Χθες το απόγευμα, στην καταραμένη Γούναρη στην Άνω Γλυφάδα (όσοι περνούν από κει ξέρουν) mercedes βγαίνει από στοπ, περνάει ανάμεσα από τα σταματημένα στην αιώνια κίνηση αυτοκίνητα και την βλέπω στα δεξιά μου - πολύ αργά για να φρενάρω που θα ήταν και το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω. Φυσικά ενστικτωδώς το έκανα, αλλά ευτυχώς σχεδόν αυτόματα άνοιξα ξανά το γκάζι και γλύτωσα τα χειρότερα. Πρόλαβε να με ξύσει με το εμπρός-δεξί μέρος του προφυλακτήρα στον αστράγαλο (μία από τις σπανιότατες φορές που οδήγησα χωρίς μπότες και τελευταία) και να βρει με το φανάρι πάνω στο κάγκελο της βαλίτσας μου. Δεν έπεσα, μιας και οι ταχύτητες ήταν πολύ μικρές, οπότε αφού είχα την τύχη (ισως και το ABS) να σταματήσω πριν πέσω στα οχήματα στο αντίθετο ρεύμα, γυρίζω στην λίγο παραπάνω σταματημένη mercedes.
Η σκηνή: Βγαίνει από το αυτοκίνητο κυρία μεσήλιξ και χωρίς να μου ρίξει ούτε μία ματιά, εξετάζει το σπασμένο φανάρι της και αναφωνεί: "πω πω πάει το φανάρι μου, μα καλά που πας αφού έβγαινα"!!!
Την κοιτάω, δεν μιλάω, ξανακοιτάει το αυτοκίνητο της και μου λέει: "ε, αφού δεν χτύπησες πάμε να φύγουμε". Δεν με ρώτησε - μου το ανακοίνωσε! Πραγματικά δεν έχω χτυπήσει, αλλά ΕΣΥ που το ξέρεις? Σε παρόμοιο περιστατικό πριν από περίπου δύο χρόνια, γνωστός μου έκανε να περπατήσει πάνω από χρόνο.
Τελικά, το μόνο που μου κατάφερα να της πω ήταν: "πραγματικά ελπίζω ν' αστειεύεστε" και έφυγα ανήμπορος να καταπιώ τη βλακεία και αδιαφορία που αντιμετώπιζα.
Δεν εξετάζω το αν φταίει αυτή που βγήκε από στοπ ή αν φταίω εγώ που οδηγούσα αριστερά από τα σταματημένα, ούτε το ότι δεν είχε την ικανότητα ή τα αντανακλαστικά να σταματήσει όταν με είδε μπροστά της. Ούτε τρελαίνομαι με την έλλειψη στοιχειώδους οδηγικής παιδείας και αντίληψης, αλλά τρομάζω με την αντίδραση της και την απόλυτη άγνοια της στο τι θα μπορούσε να έχει συμβεί.
Αν το φανάρι είναι το σημαντικό για σας, τοτε....
.....συγνώμη για το φανάρι κυρία μου....
Απάντηση με παράθεση
