CABALLERO. 125 .............................στην Ανω Πόλη Θεσσαλονικης, παίζει να υπήρχαν και πάνω από δεκα κομμάτια......το πρωτο χωμάτινο μηχανάκι που οδήγησα στης αντιπυρικές κοντά στο φιλίππειο, και μέσα μου είπα ότι γεννήθηκα Εντουράς (ήμουν γύρω στα 16,) στα 18 μου αγόρασα το FANTIC RAIDER, 200.000 χιλ δράχμες τότε, ειχε το μοτερ του CABALERO αλλά με 16 αλογα, (χαμηλωμένες θυρίδες και μικροτερο dell orto) φυσικά Marzochi kai brembo μπροστα!
δειτε και παλιότερο μου θέμα εδω! http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=144412
Ο Κολλητός μου έιχε το Fantic cota 50, Trial μεγάλο σχολείο.. οι βετεράνοι Θεσσαλονικεις θα θυμούνται την παλιοπαρεα,Τραιαλιστων (Αρίστος, Αδαμίδης, Καραντώνης Θεωδορής) καθε Κυριακή πρωι ραντεβού στο Σειχ Σου ...εκεί που είναι τώρα ο Zoo..
Τελευταία τροποποίηση από Μανολης67; 19/12/2015 στις 21:23.
Ας μην απαξιώνουμε και μπερδεύουμε καταστασεις φίλε μου..δεν συγκρίνουμε ΒSA me VARADERO...τα χωρίζουν δεκαετίες...τα πρώτα χωματερα που μύησαν τους 16χρονους στην Ελλάδα, ηταν Ιταλικά,.....αν και είμαι προσεκτικός στης εκφράσεις μου, θα πω ότι ατυχής η σύγκριση.
AYTO HTAN TO KAΛO! !! !
Εκτώς από το Βέτα και το Φάντικ έπαιζαν δυνατά ακόμα 2 ευρωπαικά 50άρια
Ένα τζιλέρα κι TJM
Απ την άλλοι οι γιαπωνέζοι με το σουζουκι Τς 50 και υαμάχα Μr 50
Mέχρι που ήρθε το ΧR200 και όλα έγινα ήχος και φώς σε μια
ατέλειωτη σουζα!!!
υγ
Αυτό που κατάφερε ο κράτος είναι ν αλλάξει τους ανθρώπους
Μηχαν΄κια υπάρχουν και σήμερα παραία όμως έχεις?
Ρεφενέ?
Κολλητό?
ας τα να πάνε...
Μηχανάκια υπάρχουν, από @@ έχουμε ξεμείνει
ΜΠΑΜΠΗΣ
Τελευταία τροποποίηση από MG-KTiNoS; 19/12/2015 στις 21:54.
ανανήψαντας
Εδώ το δικό μου Σουζούκι TS50.
Δούλεψα οικοδομή για να το πάρω....
Αμάθητος όμως έγινα κομμάτια. Θυμάμαι πως πάτησα ένα καρφί και βγήκε από πάνω.
Ο μάστορας μου κοπάνησε το πόδι μ ένα σκεπάρνι να βγει το κακό το αίμα.
Έγινε νταούλι.
Ο γέρος με είδε και με λυπήθηκε με πήγε στο γιατρό και τέλος έβαλε ότι μου έλειπε για να το πάρω.
Τα πιο πολλά δηλαδή.
Εδώ είναι στην Ολίμπικ μαρίν στο Λαύριο και τα πρώτα μεροκάματα που άξιζαν ας πούμε το κόπο.
Ο τυπάκος είναι συμμαθητής (όργιο κι αυτός) με rd 50 yamaha
ανανήψαντας
Φίλε μου υπήρχαν κ τα σχιστομάτικα εντούρο τότες ..............
δες YAMAHA IT 175,XONDA XR ,KAWASAKI KDX .............
για πιο συγκεκριμένη σύγκριση................
Τότες ένας γνωστός είχε φέρει ένα gagiva -gilera που είχε το ψυγείο στο number plate.
Τώρα έτσι έβγαινε
Γκρικ πατέντα ήταν δεν ξέρω.
Ολόκληρη βόλτα δεν έβγαλε.
Ερχόταν στο σχολείο και το έπαιρνε φορτωμένο.
Καλά πόσο είσαστε? Πόσο πίσω πήγατε?
Πάντως, (απ ότι μου λέει ο παππούς μου δηλαδή) εκείνα τα χρόνια και με 50άρι ήσουν μάγκας! Αν κατάφερνες και είχες 125 είχες... "μηχανή". Ας ήταν σε πενηντάρη σκελετό. Ας στράβωνε το ψαλίδι τόσο, που περνούσε η μια ρόδα αριστερά απ τη λακκούβα και η άλλη από δεξιά. Ας είχες την πένσα στην κολοτσέπη, γιατί όλο και κάποια πατέντα θα χρειαζόταν στο δρόμο. Τώρα συζητάμε αν κάνουν τα 250 για την πόλη η καλύτερα ένα 600αρι ον οφ.
...Αλλάζουν οι καιροί. (Λέει ο παππούς μου)
1979, τρίτη γυμνασίου,μεσημέρι, στο δρόμο για το σπίτι σταματά δίπλα μου ένας γνωστός μου εχωσχολικός καβάλα σε ένα ασπροκόκκινο τέρας που κάπνιζε!Μοντέσα 360 !!!Ανέβα μικρέ να σε πετάξω μέχρι το σπίτι, μου λέει. Δυσκολεύτηκα λίγο να σκαρφαλώσω πίσω του αλλά αμέσως μετά πέρασα σε άλλη διάσταση !Πως γκάζωνε ετσι αυτό το πράγμα , τα νεροφαγώματα του τότε χωματόδρομου έμοιαζαν με ίσωμα ! Ο ήχος ,οι κραδασμοί και η μυρωδιά του διχρονόλαδου με σημάδεψαν για πάντα ! Κάτι άλλαξε στην ψυχοσύνθεση μου και ενω μέχρι τότε δεν με ενδιέφεραν τα μηχανήματα του διαόλου όπως λέει η μάνα μου,άρχισα να ξεκοκκαλίζω τη Μοτοτεχνική και αργότερα το Μοτοσπορτ !Το 83 πήρα ένα ΡΕ 250 και πλέον ζουσα το όνειρο !!Χόρτασα βρομόγκαζο και ασπρίσαν τα μαλλιά μου γιατί το μοτέρ του ξεπερνούσε κατά πολύ τα ασθενικά ταμπούρα που είχε για φρένα !Δυο φορές το είχα ρίξει κάτω σκόπιμα γλυστρώντας το με πίσω φρένο για να γλυτώσω το γκρεμό ! Ωραίο στήσιμο με αργές αντιδράσεις και ατέλειωτες πλαγιολησθήσεις, με έμαθε να οδηγώ.Το κράτησα μέχρι το 90 που πήρα το CRM και η ζωή άλλαξε πάλι ρυθμό.Γκάζωνε με νίτρο και φρέναρε με αλεξίπτωτα,έλειπε όμως ο ήχος και οι κραδασμοί ! Πολιτισμός, έτσι είναι ,δεν μπορείς να τα έχεις όλα ! Στην αρχή ,μέχρι να προσαρμοστώ και να αλλάξω τρόπο οδήγησης, φθάνοντας στη στροφή φρέναρα και μετά ξανάνοιγα το γκάζι !! Το ΡΕ περιμένει στην άκρη του γκαράζ υπομονετικά την ώρα της ανακατασκευής.