Το κοριτσάκι με τα σπίρτα 2008 (διασκευή του γνωστού παραμυθιού)...
"Πάρτε σπίρτα, κύριε!", "Πάρτε σπίρτα, κυρία!" ακουγόταν μία ισχνή φωνή στο κέντρο της πολύβουης πόλης...
Σε μία γωνιά, τυλιγμένο με ένα παλιό σάλι, ένα μικρό κοριτσάκι στεκόταν στον τοίχο και προσπαθούσε να πουλήσει σπίρτα στους περαστικούς που, φορτωμένοι με τα μεγάλα πακέτα τους, το προσπερνούσαν βιαστικοί.
"Πάρτε σπίρτα, κύριε!" έλεγε και άπλωνε το μικρό χεράκι του στους περαστικούς. Κανείς δεν αγόραζε σπίρτα, όμως. Είχαν άλλες αγορές να κάνουν από τα τοπικά πολυκαταστήματα.
Η ώρα περνούσε και οι δρόμοι άρχισαν να αδειάζουν... Το κοριτσάκι τυλίχτηκε πιο πολύ στο σάλι του και άρχισε να περπατά αργά στο παγωμένο οδόστρωμα... Όλος ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα μέσα σε ένα ζεστό σπίτι, με το τζάκι αναμμένο, με το τραπέζι γεμάτο φαγητό. Τι καλά που θα ήταν να γιόρταζε κι εκείνο μια φορά τα Χριστούγεννα! Είχαν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που είχε πάρει ένα δώρο. Τι καλές εποχές που ήταν εκείνες!
Περπατώντας, βρέθηκε έξω από ένα φωταγωγημένο κτίριο. Φασαρία, μουσικές και χαρούμενες φωνές ακούστηκαν από μέσα. Το κοριτσάκι κόλλησε το μουτράκι του στο παγωμένο τζάμι και κοίταξε μέσα. Ήταν ένα ρεβεγιόν! Πάρα πολλοί άντρες και γυναίκες, καλοντυμένοι, γιόρταζαν μαζί τα Χριστούγεννα, με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι. Ένας πελώριος μπουφές ήταν γεμάτος από κάθε είδους φαγητό και λιχουδιά και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με χρυσές μπάλες αστραποβολούσε μπροστά στο παράθυρο, ενώ άπειρες γιρλάντες έντυναν γύρω-γύρω όλο το δωμάτιο. Το κοριτσάκι κοίταξε τα πρόσωπα και της φάνηκαν γνώριμα.
Ακούμπησε το κορμί του στον τοίχο του κτιρίου, σαν να προσπαθούσε να πάρει λίγη από τη ζεστασιά του κι έκατσε κάτω. Έκανε πολύ κρύο εκείνη τη νύχτα. Έβγαλε από την τσαντούλα που κρατούσε ένα κουτί σπίρτα και το κοίταξε με λαχτάρα. Δεν θα έβλαπτε να άναβε ένα σπίρτο για να ζεσταθεί λιγάκι... Έπιασε το σπίρτο στα δάχτυλά του, το έτριψε πάνω στο κουτί κι εκείνο πέταξε τη μικρή, ζεστή φλόγα του. Τα μάτια του κοριτσιού άστραψαν από ικανοποίηση...
Και ξαφνικά, μέσα από τη μικρή φλόγα του σπίρτου, σαν να είδε ένα όραμα. Μια οπτασία από τα παλιά χρόνια. Ήταν εκείνη και η οικογένειά της, στο γιορτινό τους τραπέζι. Η μαμά και ο μπαμπάς της! Το δέντρο τους ήταν γεμάτο δώρα και το τραπέζι τους γεμάτο! Τα θυμόταν εκείνα τα Χριστούγεννα, τι όμορφα που ήταν! Το σπίρτο έσβησε γρήγορα και το κοριτσάκι πήρε βιαστικά ένα άλλο στο χέρι του και το άναψε. Ξανά, μέσα από τη φλόγα, ξεπήδησαν εικόνες του παρελθόντος. Ο μπαμπάς της γύρισε θλιμμένος στο σπίτι ένα πρωινό. Η εταιρεία που δούλευε είχε εξαγοραστεί από ξένη πολυεθνική και τον απέλυσαν. "Οικονομική κρίση" είχε πει τότε, αλλά το κοριτσάκι δεν κατάλαβε τι σημαίνει.
Και το δεύτερο σπίρτο έσβησε και το κοριτσάκι άναψε τρίτο. Ένα νέο όραμα ξετυλίχτηκε μπροστά της. Η μητέρα της έκλαιγε με λυγμούς, καθώς την είχαν διώξει από τη δουλειά της λόγω περικοπών. Το σπίρτο έσβησε ξανά και το κοριτσάκι άρχισε να ανάβει το ένα μετά το άλλο, για να θυμηθεί ξανά όλη την ιστορία... Και τα είδε όλα με τη σειρά. Κάτι τύποι με κουστούμια και χαρτιά στο χέρι ήρθαν για να τους πάρουν τα έπιπλα και το σπίτι και η οικογένεια έπρεπε να φύγει από εκεί. Η μητέρα της έπλενε σκάλες, μέχρι που αρρώστησε βαριά, αλλά δεν είχε ασφάλεια για να της αγοράσουν φάρμακα. Ο μπαμπάς της μπήκε στη φυλακή γιατί χρωστούσε δύο δάνεια. Είχαν χάσει τα πάντα μέσα σε λίγο διάστημα και κανείς δεν νοιαζόταν για εκείνους.
Ένας δυνατός, παγωμένος αέρας φύσηξε και το κοριτσάκι αναρρίγησε. Στα χέρια του κρατούσε το τελευταίο σπίρτο που του είχε απομείνει. Ο άνεμος έφερε κοντά της μία εφημερίδα που μπλέχτηκε στα πόδια της. Το κοριτσάκι τη σήκωσε και διάβασε: "Απόψε το υπουργικό ρεβεγιόν, στο οποίο θα παραστούν όλα τα μέλη της Βουλής για να γιορτάσουν τα αίσια αποτελέσματα της νέας, σφιχτής οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης". Γούρλωσε τα μάτια και κοίταξε τη φωτογραφία στην εφημερίδα. Γύρισε και κόλλησε το μουτράκι του πάλι στο παράθυρο. Οι άνθρωποι που γιόρταζαν μέσα σε εκείνη τη μεγάλη αίθουσα ήταν οι υπουργοί της χώρας... Ενώ το κοριτσάκι και η οικογένειά του είχαν χάσει τα πάντα, εκείνοι γλεντούσαν με ακριβά ποτά και εξωτικά φαγητά και ένα δέντρο με ολόχρυσες μπάλες. Γλεντούσαν με αυτά που είχαν κλέψει από την οικογένειά της.
Ο αέρας φύσηξε πιο δυνατός και παγωμένος από πριν. Το κοριτσάκι, τρέμοντας, τυλίχτηκε στο σάλι του κι έκρυψε το πρόσωπό του στα χέρια. Ήταν η πιο παγωμένη νύχτα που είχε ζήσει ως τότε... Στα χέρια της κρατούσε το τελευταίο σπίρτο που της είχε απομείνει... Η τελευταία πηγή ζεστασιάς της. Το πήρε στα μικρά της δάχτυλα και το άναψε... Μέσα από τη φλόγα του είδε ξανά τα χαρούμενα πρόσωπα των γονιών της, που έμοιαζαν να την καλούν κοντά τους...
Την επόμενη μέρα, όλες οι εφημερίδες της χώρας μιλούσαν για το τραγικό γεγονός που συνέβη τη νύχτα, εκείνη, των Χριστουγέννων...
Όλοι οι βουλευτές είχαν απανθρακωθεί στη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στην αίθουσα του ρεβεγιόν. Η φωτιά είχε ξεκινήσει από τις γιρλάντες που έζωναν το δωμάτιο και πολύ γρήγορα εξαπλώθηκε παντού και παγίδεψε όλους τους θαμώνες μέσα σε μια φλογερή κόλαση... Κανείς δεν γνωρίζει πώς ξεκίνησε η πυρκαγιά. Και κανείς δεν έδωσε σημασία στο μικρό παράθυρο που ήταν μισάνοιχτο πάνω από το καρβουνιασμένο δέντρο με τις χρυσές μπάλες...
Από την τραγική εκείνη ημέρα, σαν να άλλαξαν τα πάντα στη χώρα.
Το μικρό κοριτσάκι ήταν και πάλι χαρούμενο, κοντά στους γονείς του, που σύντομα βρήκαν νέες, καλύτερες δουλειές, καθώς η οικονομική κρίση έπαψε να υπάρχει. Κι έζησαν από τότε εκείνοι καλά κι εμείς... ελπίζοντας σε ένα σπίρτο!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
--
Απάντηση με παράθεση
:smilea:
