Αντώνης και Σάκης παρακαλούνται, για να γλιτώσω το βρισίδι, όπως μεταβούν στο κυρίως ερώτημα.
Το ιστορικό:
Όταν το μηχανάκι έκανε ακόμα τα service σε μάστορα, άρχισε να κοπανάει το μπροστινό σε φρένα - λακκούβες. Στο service λέω "σφίξε και το ρουλεμάν λαιμού ρε μόρτη" και εκείνος το έπραξε. Φεύγοντας, το τιμόνι σε χαμηλές ταχύτητες έκανε ταλαντώσεις δεξιά-αριστερά. Δε θυμάμαι τί έγινε μετά, αλλά σιγά σιγά το θέμα λύθηκε μόνο του (ή το συνήθισα).
Εδώ και πολύ καιρό το μπροστινό, άρχισε να κοπανάει πάλι, το άφηνα και εγώ επειδή βαριόμουν, ώσπου μια μέρα, αποφάσισα να το σφίξω λιγάκι (άφησα λίγο freeplay ακόμα)... Με το που καβαλάω το μηχανάκι να'σου πάλι ο γνωστός καρσιλαμάς.
Για δώστου λίγο ακόμα (τέρμα - δε πήγαινε άλλο, και ίσα που έφευγε ο τζόγος) σφίγγω, ανεβαίνω.. ακόμα χειρότερα, το γυρίσαμε στον χορό της κοιλιάς.
Χαλαρώνω (με πολύ δυσκολία!) και σφίγγω σχετικά ελαφρά. Ξαφνικά ελάχιστος τζόγος (ίσως και καθόλου), ανεβαίνω και το κούνημα είναι πολύ ήπιο. Θα το χαλαρώσω λίγο ακόμα και θα δώ.
Το ερώτημα:
Γιατί με το σφίξιμο (πιθανών υπερβολικό) εμφανίζονται - ενισχύονται ταλαντώσεις του μπροστινού?
Υ.Γ. Η ταλάντωση είναι τέτοια που αφήνοντας το τιμόνι και με ταχύτητες ~40Km/h, η μηχανή γράφει ζικ-ζάκ σε όλο το πλάτος του δρόμου.