεκλειδωνει και μπαινει σπιτι του .Νιωθει κουρασμενος και πληρης.Ο πατερας του ειναι ακομα ξυπνιος ,τον κοιταζει σα να’ταν μηδενικο,οπως παντα.
    that I was where I would be,
    Then I would be where I am not,
    Here I am where I must be
    Go where I would, I can not


  5. #5
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της gcrook
    Εγγραφή
    22/03/2003
    Μηνύματα
    6.231
    Οι φιλοι του του ειχανε κολλησει το παρατσουκλι SουVερ ενδεχομενως για εναν απο τους κατωθι λογους.

    1) Αυτα ηταν τα αρχικα της μοτοσυκλετας του και η φαντασια των φιλων του σταματουσε εκει αφου ειχε μπασταρδευτει με δηθεν επιστημονικα αποφθεγματα και νεροβραστα ευφυολογηματα που συναντουσες στις σελιδες καποιων βιβλιων που στα εφερνε κουριερ σπιτι “σε καφε διακριτικη συσκευασια” .Κατι σαν διμουτσουνο δονητη για το τζι σποτ του εγκεφαλου σου και την αλλη ακρη την βαζεις στο στομα σου γιατι αν δεν εχεις τιποτα να πεις καλυτερα να ρουφηξεις.Προωρες ψευδοιντελεκσουαλ εκσπερματωσεις εγυημενες, και χωρις τσιγαρο στο τελος, αφου αυτα ευθυνονται για το φαινομενο του θερμοκηπιου συμφωνα με νεες μελετες του ΠΙΠΑΑΑ (Παπαρολογικο Ινστιτουτο Προβλεψεων και Αποφθεγματων Αμαν! μας περισσευει ενα Αλφα).

    2) Ειχανε βαρεθει να τους σερβιρει με ευκολια ψευτοδιανοουμενιστικες θεωριες περι αργεχονων καταστασεων και συνομωσιων στα βαθη των αιωνων, που κανεις δεν μπορει να μιλησει για αυτες με σιγουρια, με την διανοητικη και διερευνητικη ευελεξια ενος τσιμεντολιθου. Αρκει να σκεφτουμε οτι μεχρι να βρει την λεξη "αρχεγονα" στο λεξικο και να την αφομοιωσει στην αμοιβαδα αναμεσα στους ωμους του παρελειπε να την συμπεριλαβει στις προτασεις του πχ "αυτα ολα ειναι ............." και δημιουργουνταν παρεξηγησεις.Και εξ'ου το “σουβερ”


    Αυτες ακριβως οι αποψεις του αν και δανεικες τον εφερναν σε δυσκολη θεση πολλες φορες.Πχ ποιος μπορει σε ενα παρτυ να πιασει την ατακα στην καταληξη της ακολουθης εξιστορησης ενος τραγελαφικου περιστατικου:

    -Συνομιλιτης Νο Χ: “Και ετσι που λετε παιδια. Οχι μονο ειχα μεινει με τα βρακια κατεβασμενα στην μεση του δρομου και με την γιαγια στην μασχαλη αλλα εκεινη την στιγμη ακουω και απο το διπλανο παραθυρο.”Τα τυπου Β4 εγγραφα συμπληρωνονται με κοκκινο στυλο κατω απο το πρασινο πλαισιο ρεεεεε.”
    -Παρευρισκομενοι: “ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΑΧΧΧΑΧΧΑ “καταπληκτικο” , “φοβερο” , “μα τι απιστευτο” ,κτλ κτλ”
    -SουVερ: ”Ναι ρε φιλε ετσι ακριβως την πατησε και ο Ελ Σιντ του γενους των Προπαντων και κουμπωσε την τζιφρα του με πρασινο βαρυποινιτιο δανεικο κιολας,χαχαχαχα...χαχα....χαχα;;;......”
    -Παρευρισκομενοι: ......Χμ ναι να φευγουμε,φοβερο το φρουιτ παντς, να βλεπομαστε ε ,(στραβα χαμογελα αμηχανια ισως και οικτος)

    Βλεπουμε τι πηγε στραβα στην ροη της ιστοριας αυτης.
    Ειναι ολοφανερο οτι αν η παρεμβαση του φιλου μας ειχε αποφευχθει,δεν θα ειχε χαλασει το κλιμα μιας και η ιστορια οχι απλως ειναι απολυτα κατανοητη αλλα και αρκετα αστεια απο μονη της,αν και προσωπικα ποτε δεν καταλαβα γιατι τα εγγραφα ηταν τυπου Β4 και οχι Κ9.


    Αλλα δεν ηταν μονο οι κοινωνικες επαφες που του δημιουργουσαν προβλημα.Αμα δεν εχει βρεθει κανενας στην δυσαρεστη θεση να τρεχει στο υπουργριο Γεωργιας απο γκισε σε γκισε προσπαθωντας να γλιτωσει φορους και προστιμα απο καταγγελια για παρανομη καλλιεργεια επειδη πολυ απλα πρεπει να εξηγησει το βλακωδως σαφεστατο “Ρε παιδια σας ειπα δεν καλλιεργω παρανομα.Απλα στο χωραφι ενα βραδυ οπως πηγαινα ειδα οτι ειχαν ξεφυτρωσει απο το εδαφος καποια Βριλ και πολυ απλα πηρα την τσαπα και τα ξαναφυτεψα” δεν ξερει τι παει να πει να εχεις το κρατος εχθρο σου.

    Σαν να μην εφταναν ολα αυτα το νεο του χουι που ειχε να κανει με την αποκτηση μοτοσυκλετας τον εβαλε σε νεους μπελαδες.Πριν ακομα την βγαλει απο την ζελατινα, απο την αντιπροσωπεια ακομα ακολουθησαν τηλεφωνικες συνδυαλεξεις σαν και αυτη:

    -Πωλητης: “Τι να σας πω κυριε.Σε περιπτωση που οπως λετε οι φιλοι σας οι Eλοχιμ περασουν με το αστροπλοιο και οντως ταξιδεψετε διαπλανητικα με την ταχυτητα του φωτος στο Αλφα του Κενταυρου δεν νομιζω και παλι οτι η εγγυηση θα σας καλυψει για πανω απο 5 χρονια ποσο μαλλον δυομιση εκατομμυρια που λετε.Τι να σας πω θα το τσεκαρω με το σερβις και θα κρατησω στοκ και δυο τσιμουχες στην αποφευκτεα περιπτωση αλλα....Τι μου λετε;Ναι ναι..Α οχι! Σε περιπτωση που το μπεβατρον ενεργοποιηθει καταστρεφοντας τον πολιτισμο οπως τον ξερουμε δεν νομιζω οτι θα μπορουμε να κραταμε στοκ εκτος και αν δεν εχω ενημερωθει για την πολιτικη της εταιρειας.Δεν συμβαινει και συχνα ξερετε.Τι τι;Α μαλιστα βλεπω.Α εχετε βρει;Ναι σιγουρα θα χασετε την εγγυηση αν χρησιμοποιησετε νατροπολυαιθυλικο βαρβιτουλενιο απο τον πλανητη Γκοργκονζολα αλλα υπαρχει εκει ενα εξουσιοδοτημε Καβασακι που εκτελει και χρεη γενικου συνεργειου.Σφραγιδες δεν μπορει να βαλει αλλα τουλαχιστον θα εχετε σερβις κοντα σας τουλαχιστον μεχρι και να εκραγει ο δευτερος Ηλιος οπως λετε.Μετα καλεστε μας και θα δουμε τι θα κανουμε.Αν δεν πιανει καλα παρτε και το μηδεν εχει ηλιακες καταιγιδες βεβαια οι εντουραδες εκει κανουν παρτι αλλα οι υπολοιποι ταλαιπωρουνται καπως.Παντως περαστε να το κανετε ενα τεστ ραιντ και θα ρωτησω στα αξεσουαρ για κιτ σκοτεινης υλης” .


    Περισσοτερα παραδειγματα πιο μετα η και ποτε διοτι στις Αναζητησεις συχναζουν Νεφελιμ....
    -Have you any famous last words?
    -..Not Yet!
    -"Not yet"!? Is that famous?

  6. #6
    Παλαιο τόμαρο
    Εγγραφή
    28/06/2007
    Μηνύματα
    846
    O κίτσος έβαλε το κλειδί στο cbr xxx (αυτό με το κόκκινο χ πάνω δεξιά στα όργανα του οδηγού) και αφού έβαλε μπροστά φόρεσε κράνος και γάντια. Kούμπωσε το μπουφάν πάνω από το μακρυ χαβανέζικο πουκάμισο και ανέβηκε χαλαρός στη μηχανή. Άνοιξε ήρεμα -στα όρια της βαρεμάρας- το γκάζι και βγήκε στην καβάλας. Δεν βαριόταν τίποτα περισσότερο από την εκπαίδευση νέων συναδέλφων του.

    O Nτένις μανιβέλιαζε για δέκα περίπου λεπτά το χαροκαμένο xr. Eίχε ψηθεί ότι είναι μια καλή γυμναστική και άλλαζε συνέχια πόδι. Που και που σταμάταγε για να χαιδέψει τους κυλιακούς του κάτω από το χαβανέζικο μπουστάκι. Oταν το xr πήρε επιτέλους μπροστά κούμπωσε την κορντούρα του, οχτώ βιταμίνες ασβεστίου, και από μια ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα, C και μια πρώτη και έφυγε καντιλάτος και πλαγιωλισθαίνοντας προς τη θηβών. Λίγο μετά σήκωνε το μηχανάκι από το κακό ομολογουμένος οδόστρωμα, έδιωξε με τις κλωτσιές ενα γυφτάκι που τον είχε προσπεράσει με ποδήλατο κάνοντας έντο, χάιδεψε τους κοιλιακούς του και συνέχισε. Δεν βαριόταν τίποτα περισσότερο από τις συμβουλές του παλιού συνάδελφου που είχε το ρόλο του εκπαιδευτή. Aναπολούσε τις μαγικές στιγμές που ήταν παραγωγός σε εκπομπές μαγειρικής για εντελώς μεθυσμένους πρώην μούτσους.

    Ωρα 10. Στα κεντρικά γινόταν ο γνωστός χαμός. Δεκάχρονα παιδιά από όλο τον κόσμο απολάμβαναν τις φιλόξενες χειροπέδες και το επίπεδο φιλοξενίας της ελληνικής κοινωνίας. O κίτσος μιδίαζε κάθε φορά που η βάρδιά του άρχιζε την ώρα που τέλειωναν οι σκούπες σε παιδικές χαρές της βάθης. Aπό μακρια ακούστηκε κάτι σαν πυροβολισμός… Ένας, δυο τρείς τέσσερις… Mετά ενας μεταλικός ήχος και τέλος ένα σούρσιμο… Aργά αλλά με στυλ ο Nτένις σταμάτησε στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον Kίτσο. O Kίτσος μηδίασε. Για την ακρίβεια από το πρωι η φάτσα του δεν έχει διώξει εκείνη την ξυνίλα.

    Oκ, είμαστε έτοιμοι; ρώτησε ο Nτένις. O Kίτσος έβαλε το χαβανέζικο, το πουκάμισο το θαλασσί, μέσα από το τζην για το ξεκάρφωμα. Aποκάλυψε έτσι την αρτιότατη καμπύλη της κοιλιάς του η οποία του περιορίζει την οπτική επαφή με τα γεννετήσια όργανά του και επιπλέον δυσκολεύει και την κίνηση κατά την οποία τα δείχνει και με τα δυο του χέρια. Δεν είπε κουβέντα αλλά η γλώσσα του σώματος και μάλιστα τέτοιου σώματος έκανε σαφές ότι κανείς δεν είναι έτοιμος για τίποτα και πολύ περισσότερο ο ένας για τον άλλο.

    O Nτένις, με τον ενθουσιασμό και την αυτοπεποίθηση που τον διέκρινε λόγο του νεαρού της ηλικίας, ήταν όμως έτοιμος για όλα. Tο μυαλό του δούλευε μια χαρά. Για την ακρίβεια πολύ πάνω από το μέσο όρο. Aλλά ενώ είχε το κλειδί δεν έλεγε να το γυρίσει δεξια (αλλιώς τη κάνεις στην υπηρεσία ρε) και να πατήσει τη μίζα.

    O Kίτσος από την άλλη το δούλευε στις μεσαίες και μόνο όταν ήταν υποχρεωμένος να αναβάσει στροφές το έκανε αλλά πάντα γραμμικά. Ωριμότητα και αυτοπεποίθηση στα όρια του εκνευριστικού.

    H σπίντα και η χαλαρότητα λοιπόν σε συσκευασία με εθνόσημο και to serve and to protect… serviet to proktos μάλλον θα ταίριαζε καλύτερα στην υπηρεσία αλλά εδω δεν καταθέτουμε άποψη αλλά τα πραγματικά γεγονότα.

    H κατρακύλα της καθημερινής ζωής τους έφερε να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο καβάλα σε ενα κίτρινο vstrom. H απόκρυψη παραλλαγή της ασφάλειας στα καλύτερά της.

    Oδηγός ήταν πάντα ο Kίτσος. Σιγά μη δώσω τα κλειδιά στον ψυχάκια έλεγε. Aυτό όμως σήμαινε ότι σε όλη τη διαδρομή ο Nτένις θα του έκανε τα νευρα κουρέλια και αυτό δεν ήταν κι ευκολο κατόρθωμα. Πως πας ετσι μωρή γρια και άλλα τέτοια καλλιτεχνικά γέμιζαν τις μίζερες ώρες που παρακολουθούσαν το σπίτι του τζίνο. Oι εντολές τους ήταν να τον «φάνε» στην πρώτη παράβαση. Kοκκινο, στοπ, σούζα έστω και της συμφοράς…

    Tο άσπρο ντακαρ του τζίνο ζεσταινίταν και το κίτρινο vstrom είχε αράξει διακριτικά στο δίπλα στενό.
    O τζινο τους πήρε χαμπάρι αφού το κίτρινο τόνιζε το θαλασσί από το χαβανέζικο πουκάμισο του Kίτσου και έκανε αντίθεση με τους μαυρισμένους και υγρούς κοιλιακούς του Nτένις κάτω από τη λάμπα της ΔEH και ανέβηκε σβέλτα στη μηχανή. Σβέλτα… υπερβολές. Aπλά γνωρίζοντας τους δρόμους καλά σκέφτηκε να τους πάει προς το άλσος. Aμα είναι μάγκες ας μπούνε μέσα και θα γελάσουνε και οι πέτρες.

    Λίγο έξω από το άλσος ο Tζίνο ντεσπεραντινο πέρασε κόκκινο. Mαλακία του. O Kίτσος άνοιξε απότομα το γκάζι (απότομα για την ηλικία του) και τον έπιασε ένας σφάχτης στη μέση. O Nτένις άρπαξε την ευκαιρία. Tον έσπρωξε από τη σέλα, ουσιαστικά τον άφησε να σπαράζει στο δρόμο και πήρε στο κυνήγι τον Tζίνο. Oι οδηγικές του ικανόιτητες και το πιο γρήγορο μηχανάκι του τους έφεραν σύντομα μια ανάσα. O Tζίνο έβγαλε φλας για να χωθεί στο άλσος. O Nτένις σκέφτηκε, τι βγάζεις φλας ρε μαλάκα και βούτηξε στα φρένα. Mε κινήσεις δέκα ντιν ντον νταν και πάνω σήκωσε κάθετα στο μπροστινό τροχό του ένα μηχανάκι που δύσκολα φτάνει εκεί αμα δεν το χεις -το vstrom- ενω ταυτόχρονα έβγαλε το σαρανταπεντάρι από τον ξυρισμένο κωλαρίκο του. Tα κάτασπρα δόντια του γυάλισαν στο σκοτάδι. Xάιδεψε με το τρίτο του χέρι τους κοιλιακούς, αλλά επειδή δεν είχε τρίτο χέρι χρησιμοποίησε το δεξί που είχε στο φρένο. Aυτός ο αυτοματισμός όποτε γουσταρίζει να χαιδεύει τους κοιλιακούς του θα του στοίχιζε ακριβά. Πέφτωντας πρόλαβε να
    -διακρίνει το μαυρο στρίνγκ που εξείχε από το μαύρο τζην κορασίδος στο επόμενο στενό
    -υποψία στήθους νταρντανεύουσας κυρίας
    -και βέβαια να εκπυρσοκροτήσει τρεις φορές το 45αρι αφήνοντας στον τόπο τον τζίνο, τα τελευταία -δεκαπέντε άλογα του ντακαρ του τζίνο και μια κατα γενική ομολογία (ετσι ονομάζει την αισθητική του, γενική ομολογία) άσχημη γκόμενα…

    O Kίτσος πετάχτηκε όρθιος απότομα και τον έπιασε λουμπάγκο. Πριν αυτό συμβεί πρόλαβε να φωνάξει
    ΔEN ENOOYΣAME AYTO ΛEΓONTAΣ NA TON ΦAME PE ΠAΠAPAAAAXXXX ENAΣ ΣΦAXTHΣ…
    Προφανώς ενοούσαν να τον πάνε μέσα…

    Mετά από όλα αυτά ο Kίτσος πήγε στη μονη βατοπαιδείου νομίζοντας ότι υπάρχει άλλο ενα φωνήεν στο μονή και έκτοτε διδάσκει στο τμήμα «εργόχειρο, σεξ, κοινωνικές σχέσεις και αυτο-πεολειχία για τους εντελώς μοναχούς.
    O Nτένις έχει κάνει τα δικά του NτιBιNτι με ασκήσεις εντο με ταύρο για καλύτερους κοιλιακούς… Φήμες λένε ότι αποπειράθηκε πρώτα να πρωταγωνιστίσει σε Mπι μουβιζ με υπόθεση αλλά η μελισούλα (μπι ή αλλιώς Bee) του δεν ήταν αρκετή για αυτό τον τομέα.

    O Tζίνο ήταν απλά σάλτσα στην ιστορία γι’ αυτό και τον φάγαμε χωρίς κόστος.
    γης μαδιαμ...

  7. #7
    δρόμο να 'χουμε... Το avatar του/της npat
    Εγγραφή
    13/09/2006
    Μηνύματα
    3.150
    Κοίτα ρε φίλε να δεις τι γίνεται...

    Όταν ένας βέρος αυτονομιστής πίνει πρωί-πρωί τον καπουτσίνο του (με κανελίτσα παρακαλώ... σε αλαβάστρινο φλιτζανάκι) κοιτάζοντας με μισό μάτι το μηχανάκι του---που η μαμά εταιρεία φρόντισε κατά τον πόλεμο να εφοδιάσει με κινητήρες τα μισά αεροσκάφη (και όχι αεροσκάφες) του τρίτου ράιχ, και αργότερα αποφάσισε να εφοδιάσει με αεροσκάφες (και όχι αεροσκάφη) πάνω από τα μισά μέλη του Δικηγορικού Συλόγου Αθηνών. Όταν αυτό το μηχανάκι, μάλιστα, του έχουν δώσει και new age όνομα (και καλά ταξιδευτής του κόσμου, σκληροτράχηλος σαν τουαρέγκ) σετάκι μαζί το βιβλιαράκι της εγγύησης και την παγκόσμια κάρτα μέλους στο κλαμπ των προνομιούχων ελικοφόρων... Ε τότε, κάτι, όσο να' ναι, στραβώνει μέσα του... Βάζει λοιπόν το πολύ άγριο και χαρντ-κορ μοτοκροσάδικο κρανάκι του (αντάρτης των πόλεων κι έτσι, ασορτί με τα γυαλιά, κατάλληλα για αμμοθύελλα στην έρημο τενερέ) και πάει έτσι στραβωμένος να μοιράσει την πιο ιν λαιφ-σταιλ φυλάδα στα πιο χοτ στέκια των Αθηνών. Εκεί ένας αλήτης του κλέβει το ταπεράκι με τα γεμιστά. Είναι φυσικό λοιπόν να αναφωνήσει (από μέσα του, βέβαια) "Venceremos σύντροφοι" και να τα βάλει με κάθε μπάτσο και ανθυπομπάτσο της ευρύτερης περιοχής (αφού πρώτα σκεφτεί, χωρίς να το παραδεχθεί φυσικά ούτε στον εαυτό του, "εγώ μπάτσος, γιατί δεν έγινα?")

    [οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι, προφανώς, συμπτωματική]

  8. #8
    Για να περνα κανεις μεσα απο πορτες θα πρεπει να ειναι βεβαιος οτι εχουν γερα πλαισια, για να μην του πεσουν φυσικα στο κεφαλι.Ειναι αμεσως προφανες πως ολοι λιγο πολυ μπορουμε να κατοικουμε κατω απο δοκαρια και ταβανια χωρις να ανυσηχουμε οτι θα μας πεσουν κατακουτελα. Αυτη ειναι η χρησιμοτητα της βεβαιοτητας κι αυτος ειναι ο λογος που ο σεισμος μας τρομοκρατει γιατι μετατρεπει το πλεον βεβαιο σε αβέβαιο .
    Ο ηρωας μας ο Θεοδωρος ποτε δεν ειχε ενδοιασμούς περνουσε παντα πολυ ανετα κατω απο κασες ξηνωντας και τις γωνιες , με την βεβαιοτητα πως οχι μονον η κασα ηταν κατασκευασμενη απο καταλληλης διατομης κι αντοχης ξυλο αλλα και πως το υλικο και τον μαραγκο το ειχε διαλεξει ο ιδιος ο Θεος.Ετσι ο θεοδωρος μας ειναι παντα βεβαιος για τον εαυτο του αν και ο εαυτος του ειναι πολυ αβεβαιος.
    Ποσο αγαπουν οι συγγραφεις τετοιους τυπους,ποσο προκαλουνται να γδαρουν λιγο απο το πετσι του ηρωα τους και να δουν τι γινεται απο κατω.
    Οπως η υπερβολικη χρηση σαπουνιου κρυβει ακαθαρτες εσωτερικες συνθηκες ετσι και η επιμονη του Θεοδωρου να προβαλει τη στιβαρότητα του χαρακτηρα του εγείρει τουλαχιστον ερωτηματικα

    Ασθένεια της σύγχρονης εποχης η φυσιολογικοτητα κι απαραίτητη ιδιότητα να εθελοτυφλει υπερ της συνοχής του ολου απαρτιζόμενου απο ετερόκλιτα επιμέρους.
    Κι ο Θεοδωρος ειναι ενα τυπικο δειγμα του αβεβαιου ανθρωπου της συχρονης εποχης που μπορει να ειναι:
    Λατρης των επιστημων και παραλληλα θρησκος
    Ελευθεριαζων και παραλληλα δογματικος
    Πιστος αλλα και μπερμπαντης
    Αθληταρας αλλα και μπυροβιος
    Αντρας θεριακλης αλλα κι ευαισθητος
    Στρεϊτ αλλα και (λογοκρισια)
    καλιεργημενος αλλα και brutale

    Μονο που το brutale το κοιτουσε μονο στα περιοδικα η κλεφτα σε καμια έκθεση, καθοσον η κυρα δεν επέτρεπε ονειρα,κι ο Θεωδορος ως γνήσιος Κουταλιανός ετρεμε στην κυρα του μπρος. Καβάλαγε τη γρια μαούνα του,την ταϊζε πετρέλαιο θέρμανσης καθόσον το αλλο ηταν ακριβοτερο, βογκαγε αυτη η καημενη εσκουζε κι απο τα πολλα ψοφάλογα που λεγαν τα χαρτιά έβγαζε βόλτα τα μισα και τα λοιπά τα κράταγε ξεκουραστα για την επαύριο

    Θεόδωρος σημαίνει δώρο θεου. Το δωρο που του εκανε ο υψιστος ηταν ακριβως να αγνοει ολα αυτα τα παραδοξα του χαρακτηρα του προκείμενου να εξασφαλισει μια αδιαμφισβήτητη ταυτοτητα.Ειναι φυσικά έρμαιο της ταυτότητας του κι αυτο δεν το λεω καθόλου αρνητικά γιατι "Έρμαιο" σημαίνει το δωρο ενος αλλου θεου του Ερμη που ηταν ως γνωστον αγγελιοφορος των θεων προς τους ανθρώπους αλλα και προστάτης θεος των τρελλων των κλεφτων και των τζογαδόρων,ολων δηλαδη των ατιμιων που χρειαζεται κανεις για να ξεγελασει τη ζωη ή για να ξεγελαστει σε σχεση με τη ζωη,οπως αγαπατε.Και για να το πουμε απλα ο Θοδωρος ειναι ενας ανθρωπος προικισμενος να ζησει καλα.
    that I was where I would be,
    Then I would be where I am not,
    Here I am where I must be
    Go where I would, I can not


  9. #9
    O Κρις, όταν γεννηθηκε, η μανα του αναγκαστηκε να τον εγκαταλείψει. Ξωγαμο βλέπεις, και οι χωριάτες δεν συγχωρούσαν τετοια πραγματα. Κλειστη κοινωνία αναγκαστηκε να γεννήσει κρυφα, κι οταν ο Κρις είδε για πρωτη του φορα τα καπουλια ενός αλόγου στο σταυλο που γεννήθηκε, η μανα αναγκάστηκε να φύγει.Ταξιδέψε ως την πρωτευουσα, αφου έκανε μια σταση για ταμα στον Αι Γιάννη το Ρωσσο «...το παιδί να είναι πάντα καλά!».

    Μη γνωρίζοντας καλα την πολη βρέθηκε να περιπλανιεται με το μωρό στην αγκαλια. Ηταν σε απόγνωση, χωρίς φραγκο στη τσεπη και με την ενοχή σαν μαυρο συννεφο που απειλούσε να ρίξει όλο το χωριό επάνω της, εγκατελειψε τον μικρό Κρις στο παγκακι ενός πάρκου. Ετσι νόμιζε τουλάχιστον... Νυχτα και δεν εβλεπε καλά. Ο μικρός Κρίς είχε εγκαταληφθει στον ζωολογικό κηπο. Ενα μεγαλο γέρικο καγκουρο τον είχε μαζέψει κι ο μικρός Κρις κοιμόταν ζεστα πλέον στο τρυφερό του μάρσιπο.

    Ο ζωολογικός κήπος τις Κυριακες έσφυζε απο κόσμο και κυρίως απο παιδάκια με τους γονείς τους που τα έφερναν να δουν από κοντα τα αγρια ζώα.

    Ο Καρλο είχε την ακριβως αντίθετη ζωή. Μεγαλωμένος σε αστικό περιβάλλον σε πλούσιο σπίτι στα Βόρεια Προάστια, δεν του έλειπε τίποτα. Που και που λοιπον τις Κυριακες, οι γονεις τον έβγαζαν βόλτα και σε πιο λουμπεν συνοικίες να δει και το παιδί τους εις βάρος ποιων βγάζουν τα χρήματα. Ετσι λοιπόν ένα ηλιόλουστο πρωινό βρέθηκαν στον ζωολογικό κήπο που μεγάλωνε ο Κρις. Αφου ο Καρλο, εκείνο το όμορφο πρωινό, ταϊσε τις πάπιες, είδε τα λιονταρια και τις τίγρεις κοντοστάθηκε μπροστα στο γέρικο καγκουρό. Του έκανε εντύπωση το μεγάλο γερικο ζώο που στεκόταν στα δύο του πόδια σαν ανθρωπος και ρωτησε τη μανα του: «Μαμά τι ζώο είναι αυτό?», «Αυτό παιδί μου είναι καγκουρό αλλά είναι γερικο και έχουμε κανονίσει να το πάρουμε εμείς από εδώ για το εργοστάσιο μας στην Ιταλία. Θα γίνει μια ωραιότατη φόρμα για αναβάτες ΜοτοGp!». Και το πρόσωπο της έλαμψε απο ενθουσιασμό. Η φόρμα θα πιανε καλή τιμή! Ο μικρός Κάρλο παρ’όλο που όλα αυτα του φαίνονταν ακόμα «ξένα», ρίγησε κι αυτός από ενθουσιασμό. Απο μικρός φαινόταν ότι θα γίνει «κανίβαλλος».

    Το μεγάλο φορτηγό περίμενε παρκαρισμένο δίπλα στη λιμουζίνα των γονιών του Κάρλο. Οι δύο γεροδεμένοι αντρες απο το Νοτο της Ιταλίας κατεβηκαν για να φορτώσουν το γερικο καγκουρο. Το καγκουρό παρα την ηλικία του αντισταθηκε σθεναρα και αρχισε να επιτίθεται στους δυο αντρες. Εκείνοι όμως μαθημένοι απο τις δουλειές της μαφίας πριν ο Κόντε Μάσσιμο (ο πατερας του κάρλο) τους πάρει στη δούλεψή του, εκαναν γρήγορα καλά το γέρικο καγκουρο και αρχισαν να το πηγαίνουν προς το μεγάλο φορτηγό. Αξαφνα ακούστηκε το κλάμα ενός μωρού, και πίσω απο το γερικο καγκουρό εμφανίστηκε ο Κρις. Η μανα του Καρλος δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά της. Αλλο ένα μικρό καγκουρό σκέφτηκε, και οι κόρες των ματιών της μεταμορφώθηκαν σε δολλάρια.
    Αλλά όχι για στάσου αυτό δεν μοιάζει με καγκουρό! Η χαρά έγινε απορία και η απορία μεταμορφώθηκε πάλι σε χαρα. Ηταν ένα μικρό παιδί! Θα μπορούσε κάλλιστα να δουλέψει στα εργοστάσιά μας στην Μαλαισία. Ηταν σε ικανή ηλικία για να κολλάει σόλλες σε εντουράδικες μπότες... Ο μικρός Κάρλο βλέποντας τον μικρό Κρις ξέσπασε σε κλάμματα απο τη χαρά του. Ηταν ο αδελφός που πάντα θα θελε να χει, αφού οι γονείς του απορροφημένοι απο τις επιχειρήσεις τους δεν έκαναν πια σεξ.
    «Οχι μαμα, να ερθει μαζί μας!» εκλιπαρούσε την αδιστακτη μάνα του, που αφού σκέφτηκε τις χαμένες εργατοώρες, είπε μέσα της «δεν πειράζει, ας κάνουμε το χατήρι του μικρού, είναι πιο φτηνό απο τα παιχνίδια».

    Ετσι ο μικρός Κρις βρέθηκε να μεγαλώνει σε σπίτι στην Κηφισια, να φοραει Κολτσε&Νταμπάνα και να πηγαίνει σε ιδιωτικό σχολείο. Τα πήγαιναν καλά οι δυο τους όλα αυτα χρόνια μέχρι που την κρίσιμη περίοδο της εφηβείας, αρχισε στον Κρις να ξυπνάει το ζώο μέσα του. Αρχισε να αποκόβεται απο τον Κρις. Αρχισε να κατεβαινει στο κεντρο της πόλης και δεν αργησε να μπλέξει με κακες παρέες. Αρχισε να καβαλάει μηχανάκια. Οτι να’ ναι... δίχρονα, τετραχρονα, εντουράκια, στρητ. Δεν τον απασχολούσε. Φτανει να ανοιγε το γκάζι. Βρήκε στα μηχανάκια αυτό που τόσα χρόνια του είχε λείψει: την ελευθερία του. Γεννήθηκε σε ένα χωριό, μεγάλωσε τα πρώτα χρόνια του με καγκουρό -που παρ’ότι φυλακισμένο τον έφερε κοντα στα ενστικτα του- και κατεληξε να ζει σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον. Επιτελους είχε αρχίσει να βρίσκει τον εαυτό του. Κάθε Σαββατο ανέβαινε στον Αη Γιάννη σαν να ήξερε το ταμα της μάνας του...

    Για τον Καρλο ούτε λόγος. Προσπάθησε να μιμηθεί τον θετό αδελφό του. Καβαλησε πολλά μηχανάκια αλλά ποτε του δεν καταφερε να νιώσει όπως ένιωθε ο Κρις. Είχε χάσει για πάντα τη δυνατότητα να βγει απ’ το κλουβί του....

  10. #10
    Ενας σοβαρός θα'λεγα, στην εμφάνιση άνθρωπος, έκλεισε το τηλέφωνο.
    πλησίασε δύο αρκετά εύσωμους αντρες και κατευθύνθηκε προς της σκάλες
    Ο σοβαρός κύριος κατέβαινε με αργο βήμα της σκάλες.
    Το αδύναμο απο την "περιποίηση " κορμί του Β μόλις άκουσε τα βήματα άρχισε να τρέμει.
    Οχι δεν έτρεμε απο φόβο!
    τον φόβο τον ειχε ξεπεράσει απο καιρό.
    έτρεμε απο την εξάντληση
    έτρεμε στην σκέψη των επόμενων "ερωτήσεων."
    ξέροντας οτι δεν ειχε το δικαίωμα να "απαντήσει"
    θα "κράταγε"
    άλλωστε δεν ξέρανε τίποτα, δεν του βρήκαν επάνω του τιποτα, δεν τον ειχαν "φωτογραφίσει" ποτέ.
    στην τύχη τον μπουζούριασαν
    δεν ταίριαζε με τους άλλους
    αυτος ηταν με bmw


    ΓΜΤ
    αν δεν έστριβε στο στενό αυτό, αλλά πήγανε ευθεία με τους άλλους θα ήταν σπίτι του τώρα.
    Πως ρε γαμώτο του φάνηκε οτι ειχε δεί μπατσικο να πηγαίνει απο 'κεί?
    αν δεν τον πόναγε το κεφάλι, τα πόδια, και η πλάτη απο τα "χάδια" και την "διακριτική" σύλληψη, θα νόμιζε οτι ονειρεύεται.
    Ο σοβαρός κύριος έφτασε κοντά του, κατι του θύμιζε αλλα δεν μπορούσε να το προσδιορίσει. Σαν κάποιον που τον ειχε δεί φευγαλέα. Δίπλα του στέκονταν οι δυο εύσωμοι άντρες.
    το παρουσιαστικό τους αλλά και το βλέμμα τους "φώναζαν" οτι δεν τους πληρώνανε για τα ντοκτορά που είχαν.
    Η κλασική ερώτηση ξανα "έπεσε"
    ,,οι άλλοι,,?
    ??? ποιοι ??
    απάντηση λάθος!

    αουτς

    προσπάθεια "διόρθωσης" απο τα "ντοκτορά"

    ωχχ

    το φιλότιμο των "ντοκτορά" υπέρμετρο!

    αδύνατος ο βήχας.
    αδύνατα τα πόδια
    τσάκισαν
    δίπλωσε το κορμί να αντέξει
    σκοτείνιασαν οι εικόνες
    χαμήλωσαν οι ήχοι
    το σιχτίρισμα και το γαμοσταύρισμα του "γνωστού" σοβαρού κυρίου προς τα "ντοκτορά" δεν ακούστηκε

    .............................................................................

    ξύπνησε ξάπλα,
    πόναγε,
    που?
    απροσδιόριστα.........
    παντού θα έλεγε.........
    υπερβολή !
    μόνο στο κεφάλι.....
    στην κοιλιά.....
    στα πλευρά.....
    Οοοχου λεπτομέρειες ............
    πόναγε!! τι θες τώρα??

    αλλά γιατί???
    τι εκανε???
    -Αφήστε τον ελεύθερο! Ειναι δικός μου!! Η φωνή του "γνωστού"?
    το άκουσε ή του φάνηκε?
    δικός του?? απο πότε??
    Οχι !! αυτο δεν το θελει!
    Προτιμάει το ξύλο!
    Ζαλιζόταν,
    οι σκέψεις τον σκέπαζαν σαν σεντόνι,
    σαν να τον ζέσταναν....
    σαν να μαλάκωσε λίγο ο πόνος,

    μες την ζαλάδα σαν να ένοιωσε κάποιο χερι να τον χαϊδεύει
    ποιος???
    κανείς!!
    τρελαίνομαι??
    γαμώ!
    Α!
    θυμάμαι !!
    Θα τους πετύχω τους @#$%^
    θα τους ...........#$%^^&*
    τι το θελα γμτ

    .................................................................................................... ...............


    Το προηγούμενο απόγευμα στο περιστέρι κάποιος είναι με το τηλ. στο ενα χέρι και στο άλλο ενα δυναμόμετρο, προσπαθώντας να κλειδώσει την πόρτα της αποθήκης στα πρότυπα του κατασκευαστή

    -Α Θα πάμε ρε παπάρα να στρίψουμε λίγο??
    -Χ άσε ρε βραδιάτικα! έβγαλες το ΧΧ για φέτος και θες να πάς και σουνιάδα,
    θα πάω αύριο έτσι κι αλλιώς Αγιο με τους άλλους.
    -Α Ε και? πάμε σήμερα που εχω άδεια απο την γυναίκα!!
    -Χ Ρε γατούλη σου φεξε πάλι? χαχα
    -Α πάμε ρε, θα είναι και ο άλλος με το καινούριο!
    -Χ Τι ??Το άλλαξε πάλι??
    -Α Καλά δεν στο είπε ο "γουστάρω να τσακωθώ με όλους"?
    -Χ Οχι! Θα το είπε άραγε στον "μαέστρο" αλλα αυτός θα 'ταν σε καμιά "ομαδική συνεύρεση".
    -Α Αυτός το είδε εχτές στην Συγγρού, που ειχαν πάει για καφέ μαζί με τον "καγκουρα" και τον "πάω σιγά γιατι ξενύχτισα"
    -Χ καλα Άντε πάμε!

    .................................................................................................... .....................
    αργότερα
    -ΑΛ- έσκασε και ο ταξιδιάρης
    -Β- τραβάμε ζόρι πεινασμένε δημοσιογράφε??
    μαρσάρισμα παρτάλικο
    -Χ- Σιγά ρε!! καρό το μπουρδέλο σου, καρό και το μαντίλι ?
    Τι είσαι ο παλαιστίνιος με τα καρό ??
    -Β- μμμμ! Αστικής νομενκλατούρας χιούμορ, κοινώς, δεξιές κρυάδες .
    -Χ- Όπα ρε επαναστάτη του αστικού πολέμου.
    - Β- Γιατι καλέ μου γέροντα? αμφιβάλλομε για την αριστερή μου σκέψη??
    -φωνή απο πίσω
    - S- Ρε αφήστε την θεωρία και βάλτε μπροστά να φύγουμε
    - ST- αν και ο Νεστάγιεφ ειχε διαφορές με τον φτοχοδιάβολο του Ντοστογιέφσκι θα έλεγα οτι η αστικοποίηση της επανάστασης δεν εχει σχέση με την παλαιστινιακή προσπάθεια, αλλα πρέπει να φύγουμε.
    -Χ- ΟΚ! αλλα μετα θα αναλύσουμε την λάθος οπτική της αριστερής θεώρησις, ως προς το εάν είναι χρήσιμη και εποικοδομητική στην κοινωνική συνοχή και εξέλιξη η πίστη σε Θεό
    -

    -G- Αμα σου πετάξω καμιά σιδερόβεργα στην πλάτη και δούμε σπλάτερ σε μοτοσακό, να σε δώ μετά ποια πίστη θα σε σώσει, ακούσθει στον αέρα
    - X- Ρε καλώς το παλικάρι με την σβούρα του,
    καλά που μας πρόλαβες!
    -Β- δεν θα τρέχουμε ρέ (κλασικό Νο1)
    - Τ- ΟΧΙ ΡΕ ! (κλασικότερο Νο2)
    -Π- ΧΑΛΑΡΆ !!! (κλασικότατο νο 3)
    - πάμε?
    - φύγαμε!
    - ΑΛ- αντε ρε μαλάκες ίσως και να πεινάω
    -ΛΙΛ- ...και αυτο ειναι οριστικό!!

    -μια φωνή ...........

    -ΚΑΘΗΣΤΕ ΡΕ

    -ΤΙ?

    -Χ- Κάτσε να βάλει τα γάντια του ο άλλος..
    -Σο- πάλι τελευταίος ρε??
    -Τ- άι γ@μησου ρε μ@λάκα


    .....................................................................................


    - Τ- Ρε μαλάκες θα σταματίσουμε να κάνουμε κανένα τσιγάρο??
    -Σο- Εισαι τρελός ρε μαλάκα? οι μπάτσοι απο πίσω να μας κυνηγάνε και εσυ θές τσιγάρο?
    -Τ- Εγώ φταίω που ο καριόλης ο κάγκουρας το καντίλιασε μπροστά στο περιπολικό?
    -D- Αφού γαμήθηκε οτι εχει πρόβα ο άλλος ρε, τι να κανω ??έφυγα λιγο γρήγορα...
    - A- Κόψτε λίγο ρε! θα μου φύγουν τα πλαστικά πάλι
    - BB- Σιγα ρε και εχω και κατι βέρες μαζί για πούλημα μην της χάσω
    - D- Πόσο θα'θελα τωρα ένα perie!!
    - Π- Με λεμόνι??
    - F- Αυτό το μηχανάκι που περάσαμε πρέπει να είναι μοντέλο του 22 και εχει τρέξει σε δύο γειτονικά ραλύ
    - B- Καλά έλεγα εγώ οτι ειναι γρουσουζιά να καθεσε δίπλα σε μπάτσο
    - G- Καλά ΟΤΙ ΝΑ'ΝΕ
    - Π- ΑΝΟΙΞΈ ΤΟ ΡΕΕΕ
    -Σο- ΠΟΥ ΠΆΜΕ??


    ΧΑΘΉΚΑΜΕ ΠΆΛΙ?

    -ΠΑΜΕ ΕΥΘΕΊΑ ΡΕ

    - Β- Αμα δεν ξερεις απο μπάτσους .............
    εγω θα στρίψω!!


    ................................................................................

    - DM- Ρε μαλάκες που ειναι ο άλλος?
    ??????
    - Π- πάω να δώ (και εχω και ιππόδρομο σήμερα γμτ)
    - ST- ΤΠΤ
    - P- Τι? τον χάσαμε??
    - ST- παρ τον τηλ...

    _T- τον πιάσανε
    - X- γμτ
    -Σο- Ελα ρε έχουμε έναν δικό μας "μέσα" θα την γλιτώσει με κατι "ψιλές" κατσε να τον πάρω.



    -ναι ρε θα το κανονίσω, .......................................αν και δεν με γουστάρει.


    up και συνέχεια

  11. #11
    Παλαιό μέλος Το avatar του/της devil's animal
    Εγγραφή
    05/01/2005
    Μηνύματα
    11.994
    Ο Εσκομπαρ περπατουσε εχοντας στο κεφαλι του ενα μεγαλο ερωτηματικο. μια αμφιβολια που τον βασανιζε για το που ηταν και που βρισκοταν. αλλα το κυριωτερο ηταν το γιατι.
    με ενα μισοτελειωμενο στριφτο τσιγαρο, που αρνιοταν πεισματικα να σβησει, εδειχνε μελαγχολικος. περισσοτερο απο τις αλλες φορες. ετσι τον ειχε μαθει η ζωη.
    μεγαλωμενος σε παραγκες και φτωχογειτονιες απο μικρο παιδακι. αργοτερα σαν νεανιας ασπαστηκε τους Α. τωρα στα γεραματα του ηταν καιρος να ασπαστει και τους ΑΑ, αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια που θα εξεταστει με καταποση μιας φετας λεμονιου, παγακιων και δυνατου περιε.
    Φανταζε περιθωριακος αλλα δεν ηταν. ηταν απλα αλλος ενας λουμπεν τυπος στα γραναζια της μαζικοποιησης και της δηθεν κουλτουρα που θελουν αυτοι οι τυποι να περασουν. ναι ειχε κανει αγωνες. ναι ειχε φαει ξυλο,αλλα δεν ηταν και ο Βελουχιωτης. σκληρο αλλα αληθεια. επελεξε φυσικα να κατοικησει σε γειτονιες οικειες. γνωστα λημερια για γνωστα "αστερια". ζωντας στον μικροκοσμο του και απορροφημενος απο τις μαχες του δεν ειχε καταλαβει οτι ειχε κολλησει το μικροβιο.
    Ο Εσκομπαρ ειχε αγαπη απο μικρος για 2 πραγματα.το ενα ηταν το βουτηρο.το αλλο ηταν το αστυνομικο σωμα. ναι το λατρευε το σωμα της ΕΛ.ΑΣ. τους εβλεπε ετσι με τα μπλε κουστουμακια τους να βολταρουν στις γειτονιες που ειχε μεγαλωσει και ενα αρωμα λεβαντας διαπερνουσε τα ρουθουνια του, λες και απο παραμυθι. η αλλη αγαπη του ηρθε μεγαλωνοντας. μπορει να μην ηταν αγαπη βεβαια. (ποιος εκτοπιζει την λαχταρα για το ασπρο-μπλε αμαξι, το οπλο-εξουσια και τα γυαλια ηλιου που εντεχνως εκρυβαν το σπινθηροβολο βλεμμα?)
    οχι.αυτο ηταν μικροβιο.
    κατι σαν ρευμα τον ειχε διαπερασει βλεποντας το ασπρομαυρο ελικοφορο πραγμα που κινιοταν σε 2 ροδες. το ηθελε. και το εκανε δικο του με συνοπτικες διαδικασιες. ειχαν περασει πολλα χρονια και κανενας δεν του εβγαζε απο το μυαλο οτι αυτο μπορουσε να χαρακτηριστει μηχανη πριν μια 20ετια. τωρα ηταν απλα μια τοστιερα σε χρωμα σκακι. οχι σκατι.
    τζαντιζοταν οταν τουν την κακοχαρακτηριζες. νομιζε οτι ηταν πανεμορφη. (απο οσο ξερω βεβαια μυωψ δεν ηταν). ισως λιγο κρυψινους αλλα και αυτο ειναι μια αλλη ιστορια που εντεχνως δεν αναφερω για ευνοητους φυσικα λογους.
    Ειχε καιρο να περπατησει και να σκεφτει τοσα πολλα πραγματα.ολα ηταν ψεμα τελικα.δεν υπαρχουν πουθενα αλλη γη και αλλα μερη. ολα σχεδον ηταν ιδια. το μονο που τον χαροποιουσε ηταν που ηταν με την ομορφη κουκλα του (ασχολιαστο) και ειχε κανει ολο το ταξιδι παρεα με σκεψεις που τον εφερναν πιο κοντα στο ονειρο.
    σ'εκεινο τον περιπατο και καθως το πιοτι ειχε πια σωθει, το μυαλο του καθαριζε απο τα συννεφα της αμφιβολιας. ειχε διανυσει πολλα χιλιομετρα. αλλα ευκολα,αλλα δυσκολα, αλλα μεθοδικα και προγραμματισμενα και αλλα το εντελως αντιθετο. ξαφνικα μια σχισμη ευχαριστησης εκανε την εμφανιση της μεσα στο μπερδεμενο του κεφαλι. αυτη ειναι η ευτυχια. φανηκε να ψιθυριζει στον εαυτο του και στο μισοπεθαμενο του μηχανακι που εστεκε 3 μετρα παρακατω.
    ενα ταξιδι. ενα ταξιδι με συνοδοιπορο τον φιλο και συναγωνιστη Σαντσο, τον απεριγραπτα αργο Παπλο και καποια στιγμη εναν νεανια που ξεχναγε τα φλας,εσκεμμενως για να μην του κοψουν το δεκατακι.
    χαμογελασε φανερα χαρουμενος. η πολη του εμοιαζε τωρα πιο οικεια και φιλικη απο ποτε. παρ'ολη την γλιστρα της η Βωθης ηταν ο δρομος που συνεχισε να τον τραβαει σαν το σκατο την μυγα. ολα ειχαν φυσικη συνεχεια και αλληλουχια. η κινητη σκακιερα φανηκε να τον καταλαβαινει και του εκλεισε το ματι. οχι δεν συναινουσε. ηθελε απλα να την ξεχασει και να βρει αλλη.εκτος και αν εβρισκε γυναικα. χα χα
    αναψε αλλο ενα στριφτο,μαγκικο, σερτικο και βαρυ...
    καβαλησε την γρια και πηγε να εκπληρωσει το ονειρο του. ναι αυτο θα ηταν το επομενο βημα. το ειχε αποφασισει.
    η ακαδημια της ΕΛ.ΑΣ τον περιμενε.
    εις το επανιδειν.

  12. #12
    - Καλημέρα, θα μου βάλετε 2 κιλά στραγάλια ?

    Η κοπελίτσα τον κοίταξε λίγο απορημένη. 2 κιλά στραγάλια? τι θα τα κάνει τόσα?
    - Πάρτυ έχετε, ε? του είπε χαμογελόντας και σκεφτόμενη ότι μετά τα στραγάλια θα της ζητήσει και κάνα κιλό φυστίκια, κανα κιλό σποράκια και μερικές συσκευασίες απο κείνα κει τα ανάμικτα πράσινα, καυτερά, τα "κοκτέηλ" που ποτέ της δεν της άρεσαν.

    - οχι
    είπε ξερά κοφτά ο μουσάτος, χωρίς πολύ πολύ διάθεση μάλλον

    - κάτι άλλο?
    - όχι

    Μα τι θα κάνει με 1 κιλό στραγάλια σκέτα? ξανασκέφτηκε η μικρή. Ποιός τρώει στραγάλια σκέτα χωρίς συνοδεία άλλων μπινελικίων ? Που να 'ξερε... Τρωγωντας στραγάλια περνά η ώρα. Ξεχνιέσαι και τα δευτερόλεπτα περνούν χωρίς να το καταλάβεις. Έτσι νομίζεις ότι κάνεις κάτι πιο γρήγοραπο ότι στη πραγματικότητα αφου ξαφνικά σταματάς να μασουλάς, σναπ, κλικ κάνει το μυαλό και επανέρχεσαι στη πραγματικότητα και λες "μλκ, πότε έγινε κιολας αυτό? ελα ρε... πέρασε η ώρα!".

    Επιπλέον τρώγωντας τα, μπαίνεις σε μια άλλη διάσταση. Κάθεσαι σε μια γωνία σκυφτός, μασάς, το βλεμα χαμένο, σαν του doohan πριν απο κάθε εκκίνηση gp. Βλέμα απόκοσμο, στο υπερπέραν, μαρτυρά μια μοναδική ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης, χαρακτηριστικό ιδιαίτερο και απαραίτητο για κάθε γρήγορο αναβάτη. Ειναι και αυτός ένας λόγος που τα στραγάλια αποτελούν αναπόσπαστο συνοδευτικό μερικών που συχνάζουν στο μέρος εκείνο. Τους βοηθούν να αυτοσυγκεντρώνονται.

    το μέρος ... Τη Ζζμπίστα.

    [μουσική epic on]
    το μοναδικό χώρο όπου η αλήθεια φανερώνεται σε όσουν ανήκουν στις συνομοταξίες των γρήγορων. Όπου οι άντρες ξεχωρίζουν απο τα αγόρια, όπου τα κολητά δερμάτινα δεν παραπέμπουν στην είσοδο του blue oyster bar αλλά στην είσοδο του Big - ενδεχομένως - Cohones Club. Εκεί όπου ο μόνος αδιάψευστος κριτής είναι το χρονόμετρο.

    [/μουσική epic απότομα off][βελόνα πικαπ που πιδάει στο δίσκο on][/βελόνα πικαπ που πιδάει στο δίσκο off]
    Αλλά που να τα εξηγεί όμως όλα αυτά στη κοπελίτσα ο μουσάτος αναβάτης? Σιγά μην καταλάβαινε. Και σιγά μην είχε όρεξη. Και σιγα μην έχανε το χρόνο του. Είχε 1 λεπτό και 40 δευτερόλεπτα στη διάθεση του για να καβαλήσει, να κρεμάσει τη τσάντα με τα στραγάλια στο αριστερό κλιπόν, να οδηγήσει μέχρι τη Ζζμπίστα, να πάρει μαζί του μερικά στραγάλια (λιγότερα απο 100 για την ακρίβεια) στη δεξιά εσωτερική τσέπη του δερμάτινου , να μπεί στο σέσσιον, να σπάσει το - προσωπικό του - χρόνο και να βγεί έξω στα μπίτς να πεί στους άλλους μπιτσαδόρους τι έκανε και να δεί τι έκαναν και εκείνοι.

    Οι μπιτσαδόροι, όπως και ο Μαλέας, συχνάζουν στα μπιτς της Ζζμπίστας διαλαλώντας τους χρόνους τους. Όμως αυτή η κλίκα, που ανήκει στην ευρύτερη συνομοταξία των γρήγορων Ζζμπιστόβιων, χαρακτηρίζεται απο την ευκολία με την οποία ρίχνει χρόνους με μόνη απόδειξη για το επίτευγμα την ... διαίσθηση. Και επειδή το έχουν και κατέχουν το ζεν, η διαίσθηση τους είναι αλάνθαστη.

    -"Ψυχανεμίζομαι ότι έκανα 1.35"
    Θαυμασμός τριγύρω...
    Ο Λούης βάζει δάχτυλο στο στόμα, το σηκώνει στον αέρα,..."μμμ, εγώ ήμουν στο 1.34"
    - ωωωωω

    Εκεί ο Μαλέας αποκάλυψε τον άσσο στο μανίκι.
    -Μάγκες, πρώτη μου φορά, πολύ κάτω απο 1.40.
    - ??
    - Ναι σου λέω.
    - Σε μέτρησε κανείς?
    - Όχι ακριβώς. Όταν μπήκα μέσα είχα μαζί μου λιγότερα απο 100 στραγάλια. Τα έφαγα όλα όση ώρα γυρνούσα. Το ίδιο και ο παπάρας απο δω, που καθόταν έξω και έτρωγε. Και αυτός περίπου 100 έφαγε. 'Αρα??

    ο άλλος ο παπάρας που καθόταν έξω και έτρωγε, κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι του, αν και στη πραγματικότητα το κούνησε γιατί σκεφτόταν ότι τα δικά του στραγάλια τα έχασε κάπου στα χωράφια της Κ31 όταν ετούμπαρε και του πέσαν απο τη τσέπη. Και καθόταν έξω γιατί αναλογιζόταν αν τελικά έπρεπε να είχε βάλει τα στραγάλια στη καμπούρα-hydroback της φόρμας και να τα ρουφάει αντί να απλώνει χέρι. Δε βαριέσαι, σκέφτηκε... Τουλάχιστον του χρόνου που θα ρθούμε πάλι, θα έχουν φυτρώσει στραγαλιές εκεί και θα έχω αποδείξεις.

    -ρεσπεκτ
    -ρεσπεκτ μαν
    Ρεσπέκτ ακούστηκε ολούθε γύρω...

    Έτσι είναι αυτά. Άμα τρώς περίπου ένα στραγάλι το δεύτερο, άμα είσαι γρήγορος στο μάσημα, κλείνεις τα στόματα ολονώνε. 100 στραγάλια, 60+40, 1:40".

  13. #13
    Παλαιο τόμαρο
    Εγγραφή
    28/06/2007
    Μηνύματα
    846
    Tο να γεννηθείς στη θεσσαλονίκη δεν είναι και τίποτα τρομερό αν είσαι από αυτούς που γεννήθηκαν αλλού. Aν είσαι όμως από αυτούς που γεννήθηκαν εκεί το πράμα αλλάζει. Eκεί που το τρίγωνο παραμένει τρίγωνο και ποτέ δεν θα γίνει στρογγυλό τρίγωνο κουρου με γάλα βούβαλου. Eκεί που το ροκ και η υποκουλτούρα του 80 έγινε εύκολα ψιλοτάκουνο και smiths στο X. Eκεί που το άσυλο σταμάτησε να φτιάχνει γαμηστερά μπιφτέκια και τα σουβλάκια συνεχίζουν να μην γίνονται με καλαμάκι πράγμα το οποίο είναι ιδανικό για τη sprite. Eκεί που το χειρότερο –η το καλύτερο- που μπορεί να σου συμβεί είναι να έχει κλειστει την πίσω πόρτα ο ταξιτζής ή να κάνει πάρτυ η φιλοσοφική παραμονές 17 Nοέμβρη και και εσυ να ψάχνεις κάδο για να ανακυκλώσεις το μπουκάλι της amstel πλαι σε καλά προπονημένες και οξίθυμες ζαρτινιέρες… Πέρα από τα κολακευτικά σχόλια για την σαλονίκη, ο Aρμάδο δεν έδινε και πολύ σημασία.
    Kαβάλησε το εξαράκι του και πήρε για λίγο τα βουνά σκεπτώμενος τις τελευταίες ατάκες -που είχε ακούσει κάποιος άλλος και του τις μετέφερε- από τα μυθικά για εμάς τους υπόλοιπους, βόρεια δσ. Eκεί που η σχολή της φρανκφούρτης συναντά τον θείο guy και οι καταγγελίες για το λαμόγιο τον βάνεγκεμ και τις λαμέ αστακομακαρονάδες της λούμπεν σκυλοκουλτούρας με τριβάλιτσα DG έχουν την τιμητική τους, μαζί με σχέδια για το πως μπορεί να ιδρυθεί μια τράπεζα σε μισή μέρα, να τσακώσει την βοήθεια των 28δις και μετά να την κάνει το δσ για τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (καμία σχέση με γνωστό γλυκύτατο μέλος του μοτο…)

    H αλήθεια είναι ότι οι ατάκες δεν είχαν καμία σχέση με το προβληματά κι που έπρεπε να αντιμετωπίση ψιλοάμεσα αλλά τον έκαναν να αφήνει το μυαλό του να σέρνεται all over the place αποφεύγοντας να σκέφτεται τα ίδια και τα ίδια ξανά.

    Άδικο δεν είχε… «Θα γίνεις άντρας» σου λέει ο ένας. Tο οποίο αυτόματα σηματοδοτεί και την ερμηνεία του άντρα στον οποίο αντιστοιχεί · Eκείνος που YΠOXPEΩTIKA και κατεξακολούθηση κάνει άχρηστες δουλειές αλλωνώνε και έχει για ατάκα «κάνω το μαλάκα και όμορφα παιρνώ» (βλ. Μπαμπινιώτης)
    «Aυτά θα χεις να θυμάσαι» σου λέει ο άλλος. Λες και βαρέθηκα να πραγματοποιώ για να ‘χω να θυμάμαι ταξίδια, εντουροβόλτες, πιώματα με το παρεάκι ή ατέλειωτες πιρίμπες με άσχετους κατα τη διάρκεια αγώνα μπάσκετ ερασιτεχνικών ομάδων από το θιβέτ.

    Γενικά δεν ήταν μια απόφαση που είχε να κάνει με τους τσαμπουκάδες του. Ήταν ενα απλό δε γουστάρω. Oύτε για λίγο, ούτε για πλάκα. Aλλά το πιο τραγικά ενοχλητικό δεν ήταν τίποτε άλλο από όσους είχαν άποψη για τη δικιά του ζωή και που του αράδιαζαν απίστευτα αντιφατικά επιχειρήματα μπολιασμένα με τη σαπίλα του κακομοίρη που προσπαθεί να επιβάλλει τις αδυναμίες του και να τις μοστράρει για ηρωισμούς.

    Kαλά καταλάβατε. O Aρμάδο μόλις είχε δεχτεί ενα γράμμα το οποίο του ανακοίνωνε ότι ήρθε η ώρα του να ενταχθεί YΠOXPEΩTIKA σε δωδεκάμηνο πρόγραμμα αποτοξίνωσης απο την καθημερινή ζωή. Δώδεκα μήνες σε είδικά διαμορφωμένο ίδρυμα. Θα έπρεπε δηλαδή να παρκάρει κάπου το καινούργιο πριόνι του, να ξεχάσει τις βόλτες, να ξεχάσει τις επιλογές του –άσχετο με το αν ο συγγραφέας μπορεί και να διαφωνεί με μια σειρά από αυτές- και να υποχρεωθεί να παρακολουθεί το long way down τρείς φορές τη μέρα, να αποστηθήσει όλα τα εμβατήρια της γνωστής βαβαρικής εταιρίας, να κάνει πρωι απόγευμα σεμινάρια για οδήγηση εντούρο όρθιος φορώντας μπόξερ με σχέδια αρχαοελληνιστικής προέλευσης και αισθητικής και να φυλάει σκοπιά έξω από τα εργοστάσια που παρασκέυαζαν αισθητήρες λ για εντελώς αναίσθητους.

    Όσο τα σκεφτόταν τόσο τα έπαιρνε στο κρανίο. Eγω μποξεράς δε γίνομαι με το ζόρι. Aσταδιάλα. Aλλά το κατοχικό κράτος -το οποίο συνεχίζει να υπάρχει απλά η κυβέρνησης ομιλεί την ελληνικήν όπως και τα τάγματα ασφαλείας της- αποφάσισε και διέταξε· Όλοι μπόξερ. Όλοι; Pε αστα διάλα. Eγω γιούαν μακ γκρέγκορ αξύριστο και ταλαιπωρημένο δε γουστάρω, σκέφτηκε. Mόνο τα μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων μου αρέσανε. Mετά τίποτα. Aυτή η δήθεν μελαγχολία του στρουθοκαμιλησμού και της δεξιας νομεκλατούρας είναι για τα πανηγύρια.

    Για να μην τα πολυλογούμε ο Aρμάδο το αποφάσισε. Θα έμπαινε στη χρονοβόρα αλλά απόλυτα διασκεδαστική εμπειρία να μην τους χαριστεί. Πάει λοιπόν στα γραφεία της μπε-μπεεεεεεε με όλα τα απαραίτητα έγγραφα και ενα συνοδό και ισχυρίζεται ότι είναι ο επιστήμονας που χάθηκε στο σειχ σου πριν τριάντα χρόνια και αφού βρήκε ενα μηχανάκι που τον έκανε σαράντα χρόνια νεώτερο πάλεψε και βρήκε τη λύση για τα προβλήματα της μπε-μπεεεεε κυρίως από το 2004 και μετά.
    No production no problem είπε με άψογη προφορά και εκείνοι αφού έκαναν τις γνωστές εξυπνακίστικες ερωτήσεις του είπαν να ξαναπεράσει σε ένα χρόνο για να δουν πως πάνε οι «έρευνες». Περιχαρείς ο Aρμάδο τσάκωσε το ευρωπαικό πριόνι και πήρε πάλι τα βουνά.
    Έβαλε στο mp3 το γνωστό ασμα (που δεν έχει βρει ακόμα καλλιτέχνη για να του μαμήσει τη μ@να εξουρανού και να το κάνει σκυλάδικο)
    Eδω δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές εδω δεν έχει πέτρες μα λούκια όσα θες
    Κάνω τον τρελό και όχι το μαλ@κα, κουφάλες «βαυαροί» μαζί σας σπάω πλάκα.
    και άνοιξε το γκάζι… Tο ευρωπαικό πριόνι του κόλλησε στα καπάκια… Γαμώ την τρέλα μου γαμώ., σκέφτηκε ο αρμάδο. Eπιτέλους, να και κάτι που αξίξει να θυμάμαι είπε… Aντε να δούμε σε ποια βουνά θα κοιμηθούμε κι απόψε…
    γης μαδιαμ...

  14. #14
    Ο μικρος Αρτεμης αποφασησε επιτελους να αφησει το μικρο χωριο του για να αρχισει μια νεα ζωη στην μεγαλη πολη.Επιτελους θα μπορουσε να αρχισει μια ζωη οπως την ειχε φανταστει μακρια απο τον χλευασμο και το δουλεμα των συνχωριανον του.Ηταν αλλωστε απο μικρος το παιδι της φαπας οτι και να εκανε οτι και να ελεγε.Αυτο ομως απο εδω και περα δεν θα ξανασυνεβαινε ποτε.
    "ΤΕΛΟΣ" αναφωνησε με ανακουφηση φτανοντας στον προορισμο του στον σταθμο των τρενων."Αυτο ειναι,απο σημερα η νεα μου ζωη ξεκιναει".
    Η πρωτη σημαντικη αποφαση που παιρνει ειναι οτι θα συστηνεται σαν Αρτσι αφου ετσι και αλλιως κανεις δεν τον φωναξε ποτε με το ονομα του.Κοτα τον ανεβαζανε,Κοτα τον κατεβαζανε.Και αυτο γιατι απο μικρος το μονο που τον ενδιεφεραν ηταν οι κοτες απο το κοτετσι του.Και αν παλι δεν τους αρεσε αυτο το ονομα θα μπορουσε παλι να το αλλαξει.Ετσι και αλλιως εδω δεν τον ηξερε κανεις.
    Πηρε μια βαθεια ανασα και ξεκινησε για το φτηνο ξενοδοχειο που ειχε κλεισει οσπου να βρει ενα σπιτι να νοικιασει.Την επομενη μερα με μια ΧΕ στην μασχαλη αρχισε να ψαχνει για σπιτι.Και ως δια μαγειας η τυχη του ειχε αλλαξει.Βρηκε μια ωραια γκαρσονιερα στο πισω στενο απο την διασταυρωση Πειραιως με Πετρου Ραλλη,το ονομα της περιοχης μου διαφευγει.Αμεσως επομενο βημα ηταν να βρει μια δουλεια.Και παλι ως δια μαγειας βρηκε σε ενα Pet shop.
    Oλα επιτελους στην ζωη του κυλουσαν ομορφα και ωραια.Επιτελους ηταν αυτο που ηθελε η μαλλον αυτο που δεν ηθελαν οι αλλοι.Ο καιρος περναγε και σιγα σιγα καταφερε να κανει τα ονειρα του πραγματικοτητα.Καταφερε να βγαλει λεφτα,καταφερε να γινει καποιος στην μεγαλη και αχανη Αθηνα.Και ο καιρος περναγε και σπιτια αγορασε,και δικα του Pet shop ανοιξε,10 τον αριθμο,και αμαξια πηρε και μηχανες πηρε.Ολα οσα δηλαδη του ελειπαν στο χωριο του.
    Καποια στιγμη αφου αισθανοταν μεγαλος και τρανος αποφασησε να γυρισει στο χωριο του,και να δειξει σε ολους οσους τον κοροιδευαν τα κατορθωματα του,και για να γινει ο δημαρχος τους ως επιφανης επιτελους.Να κερδισει τον σεβασμο τους επιτελους.Καβαλησε λοιπον την αστραφτερη full extra 745 turbo abs cdi ads cds ΜΛΚΚΕ ΚΚΕΜΛ bmw του και κατευθυνθηκε ολο καμαρι στο χωριο για να θεσει την υποψηφιοτητα του.Η μερα των εκλογων φτανει,τα αποτελεσματα βγαινουν,αλλα δεν παιρνει ουτε ενα ψηφο...γιατι???γιατι για το χωριο ο κυριος Αρτσι θα παραμενει παντα ο Αρτεμης ο ΚΟΤΑΣ...


    υ.γ. ζηταω συγνωμη για το μη προτοτυπο στην δομη της ιστοριας,αλλα αυτα ειναι τα πραγματικα γεγονοτα...

Παρόμοια θέματα

  1. μια φορα και εναν καιρο..
    από ΓΙΑΓΙΑ ΑΡΚΟΥΔΑ στο forum Συναντήσεις & βόλτες
    Απαντήσεις: 18
    Τελευταίο μήνυμα: 28/03/2012, 18:38
  2. Μια Φορά και Εναν Καιρό Στο moto.gr....
    από gcrook στο forum Αναζητήσεις, σκέψεις & προβληματισμοί
    Απαντήσεις: 92
    Τελευταίο μήνυμα: 15/11/2008, 16:30
  3. Μια φορά και έναν καιρό...
    από gerodim στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 28
    Τελευταίο μήνυμα: 23/04/2007, 23:32
  4. μια φορα και ενα καιρο
    από EVI στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 8
    Τελευταίο μήνυμα: 19/06/2006, 15:14
  5. Μια φορά και έναν καιρό στην αρχαία Αίγυπτο
    από Ora_Nihil στο forum Ανέκδοτα & χιούμορ
    Απαντήσεις: 1
    Τελευταίο μήνυμα: 14/05/2004, 08:57

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι OFF
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF