...Είναι η ώρα εκείνη που μάς πηγαίνει μικρά ταξίδια.
Ένας καφές, που σμίγει σιωπές, στιγμές, ανθρώπους που μοιράζονται μισογεμάτες λέξεις και βλέμματα, που κρύβονται στις γουλιές του καφέ...
Το ράδιο, θυμήθηκε κάποιο από εκείνα τα τραγούδια σου, τα αγαπημένα.
Των skorpions. Και η σκέψη μου φτερουγισε κοντά σου...Θυμάσαι? Τρέχαμε ανάμεσα στα λουλούδια και φτιάχναμε όνειρα από φεγγαρόσκονη. Με τα ποδήλατα, τρέχαμε να προλάβουμε την ζωή και πριν το καταλάβουμε μάς πρόλαβε εκείνη. Μάς κοίταξε με τα μαβιά της μάτια και προσδιόρισε κάποιο αβέβαιο μέλλον..."θα τα πούμε..." κι ο καφές, μόλις ξεκίνησε. Πέντε ζάχαρι και πολύ γάλα. Τα δάκρυα σκαρφάλωσαν στα όνειρα και η μουσική κίτεται στους ατραπούς του μυαλού μου. Σε θυμάμαι ξάδερφε και χαμογελώ νοερά...
Υπήρξες για όλους, την πιό γλυκιά σκέψη. Έρχεται το Πάσχα κι εσύ, ακόμα λείπεις. Οι δρόμοι ακόμα άδιοι είναι κι αυτός ο καφές, κρύβει την πιό γλυκιά μελαγχολία...
στον ξάδερφο που έφυγε γοργά πριν ένα χρόνο
καλό πάσχα
nimbus
Απάντηση με παράθεση
