Κυριακή πρωί κατά τις 9,30 .
Το κινητό μου χτυπάει, στιγμιαία θυμάμαι ότι κάτι έχουμε κανονίσει για το πρωινό. Ανάμεσα λοιπόν στο καθιερωμένο καφεδάκι με την συμβία, απαντώ … Έλα ρε Σταύρος, θα πάμε? Χωρίς δισταγμούς ούτε για μια στιγμή απαντώ μέσα που μαζευόμαστε? Στην στάση μετά το Τρελάδικο.
Ακολούθησε πεντάλεπτο ψηστήρι για να εξασφαλίσω την πολυπόθητη άδεια , ξέρεις πρέπει να σέβεσαι την ελευθερία μου , πρέπει να έχω διεξόδους , δεν είναι καλό για μας να νιώσω εγκλωβισμένος.. τέλος πάντων αφού πήρα και την απαραίτητη διορία όλα τακτοποιήθηκαν. Στο δρόμο είχα στο μυαλό μου την πίστα στα Μέγαρα.
Φτάνω στον τόπο συνάντησης και περιμένοντας το συνηθισμένο ακαδημαϊκό τέταρτο Σταύρς ο Κατάνας είναι αυτός , φτάνει ο φίλος με άλλο ένα παλικάρι που οδηγούσε ένα yamaha TRX850 τον Τάκη. Και μετά τις απαραίτητες γνωριμίες, γεια καλορίζικο το TRX ξεκινήσαμεν προς τα Μέγαρα. Φτάνοντας στην πίστα διαπίστωσα ότι είχε μαζευτεί όλος ο καλός ο κόσμος που λατρεύει τους αγώνες και την γρήγορη οδήγηση , σπόρ μηχανές .άγρια άλογα μερικά βαν και κάποιοι δοκιμάζανε ρυθμίσεις..
Χαιρετούρα με τον 955, και προχωράμε στο κύριο μέρος ..στην πίστα. Η πίστα είναι ανοιχτή για τους αγωνιζόμενους ακούγεται στα μεγάφωνα και σιγά σιγά αρχίζουν να μπαίνουν … R1 R1 R1 αντε και γι αλλάγη ένα ακόμη R1. Μα τι κακό με τούτα τα εργαλεία είναι αυτό? Αντε είδα και ένα Κ4 και ένα aprilia 125 .
Παρακολουθώντας τα παιδιά που οδηγούσαν σε ρυθμό προπόνησης έβλεπα πολύ ενδιαφέρουσες στρατηγικές στην χάραξη της γραμμής και με την βοήθεια του Σταύρου όλο και έμπαινα στο κλίμα. Τηλέφωνο σε φιλαράκι που είχαμε συνεννοηθεί από την Παρασκευή , ελα ρε είμαστε στην πίστα , θα έρθεις και μετά καμιά Επίδαυρο?
Μέσα είμαι , απαντά ο Γιάννης που οδηγεί ένα τούμπανο suzouki grxr 750 srad. .
Με τα πολλά μαζευόμαστε και αφού πάλι πέσανε οι γνωριμίες μείναμε να παρακολουθούμε μαγεμένοι τις κλίσεις που έπαιρναν τα παιδιά που τρέχανε στην πίστα.
Και ξαφνικά συμβαίνει το αναπάντεχο.
Ένα μηχανάκι έφυγε πάνω σε στροφή προφανώς κάτι δεν του β΄γηκε καλά του παιδιού που οδηγούσε και τον παρακολουθούμε να ξαπλώνει στο χώμα αφού διέγραψε μια καλλιτεχνική τούμπα . Και μέχρι εδώ η πίστα λειτούργησε άψογα γιατί αν αυτό συνέβαινε σε δημόσιο δρόμο τότε θα είχαμε άσχημα συμβάντα. Στην συνέχεια όμως πραγματικά φάνηκε η προχειρότητα με την οποία οργανώθηκε το γεγονός του Track Day . Το ασθενοφόρο που είχα παρατηρήσει πριν από λίγη ώρα άφαντο, με αγωνία περιμέναμε όλοι να δούμε το παλικάρι που οδηγούσε να σηκωθεί , τι έγινε ρε παιδιά ο άνθρωπος? Μπαααα κανένας να τον κοιτάξει τίποτα?
Μετά από κάποια λεπτά αγωνίας άρχισαν να περνάνε μέσα στην πίστα και ενά ο οδηγός ήταν ακόμα ξαπλωμένος κάποιοι φίλοι του προφανώς που καμιά σχέση με ιατρική ομάδα δεν είχαν αλλά αφού είδαν κι αποείδαν τρέξανε μπας και μπορούν να κάνουν τίποτα.
συναίχεια στο ...