Καθότι έχω λυσσάξει, γιατί δεν τιν παλεύω με τίποτα με τα τρένα, έκανα και πάλι σήμερα μιά βόλτα για μεταχείρω. Εχω αποφασίσει να δώσω 1-1,5 χιλιάρικό να πάρω κάτι να κινούμε και όταν βρώ μεταχείρω αυτό που θέλω (εγγλέζικό και με όνομα αποξηραμένης λίμνης) να πάρω και αυτό.
Επειδή μένω ΒΠ γύρισα εδώ πάνω, και τα ευρωπαικά ειναι πλιονότητα. Οι τιμές όμως με έστειλαν. Πραγματικά τί διαφορά έχει ένα Japan SS από ένα Triumph 7ετίας ώστε το δεύτερο να πωλειται σε τιμή παπιού και βγάλε? Ενα Ζ είναι τόσοοοοοοοοοο καλύτερο από ένα Triple? Γιατί έν BMW δεκαετίας και βάλε δεν πέφτει κάτω από 5-6 χαρτιά σε ότι κατάσταση και με όσα χιλιόμετρα? Ενα XR 10 ετίας 1,5-1,8 χιλιάρικά? και καινούργιο (τελείως) CCM 5000? (ξέρω ότι έχει κλείσει το εργοστάσιο -και?)
Επιασα και λίγο κουβέντα με το παλικάρι στην Triumph που είχε μια bonnie μεταχείρω (ψεκασμός και άσπρη) και μου λέει έχουμε πουλήσει 7-8 μηχανάκια άσπρα. Μιλάμε δεν βλέπεται το μηχανάκι είναι σαν μεταχειρισμένο μπατσικό απο τον ΟΔΔΥ. Αλλά είναι μόδα το άσπρο. Busa άσπρο yaks.
Είμαστε τόσο θύματα του μάρκετινγκ τελικά? Κατανάλωση ακόμα και σε ένα προιόν που (υποτίθεται) ότι δένεσε μαζί του? Διαμόρφωση τιμής μεταχειρισμένων άσχετα με την πραγματικής και χρηστικής αξίας, μόνο και μόνο λόγω image που σου προσδίδει? Αν ίσχυαν αυτά κάποτε οι γιαπωνέζοι δεν θα έβγαζαν μηχανάκια εδώ και 30 χρόνια, και θα καβαλάγαμε όλοι Τ140 και R75.
Και τελικά μήπως να συμβουλέψουμε τους υποψήφιους συμφορουμίτες να μην χρησιμοποιούν στοιχεία της μηχανής τους στο nick?