Φτάσαμε στην αρχή του δρόμου κατά τις 17.30 με ψιλόβροχο. Το βουνό μπροστά μας με δυσκολία το διέκρινες. Ενημερωθήκαμε ότι ο δρόμος είναι ανοικτός και αποφασίσαμε ότι θα ήταν ώριμο να πάμε στο κοντινό Σιμπίου για διανυκτέρευση. Δώσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα στις 08.30 εκεί στο ίδιο σημείο, με σκοπό να τον διασχίσουμε και να φτάσουμε το ίδιο βράδυ στην Σόφια. Μεγαλεπήβολα σχέδια…
Φτάσαμε στο Σιμπίου μία πανέμορφη πόλη.
Ειλικρινά πανέμορφο το Σιμπίου. Τις καλύτερες εντυπώσεις.
Και το ξενοδοχείο που μείναμε τέλειο και τα πάντα τέλεια.
Η επόμενη μέρα θα ήταν αρκετά δύσκολη. Το ξέραμε όλοι.. Απαιτούσε ωριμότητα και σοβαρότητα. Κάπου στα 650 χιλιόμετρα θα έπρεπε να διανύσουμε για να φτάσουμε Σόφια.
Και ομολογουμένως όχι εύκολα. Οι δρόμοι της Ρουμανίας είναι απαράδεκτοι.
Κα ι όχι μόνο αυτό. Η μέρα προέβλεπε την διάσχιση του Transfagarasan!
Περιέργως πως, καταφέραμε να είμαστε στον δρόμο κατά τις 8.30! πραγματικός άθλος! Εντάξει. Δεν θα ήμασταν στην αρχή του δρόμου την ώρα που είχαμε πει, αλλά δεν βαριέσαι;
Ψιλόβροχο, δροσούλα, αλλά ηθικό ακμαιότατο!
Το θηρίο μας περίμενε εκεί…