Πέφτουν τα τηλέφωνα του Σαββάτου και οι φόρμες με τα ισοθερμικά έτοιμα για πόλεμο Εθνικής. Τηλέφωνο στον κουμπάρο
του λέω θα πάμε αύριο με κάτι φίλους για μιά ψιλή μέχρι Καμμένα
Βούρλα (τέτοια βούρλα που είμαστε) και αν ο δρόμος είναι καλός
ανεβαίνουμε και μέχρι το Μπράλλο. Ωραία λέει ο Val, καλά να περάσετε. Το ίδιο βράδυ με μιά παρέα από παντρεμένους λιγούρηδες, ήπιαμε τον πάτο της θάλασσας και όλα τα σφηνάκια του κόσμου.
Το πρωί της Κυριακής με ένα κεφάλι καζάνι (από το ποιοτικό ποτό) χώνω μιά στο ξυπνητήρι και λέω δεν πάω πουθενά. Το ξανασκέφτομαι και σε 10 λεπτά έχω σηκωθεί. Η μέρα Τέλεια , οι δρόμοι να δούμε...
Ολα καλά με έξι τούμπανα παραταγμένα για ημερίδα συζήτησης....
Μόλις φύγαμε απ' τον καταραμένο τόπο (Λιβαδειά και περίχωρα) και σταματήσαμε να δαγκώνουμε ... τη φόρμα απ' το κρύο, ήταν ήδη 12. Κανένα πρόβλημα μας έφτανε ο χρόνος να πάμε και να γυρίσουμε μέχρι το μεσημέρι, να παίξουμε λίγο σαν παιδάκια, ξέρετε να χαρούμε και να γελάσουμε...
Και Εθνική από Κάστρο μέχρι Κακμένα Βουρλα........ Η χαρά του παιδιού. Ξεχάσαμε και κρύο και κίνηση....... Ολοι σκυφτούληδες σε σημείο λουμπάγκο και το γκάζι στο τέρμα. Σούζες, μπλούζες,
φλούδες .... και το κακό συναπάντημα. Φτάνοντας στα Καμμένα μιά παρέα από Αθήνα με πολλά υπέροχα τούμπανα ήδη έπιναν τον καφέ τους. Καθήσαμε και μείς και σε λίγα λεπτά πρέπει να μαζεύτηκαν 40 - 50 μηχανάκια το ένα καλύτερο απ' το άλλο. Τηλέφωνο απ' τον Val που μου λέει αν έχει τυρόπιτα το μαγαζί. Εχει του λέω αλλά σε 10 λεπτά δεν ξέρω αν θα του μείνει καμμία....
Καλά μου λέει έρχομαι.......... Μέσα στην αφέλειά μου του λέω ... έλα....
Είχε ο τσόγλανος ήδη περάσει από Καμμένα, μόνος του και ανέβαινε στο Μπράλλο να μας βρεί...... Ρε είστε παλαβοί εσείς οι μηχανόβιοι....
Καφεδάκι σχετικά γρήγορο, λίγες κουβέντες (πολλές τυρόπιττες) και γυρισμός από τον ίδιο δρόμο, αφού ο Μπράλλος ήταν χάλια όπως μας ενημέρωσε ο Val.
Τελικά η διαδρομή αυτή, μέχρι Κάστρο έχει πολλές στροφές και ας μη φαίνονται με πρώτη ματιά. Η χαρά του παιδιού ΔΙΣ. Γέλιο, Γέλιο
και πειράματα με την αεροδυναμική του CBR κοντά στην τελική του. Το παραμικρό "ξεμύτισμα" από τη ζελατίνα, το παραμικρό χαλάρωμα στα χέρια, στοίχιζε 10- 20 χιλιόμετρα στο κοντέρ.
Ολα καλά, αποχαιρετισμός και μιά μικρή χειμωνιάτικη βόλτα που έσπασε τη ρουτίνα μας.
Πάντα τετοια και να ξέρετε εμάς το χιόνι μας τρέφει....
ΥΓ. Ζευγάρι από άλλη παρέα στα Καμμένα, ο κύριος με CBR 954 κόκκινο, η κυρία με CBR 954, κίτρινο.... Γαμώ τα ζευγάρια !!!!!
ΜΠράβο παιδιά !!!
ΟΛΟΙ ΒΟΛΤΑ
Και όπως λέει ο κουμπάρος μου,
Τρίγωνα, Τούμπανα
μές την Εθνική
ήρθαν τα Χριστούγεννα
γούστερνα Πολύ
Απάντηση με παράθεση
