Μαμά; Η Οδησσός είναι Βαλκάνια;

[PanVas]

Κάπου εκεί και μετά από κακό υπολογισμό των δυνάμεών μας, αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση στην μέση του πουθενά, όπου και βρήκαμε ένα εκκλησάκι. Μπάρες δημητριακών, νερά, ξηροί καρποί θα μας έδιναν την απαραίτητη ενέργεια μέχρι τον προορισμό μας. Το σχέδιο έλεγε διανυκτέρευση στην Τουλσέα.
Εκεί τυχαία συναντήσαμε τον Δήμαρχο της περιοχής, με τον ανιψιό του που δούλευε για 10 χρόνια στην Αθήνα. Πιάσαμε την κουβέντα, ενημερωθήκαμε ότι το εκκλησάκι είναι δωρεά από τον Δήμαρχο ο οποίος τυχαίνει να είναι μεγαλογαιοκτήμονας και άλλα πολλά.
Επίσης ενημερωθήκαμε ότι ίσως να μην καταφέρουμε να περάσουμε τα σύνορα με την Μολδαβία μέσω Τουλσέας, ενώ κανένας από τους οδηγούς που είχα διαβάσει, δεν είχε ξεκαθαρίσει αν περνάει φέρυ απέναντι.
Δεν δυσκολευτήκαμε να πάρουμε την απόφαση και να κινηθούμε λίγο προς Βορειοδυτικά, ελπίζοντας για διανυκτέρευση στο Γκαλάτι.

[PanVas]

Δυστυχώς θα χάναμε το Δέλτα του Δούναβη και όλη αυτή την πλούσια ομορφιά που θα μας πρόσφερε. Ακόμη και βαρκάδες είχαμε ονειρευτεί, αλλά τα χιλιόμετρα δεν έβγαιναν τόσο εύκολα.

[PanVas]

Κάναμε μία δίωρη στάση κατά τις 18.30 για φαγητό σε ταβέρνα πάνω στον δρόμο με παρκαρισμένα φορτηγά απ’ έξω. Υποτίθεται ότι αυτό δηλώνει εγγυημένη ποιότητα και συνήθως δεν πέφτεις έξω. Συνεχίσαμε, μας έπιασε το σκοτάδι και πήραμε το καραβάκι για να περάσουμε απέναντι στην Μπραΐλα.

Τα κουνούπια εκεί έχουν μορφή ελικοπτέρου και κάθε δυνατό μέσο αποφυγής και απώθησής τους είναι επιθυμητό.

[PanVas]

Ταξιδιώτες...

[PanVas]

Μετά από στάση και ανεφοδιασμό στην παναγιά μου βόηθα Μπραΐλα (πολύ χωριό με άθλιους χωματόδρομους- τουλάχιστον όσο είδαμε), φτάσαμε κατά τις 12.00 το βράδυ στο Γκαλάτι, πολύ κουρασμένοι, έχοντας διανύσει 480κμ.
Μετά από ένα γρήγορο σχετικά ψάξιμο, πάντα με την βοήθεια του τζιπιες και μιας τοπικής τσατσάς που μίλαγε Ελληνικά και είχε και γαμπρό στην Πάτρα :rotflmao: , καταλύσαμε στο ξενοδοχείο Αλεξ, με κάτι λιγότερο από 100 Ευρώ όλοι μας με πρωινό και εσωτερικό πάρκινγκ.

[PanVas]

Όμορφο ξύπνημα, πρωινό και η Οδησσός μας περίμενε! Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε… Το ξενοδοχείο πολύ καλό και μεις πολύ τυχεροί που το βρήκαμε. Τα κορίτσια της ρεσεψιόν γλυκύτατα και ορεξάτα! Μας ζήτησαν και να φωτογραφηθούμε μαζί τους. Κάναμε την αγγαρεία...

[PanVas]

Συνεχίσαμε χωρίς πολλές καθυστερήσεις. Σήμερα έπρεπε αν φτάσουμε Οδησσό.


Ο δρόμος προς τα σύνορα.

[PanVas]

Δίωρη καθυστέρηση στα σύνορα άνευ λόγου και αιτίας. Από την πλευρά της Μολδαβίας αυτά..
Οι Ρουμάνοι ούτε που ασχολήθηκαν μαζί μας.
Όλοι οι ντόπιοι έδιναν και το λαδωματάκι τους για να περάσουν τα σύνορα χωρίς προβλήματα. Εμείς πάλι δεν ξέραμε αν θα έπρεπε να κάνουμε τέτοιες ΒΡΩΜΙΚΕΣ κινήσεις… :rotflmao:

[PanVas]

Με τα πολλά καταφέραμε να περάσουμε. Ουσιαστικά περνάς στην Νότια Μολδαβία και στην ημιαυτόνομη περιοχή Γκαγκαουζία.

Οι Γκαγκαούζοι ή Γκαγκαβούζηδες θεωρούνται [απο Τούρκους ιστορικούς] ως τουρκικό φύλο, το οποίο έχει εκχριστιανιστεί. Έλληνες ιστορικοί τους χαρακτηρίζουν ως μικρασιάτες τουρκόφωνους και τους εντάσσουν στους Καραμανλήδες(Τουρκόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί) της Μικράς Ασίας. Οι τουρκόφωνοι γκαγκαούζoι θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των Ρωμαίων (Βυζαντινών Ελλήνων) της βυζαντινής επαρχίας της Θράκης. ένας πανικός με λίγα λόγια. Ο καθένας από το πρίσμα που το βλέπει. Εκτός από την συγκεκριμένη περιοχή, τους βρίσκεις στην Ελλάδα, στην Βουλγαρία και στην Ουκρανία. Ουσιαστικά μιλάμε για τους Πομάκους.
Να μην τα πολυλογούμε, αναγκαστικά πρέπει να περάσεις για περίπου 2.5 κμ από Μολδαβία αν θες να κινηθείς προς Ουκρανία.

Το πέρασμα στην Ουκρανία μας δυσκόλεψε περισσότερο απ’ όλα μέχρι εκείνη την στιγμή. Συγκεκριμένα για την μοτοσικλέτα μου, με δεδομένο ότι δεν είναι καταχωρημένη στο όνομά μου έπρεπε να έχω μαζί μου, μεταφρασμένη τουλάχιστον στα Αγγλικά, γραπτή άδεια εξόδου από την χώρα καταχώρησης (Ελλάδα) από τον νόμιμο ιδιοκτήτη. Μου ζήτησαν να πάω πίσω στο Γκαλάτι, να παραλάβω με ΦΑΞ χαρτί με άδεια εξόδου και να επιστρέψω. Μα καλέ μου, βρε χρυσέ μου. Σάββατο μεσημέρι, είναι σε κάτι βαφτίσια στο Λαγονήσι οι άνθρωποι… Που να στέλνουν ΦΑΞ; Μετά από χίλια παρακάλια, πολλές υποσχέσεις για παραλαβή μέσω ΦΑΞ του μαμημένου χαρτιού στην Οδησσό, τελικά καταφέραμε να συνεχίσουμε όλοι μαζί σαν παρέα. Πολύ χάλια συναίσθημα να ακούς γκόου μπακ…

Ερασιτέχνης και γω, νόμιζα ότι δεν θα το χρειαζόμουν το κωλόχαρτο. :rotflmao:

[PanVas]

Μόλις έχουμε περάσει σε Ουκρανικό έδαφος!
Η ομάδα πετάει!

[PanVas]

Εκεί υπάρχει ένα ακόμα ένα σημείο που πρέπει ο ταξιδιώτης να έχει κατά νου. Ο κεντρικός οδικώς άξονας που συνδέει την Ευρώπη με την Οδησσό από τον νότο και μέσω της Μαύρης θάλασσας, είναι ο Ε87, Μ-15. Για να φτάσεις σ’ αυτόν τον δρόμο αφού έχεις μπει στο Ουκρανικό έδαφος όπως μπήκαμε εμείς, πρέπει να συνεχίσεις ανατολικά, να περάσεις πάλι σε έδαφος Μολδαβικό, να ακολουθήσεις τον Μ3 και μετά να περάσεις στην Ουκρανία από όπου και ξεκινά ο Ε87.
Για την αποφυγή όλων αυτών των συνοριακών διαβάσεων και της ταλαιπωρίας, προτιμήσαμε να κινηθούμε νότια προς την επαρχιακή πόλη Ισμαήλ, από όπου και θα συνεχίζαμε παράλληλα με την ακτογραμμή της Μαύρης Θάλασσας χωρίς να χρειαστεί να βγούμε από την Ουκρανία καθόλου μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας που ήταν η Οδησσός.

:hypnotize :hypnotize :hypnotize

Με ροζουλί η σύνηθες διαδρομή (Μ3+Ε87) και με κίτρινο, το τρακ από το τζιπιες και η διαδρομή που επιλέξαμε εμείς. Ο χάρτης της Ουκρανίας δυστυχώς την θάλασσα την εμφανίζει μετά το ζουμ στα 15κμ. Οπότε νοτιοανατολικά φανταστείτε την Μαύρη θάλασσα.

[PanVas]

Ο δρόμος ήταν απαράδεκτος, αλλά δεν είχαμε και πολλές επιλογές.
Κάπου εκεί πετύχαμε τον άμοιρο τον πιτσιρικά με την μάνα του όπου και είχαν ξεμείνει από βενζίνα.
Και πατάκι λοιπόν στην Ουκρανία!!!

Σπασίμπα σπασίμπα!
Спасибо cпасибо!
Спасибо cпасибо!
Спасибо cпасибо!
Спасибо cпасибо!!!!!!!

:rotflmao:

[PanVas]

Φτάσαμε στο Ισμαήλ, όπου και σταματήσαμε σε μία τράπεζα για συνάλλαγμα. Έλα όμως που κανείς μας δεν ήξερε την ισοτιμία. Πας στο ΑΤΜ και τι πατάς; Πόσα είναι τα 100.000 Γρίβνα; Είναι 100 Ευρώ, ή μήπως 1 ας πούμε;

Έλα η ομάδα!

[PanVas]

Ψάχνοντας και ρωτώντας τους ντόπιους μιας και βαρεθήκαμε να ανοίξουμε το λόνλι πλάνετ, κάναμε γνωριμία με δύο κοπελιές που οδηγούσαν ένα σκουτεράκι. Ήπιαμε και ένα καφέ μαζί μιας και έπρεπε να ξεκουραστούμε. Ήταν 15.00 η ώρα και τα χιλιόμετρα μέχρι την Οδησσό δεν ήταν παραπάνω από 300. Έτσι κι αλλιώς, νύχτα θα φτάναμε.

Πολύ γέλιο με τα κορίτσια και οι δυο τους υπάλληλοι στο τελωνείο.
Φωτογραφίες δεν ανεβάζουμε, τι περιμένετε από δύο Ουκρανές κορασίδες;
Χάλια ήταν. :rotflmao:



Το πουλάκι ρε! Που κοιτάτε;

[PanVas]

Φύγαμε μετά από κανά δίωρο φορτωμένοι με σουβενίρς και ευχές από τα κορίτσια, ελαφρωμένοι κατά κάτι κέρματα Ευρώ μιας και το θεώρησαν πολύ όμορφο σουβενίρ από την πλευρά μας. Μετά το αυτοκόλλητο του μοτο.γρ φυσικά…

Συνεχίζοντας τον δρόμο μας και έχοντας ισχυρή την πεποίθηση ότι εκείνο το βράδυ θα κοιμόμασταν στην κοσμοπολίτικη και αριστοκρατική Οδησσό, η διαδρομή γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον αφενός γιατί ήμασταν στα παραδουνάβια ακόμα κομμάτια αλλά και επειδή τα πάντα γύρω μας αποκτούσαν χρώμα και άρωμα από Σοβιετική Ένωση.