Πάει και η δίλιτρη Βότκα που την φύλαγε στο σκρίνιο σαν τα καλά ουίσκι που φυλάει η μάνα μου περιμένοντας να τα ανοίξει όταν θα παντρευτώ…
Πάει και η δίλιτρη Βότκα που την φύλαγε στο σκρίνιο σαν τα καλά ουίσκι που φυλάει η μάνα μου περιμένοντας να τα ανοίξει όταν θα παντρευτώ…
Ο Σεργκέι, όντως μας περίμενε στο εστιατόριο που βρισκόταν στο ισόγειο του ξενοδοχείου, πίνοντας μπύρες και καθαρίζοντας ψάρια με κάτι φίλους του…
Με δυσκολία τον πείσαμε ότι δεν μπορούμε να συνοδεύσουμε και πως πρέπει να συνεχίσουμε το οδοιπορικό μας. Σαν ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης του χαρίσαμε ένα από τα καθαρά μας τισερτ. Αυτός πάλι μας ανάγκασε να πάρουμε δύο παγωμένες μπύρες μαζί μας.